Gedichten over eten en drinken
Gedichten over eten en drinken
Geplaatst: 31 okt 2007 04:28 pm
November 2007 heeft als thema Eten en drinken
Het karige maal.
Onder de lamp aan tafel
zwijgend eten wij: onze handen
als witte vlekken komen en gaan;
onze beringde vingers achteloos
met het vertrouwde brood spelend.
Geen vreugde niets ongewoons
is er in de klank van onze
messen en vorken.
En natuurlijk weten wij niets
van het geluk van reizigers
in een avondtrein.
Miriam Van hee. 1952
Uit: Het karige maal.
Masereelfonds, Gent. 1978
Dettie
November 2007 heeft als thema Eten en drinken
Het karige maal.
Onder de lamp aan tafel
zwijgend eten wij: onze handen
als witte vlekken komen en gaan;
onze beringde vingers achteloos
met het vertrouwde brood spelend.
Geen vreugde niets ongewoons
is er in de klank van onze
messen en vorken.
En natuurlijk weten wij niets
van het geluk van reizigers
in een avondtrein.
Miriam Van hee. 1952
Uit: Het karige maal.
Masereelfonds, Gent. 1978
Dettie
Geplaatst: 31 okt 2007 09:48 pm
Een taart
Er staat een taart in een etalage,
een grote witte taart.
Wat moet ik doen?
Ik moet aan geld komen,
ik moet een steen door dat raam gooien,
ik moet jarig zijn,
ik moet zorgen dat die juffrouw binnen,
die met die rode lippen,
verliefd wordt op mij-
ik doe mijn ogen dicht,
druk mijn neus tegen het glas,
prevel:
taart, grote witte taart, vlieg ongeschonden door dit raam....
of moet ik zelf bakker worden, banketbakker d' excellence?
Toon Tellegen,
uit Een langzame val
Querido Amsterdam 1991
Wil
Een taart
Er staat een taart in een etalage,
een grote witte taart.
Wat moet ik doen?
Ik moet aan geld komen,
ik moet een steen door dat raam gooien,
ik moet jarig zijn,
ik moet zorgen dat die juffrouw binnen,
die met die rode lippen,
verliefd wordt op mij-
ik doe mijn ogen dicht,
druk mijn neus tegen het glas,
prevel:
taart, grote witte taart, vlieg ongeschonden door dit raam....
of moet ik zelf bakker worden, banketbakker d' excellence?
Toon Tellegen,
uit Een langzame val
Querido Amsterdam 1991
Wil
Geplaatst: 05 nov 2007 08:12 am
jonge sla
ik ben in staat het zwaarste leed te dragen
het uitzichtloos verdorren van een boon
een snijbloem en zijn onverdiende loon
ik zie het aan, doch niemand hoort mij klagen
het rooien van de bintjes is gewoon
een schaamteloze daad die af doet vragen
of een beroep op normen ooit zal slagen
toch blijf ik hard, negeer het machtsvertoon
maar in september, bij die jonge sla
zojuist geplant in toegewijde aarde
bezwijkt m’n laatste restje eigenwaarde
dan huil ik en dan smeek ik om gena
Daan de Ligt
(ongepubliceerd)
bewerking van het gedicht ‘jonge sla’ van Rutger Kopland
Dettie
jonge sla
ik ben in staat het zwaarste leed te dragen
het uitzichtloos verdorren van een boon
een snijbloem en zijn onverdiende loon
ik zie het aan, doch niemand hoort mij klagen
het rooien van de bintjes is gewoon
een schaamteloze daad die af doet vragen
of een beroep op normen ooit zal slagen
toch blijf ik hard, negeer het machtsvertoon
maar in september, bij die jonge sla
zojuist geplant in toegewijde aarde
bezwijkt m’n laatste restje eigenwaarde
dan huil ik en dan smeek ik om gena
Daan de Ligt
(ongepubliceerd)
bewerking van het gedicht ‘jonge sla’ van Rutger Kopland
Dettie
Geplaatst: 05 nov 2007 01:55 pm
Dagelijks brood
zondag
1.
Sluit de heilige boeken en weet
liefste, dat voor een openbaring
deze homp op de keukentafel,
hier en nu, voor ons, eenzaam
addergebroed, genoeg kan zijn
want vergis je niet in eenvoud,
dit gebroken boerenbrood is
volmaakt als de middagzon.
Frédéric Leroy
uit: Gedichten
De Contrabas
BnM Uitgevers Nijmegen 2006
Dagelijks brood
zondag
1.
Sluit de heilige boeken en weet
liefste, dat voor een openbaring
deze homp op de keukentafel,
hier en nu, voor ons, eenzaam
addergebroed, genoeg kan zijn
want vergis je niet in eenvoud,
dit gebroken boerenbrood is
volmaakt als de middagzon.
Frédéric Leroy
uit: Gedichten
De Contrabas
BnM Uitgevers Nijmegen 2006
Geplaatst: 11 nov 2007 04:23 pm
Maaltijd
Het was Kerstmis, we zaten aan tafel en we wilden
een aangename, liefst literaire conversatie
daarom zei ik: vrienden, we weten dat de materie
op ons bord en in ons glas kan vervluchtigen
in ons lichaam tot pure poëzie
maar wisten jullie dat onlangs ook is gebleken
dat op poëtische wijze heerlijke gerechten
kunnen worden gemaakt
er viel een stilte waarin je alleen de geluiden
hoorde van messen en vorken, van drinken en slikken
en van het getik van de klok
maar ik vervolgde: men heeft ontdekt dat er gedichten
bestaan die zo goed zijn gemaakt dat de woorden
veranderen in wat ze beschrijven
zodat het woord vlees vlees wordt, het woord brood
brood, het woord wijn wijn, ik noem maar
een paar voorbeelden
als poëzie de ruimte van het volledige leven
tot uitdrukking moet brengen, de echte werkelijkheid
dan kun je je voorstellen dat een gedicht
een heldere soep kan opleveren
een doorleefde wildschotel
een luchtig nagerecht
een mooie bordeaux
men begon mij te begrijpen en het werd zodoende
een vrolijke literaire maaltijd
we vroegen ons af welke poëzie we zaten te eten
en te drinken en we zochten naar gedichten
in ons hoofd die we een volgende keer
op tafel zouden willen zien
ik zeg niet welke dat waren
iedereen kan ze bedenken
Rutger Kopland,
uit Een man in de tuin,
van Oorschot 2004
Wil
Maaltijd
Het was Kerstmis, we zaten aan tafel en we wilden
een aangename, liefst literaire conversatie
daarom zei ik: vrienden, we weten dat de materie
op ons bord en in ons glas kan vervluchtigen
in ons lichaam tot pure poëzie
maar wisten jullie dat onlangs ook is gebleken
dat op poëtische wijze heerlijke gerechten
kunnen worden gemaakt
er viel een stilte waarin je alleen de geluiden
hoorde van messen en vorken, van drinken en slikken
en van het getik van de klok
maar ik vervolgde: men heeft ontdekt dat er gedichten
bestaan die zo goed zijn gemaakt dat de woorden
veranderen in wat ze beschrijven
zodat het woord vlees vlees wordt, het woord brood
brood, het woord wijn wijn, ik noem maar
een paar voorbeelden
als poëzie de ruimte van het volledige leven
tot uitdrukking moet brengen, de echte werkelijkheid
dan kun je je voorstellen dat een gedicht
een heldere soep kan opleveren
een doorleefde wildschotel
een luchtig nagerecht
een mooie bordeaux
men begon mij te begrijpen en het werd zodoende
een vrolijke literaire maaltijd
we vroegen ons af welke poëzie we zaten te eten
en te drinken en we zochten naar gedichten
in ons hoofd die we een volgende keer
op tafel zouden willen zien
ik zeg niet welke dat waren
iedereen kan ze bedenken
Rutger Kopland,
uit Een man in de tuin,
van Oorschot 2004
Wil
Geplaatst: 11 nov 2007 05:43 pm
hmmmmm.... misschien moet ik het nóg een paar keer lezen.
Zo op het eerste gezicht: Nee, ik word niet geraakt.
Nu heb ik dat vaker met de poëzie van Rutger Kopland.
Ik weet eigenlijk niet waar hem dat nu zo precies in zit.
Omdat ik altijd dacht: 'Je kunt niet alles hebben.' heb ik het tot nu toe maar zo gelaten.
Toch eens over nadenken.
Misschien.
Maar ach, je kunt toch ook niet alles hebben. :razz:
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Laatst aangepast door Grada op 11 nov 2007 09:16 pm, in totaal 2 keer bewerkt
hmmmmm.... misschien moet ik het nóg een paar keer lezen.
Zo op het eerste gezicht: Nee, ik word niet geraakt.
Nu heb ik dat vaker met de poëzie van Rutger Kopland.
Ik weet eigenlijk niet waar hem dat nu zo precies in zit.
Omdat ik altijd dacht: 'Je kunt niet alles hebben.' heb ik het tot nu toe maar zo gelaten.
Toch eens over nadenken.
Misschien.
Maar ach, je kunt toch ook niet alles hebben. :razz:
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Laatst aangepast door Grada op 11 nov 2007 09:16 pm, in totaal 2 keer bewerkt
Geplaatst: 11 nov 2007 07:07 pm
Drank de onberekenbare
Onder 't net en vlot gesprek
dat mijn hoofd, met bruine hoed
met de gastheer voeren moet,
denkt mijn hele ziel: verrek!
In mijn binnenst stampen beesten,
snuiven paarden, ruisen bossen,
slangen schuiflen door de mossen,
negerstammen vieren feesten.
port of sherry...liever thee?
Ja mevrouw, of eiglijk...nee.
Spiernaakt duik ik in een meer.
Graag, een halfje...o, niet meer!
Hoe kàn ik, bij God, nog praten...
Zouden ze iets aan me merken?
kan ik niet meer tegen sterke
drank? Heb ik al rode oren?
Als we nou die kat eens schoren
-die onvervalste poedelkat-
ijsbloemen op zijn achterplat.
Niemand weet, hoe vreeslijk wild
ik met los haar loop te rennen!
Niemand zou mij hier herkennen
als ik plotseling was gevild.
Want ze kennen slechts mijn huid,
en die nog alleen bij stukken,
o ingetogen bruine bruid
van Tahiti of Molukken...
In de kamer wordt het donker;
buiten dwarrelt stil en schuin
sneeuw op heel licht groene struiken
zó mooi is het in die tuin,
dat 'k moet staren naar 't geflonker
van mijn glaasje, naast de kruiken:
àl te glinsterend stuk glas...
plotsling huil ik...op zijn jas
zaten toen ook lichte vlokken.
Vlokken sneeuw..die werden water...
Hield hij niet meer van me, later,
dat hij zomaar is vertrokken?
M. Vasalis
uit 'Parken en woestijnen'
uitg. Van Oorschot 1940
Dit gedicht was door Leni al bij het item Vasalis geplaatst.
Tiba.
Drank de onberekenbare
Onder 't net en vlot gesprek
dat mijn hoofd, met bruine hoed
met de gastheer voeren moet,
denkt mijn hele ziel: verrek!
In mijn binnenst stampen beesten,
snuiven paarden, ruisen bossen,
slangen schuiflen door de mossen,
negerstammen vieren feesten.
port of sherry...liever thee?
Ja mevrouw, of eiglijk...nee.
Spiernaakt duik ik in een meer.
Graag, een halfje...o, niet meer!
Hoe kàn ik, bij God, nog praten...
Zouden ze iets aan me merken?
kan ik niet meer tegen sterke
drank? Heb ik al rode oren?
Als we nou die kat eens schoren
-die onvervalste poedelkat-
ijsbloemen op zijn achterplat.
Niemand weet, hoe vreeslijk wild
ik met los haar loop te rennen!
Niemand zou mij hier herkennen
als ik plotseling was gevild.
Want ze kennen slechts mijn huid,
en die nog alleen bij stukken,
o ingetogen bruine bruid
van Tahiti of Molukken...
In de kamer wordt het donker;
buiten dwarrelt stil en schuin
sneeuw op heel licht groene struiken
zó mooi is het in die tuin,
dat 'k moet staren naar 't geflonker
van mijn glaasje, naast de kruiken:
àl te glinsterend stuk glas...
plotsling huil ik...op zijn jas
zaten toen ook lichte vlokken.
Vlokken sneeuw..die werden water...
Hield hij niet meer van me, later,
dat hij zomaar is vertrokken?
M. Vasalis
uit 'Parken en woestijnen'
uitg. Van Oorschot 1940
Dit gedicht was door Leni al bij het item Vasalis geplaatst.
Tiba.
Geplaatst: 14 jan 2008 12:39 pm
De gedichten staan in het thema-archief
http://www.poezie-leestafel.info/eten-en-drinken
Dettie
De gedichten staan in het thema-archief
http://www.poezie-leestafel.info/eten-en-drinken
Dettie
Geplaatst: 22 apr 2008 02:54 pm
Hier een site met allemaal gedichten over eten en drinken
http://www.pietpaaltjens.nl/gedichtenov ... rinken.htm
Tiba.
Hier een site met allemaal gedichten over eten en drinken
http://www.pietpaaltjens.nl/gedichtenov ... rinken.htm
Tiba.
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast