Poëzie-Leestafel

...

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte
Eric van Hoof



Eric van Hoof

(http://www.ericvanhoof.nl)

 

Recensie over de bundel "De Droomkleur"
geschreven door Roger Pelgrims

 



‘De Droomkleur’,

het poëziedebuut van Eric van Hoof

‘De droomkleur’ is het zeer geslaagde poëziedebuut van Eric van Hoof, althans in gedrukte vorm. Eric is namelijk al langer bekend als dichter, die via het podium zijn gedichten aan de man (vrouw) brengt (met andere woorden een “slamdichter”). Ritme, metrum (wat mede de muzikaliteit van de teksten verklaart) en direct contact met het publiek spelen hierbij een belangrijke rol. Vooral dank zij Simon Vinkenoog is “slamdichten” populair geworden in Nederland. Zelf beschouwt Eric het podium als een nieuw medium voor poëzie, zoals ook internet er een is.

In ‘De droomkleur’ is de ‘slamdichter’ nooit ver weg. Mooie voorbeelden zijn bijvoorbeeld Cairo(1) en de Sequentie uit Groot-Stadse verhalen(2).

In een vrij uitvoerige inleiding schenkt Eric aandacht aan zijn dichters”carrière” tot nu toe, en aan het probleem van de keuze van gedichten (die stammen uit de laatste tien jaar) voor deze bundel. Hij laat de lezer daarbij ook kennis maken met een van zijn podiumgedichten Deze Kille Machine. Hierbij moest ik even terugdenken aan ‘Modern Times’, de parodie van Charlie Chaplin op het lopende bandwerk.

Belangrijke thema’s in ‘De droomkleur’ zijn de liefde en het machinale, in alle mogelijke varianten. Het is tegelijk een zoektocht naar zichzelf, naar het eigen innerlijke, en een drang ook de wereld, groot en klein, te leren kennen. Eric toont ons dit via een reis doorheen het universum, waarbij enige ironie nooit ver weg is. Hierbij wisselen hoop en wanhoop, oud en nieuw of goed en kwaad elkaar af. Zo lezen wij bijvoorbeeld in De Prismatische Slang(3)

“De slang met de vele facetten” (vers 9)

en

“Met een bodem van hoop” (vers 7).

Alles is mogelijk, als je er maar in gelooft : “elke passage leidt naar iets nieuws” (4). Zo maken wij niet alleen kennis met Leiden, Maastricht, Barcelona en Caïro, maar onder andere ook met de maan en de klassieke literatuur. Persoonlijk vond ik alvast Dante (De Louteringspoort)(5) en Goethe (Hexentanz)(6) terug. De vormgeving van de bundel bood een extra mogelijkheid om het labyrint, dat het leven is, in al zijn facetten (“een regenboogspectrum van kleuren” in Een wereld van glas(7)) - die vaak tot uiting komen in tegenstellingen - aan bod te laten komen. Eric heeft namelijk zijn bundel niet onderverdeeld in afdelingen, waardoor een strikte thematische scheiding van de gedichten minder belangrijk is. De rijkdom aan beelden en onderwerpen zou dit trouwens zeker niet gemakkelijk gemaakt hebben.

Kleuren lopen als een rode draad doorheen de hele bundel. “Blauw” is hierbij heel belangrijk (ook weerspiegeld in het kaft van de bundel), soms letterlijk zoals “Iets blauw” in Something Blue(8 ), soms via summiere aanduidingen als “Ligt onder het permafrost” in Vorst I(9).

Ook belangrijk is het telkens weerkerende motief van de mythologie, waar Eric toch wel een zekere affiniteit mee lijkt te hebben. Dat hij hierbij niet alleen onze klassieke sagen en legenden in het achterhoofd heeft blijkt weeral uit het kaft, en Droom, Ouroboros (10). Ouroboros betekent in het Grieks letterlijk staart-eter, en staat bijvoorbeeld in de Chinese en Azteekse mythologie symbool voor de cyclische wederkeer van alles.

De Sequentie uit Groot-Stadse verhalen(2) lijkt op het eerste zicht wat los te staan van de rest van de bundel, niet alleen door de lengte van de tekst, maar ook door de wat afwijkende, verhalende stijl. Het staat iedere lezer vrij, hier zijn eigen mening over te hebben, maar ik persoonlijk vind haar hier wel thuishoren. Het klinkt als een synthese van de voorafgaande zoektocht, die eindigt met de regels :

“Eindelijk besef ik de waarheid,
en de verhalen die ik kan creëren,
wat (sic) ik heb gevonden waar ik naar zocht, want :
Ik ben het spook van Nieuwe Haven.”

Een debuut lezen vormt altijd een nieuwe uitdaging. Deze bundel is gewoon schitterend in zijn eenvoud en complexiteit, en vraagt zeker naar meer.

(1) blz. 16
(2) blz. 52 en volgende
(3) blz. 18
(4) ‘Passages’, vers 11
(5) blz. 28
(6) blz. 40
(7) blz. 41, vers 4 (8 ) blz. 26
(9) blz. 24
(10) blz. 44 en volgende

De Droomkleur, Eric van Hoof
Paperback | 68 Pagina's | Gopher B.V. ISBN10: 9051795459 | ISBN13: 9789051795455 Verschenen: 21 september 2007

© Rutger
januari 2008

Reageren? Klik hier

 


Zoeken

Recensies