Leestafel heeft toestemming (via Leni) van Benno Barnard om zijn gedichten te plaatsen.
Er mogen dus méér gedichten geplaatst worden
Maar niet een hele bundel.
Enkele gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/benno-barnard
Dettie
Benno Barnard (ja)
Benno Barnard (ja)
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Mar 08, 2009 18:28, 4 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst:
Leestafel is erg blij met de toelating van één van de belangrijkste dichters van nu..Benno Barnard.
Wie helpt mee om een mooi item over hem te maken?
Ik begin alvast met dit:
Gregoriaans.
Voor Herman De Coninck, 50
Dichter, we moeten praten. Het is toch
februari, de maand waarin ik ben verwekt,
waarin jij bent geboren? En Antwerpen,
dat slaapt en in een vrouwelijke schoot
zijn kinderen en dronkaards draagt,
draagt ook ons beiden. Dichters zijn wij,
en de gelegenheid schept ons.
Zeg mij dan
of dit alles is, of dit onze muziek
moet zijn, dit dichterslatijn over de dood
van niemand en van iedereen, Herman-
en als ik luister naar de Amerikalei
en een sirene hoor zingen over ons hart
en niet weet wat het is: zeg het mij dan.
' Wachten tot je vijftigste.
Dan krijg je dit soort gedicht.'
Dichters zijn wij, die een andere man
in onze gregoriaanse spiegel aanzien
en hem scheren.
De telefoon wacht
op zijn meubel. Regen vult de winternacht,
wind rukt aan een raam dat open moet,
bedaart, gaat liggen, zwijgt, zwijgt en voedt
de stilte. En de stilte is bij ons,
en de stilte is ons.
Dichters zijn wij,
baarlijke engelen, de hemelen mengend
door onze herinnering, en de hel, de hel
door een halve eeuw.
Pratend met onszelf
denk ik: het ga je verdomme goed.
Benno Barnard
uit ' De schipbeukeling'
uitg. Atlas, 1996
leni
Leestafel is erg blij met de toelating van één van de belangrijkste dichters van nu..Benno Barnard.
Wie helpt mee om een mooi item over hem te maken?
Ik begin alvast met dit:
Gregoriaans.
Voor Herman De Coninck, 50
Dichter, we moeten praten. Het is toch
februari, de maand waarin ik ben verwekt,
waarin jij bent geboren? En Antwerpen,
dat slaapt en in een vrouwelijke schoot
zijn kinderen en dronkaards draagt,
draagt ook ons beiden. Dichters zijn wij,
en de gelegenheid schept ons.
Zeg mij dan
of dit alles is, of dit onze muziek
moet zijn, dit dichterslatijn over de dood
van niemand en van iedereen, Herman-
en als ik luister naar de Amerikalei
en een sirene hoor zingen over ons hart
en niet weet wat het is: zeg het mij dan.
' Wachten tot je vijftigste.
Dan krijg je dit soort gedicht.'
Dichters zijn wij, die een andere man
in onze gregoriaanse spiegel aanzien
en hem scheren.
De telefoon wacht
op zijn meubel. Regen vult de winternacht,
wind rukt aan een raam dat open moet,
bedaart, gaat liggen, zwijgt, zwijgt en voedt
de stilte. En de stilte is bij ons,
en de stilte is ons.
Dichters zijn wij,
baarlijke engelen, de hemelen mengend
door onze herinnering, en de hel, de hel
door een halve eeuw.
Pratend met onszelf
denk ik: het ga je verdomme goed.
Benno Barnard
uit ' De schipbeukeling'
uitg. Atlas, 1996
leni
Geplaatst: 09 aug 2007 10:31 am
Heerlijk dat je deze toestemming verkregen hebt, Leni!
Een prachtig gedicht ook.
Dit is zo indringend, haast bezwerend gezegd.
Hierin een gemis, verdriet, opstandigheid.
Mooi hoe hij spreekt over "wij" en "onszelf": een band die blijft over de dood heen.
Een gedicht om vaak te herlezen.
Tiba (die meedoet natuurlijk
).
Heerlijk dat je deze toestemming verkregen hebt, Leni!
Een prachtig gedicht ook.
Zeg mij dan
of dit alles is, of dit onze muziek
moet zijn, dit dichterslatijn over de dood
van niemand en van iedereen, Herman-
Dit is zo indringend, haast bezwerend gezegd.
Dichters zijn wij,
baarlijke engelen, de hemelen mengend
door onze herinnering, en de hel, de hel
door een halve eeuw.
Pratend met onszelf
denk ik: het ga je verdomme goed.
Hierin een gemis, verdriet, opstandigheid.
Mooi hoe hij spreekt over "wij" en "onszelf": een band die blijft over de dood heen.
Een gedicht om vaak te herlezen.
Tiba (die meedoet natuurlijk
).Geplaatst: 09 aug 2007 03:41 pm
Het gedicht is niet geschreven naar aanleiding van de dood maar wel voor de 50ste verjaardag van H. De Coninck..
Maar niemand vermoedde die dag natuurlijk dat het niet lang meer zou duren vooraleer de dood aanklopte.
Over dood en verval schrijven(schreven) beide dichters trouwens vaker.
Benno heeft ook een verpletterend mooi afscheidsgedicht voor zijn beste vriend geschreven, maar het is erg lang..Als ik eens veel tijd heb zal ik het overtikken..Het staat in zijn verzamelbundel 'Het tongbotje' uit 2006.
Misschien voelt iemand anders zich geroepen?
leni
Het gedicht is niet geschreven naar aanleiding van de dood maar wel voor de 50ste verjaardag van H. De Coninck..
Maar niemand vermoedde die dag natuurlijk dat het niet lang meer zou duren vooraleer de dood aanklopte.
Over dood en verval schrijven(schreven) beide dichters trouwens vaker.
Benno heeft ook een verpletterend mooi afscheidsgedicht voor zijn beste vriend geschreven, maar het is erg lang..Als ik eens veel tijd heb zal ik het overtikken..Het staat in zijn verzamelbundel 'Het tongbotje' uit 2006.
Misschien voelt iemand anders zich geroepen?
leni
Geplaatst: 09 aug 2007 04:16 pm
Ja natuuuurlijk, je hebt 1000 procent gelijk, ik ken het gedicht en maakte alweer de fout.
Over dat gedicht had ik het al in het item "gedichten over Herman de Coninck" en postte toen nota bene zelf dit (maar het is gvd (= godvergeten) zo voorspellend):
Het gedicht dat je bedoelt over de dood van Herman de Coninck, heb ik wel. Als je even geduld hebt, zoek ik het en typ het over.
Tiba.
Ja natuuuurlijk, je hebt 1000 procent gelijk, ik ken het gedicht en maakte alweer de fout.
Over dat gedicht had ik het al in het item "gedichten over Herman de Coninck" en postte toen nota bene zelf dit (maar het is gvd (= godvergeten) zo voorspellend):
Het is geschreven nav de 50ste verjaardag van Herman.
Hallucinant vind ik het. Het geeft meer de indruk dat het gericht is aan een dichter die al overleden is (zo komt het toch op me over). Herman de Coninck overleed op 22 mei 1997. Hij werd 53 jaar.
Het gedicht dat je bedoelt over de dood van Herman de Coninck, heb ik wel. Als je even geduld hebt, zoek ik het en typ het over.
Tiba.
Geplaatst: 10 aug 2007 11:05 pm
Foto met mij.
Zo zat je vaak. Je hand knijpt in de leuning
tot het bot, alsof je zoekt naar het gevoel
dat in je eigen arm ontstaat. Je grondvesten
een stoel, die jou natuurlijk niet begrijpt.
Ik til een glas tot halverwege, dat ik al
was het leeg niet eens kon legen. Een paradox
weegt in mijn lijf, zodat ik niets meer goed kan
maken en niet praten en maar zitten blijf.
Je kijkt verwoed naar voren. Het is blind
in je ogen, het is de zon die verkeerd staat.
Naar binnen toe ben je bang. Voorgevoel. Vrouw
naast man. Stoel naast stoel. Je lacht te laat.
Ik droom ervan. Een hand waarin je hart slaat
houdt me tegen. Blijf, blijf. Pulseren wordt
mijn enige bewegen. Je blijft doordat je gaat.
Benno Barnard
uit 'Het meer in mij'
Arbeiderspers ' 1986
Leni
Foto met mij.
Zo zat je vaak. Je hand knijpt in de leuning
tot het bot, alsof je zoekt naar het gevoel
dat in je eigen arm ontstaat. Je grondvesten
een stoel, die jou natuurlijk niet begrijpt.
Ik til een glas tot halverwege, dat ik al
was het leeg niet eens kon legen. Een paradox
weegt in mijn lijf, zodat ik niets meer goed kan
maken en niet praten en maar zitten blijf.
Je kijkt verwoed naar voren. Het is blind
in je ogen, het is de zon die verkeerd staat.
Naar binnen toe ben je bang. Voorgevoel. Vrouw
naast man. Stoel naast stoel. Je lacht te laat.
Ik droom ervan. Een hand waarin je hart slaat
houdt me tegen. Blijf, blijf. Pulseren wordt
mijn enige bewegen. Je blijft doordat je gaat.
Benno Barnard
uit 'Het meer in mij'
Arbeiderspers ' 1986
Leni
Geplaatst: 10 aug 2007 11:14 pm
Knap gedicht, Leni, dat ik nog niet kende.
Ik ben op het moment dat dit gedicht verschijnt ook gedichten van B.B. aan het lezen, op zoek naar het gedicht over de dood van HDC.
Is het dat gedicht waarin hij schrijft:
"klootzak, ik ben even dood als jij"?
Ik had het daarover al in het item "gedichten over de dood van HDC", maar heb het nog niet teruggevonden. Wel andere mooie gedichten van Bernard, die ben ik nu aan het lezen.
Tiba.
Knap gedicht, Leni, dat ik nog niet kende.
Ik ben op het moment dat dit gedicht verschijnt ook gedichten van B.B. aan het lezen, op zoek naar het gedicht over de dood van HDC.
Is het dat gedicht waarin hij schrijft:
"klootzak, ik ben even dood als jij"?
Ik had het daarover al in het item "gedichten over de dood van HDC", maar heb het nog niet teruggevonden. Wel andere mooie gedichten van Bernard, die ben ik nu aan het lezen.
Tiba.
Geplaatst: 10 aug 2007 11:22 pm
Ik kreeg vanochtend van Benno een versie van de nieuwste gedichten uit 'Het tongbotje'. Daarin staat het gedicht voor HDC.
'Sterven in mei doe je niet' is de eerste regel en het bestaat uit 5 grote delen. De titel is 'bloeimaand' als ik me niet vergis.
Echt heel lang gedicht...
leni
Ik kreeg vanochtend van Benno een versie van de nieuwste gedichten uit 'Het tongbotje'. Daarin staat het gedicht voor HDC.
'Sterven in mei doe je niet' is de eerste regel en het bestaat uit 5 grote delen. De titel is 'bloeimaand' als ik me niet vergis.
Echt heel lang gedicht...
leni
Geplaatst: 15 aug 2007 11:02 am
Hallo dames,
Benno Barnard, die naam ontdekte ik pas toen ik "Aangename postumiteit", de brieven van Herman De Coninck, las. Ik ontdekte door de brieven dat er toch wel een bijzondere band leek te bestaan tussen die twee. Ik wil graag wat werk van B.B. aanschaffen.
Jan S
Hallo dames,
Benno Barnard, die naam ontdekte ik pas toen ik "Aangename postumiteit", de brieven van Herman De Coninck, las. Ik ontdekte door de brieven dat er toch wel een bijzondere band leek te bestaan tussen die twee. Ik wil graag wat werk van B.B. aanschaffen.
Jan S
Geplaatst: 15 aug 2007 11:34 am
Dag Jan blij dat je er weer bent.
'Het tongbotje' van BB (uitg.Atlas) is een verzamelbundel..maar ik weet niet of je er 35 euro voor over hebt.. en ik weet niet of je ervan zult houden van deze gedichten..maar ik kan me vergissen...ga misschien eerst eens naar de bib om een bundel van hem te lezen misschien....
leni
Dag Jan blij dat je er weer bent.
'Het tongbotje' van BB (uitg.Atlas) is een verzamelbundel..maar ik weet niet of je er 35 euro voor over hebt.. en ik weet niet of je ervan zult houden van deze gedichten..maar ik kan me vergissen...ga misschien eerst eens naar de bib om een bundel van hem te lezen misschien....
leni
Geplaatst: 15 aug 2007 11:35 am
Hier een artikel over de verzamelbundel "Het tongbotje" (Atlas 2006):
http://decontrabas.typepad.com/dekleine ... tje_d.html
Tiba.
Hier een artikel over de verzamelbundel "Het tongbotje" (Atlas 2006):
http://decontrabas.typepad.com/dekleine ... tje_d.html
Tiba.
Geplaatst: 15 aug 2007 11:42 am
Hier meer over "Dichters van het avondland" (2006):
http://www.amsteluitgevers.nl/atlas/res ... asp?Id=928
Tiba.
Hier meer over "Dichters van het avondland" (2006):
http://www.amsteluitgevers.nl/atlas/res ... asp?Id=928
Tiba.
Geplaatst: 15 aug 2007 01:16 pm
tiba schreef:
Alvast lovende commentaar over de bundel én de dichter.
Jan S
Tiba, bedankt voor de link
tiba schreef:
Hier een artikel over de verzamelbundel "Het tongbotje" (Atlas 2006):
http://decontrabas.typepad.com/dekleine ... tje_d.html
Tiba.
Alvast lovende commentaar over de bundel én de dichter.
Jan S
Tiba, bedankt voor de link
Geplaatst: 15 aug 2007 01:19 pm
tiba schreef:
En ook deze link is interessant. Mmmm...wil ik wel eens lezen.
Jan S
Bedankt, Tiba, ook voor deze link.
tiba schreef:
Hier meer over "Dichters van het avondland" (2006):
http://www.amsteluitgevers.nl/atlas/res ... asp?Id=928
Tiba.
En ook deze link is interessant. Mmmm...wil ik wel eens lezen.
Jan S
Bedankt, Tiba, ook voor deze link.
Geplaatst: 22 aug 2007 09:19 pm
Hier een 'klassieker'
Moedertaal
In memoriam Christina Van Malde ,1919-1995
U hebt het witte gezicht van de melk
die ik dronk in het huis aan de Amstel
waar ik geboren ben.(Zeker paste Parijs u
nog in de lente, maar de zomer barstte uit
uw deux-pièces, het werd november; en nu
vulden regen en schemering de ruit:
een negentiende eeuw legde haar blanke hand
op mijn leven.) Mama, ik weet het wel,
ik was een boze bloem met een roze kelk
en ik ben niet veranderd. Ik ben iemand, niemand,
Nederland.
En nog altijd zuigt mijn grote mond
op de consonant die ik zo lekker vond,
nog altijd is mijn oudste klinker een en al verbazing
over mijn gulzigheid en mijn verzadiging.
Ik zal mijn hele leven melk hebben gegeten.
U herinnert mij aan dingen die ik nooit geweten heb.
U maakt rijmpjes, zoals vroeger, en vangt mij in het web
van Sebastiaan.
Vandaag was u weer mijn gouvernante met het knotje:
vandaag hebben we redelijkheid, zedelijkheid,
de vlucht der vogels en een beetje God gedaan.
Pas hier in Antwerpen ben ik van u gaan houden
als een verloofde met blauw geslagen ogen
en het hart van een leeuwin. Vaak zit u aan de bar
te babbelen, maar zijn uw naakte benen in elkaar
verstrengeld
om het kleine roofdier te beschermen...Ik slik
uw diftongen als ouwels en noem u Lieve,
want iemand moet u zonder ironie zo noemen;
ik neem u
mee naar huis en hoor in mijn slaap uw onzekere hakken
op de glanzende honingraat van de kasseien.
U bent Katinka genoemd door mijn later vader.
U bent mijn moeder die niet naar mij luistert,
maar praat dat het gedrukt staat op mijn muren.
O dode moeder,
morgen is er weer een nacht waarin ik opschrijf:
ik ben niet alleen van mijzelf.
Benno Barnard
uit 'De schipbeukeling'
uitg. Atlas. 1996
Leni
Laatst aangepast door leni op 23 aug 2007 09:54 am, in totaal 1 keer bewerkt
Hier een 'klassieker'
Moedertaal
In memoriam Christina Van Malde ,1919-1995
U hebt het witte gezicht van de melk
die ik dronk in het huis aan de Amstel
waar ik geboren ben.(Zeker paste Parijs u
nog in de lente, maar de zomer barstte uit
uw deux-pièces, het werd november; en nu
vulden regen en schemering de ruit:
een negentiende eeuw legde haar blanke hand
op mijn leven.) Mama, ik weet het wel,
ik was een boze bloem met een roze kelk
en ik ben niet veranderd. Ik ben iemand, niemand,
Nederland.
En nog altijd zuigt mijn grote mond
op de consonant die ik zo lekker vond,
nog altijd is mijn oudste klinker een en al verbazing
over mijn gulzigheid en mijn verzadiging.
Ik zal mijn hele leven melk hebben gegeten.
U herinnert mij aan dingen die ik nooit geweten heb.
U maakt rijmpjes, zoals vroeger, en vangt mij in het web
van Sebastiaan.
Vandaag was u weer mijn gouvernante met het knotje:
vandaag hebben we redelijkheid, zedelijkheid,
de vlucht der vogels en een beetje God gedaan.
Pas hier in Antwerpen ben ik van u gaan houden
als een verloofde met blauw geslagen ogen
en het hart van een leeuwin. Vaak zit u aan de bar
te babbelen, maar zijn uw naakte benen in elkaar
verstrengeld
om het kleine roofdier te beschermen...Ik slik
uw diftongen als ouwels en noem u Lieve,
want iemand moet u zonder ironie zo noemen;
ik neem u
mee naar huis en hoor in mijn slaap uw onzekere hakken
op de glanzende honingraat van de kasseien.
U bent Katinka genoemd door mijn later vader.
U bent mijn moeder die niet naar mij luistert,
maar praat dat het gedrukt staat op mijn muren.
O dode moeder,
morgen is er weer een nacht waarin ik opschrijf:
ik ben niet alleen van mijzelf.
Benno Barnard
uit 'De schipbeukeling'
uitg. Atlas. 1996
Leni
Laatst aangepast door leni op 23 aug 2007 09:54 am, in totaal 1 keer bewerkt
Visser 50 v. Chr.
Wat deed ik anders aan de rivier
dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude
bloeddoorlopen verhalen, grommende
in haar binnendringen en een gouden
zoon voor na mij maken?
Goed, dat was vroeger.
Maar het was deze oever, waar het gebeurde
dat ik bij maanlicht, onder het knopen
van netten, tegen het bosrijke donker daarginder
iets wonderlijks mompelde,
iets dat ik zelf niet begreep -
over een roerdomp bijvoorbeeld, en niet over helden.
Wat was het? Waar kwam het vandaan? En waarom
zocht het mijn mond, de mond van een man
in een simpele boot
op de Schelde?
Ik luisterde naar onze exegeten, maar zonder te weten
of ze de drassige aarde wel konden verklaren.
Ik geloofde nooit dat we ooit kathedralen en zo
zouden gaan bouwen.
Begrijpt u me rustig verkeerd.
In een bocht van de grote rivier
heb ik een zoon mogen maken
en hem in het dampende zonlicht der vroegte
mijn knopen geleerd.
Benno Barnard
Uit: "Getierd hebbende doden" 2003
Wat deed ik anders aan de rivier
dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude
bloeddoorlopen verhalen, grommende
in haar binnendringen en een gouden
zoon voor na mij maken?
Goed, dat was vroeger.
Maar het was deze oever, waar het gebeurde
dat ik bij maanlicht, onder het knopen
van netten, tegen het bosrijke donker daarginder
iets wonderlijks mompelde,
iets dat ik zelf niet begreep -
over een roerdomp bijvoorbeeld, en niet over helden.
Wat was het? Waar kwam het vandaan? En waarom
zocht het mijn mond, de mond van een man
in een simpele boot
op de Schelde?
Ik luisterde naar onze exegeten, maar zonder te weten
of ze de drassige aarde wel konden verklaren.
Ik geloofde nooit dat we ooit kathedralen en zo
zouden gaan bouwen.
Begrijpt u me rustig verkeerd.
In een bocht van de grote rivier
heb ik een zoon mogen maken
en hem in het dampende zonlicht der vroegte
mijn knopen geleerd.
Benno Barnard
Uit: "Getierd hebbende doden" 2003
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~
(naar: Italo Calvino)
(naar: Italo Calvino)
Watou
Ik, die de zon als een gouden horloge las
en de grote ogen van Homerus geloofde
en verlangde uit te stijgen boven
dat dorp, de bossen van de wereld en mijn dood,
sta nu tussen de dichters, de opgewonden
standbeelden, nog een en al enkelvoud
in onze versteende kleren, nog helemaal koud
van drank ondanks de septemberochtend,
te poseren in burger, op de binnenplaats
van een vreemd West-Vlaams hotel. Haast
is het twaalf uur: neem onze foto, mevrouw,
verlos Herman, Eddy, Remco en mijzelf
van de tijd die zo dringt. We moeten weg.
we moeten weg van Watou naar ons werk,
onze sokkels overlatend aan doden en vogels,
zoekend naar auto's, Antwerpen, woorden.
Benno Barnard
Uit: "De schipbreukeling"
Uitgeverij Atlas 1996
Molly
Ik heb dit gedicht ook even bij Benno Barnard geplaatst Molly.
Dettie
Ik, die de zon als een gouden horloge las
en de grote ogen van Homerus geloofde
en verlangde uit te stijgen boven
dat dorp, de bossen van de wereld en mijn dood,
sta nu tussen de dichters, de opgewonden
standbeelden, nog een en al enkelvoud
in onze versteende kleren, nog helemaal koud
van drank ondanks de septemberochtend,
te poseren in burger, op de binnenplaats
van een vreemd West-Vlaams hotel. Haast
is het twaalf uur: neem onze foto, mevrouw,
verlos Herman, Eddy, Remco en mijzelf
van de tijd die zo dringt. We moeten weg.
we moeten weg van Watou naar ons werk,
onze sokkels overlatend aan doden en vogels,
zoekend naar auto's, Antwerpen, woorden.
Benno Barnard
Uit: "De schipbreukeling"
Uitgeverij Atlas 1996
Molly
Ik heb dit gedicht ook even bij Benno Barnard geplaatst Molly.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Nov 08, 2009 13:42, 2 keer totaal gewijzigd.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten