Motto
Uit angst voor altijd anoniem te blijven
Zoek ik die ene zin die zal beklijven
Die metafoor die alles zegt, vergeefs
De dood, daar valt niet tegenop te schrijven
Ik zat net in klas twee en was pas zeven
Mijn ondergoed was ’s morgens vaak nog nat
Al kende ik de zin wel van het leven
Het antwoord had ik thuis ooit half gevat:
We zijn op aarde voor de kat zijn kat
Uit: Venster,
blik op het nederlandstalige plezierdichtenDe rover huisde in de diepste plas
Een hengelaar was zo van hem bezeten
Dat hij de hoogmis liet voor wat ze was
Die zondagmorgen heeft de vis gebeten
Er luiden klokken als de duivelssnoek
De man de hel in trekt, ik hoor zijn kreten
Ik hou me stijf aan vader vastgeklampt
Hij slingert langs de sloten van het Broek
Waarin begerig water stinkt en dampt
Thuis val ik van de fiets, totaal verkrampt
© Frits Criens
Uit: Verloren kost
uitg. Holland, De windroos Haarlem 2007
Pagina 1 van 6