veldzuring of zurkel
een blaadje zurkel
Meer over zuring/zurkel vind je hier:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rumex_acetosa
Groetjes. Tiba.
Hubert van Herreweghen (ja)
Geplaatst: 04 dec 2006 08:28 pm
I
Ik zeg de dingen die ik zag.
Waarheid alleen is mijn bejag.
't Leed duurde langer dan de lach.
De mens wil meer dan hij vermag.
II
Waarheid alleen is mijn bejag.
Rijk man betaalde nooit 't gelag.
Het onrecht op de plaats waarach-
tig van 't gerecht, was wat ik zag.
Hubert van Herreweghen
Uit: Een lamentatie van de melaatse koning
Uitgeverij P 2006
Over Een lamentatie van de melaatse koning:
De melaatse koning is Uzzia, koning van Juda in de achtste eeuw voor Christus. Hij beschikte over een groot leger. Overmoedig geworden na een voorspoedige regering van een halve eeuw, pleegde hij inbreuk op de rituele rechten van de tempelpriesters. Die zagen toen een verdacht vlekje op zijn voorhoofd en verklaarden hem melaats. De laatste 20 jaar moest hij in ‘afzondering’ doorbrengen.
Dit verhaal levert de locatie en de acteur van de lamentatie-monoloog. In de leprozerie, in zijn onmacht en vernedering, leert de koning het leven van onderen op te zien: het raadsel mens, het gevecht om de macht, de samenhang van macht en geweld, van geweld en wreedheid. En de gedragingen van heersers en wapenlieden in zijn contreien en over de grenzen bij elk volk op aarde, toen en nu.
verwoord in 45 kwatrijnen door Hubert van Herreweghen,.
Bron: Uitgeverij P
Dettie
I
Ik zeg de dingen die ik zag.
Waarheid alleen is mijn bejag.
't Leed duurde langer dan de lach.
De mens wil meer dan hij vermag.
II
Waarheid alleen is mijn bejag.
Rijk man betaalde nooit 't gelag.
Het onrecht op de plaats waarach-
tig van 't gerecht, was wat ik zag.
Hubert van Herreweghen
Uit: Een lamentatie van de melaatse koning
Uitgeverij P 2006
Over Een lamentatie van de melaatse koning:
De melaatse koning is Uzzia, koning van Juda in de achtste eeuw voor Christus. Hij beschikte over een groot leger. Overmoedig geworden na een voorspoedige regering van een halve eeuw, pleegde hij inbreuk op de rituele rechten van de tempelpriesters. Die zagen toen een verdacht vlekje op zijn voorhoofd en verklaarden hem melaats. De laatste 20 jaar moest hij in ‘afzondering’ doorbrengen.
Dit verhaal levert de locatie en de acteur van de lamentatie-monoloog. In de leprozerie, in zijn onmacht en vernedering, leert de koning het leven van onderen op te zien: het raadsel mens, het gevecht om de macht, de samenhang van macht en geweld, van geweld en wreedheid. En de gedragingen van heersers en wapenlieden in zijn contreien en over de grenzen bij elk volk op aarde, toen en nu.
verwoord in 45 kwatrijnen door Hubert van Herreweghen,.
Bron: Uitgeverij P
Dettie
Geplaatst: 20 okt 2007 03:23 pm
En alles staat weer op de site
Klik hier http://www.poezie-leestafel.info/hubert-van-herreweghen
Dettie
En alles staat weer op de site
Klik hier http://www.poezie-leestafel.info/hubert-van-herreweghen
Dettie
Geplaatst: 31 okt 2007 12:08 pm
Onderwerp: Gedichten "Torre de Belem" en "Amalia Rodrigu
Beste Dettie, Beste Leestafelvrienden en vriendinnen,
Deze gedichten van Hubert van Herreweghen zijn uit "Gedichten II: brieven uit Portugal" waarvan het gedicht "Moeder waar zijt gij?" wel geplaats is op Leestafel Poezie. Iemand van Leestafel heeft deze bundel dan toch, niet? Voor zover ik weet is deze publikatie (Brussel: Meddens, 1958) niet meer berschikbaar.
Kan iemand van Leestafel "Torre de Belem" en "Amalia Rodriguez" van Hubert van Herreweghen plaatsen? Beste dank.
Vriendelijke groeten,
_________________
Ronald
Onderwerp: Gedichten "Torre de Belem" en "Amalia Rodrigu
Beste Dettie, Beste Leestafelvrienden en vriendinnen,
Deze gedichten van Hubert van Herreweghen zijn uit "Gedichten II: brieven uit Portugal" waarvan het gedicht "Moeder waar zijt gij?" wel geplaats is op Leestafel Poezie. Iemand van Leestafel heeft deze bundel dan toch, niet? Voor zover ik weet is deze publikatie (Brussel: Meddens, 1958) niet meer berschikbaar.
Kan iemand van Leestafel "Torre de Belem" en "Amalia Rodriguez" van Hubert van Herreweghen plaatsen? Beste dank.
Vriendelijke groeten,
_________________
Ronald
Geplaatst: 31 okt 2007 12:29 pm
Ronald, ik ben nu niet thuis maar in het weekend wel..ik zal proberen of ik de gedichten kan plaatsen , ik denk wel dat ik de bundel heb. Niet 100% zeker maar ik hoop het voor jou..dus nog en beetje geduld aub.
(let op de accenten : Torre de Belém en Amália Rodrigues (s!)
leni
Ronald, ik ben nu niet thuis maar in het weekend wel..ik zal proberen of ik de gedichten kan plaatsen , ik denk wel dat ik de bundel heb. Niet 100% zeker maar ik hoop het voor jou..dus nog en beetje geduld aub.
(let op de accenten : Torre de Belém en Amália Rodrigues (s!)
leni
Geplaatst: 01 nov 2007 11:57 am
Beste Leni, Beste Tiba,
Leni, vriendelijk dank voor je bereidheid de gedichten te zoeken. Dank je voor de verbetering van de schrijfwijze (met accenten en s i.p.v. z).
Leni en Tiba, ik heb de titels overgenomen (zonder accenten en z) van enkele liederen van Victor Legley (1915-1994) die de genoemde gedichten als tekst hebben. Deze liederen bestaan enkel in zijn handschrift en ik twijfel aan de juiste schrijfwijze van enkele woorden.
Vriendelijke groeten,
Ronald
_________________
Ronald
Beste Leni, Beste Tiba,
Leni, vriendelijk dank voor je bereidheid de gedichten te zoeken. Dank je voor de verbetering van de schrijfwijze (met accenten en s i.p.v. z).
Leni en Tiba, ik heb de titels overgenomen (zonder accenten en z) van enkele liederen van Victor Legley (1915-1994) die de genoemde gedichten als tekst hebben. Deze liederen bestaan enkel in zijn handschrift en ik twijfel aan de juiste schrijfwijze van enkele woorden.
Vriendelijke groeten,
Ronald
_________________
Ronald
Geplaatst: 02 nov 2007 12:08 pm
Torre de Belèm
Lui en traag de Taag aan de muren
van de witte Torre de Belèm
klaagt, waar zijn groene golven schuren
met in zeeschelpen ruisende stem.
Eens bouwde Portugal een toren
waar een ontembare ontdekker vertrok,
nu kan men slechts het klagen horen,
vernederde stroom, vernederd volk.
Enkel herinnering blijft aan die dagen
van bruisende kracht, o verval!
De stroom klaagt, en de Portugezen klagen,
de fado's klagen over Portugal.
Hubert van Herreweghen
uit: Verzamelde gedichten, Lannoo, Tielt, 1986
Tiba.
P.S. 1. Ik heb de "Verzamelde gedichten" niet, de oorspronkelijke bundel evenmin. Ik heb dit gevonden in "Meulenhoffs Dagkalender 1993".
Het gedicht over Amalia ben ik nog niet tegengekomen.
2. Over het accent: hier staat ern Belèm, en niet Belém, Leni.
--
Torre de Belèm
Lui en traag de Taag aan de muren
van de witte Torre de Belèm
klaagt, waar zijn groene golven schuren
met in zeeschelpen ruisende stem.
Eens bouwde Portugal een toren
waar een ontembare ontdekker vertrok,
nu kan men slechts het klagen horen,
vernederde stroom, vernederd volk.
Enkel herinnering blijft aan die dagen
van bruisende kracht, o verval!
De stroom klaagt, en de Portugezen klagen,
de fado's klagen over Portugal.
Hubert van Herreweghen
uit: Verzamelde gedichten, Lannoo, Tielt, 1986
Tiba.
P.S. 1. Ik heb de "Verzamelde gedichten" niet, de oorspronkelijke bundel evenmin. Ik heb dit gevonden in "Meulenhoffs Dagkalender 1993".
Het gedicht over Amalia ben ik nog niet tegengekomen.
2. Over het accent: hier staat ern Belèm, en niet Belém, Leni.
--
Geplaatst: 02 nov 2007 09:59 pm
Ik heb de bundel dus..maar schrok toen ik merkte dat Hubert het zelf fout heeft geschreven: zowel Belém als Rodrigues zijn in zijn bundel fout gespeld..foei Meester(ik heb een aantal jaren literatuurles van V H. gekregen..).
Het lijkt logisch want je spreekt het woord uit als in het Frans met een accent grave maar in het Portugees is het een 'accento agudo' , het accento grave komt er trouwens heel weinig voor.
Ronald sorry, jou treft dus geen enkele schuld..en Lannoo heeft dit ook maar gewoon letterlijk van het origineel overgenomen..
Het gedicht van Rodriguez (zoals het er dus staat) bestaat uit 5 delen , telkens genummerd met een Romeins cijfer. Welk nummer wil je hebben? Ik hoop niet alle vijf want met twee vingers..duurt dat welk lang..
Bedankt ook Tiba om het gedicht te plaatsen..
Leni
Ik heb de bundel dus..maar schrok toen ik merkte dat Hubert het zelf fout heeft geschreven: zowel Belém als Rodrigues zijn in zijn bundel fout gespeld..foei Meester(ik heb een aantal jaren literatuurles van V H. gekregen..).
Het lijkt logisch want je spreekt het woord uit als in het Frans met een accent grave maar in het Portugees is het een 'accento agudo' , het accento grave komt er trouwens heel weinig voor.
Ronald sorry, jou treft dus geen enkele schuld..en Lannoo heeft dit ook maar gewoon letterlijk van het origineel overgenomen..
Het gedicht van Rodriguez (zoals het er dus staat) bestaat uit 5 delen , telkens genummerd met een Romeins cijfer. Welk nummer wil je hebben? Ik hoop niet alle vijf want met twee vingers..duurt dat welk lang..
Bedankt ook Tiba om het gedicht te plaatsen..
Leni
Geplaatst: 03 nov 2007 11:50 am
Beste Tiba, Beste Leni,
Tiba, vriendelijk dank voor het plaatsen van het gedicht. Het helpt me heel wat met het ontcijferen van sommige woorden.
Leni, in het lied van Legley staat geen Romeins cijfer. Het gedicht in kwestie begint met: "Klagen, zoals de tortels klagen". Dank je.
Vriendelijke groeten,
_________________
Ronald
Beste Tiba, Beste Leni,
Tiba, vriendelijk dank voor het plaatsen van het gedicht. Het helpt me heel wat met het ontcijferen van sommige woorden.
Leni, in het lied van Legley staat geen Romeins cijfer. Het gedicht in kwestie begint met: "Klagen, zoals de tortels klagen". Dank je.
Vriendelijke groeten,
_________________
Ronald
Geplaatst: 03 nov 2007 12:18 pm
Het is nummer II:
Klagen zoals de tortels klagen
diep in 't van koeren ronkend bos,
den dove echo ondervragen,
maar niets komt uit de stilte los.
Klagen zoals al wat geschapen
is, klaagt, en jankt en kermt,
klagen zoals de schapen blaten
totdat de slachter zich ontfermt,
klagen zoals de golven klagen,
schreeuwen zoals de zeemeeuw schreewt;
duizend gedoofde huilen dragen
zeeën en wind. De stilte geeuwt.
H. Van Herreweghen .
Gedichten II
Brieven uit Portugal. 1958
Uitg. Meddens Brussel
Het is nummer II:
Klagen zoals de tortels klagen
diep in 't van koeren ronkend bos,
den dove echo ondervragen,
maar niets komt uit de stilte los.
Klagen zoals al wat geschapen
is, klaagt, en jankt en kermt,
klagen zoals de schapen blaten
totdat de slachter zich ontfermt,
klagen zoals de golven klagen,
schreeuwen zoals de zeemeeuw schreewt;
duizend gedoofde huilen dragen
zeeën en wind. De stilte geeuwt.
H. Van Herreweghen .
Gedichten II
Brieven uit Portugal. 1958
Uitg. Meddens Brussel
Geplaatst: 03 nov 2007 07:56 pm
Beste Leni, Tiba, Dettie, Leestafelvrienden en -vriendinnen,
Bedankt voor het gedicht, Leni. Denk je dat het juist is te veronderstellen dat Van Herrewegehen het klagen van de fado gezangen van Amalia Rodrigues wil beschrijven?
Vriendelijke groeten,
Ronald
_________________
Ronald
Beste Leni, Tiba, Dettie, Leestafelvrienden en -vriendinnen,
Bedankt voor het gedicht, Leni. Denk je dat het juist is te veronderstellen dat Van Herrewegehen het klagen van de fado gezangen van Amalia Rodrigues wil beschrijven?
Vriendelijke groeten,
Ronald
_________________
Ronald
Dit weet ik van de beuk: hij brult
Binnensmonds, als ik hem nader
En 't oor leg op zijn bast geduld,
Hoor ik zijn stem, hoor ik mijn vader.
Dat is de wijsheid van het hout:
Tweehonderd jaar in strenge ringen
Die elkaar stutten en verdringen
En, goed geweerd, wordt het nooit oud.
Mijn hand erop, voor altijd blijft hij zingen.
Uit Kornoeljebloed
Lannoo,Tielt, 2000
Deze dichter vindt heel vaak zijn inspiratie in de natuur, niet de weidse, ontembare, maar de tastbare, grijpbare, voelbare, smaakbare (misschien neologisme).
Zurkel (zie vroeger geciteerd gedicht) en beuk, het kleine en het grote, je voelt de zurige smaak in je mond, de bast in je vingertoppen.
De beuk, 200 jaar oud, hij brult, slechts binnensmonds, zijn stem, herkenbaar toch, die van vader.
Er is wijsheid 'in strenge ringen', wijsheid en strengheid.
Die boom, dat hout, neen, dat wordt niet oud.
'Mijn hand erop', zegt de dichter, ik voel het en raak het aan, maar ook, ik zou er een eed op doen, die boom, die stem, al dat voelbare, grijpbare, tastbare, maar ook oneindig in de herinnering herhaalbare, dat gaat niet verloren.
Een dichter die meer aandacht verdient.
Een dichter van wie ik denk dat ieder woord op zijn plaats staat, weloverwogen.
Af en toe zo gecondenseerd dat het de interpretatie ietwat bemoeilijkt.
Maar dat ligt dan aan de lezer.
Lezen en herlezen.
mira
Binnensmonds, als ik hem nader
En 't oor leg op zijn bast geduld,
Hoor ik zijn stem, hoor ik mijn vader.
Dat is de wijsheid van het hout:
Tweehonderd jaar in strenge ringen
Die elkaar stutten en verdringen
En, goed geweerd, wordt het nooit oud.
Mijn hand erop, voor altijd blijft hij zingen.
Uit Kornoeljebloed
Lannoo,Tielt, 2000
Deze dichter vindt heel vaak zijn inspiratie in de natuur, niet de weidse, ontembare, maar de tastbare, grijpbare, voelbare, smaakbare (misschien neologisme).
Zurkel (zie vroeger geciteerd gedicht) en beuk, het kleine en het grote, je voelt de zurige smaak in je mond, de bast in je vingertoppen.
De beuk, 200 jaar oud, hij brult, slechts binnensmonds, zijn stem, herkenbaar toch, die van vader.
Er is wijsheid 'in strenge ringen', wijsheid en strengheid.
Die boom, dat hout, neen, dat wordt niet oud.
'Mijn hand erop', zegt de dichter, ik voel het en raak het aan, maar ook, ik zou er een eed op doen, die boom, die stem, al dat voelbare, grijpbare, tastbare, maar ook oneindig in de herinnering herhaalbare, dat gaat niet verloren.
Een dichter die meer aandacht verdient.
Een dichter van wie ik denk dat ieder woord op zijn plaats staat, weloverwogen.
Af en toe zo gecondenseerd dat het de interpretatie ietwat bemoeilijkt.
Maar dat ligt dan aan de lezer.
Lezen en herlezen.
mira
Wat een prachtig gedicht is dit, eentje om over te schrijven.
en een mooie uitleg ook Mira
Deze regels vond ik ook mooi..
En ook nog maar even de prachtige beginregels..
Héél erg mooi!
Wil
en een mooie uitleg ook Mira
Deze regels vond ik ook mooi..
Het elkaar in de weg zitten soms maar elkaar toch nodig hebben.Tweehonderd jaar in strenge ringen
Die elkaar stutten en verdringen
En ook nog maar even de prachtige beginregels..
juist de tegenspraak maakt het zo sterk..brullen én binnensmonds.Dit weet ik van de beuk: hij brult
Binnensmonds, als ik hem nader
Héél erg mooi!
Wil
Wil zegt:
En opnieuw Wil:
Het afbreken van het vers en het contrast op de nieuwe regel zorgen voor een verrassingseffect.
In het laatste vers gaat het brullen van de beuk over in zingen.
Kunnen we zo ver gaan en spreken van een zekere mildheid nu van de dichter bij het ouder worden, mildheid tegenover de vader?
Het (binnensmonds) brullen van de strenge vader wordt met de jaren zachter en zangeriger aangevoeld.
'Binnensmonds' gaf daar misschien al een aanzet toe.
Of gaat dit louter over de onverwoestbaarheid van de boom?
Toch weeral een prachtig boomgedicht.
mira
Ja, jij verduidelijkt het, Wil, in de weg zitten en nodig hebben, zoals de ene generatie de andere, de zoon en de vader.Deze regels vond ik ook mooi..
Quote:
Tweehonderd jaar in strenge ringen
Die elkaar stutten en verdringen
Het elkaar in de weg zitten soms maar elkaar toch nodig hebben
En opnieuw Wil:
Die tegenstelling wordt volgens mij ook nog eens extra benadrukt door het prachtige enjambement: de beuk brult / binnensmonds.En ook nog maar even de prachtige beginregels..
Quote:
Dit weet ik van de beuk: hij brult
Binnensmonds, als ik hem nader
juist de tegenspraak maakt het zo sterk..brullen én binnensmonds
Het afbreken van het vers en het contrast op de nieuwe regel zorgen voor een verrassingseffect.
In het laatste vers gaat het brullen van de beuk over in zingen.
Kunnen we zo ver gaan en spreken van een zekere mildheid nu van de dichter bij het ouder worden, mildheid tegenover de vader?
Het (binnensmonds) brullen van de strenge vader wordt met de jaren zachter en zangeriger aangevoeld.
'Binnensmonds' gaf daar misschien al een aanzet toe.
Of gaat dit louter over de onverwoestbaarheid van de boom?
Toch weeral een prachtig boomgedicht.
mira