Charles Ducal (boeken.vpro.nl)
Leestafel heeft toestemming van
Charles Ducal en zijn uitgever om deze
gedichten op de Leestafelsite te plaatsen.
het gezicht bleek, de jas versleten,
als teruggekeerd uit het graf.
Wij stonden opzij, wat verlegen,
bang dat hij opnieuw zou gaan preken
Wij hadden een baan en weinig tijd,
maar waren zijn leerling geweest,
lang geleden. Dus, bang voor verraad,
sloegen wij hem op de schouder
en konden nog altijd de bijbel
citeren en spraken nog altijd de taal
van de opstand, het groot ideaal.
(Alsof hij nooit dood was gegaan.)
En tikten met spijtige vingers
op onze horloges, opgelucht
dat hij zweeg, ons nauwelijks herkende.
's Avonds in de kroeg, de hele bende.
Peter bootste hem na (goddelijk!):
voorwaar, voorwaar...
Het werd laat,
de zon kwam al op.
Een van ons imiteerde een haan.
© Charles Ducal
uit: In inkt gewassen
Uitgeverij Atlas, 2006
Ik ben van je lichaam, ik ben je zo kwijt.
Ik weet niet of wij elkaar ooit omarmden.
Je sloeg, je was het bevel van een ander.
Ik heb van jouw handen geen enkel bewijs.
Soms ruik ik je schort , maar zonder geheim,
De strengheid van zeep en opgelegd voedsel.
Wij waren met zeven, wij deelden de moeder
opdat geen van ons ooit de liefste zou zijn.
Ik ben van je lichaam, ik ben het vergeten.
Ik oefen mijn mond in ‘lieveling’ en ‘schat’.
Naast mij ligt een vrouw, even boos, even teder,
even ver van mij af.
© Charles Ducal
Uit: Moedertaal
Uitgeverij Atlas 1994
Meer artikelen …
Pagina 1 van 5
