Remco Ekkers
Leestafel heeft toestemming van
Remco Ekkers om zijn gedichten
op de Leestafelsite te plaatsen.
Mijn eerste woordd was r aa m
Het hing in de eerste klas
vlak onder het raam
Later zag ik ook d eu r.
Je kon naar buiten
dan waren de woorden weg
maar hun beeld zweefde
nog in mijn hoofd.
Ik leerde dat de letters
van het woord vrij
konden fladderen
maar deze bleven samen.
Tot ik een naam
gaf aan bijna alle
dingen in de klas.
Het raam ging open staan
Remco Ekkers
Dit gedicht staat op een steen in de
Nieuwestad in Leeuwarden, in het
kader van 'Poëzie op straat'.
gaat het toch steeds voorbij
als passie-muziek, die herhaald
stroomt en stroomt tot het stil is.
De dag begint, de klok tikt
postzegels worden gestempeld
de brief bezorgd en je woont
al niet meer bij het water.
Zoals je hangt in de lucht
gesprongen, aan de parachute
razend snel nader je de aarde.
Kerstmis? Het is al Pasen.
Remco Ekkers
uit: Het gras vergeten,
Meulenhoff 1991
Het was lente en zomer tegelijk.
Tegenover en naast elkaar
lente en zomer tegelijk.
Twee paarden met het hoofd
tegen de hals van de ander.
Verloren in de warmte
van het andere lijf
kijkend naar de horizon.
Zo staan en het gras vergeten.
Remco Ekkers
uit: Haringen in de sneeuw,
Leopold, 1984
te lezen hoe woorden zich laten voegen
en niet begreep hoe een ander
moest lachen om de woorden
van een dichteres en vroeg
wat en hoe, waarom poëzie?
Hij, verbaasd dat niet iedere lezer
begreep waarom die woorden aandacht
trekken door hun muziek en betekenis
begon te begrijpen hoe klein de sekte was.
Vele jaren later steeds als hij
daar langs kwam, zag hij haar zitten
streng, gedisciplineerd en begreep
dat hij haar nooit bereiken zou
en ze wuifden naar elkaar zonder woorden.
Remco Ekkers
Uit: 'Een gevoel van geluk',
verschenen t.g.v. het honderdjarig
bestaan van de Openbare Bibliotheek
Groningen in 2003.
een grote blauwe doos met het plaatje
van een schattig kind er op.
Je hoeft het gaatje maar open te prikken
en de kinderen komen één voor één
naar binnen, aangetrokken door
de heerlijke geur. In de doos
geeft een rode schemerlamp
prachtig licht, als je genoeg
gezien hebt, plak je eenvoudig
het gaatje weer dicht.
Remco Ekkers
Uit 'Haringen in de sneeuw'
Leopold-Den Haag 1984
met een dooie hond
aan een riem door
het museum, zij sleepte
hem de trap af
langs de schilderijen
over zijn wollen poten
tilde hem soms op
streelde zijn oren.
Haar meedravende zus
besteedde niet de minste
aandacht aan de hond.
Remco Ekkers
uit: Van muis tot minaret
Leopold, 1989
tegen bij de keel en kijk zowel
bezorgd, vertederd als
argwanend. Wil je weg?
Zijn je ogen open of gesloten?
Blijf, zeg je, je mag niet weg.
Ik houd van je. Buiten
is de duisternis.
Goed, ik zal je laten gaan
maar luister naar wat
ik je vertel over het leven
ach nee, over wat ik heb gezien.
En kijk, het meisje wacht tot ze los
gelaten wordt, vriendelijk
maar vastbesloten te gaan.
Haar voeten zijn al op weg.
Remco Ekkers
Uit: De Alice voorbij,
Kleine Uil, 2005
Uit zijn aantekeningen blijkt dat hij dit
gedicht gemaakt heeft bij een litho van
Co Westerik.
alle boeken, niks vergeten
te zeulen in die nieuwe school.
Waar moest ik naar toe?
De jongens en meisjes uit de vijfde
stonden gewoon bij elkaar.
Zou ik later ook met jongens
praten en lachen en staan?
Stonden ze bij mijn fiets te vrijen
durfde ik niks te zeggen.
Wachten tot ze klaar waren
mijn zware tas op de grond.
Remco Ekkers
uit: Praten met een reiger,
Leopold, 1986
en als ik wijs op de l en zeg
dat er één bij mag
antwoordt hij blij:
"Geeft niet, ik ben dyslectisch."
"O", zeg ik, "sgreif
dan maar wad je wild"
Remco Ekkers
uit: Vreemd lezen,
Divers, Amsterdam 2004