Lotte van Veen
Altijd al voel ik mij verbonden met de ‘subtiele krachten’, de bomen, dieren, de sluier tussen hemel en aarde, de ongeziene wereld en het licht.
Ik heb een voelspriet voor onzuiverheid en alles wat zich daarachter verschuilt.
Gedurende dit leven ben ik regelmatig verdwaald geraakt, verdwaald tussen de mensen, in de wereld, het systeem waar ik in opgroeide en verdwaald in mijzelf. Toch is er in mij altijd de intense wil om te leven, om hier te zijn, om alles te ervaren en volledig in mij op te nemen.
Ik ben altijd bezig met dat wat ‘waar’ is, dat wat zich onder de oppervlakte afspeelt, het zien van de verstopte delen, woorden geven aan dat wat eigenlijk gehoord wil worden, het donker aan (naar) het licht brengen en het ontmantelen van de zwaarte.
Ik ben door schade en schande wijs geworden en ben mij (met behulp van dierbare helpers) altijd bewust van het goud achter mijn littekens.
Ik zie dit leven als mijn leermeester; het verdwalen en mijn plek weer vinden, het willen vasthouden en mij overgeven, het niet weten en mijn bestemming, de bomen, dieren, mensen en het grotere geheel.
De weg naar zelf-herinnering is een interessante reis die zich in ieder moment meer verdiept.
Ik ben diep dankbaar voor alles en iedereen die hier aan bijdraagt.
Mijn gedichten zijn een uitvloeisel van alle facetten en thema's uit mijn leven.
https://lotsbestemming.com
