Poëzie-Leestafel

...

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte
Chris Yperman
Leestafel heeft toestemming van Chris Yperman
om haar gedichten op de Leestafelsite te plaatsen.
 

Toch staat in je hand geschreven...


Toch staat in je hand geschreven
mijn spaanse vluchteling
er is geen ontkomen aan
je lot wacht in Ispahan

maar kom eerst in mijn oksel slapen
kleine labrador
met de koude voetjes
en snik me je vergeetmenietjes

onder de linde zal ik dansen
met jou mijn speelgoedbeest
en ja dan voorgoed vergeten

daarna zal ik je frans leren
fais-moi une fleur
fais-moi el Cid Campeador


Chris Yperman
uit: 'Pour un vaurien', 1999.
Ispahan: oude hoofdstad van het Perzische rijk
el Cid Campeador: Heer Kampioen, een bekende Spaanse
nationale held en de belichaming van ridderlijkheid en deugd.

 

De pauwen weghalen...


De pauwen weghalen
langs mijn griekse muren
in kindertekeningen spreken
in je weergalm onvertaald

in de kerselaren kerven
de rozen van Sicilië
de trappen van Venetië
en jouw gezicht mijn liefste

ik zie het met goud beklede paard
dat snikt in januari
dat steeds stervend wederkeert

hoe dichte wouden verbergen
wilde zwijnen herten en beren
en hoe jij onvindbaar blijft.


Chris Yperman
uit: Pour un vaurien,
Leuven, P, 1999

 

het is dat ik niet weet vanavond...


het is dat ik niet weet vanavond
of het nog je schouders zijn
waar mijn stem als een vogel
in je hals zich vleit
of mijn hand je nog bereikt
in dit nergensland
waar je nog eenzamer bent
dan morgenvroeg

ontwar de wilde rozen
de lamenten over de weiden
draag de geborduurde mantel
over je witte voeten
glijdt over het bedauwde gras
en leg dan van je af
je zielekleed
je mistgewaad
het water van de nacht
neem mijn vingers als een masker
want het wordt winter
en ik wil niet dat hij je ziet.


Chris Yperman
uit: had ik een groene hagedis,
Toohcsmi, uitgevers 2004

 
Waagden wulpse gazellen...


waagden wulpse gazellen
zich vroeger in Brugge
ik vraag het jullie
in de omgeving misschien
komen ze niet uit de woestijn
zijn ze dan zandkleurig
of roestig zoals de haren van mijn vriend
waar is mijn vriend
onder de gazellen
had ik een groene hagedis
die moest insekten eten.
maar je wou hem niet
draag hem terug, zei je
sindsdien zwerf ik in de woestijn
midden slanke antilopen
leikleurig
freel als jongens
in een werkmanspak
met een hals als een
wiegende buigzame tak.


Chris Yperman
uit: Had ik een groene hagedis, T
oohcsmi, Gent 2004
 
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER