Recensie, geschreven door Karel Wasch, over de bundel

Gewoon logisch

gedichten

van Janine Jongsma

Janine Jongsma (1965) debuteert met deze bundel. Ze heeft echter al sinds 2010 verzen geschreven en werd onderscheiden, geplaatst en op allerlei manieren gelauwerd.

Zwanger

Ik zeg dat ik een kindje verwacht
mijn moeder rolt met haar ogen
vraagt waarom.

Ik van die overdreven absurde dingen
zoals de deur opendoen als de bel gaat
of een kind baren

Mijn vader staat paniekerig bij de trap
vindt dat ik dit niet kan maken
slangen verslinden baby’s

En hij wijst naar boven
naar het hol van de slang
die het presteert

om te leven in eenzame wachtdagen

Een gelaagd en geslaagd gedicht. Het begint heel gewoontjes met de mededeling van de hoofdpersoon, dat ze zwanger is. De reacties van haar ouders zijn op z’n minst merkwaardig, maar ook onaangenaam. De moeder kan het nauwelijks geloven, dat haar dochter in verwachting is. Ze rolt met haar ogen en ziet haar dochter als een absurditeit. De vader is een soort godsdienstwaanzinnige.

De slang is een zwaar bijbels symbool voor - niets meer of minder - dan de duivel. Die duivel die, verkleed als slang, Eva de appel liet eten. De duivel die kerken scheurde rond de kwestie; Heeft de slang wel of niet gesproken. En de apocalyptische figuur, die kinderen verslindt. Leuk zo’n vader, leuk die reactie, maar het schijnt de hoofdpersoon niet echt te deren. Ze staat er meer wat verbaasd bij.

Heras Hekwerk

Zij  is gelegerd in de achtertuin
die grenst aan vijandelijk gebied
de speelplaats van de basisschool

Haar functie is om de kinderen
voorgoed weg te jagen, te elimineren
die door het hekwerk breken

Mijn moeder is een militair op missie
haar legeruniform is een badpak
het wapen de plantenspuit

De moeder in dit mooie vers ziet de kinderen op de speelplaats als een vijand. Ze kan er gewoon niet tegen, dat kinderen lawaai maken en spelen. Een probleem, dat we steeds vaker tegenkomen.

Zonder overleg wil de vrouw de kinderen wegjagen met een plantenspuit. Mooi de vergelijking van een militaire basis waar het veilig zou moeten zijn, maar het allerminst is. Prachtig de tegenstelling tussen het militaire uniform maar eigenlijk is het een kwetsbaar badpak.

Trouwdag

Mijn vader danst
en vertelt aan iedereen
dat alleen de drank ons nog kan redden

ik zit op de wc
met al mijn rokken
die moeder omhoog houdt

piep ik onder haar vandaan
we wisselen een snelle blik
ze trekt mijn panty omhoog

geeft een duw tegen haar krullen
veegt een vlekje van mijn gezicht
en ik kruip even tegen haar aan

Een ontroerend gedicht over de trouwdag van de hoofdpersoon. Vader is in de lorem. Zo hoort het ook op een bruiloft. Moeder vervult ditmaal een lieve zorgzame rol. Ze houdt de bruidsjurk omhoog anders wordt hij vuil. De dochter wisselt een snelle blik en gaat naar het huwelijk en heeft kennelijk even gehuild, want ze veegt een vlekje van haar gezicht. Trefzeker neergezette beelden. Herkenbaar.

En zo zijn er in deze bundel veel meer licht ironische, trefzekere, maar altijd fraaie gedichten.

ISBN 9789491738555 |soft cover| 70 pagina’s| Uitgeverij Voetnoot| maart 2019

© Karel Wasch, 28 augustus 2019.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER