Niets is onduidelijkHier word ik wijzer
hier aan de gracht
aan wie ik geworden ben
hier aan de gracht
aan wie ik geworden ben
er is alleen maar waarheid
en een kijken
naar de sterren rond de straat
blikje hier water daar
eend op de keien
kopzorg langs de rug
het gaat vanzelf
dit eigenaardig hangen, het verstaan
van het grote niets
daarachter in de verte
weet ik mij een vondeling
een die terugkeert, weer verdwijnt.
© Lilian Caessens
KeerzijdeIk heb gezworven in verlaten streken
waar niemand ooit een treffend uitzicht had
op losse grond; er dwaalt een kronkelpad
omringd door bergen. Muggen. Bleke beken.
waar niemand ooit een treffend uitzicht had
op losse grond; er dwaalt een kronkelpad
omringd door bergen. Muggen. Bleke beken.
Angstvallig heb ik schimmen nagekeken
in wodanseiken en gevallen blad
op duivels lot. Ik bad. De houten stad
is naamloos voor de mensheid uitgeweken.
Geheimen liggen blootgelegd in dagen
waarin ik steeds, benepen in mijn mond,
de munt proef, die ik op de platte pont
in uitgeput verzet heb meegedragen.
Toen ik de Elyzeese velden vond
werd mij voorgoed mijn vrijheid afgeslagen.
© Lilian Caessens
Meer artikelen …
Pagina 1 van 3
