Chrétien Breukers
Recensie, geschreven door Willeke v.d.V.,
over de bundel
Voor de verre prinses
van Chrétien Breukers
Poëzie formuleert wat je wel wist en wat je niet onder woorden kan brengen. Poëzie legt vast wat je ontgaat en wat je, na lezing van een gedicht, nog niet kunt bevatten.
Voor de verre prinses is een wonderlijke en wonderschone bloemlezing.
Wonderlijk omdat het geen bloemlezing op zich is, maar een reeks brieven die Chrétien Breukers aan zijn geliefde schrijft. Zij vroeg hem naar zijn meest geliefde gedichten en zo ontstond er een brievenreeks en uiteindelijk deze bundel.
Wonderschoon omdat het je op het spoor brengt van bekende en minder bekende dichters en gedichten die je misschien nog niet zo vaak las, of wel las en uit het oog verloren bent, én omdat het vol staat met prachtige bespiegelingen over de liefde, maar ook over de poëzie op zich…
Heel goede gedichten vervullen me altijd met een lichte huivering. Ik kan het niet precies verklaren, maar ze is er altijd, ook bij herlezing. Het is alsof het luikje naar de eeuwigheid heel even wordt opengezet. Je mag vervolgens heel even kijken, dan gaat het luikje weer dicht. Het is een fysieke ervaring, die wortelt in het niet-begrijpen, in het begrijpen dat ik iets lees waarvan ik weet dat het bijzonder is, zonder dat ik het helemaal kan doorgronden.
En voor degene die nog steeds denken dat poëzie voor hen te zwaar of te moeilijk is…
Het is niet moeilijk om gedichten te begrijpen, ook al is het soms het moeilijkste wat er is. Je hoeft er maar één ding voor te doen. Lees wat er staat en laat er vervolgens je eigen capaciteiten als lezer op los. Die capaciteiten worden steeds groter. Ze groeien met je mee, zonder je in de weg te zitten. En op een bepaald moment merk je dat de gedichten waarvan je houdt bij je horen; je hebt er betekenis aan gegeven en ze zijn onderdeel van je lichaam geworden, sterker, ze zijn je lichaam geworden”.
De bundel begint met de oudste dichtregels van de Nederlandse taal…
“Hebban olla, uogala nestas hagunnan hinase hi(c) (a)nda thu uuat unbidan uue nu
(annoniem)
Oftewel; “Hebben alle vogels nesten, behalve ik en jij, wat wachten we nu”.
Veel mooier en poëtischer kon de Nederlandse taal niet beginnen, en Breukers kiest dit gedicht dan ook uit voor de openingsbrief aan zijn verre prinses.
De poëzie heeft mij uitgenodigd om mijn eigen nest te maken; ik heb dat gedaan en hoewel ik jarenlang dacht dat ik daarmee voor veel mensen een interessante uitkijkpost had betrokken, bleek dat ik vooral een nest voor mezelf had gemaakt.
De aanspreektitel van zijn geliefde verandert per gedicht. De titel van het boek is ontleend aan het bekende en prachtige gedicht van Slauerhoff, maar in andere gedichten wordt ze aangesproken als lieve blooskoningin, bezitster van het mooiste sleutelbeen ter wereld, mooiste maandagaangekleedste, en bij het wat mij betreft mooiste gedicht uit de bundel Zij draagt een glas water de trap op, wordt zij aangesproken als Allerliefste Trapoploopster.
De lof op de gedichten breidt zich iedere brief uit tot een lof op haar, waardoor je als lezer onontkoombaar denkt “schreef iemand voor mij maar zulke brieven”. Maar wij gewone stervelingen zullen het met deze bundel moeten doen. Eentje om naast je bed te leggen om zo nu en dan gedichten of brieven te herlezen. Het is een bundel geworden waarvan je zin krijgt om weer meer poëzie te lezen. Of brieven te schrijven. Of lief te hebben. Of allemaal tegelijk.
Een aanrader dus, al was het alleen al om deze wonderschone eindregels…
We moeten nog van alles in het leven. Woorden morsen. Daden stellen. Besluiten nemen die het universum even scheef zetten. Opleven en ten onder gaan. Willen. De wil om wat dan ook te doen met hoofd en hart ten uitvoer brengen. Toezien dat het mislukt en lukt. Jij pakt daartoe jouw buik met mooie rondingen op en ik, ik neem een iets grotere koffer voor de mijne. Kijk, daar lopen we. Twee mensen in het begin van de eenentwintigste eeuw. Kleine mensen in een wereld die zo groot is dat we geen idee hebben hoe groot. Zelfbewust. Vervuld.
Bij Laurenz Jz Coster zijn alle gedichten te lezen die besproken worden in dit boek
ISBN 9789492395139 | Paperback | 81 pagina's | Uitgeverij Prominent | maart 2017
© Willeke, 10 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER