Pieter de Bruijn Kops

Recensie over de bundel

Heerlijke Galop

Pieter de Bruijn Kops

geschreven door Karel Wasch

Deze bundel gedichten vormt het literaire debuut van Pieter de Bruijn Kops.
Door schrijver Thomas Verbogt werd hij geprezen om zijn eigen geluid en anarchistische werkwijze. Dat laatste behoeft enige verduidelijking.
Verbogt: 'Wat de poëzie van Pieter de Bruijn Kops meteen al bijzonder maakt, is dat die bijna anarchistisch onttrekt aan iedere typering; romantisch, avontuurlijk, er is voordurend iets aan de hand. Ieder gedicht is een kleine wonderlijke wereld op zich. Als lezer kijk je daarin verbaasd om je heen en je beweegt mee met een eigenzinnig ritme.'
Mijn verwachtingen waren dus hoog gespannen toen ik begon aan de bundel. Zijn ze uitgekomen?

Het motto van de bundel is ontleend aan George Harrison:

'And if you don't know where you're going
 Any road will take you there.'

Dat is helaas niet hetzelfde als wat Verbogt zei. Het betekent m.i. meer dat je gewoon gaat schrijven en dat je dan wel ziet waar je terecht komt. Dan ontstaan er verzen, waar niet aan geslepen wordt, die een oorspronkelijkheid hebben, maar die niet sterk gestileerd zijn. Je moet wel een erg virtuoos dichter zijn, wil die werkwijze leiden tot interessante poëzie. Zijn de gedichten van De Bruijn Kops interessant?

De bundel is opgedeeld in de hoofdstukken: Nacht, Ochtend, Heerlijke galop en Avond.

We lezen in het hoofdstuk Nacht:

Bonustrack

De wolken zijn aan elkaar vast
gaan zitten
en ook heb ik vandaag een auto horen toeteren, maar
niemand keek
ervan op, dat is nou het leven.

Behalve het beeld van aan elkaar vastzittende wolken gebeurt er niets in dit gedicht. Of is dat juist de 'wonderlijke wereld op zich' waar Verbogt het over heeft? Geen idee. Ik betwijfel het.

In de verzameling Heerlijke Galop (Er is geen hoofdstuk  Middag, De Bruijn Kops 'swingt' kennelijk 's middags meer dan in de ochtend) lezen we:

Kijk er staan nog bomen

kijk er maar niet naar, het is
te aangrijpend (...)

Wat er zo aangrijpend is wordt helaas niet duidelijk. Is het verstandig aan de lezer mee te delen welk gevoel hij/zij moet hebben bij een beeld? Ik denk van niet. Is het niet veel meer de bedoeling een gevoel uit te sparen in een gedicht? De Bruijn Kops trekt zich daar niets van aan, maar of dat door zijn anarchistische inborst komt of door zijn onkunde, blijft in raadselen gehuld.
Staan er dan geen interessante gedichten in deze bundel? Zeker wel! Het gedicht op blz. 50 is prachtig!

Bezig met gedichten

Ik blaas een beestje van de
verzamelde gedichten van
hans andreus, ik doe dat in
de raamopening, zodat het

beestje buiten komt. Zou
iemand op straat of in de
tram beneden mij hiermee
bezig zien, het boek herken-

nen- twee kleuren blauw
met koper (een tessa van
der waals- en/of snappen

wat ik aan het doen ben?
en mij herkennen? naar mij
roepen? hé pieter!- hé pieter!

Een pastiche schrijven op Andreus en dan ook nog met dezelfde minimalistische ondertoon, dat vind ik werkelijk heel knap. Ik denk ook dat er aan het vers veel geslepen is. Het staat als een huis.
Dat betekent dus dat deze dichter zeker veel in huis heeft. Ook gedichten als Verleden Moment (blz.46) en Ongelezen Boek (blz.23) zijn mooi uitgewerkt, zitten goed in elkaar en sieren de bundel, waar m.i. toch veel te veel onnodige spielerei in zit.
Ik hoop dat Pieter de Bruijn Kops bij zijn tweede bundel langer wacht, meer slijpt en polijst. Dan zullen we nog meer genieten dan nu (al) mogelijk is.

 
ISBN 9789046816400 Paperback 64 pagina's uitgeverij Nieuw Amsterdam mei 2014

Karel Wasch, 2 november 2014

Lees de reacties op het forum, klik HIER