Recensie, geschreven door Karel Wasch, over de bundel


Het dikke meisje en de ziener

gedichten

van Philip Hoorne

Philip Hoorne (Kortrijk 1964) is een dichter met veel licht ontplofbare munitie in zijn wapen. Dat leidt tot mooie verzen, die uniek zijn in de vrij makke dreven van de laaglandse poëziewereld. Nemen we onderstaand openingsvers van de bundel:

ABBA GOLD EUROPE

May we all have our hopes, our will to try
If we don’t we might as well lay down and die

(ABBA)

een man weent het hele abba gold europe concert lang
niet omdat björn niet op björn gelijkt
maar omdat hij van het sentimentele soort is
zijn leven wel en niet een waterloo werd
maar erger
iets ertussenin
en omdat hij de echte agnetha
nooit in levende lijve heeft gezien

daarvoor is het niet te laat
hij zou zomaar naar zweden kunnen reizen
maar hij doet het niet
overweegt niet eens de vrouw te zoeken
die niet meer bestaat
die ongetwijfeld fier bitter en berustend terugblikt
op haar poppetjesjaren
wereldwijd geëvoceerd door lookalikes
die maar wat gelukkig zijn aan een eigen identiteit
te mogen verzaken

oorwurmen oogwurmen
altijd anders en toch hetzelfde
wie beweert dat het leven meer is dan dit
heeft weinig weet van de zinloosheid ervan
als iemand vraagt hoe hij het liefst wil sterven
dan antwoordt hij in zijn slaap
neuriënd

Een namaakshow of een show bestaande uit lookalikes van het origineel heeft meestal iets triests. Dat voelt Hoorne haarfijn aan. De man, hoofdpersoon van het vers, heeft verdriet. Maar is het wel echt verdriet? De zanger van de namaakshow lijkt niet op de echte zanger (Björn) van ABBA. Hij heeft nooit een Waterloo gekend, ook weer knap, want dat is ook de titel van een ABBA-nummer en de definitieve ondergang destijds van Napoleon. Dan blijkt ook nog eens dat hij de echte ABBA nooit heeft gezien. Wel erg veel malheur achter elkaar. Maar het wijst erop dat de man eigenlijk niet kan leven. Hij zou naar Zweden kunnen reizen, om de heuse ABBA te zien, maar doet dat niet. Hij houdt m.a.w. zijn eigen mislukken in stand. En daar heeft Hoorne -terecht- een broertje dood. En aan het eind van het gedicht komt zelfs de dood om de hoek kijken. De dood, die maar in de slaap moet komen. Ook weer zo’n ‘middel-of-the-road- gedachte’ van de hoofdpersoon. Knap ineen gevlochten dit vers.

BOOR

wat ik bedoel als ik gedronken heb
is dat niets ooit verandert
ik word alleen een beetje lacherig
en nooit vind ik mijn hoed

dokters doorboorden mijn schedel
de boor bleef steken
dat was geen goed teken

wie aan mijn woorden twijfelt
die wijs ik op de boor in mijn hoofd
en vertel ik het verhaal
voor de duizendste maal hét verhaal

ik heb dokters de deur uitgejaagd
dokters dakloos gemaakt
kartonnen dozen uitgedeeld
kartonnen dozen in brand gestoken (met de dokters er nog in)
en brandende dokters horen schreeuwen als joeg
een onzichtbare kracht een boor in hun hoofd

telkens als ik nuchter ben
maak ik een geweldige indruk
die dag wil niemand missen
ik transformeer dan in een heer met hoed
waaronder niet langer zichtbaar de boor

dat is de dag dat ik mij schaam
weduwen troost
me in de kroeg bezat
de brandweer bel
mijn hoed afzet

Bijna te erg om waar te zijn. Een boor (waarom?) wordt door doktoren in het hoofd van de dichter achtergelaten.(na een operatie?) De dichter lijkt er laconiek mee om te gaan en vertelt dat verhaal vaak als een leuke anekdote. Maar dan welt opeens de woede weer op. Hij heeft: dokters dakloos gemaakt, kartonnen dozen uitgedeeld, kartonnen dozen in brand gestoken (met de dokters er nog in). Kortom wraak, wraak en nog eens wraak. Wellicht speelt het zich in de (dronken?) fantasie van de dichter af. In ieder geval heeft hij zijn hoed nog, een meesterlijke metafoor voor de bescherming van dat geteiterde hoofd met boor. Of is het hele gedicht een woede-aanval? Het doet er niet toe. Het is niet minder geslaagd. En gelukkig zinderend.

Het zijn maar twee gedichten uit deze grimmige, soms ontluisterende, maar vaak ook liefdevolle bundel. Philip Hoorne is een unieke dichter met een mooi eigen geluid. Dit is zijn zevende bundel gedichten. Ook treedt hij op en maakt bloemlezingen van gedichten. Eveneens stelde hij een verhalenbundel samen. Een veelzijdig mens! Men leze!

ISBN 9789062657551 | Soft cover |50 pagina’s |Uitgeverij In de Knipscheer | maart 2019

© Karel Wasch, maart 2019