Er kunnen niet méér gedichten van Charles Ducal geplaatst worden
Enkele gedichten van hem staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/charles-ducal
Dettie
Charles Ducal (nee)
Geplaatst: 01 nov 2007 06:13 am
Charles Ducal dichter van de maand november 2007
Hopelijk kunnen jullie zijn gedichten net zo waarderen als ik.
zie http://www.poezie-leestafel.info/charles-ducal
Dettie
Met dank aan leni voor het regelen van de toestemming.
Charles Ducal dichter van de maand november 2007
Hopelijk kunnen jullie zijn gedichten net zo waarderen als ik.
zie http://www.poezie-leestafel.info/charles-ducal
Dettie
Met dank aan leni voor het regelen van de toestemming.
Geplaatst: 03 nov 2007 12:29 pm
Ik vind zijn gedichten een ontluisterende schoonheid bezitten.Charles Ducal werd in Vlaanderen bij het verschijnen van 'Het huwelijk' onmiddellijk vergeleken met Elsschot. Daar heeft de poëzie wel veel van..maar het is raadselachtiger..minder direct ..poëzie om veel te lezen ..alhoewel je er niet vrolijker om wordt dat niet..maar iets beter begrijpen is ook een vreugde vind ik.(beetje flauw woord 'vreugde' maar vind geen beter ..)
leni
Ik vind zijn gedichten een ontluisterende schoonheid bezitten.Charles Ducal werd in Vlaanderen bij het verschijnen van 'Het huwelijk' onmiddellijk vergeleken met Elsschot. Daar heeft de poëzie wel veel van..maar het is raadselachtiger..minder direct ..poëzie om veel te lezen ..alhoewel je er niet vrolijker om wordt dat niet..maar iets beter begrijpen is ook een vreugde vind ik.(beetje flauw woord 'vreugde' maar vind geen beter ..)
leni
Geplaatst: 05 nov 2007 01:22 am
Leni schreef:
Jan S schreef:
Bij het lezen van het gedicht "het gezin" moest ik inderdaad ook aan het gedicht van Elsschot denken. Enkele gedichten uit "het huwelijk" ken ik enkel uit bloemlezingen, die uit "In inkt gewassen" (nog) helemaal niet.
Nu dus de bundels "De hertog en ik" en "Moedertaal" gekregen
, het vergt wel enige tijd om die grondig te lezen.
Tiba.
Leni schreef:
Charles Ducal werd in Vlaanderen bij het verschijnen van 'Het huwelijk' onmiddellijk vergeleken met Elsschot
Jan S schreef:
In inkt gewassen, het enige bundel dat ik tot nu toe van hem heb, lees ik ook graag verschillende malen.
Bij het lezen van het gedicht "het gezin" moest ik inderdaad ook aan het gedicht van Elsschot denken. Enkele gedichten uit "het huwelijk" ken ik enkel uit bloemlezingen, die uit "In inkt gewassen" (nog) helemaal niet.
Nu dus de bundels "De hertog en ik" en "Moedertaal" gekregen
, het vergt wel enige tijd om die grondig te lezen.
Tiba.
Geplaatst: 05 nov 2007 11:21 am
Impasse
Zo vond de vrouw haar man, de dichter:
gehurkt in het bad, het hoofd geklemd
tussen de knieën, alleen met zichzelf,
het oude vlees, de verschrompelde stichter
van haar geluk. Zij zag hoe gebogen,
hoe naakt en menselijk buiten de taal.
De warmte wolkte, vrede zong uit de kraan.
Dit, dacht zij, kon hij dit maar verwoorden...
Hij zag haar niet, rook zijn zweet,
keek naar zijn lid in het stijgende water.
Het water was heter dan hij kon verdragen.
Hij haatte. De vrouw had hij lief.
© Charles Ducal
uit: Moedertaal
Uitgeverij Atlas, 1994
Fascinerend gedicht vind ik dit.
Eerst het beeldende:
de man,
de dichter,
de verschrompelde stichter
van haar geluk
ineengedoken in bad.
De vrouw die hem aanschouwt en wenst dat hij wat zij ziet kan verwoorden.
En dan de fascinerende eindregel
Hij haatte. De vrouw had hij lief.
Van een ongelooflijke schoonheid inderdaad.
Dettie
die het altijd zo moeilijk vindt om te zeggen wát haar nu precies zo raakt.
Impasse
Zo vond de vrouw haar man, de dichter:
gehurkt in het bad, het hoofd geklemd
tussen de knieën, alleen met zichzelf,
het oude vlees, de verschrompelde stichter
van haar geluk. Zij zag hoe gebogen,
hoe naakt en menselijk buiten de taal.
De warmte wolkte, vrede zong uit de kraan.
Dit, dacht zij, kon hij dit maar verwoorden...
Hij zag haar niet, rook zijn zweet,
keek naar zijn lid in het stijgende water.
Het water was heter dan hij kon verdragen.
Hij haatte. De vrouw had hij lief.
© Charles Ducal
uit: Moedertaal
Uitgeverij Atlas, 1994
Fascinerend gedicht vind ik dit.
Eerst het beeldende:
de man,
de dichter,
de verschrompelde stichter
van haar geluk
ineengedoken in bad.
De vrouw die hem aanschouwt en wenst dat hij wat zij ziet kan verwoorden.
En dan de fascinerende eindregel
Hij haatte. De vrouw had hij lief.
Van een ongelooflijke schoonheid inderdaad.
Dettie
die het altijd zo moeilijk vindt om te zeggen wát haar nu precies zo raakt.
Geplaatst: 05 nov 2007 11:40 am
Het gedicht 'het huwelijk' van Elsschot vind ik wel veel grimmiger dan het gedicht 'Het gezin' van Charles Ducal.
Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd
in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.
Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard
en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,
hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren
en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.
Willem Elsschot
Haar lichaam heeft niets mee te delen
tenzij: dat zij met elkaar een tafel delen
zonder brekend glas en zonder gif.
Chales Ducal.
Bij Elsschot wordt zijn vrouw totaal tot niets gereduceerd.
Charles Ducal houdt het bij... Haar lichaam heeft niets mee te delen.
De overeenkomst is er natuurlijk wel.
In beide gedichten wordt verwezen naar het 'uit de weg ruimen' van de vrouw. Maar Charles Ducal verwoordt het met minder venijnig.
Bij Elschott druipt het gif van zijn pen, bij wijze van spreken.
Dettie
tiba schreef:
Bij het lezen van het gedicht "het gezin" moest ik inderdaad ook aan het gedicht van Elsschot denken.
Het gedicht 'het huwelijk' van Elsschot vind ik wel veel grimmiger dan het gedicht 'Het gezin' van Charles Ducal.
Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd
in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.
Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard
en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,
hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren
en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.
Willem Elsschot
Haar lichaam heeft niets mee te delen
tenzij: dat zij met elkaar een tafel delen
zonder brekend glas en zonder gif.
Chales Ducal.
Bij Elsschot wordt zijn vrouw totaal tot niets gereduceerd.
Charles Ducal houdt het bij... Haar lichaam heeft niets mee te delen.
De overeenkomst is er natuurlijk wel.
In beide gedichten wordt verwezen naar het 'uit de weg ruimen' van de vrouw. Maar Charles Ducal verwoordt het met minder venijnig.
Bij Elschott druipt het gif van zijn pen, bij wijze van spreken.
Dettie
Geplaatst: 13 nov 2007 03:11 pm
Wat een prachtige gedichten, Dettie, dat jij, Tiba en Leni dit weer voor elkaar gekregen hebben, fantastisch. Er is een nadeel: zijn gedichten zijn zo direct en goed te begrijpen dat er bijna niet over te discussiëren valt.
Bij dat gedicht over dat kindje in de put ging ik door de grond. Dichters en hun lezers hebben veel te verduren.
Nog een vraag aan jou Dettie over Andermans Veren op Radio 2:
Heb jij een automatische reclameterminator in je radio zitten?
Pieter
Wat een prachtige gedichten, Dettie, dat jij, Tiba en Leni dit weer voor elkaar gekregen hebben, fantastisch. Er is een nadeel: zijn gedichten zijn zo direct en goed te begrijpen dat er bijna niet over te discussiëren valt.
Bij dat gedicht over dat kindje in de put ging ik door de grond. Dichters en hun lezers hebben veel te verduren.
Nog een vraag aan jou Dettie over Andermans Veren op Radio 2:
Heb jij een automatische reclameterminator in je radio zitten?
Pieter
Geplaatst: 13 nov 2007 03:56 pm
ik zie dit nu pas,
Wat een mooie gedichten, ik kan er niet teveel tegelijk van lezen, maar deze spong er bij de eerste keer lezen uit.
Wat een treffende beeldende taal!
Wil
Erfenis
Ik ben van je lichaam, ik ben je zo kwijt.
Ik weet niet of wij elkaar ooit omarmden.
Je sloeg, je was het bevel van een ander.
Ik heb van jouw handen geen enkel bewijs.
Soms ruik ik je schort , maar zonder geheim,
De stengheid van zeep en opgelegd voedsel.
Wij waren met zeven, wij deelden de moeder
opdat geen van ons ooit de liefste zou zijn.
Ik ben van je lichaam, ik ben het vergeten.
Ik oefen mijn mond in ‘lieveling’ en ‘schat’.
Naast mij ligt een vrouw, even boos, even teder,
even ver van mij af.
© Charles Ducal
Uit: Moedertaal
Uitgeverij Atlas 1994
ik zie dit nu pas,
Wat een mooie gedichten, ik kan er niet teveel tegelijk van lezen, maar deze spong er bij de eerste keer lezen uit.
Wat een treffende beeldende taal!
Wil
Geplaatst: 13 nov 2007 07:53 pm
Ha, Dettie, da's leuk! Het is net het spelletje: "Ïk zie, ik zie, wat jij niet ziet!" In dit geval: Wat zie jij. dat ik niet begrijp?
(klinkt misschien een beeje hooghartig maar is natuurlijk niet zo bedoeld)
Pieter
Dettie schreef:Pieter schreef: Er is een nadeel: zijn gedichten zijn zo direct en goed te begrijpen dat er bijna niet over te discussiëren valt.
Dat kan ik niet met je eens zijn Pieter, ze lijken eenvoudig maar zijn het niet.
Dettie
Ha, Dettie, da's leuk! Het is net het spelletje: "Ïk zie, ik zie, wat jij niet ziet!" In dit geval: Wat zie jij. dat ik niet begrijp?
(klinkt misschien een beeje hooghartig maar is natuurlijk niet zo bedoeld)
Pieter
Geplaatst: 20 nov 2007 07:52 pm Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Net nog weer even zitten grasduinen in deze gedichten...ze worden steeds mooier hoe vaker je ze leest.
Bij mij moeten gedichten vaak ook even bezinken, of heb ik even tijd nodig om te wennen aan de taal of aan de stijl,
maar deze gedichten hebben wat..er zitten meerdere lagen onder, en het is misschien vooral ook de sfeer van de gedichten in combinatie met de mooie beeldende taal die ze zo bijzonder maakt.
Nog eentje dus..
Wil
Net nog weer even zitten grasduinen in deze gedichten...ze worden steeds mooier hoe vaker je ze leest.
Bij mij moeten gedichten vaak ook even bezinken, of heb ik even tijd nodig om te wennen aan de taal of aan de stijl,
maar deze gedichten hebben wat..er zitten meerdere lagen onder, en het is misschien vooral ook de sfeer van de gedichten in combinatie met de mooie beeldende taal die ze zo bijzonder maakt.
Nog eentje dus..
Geluk
Omdat ik geen honger, geen dorst lijd,
een huis heb, een baan, een voorbeeldig gezin,
duizend boeken, van Sade tot Grimm,
gezondheid, een trouwe maîtresse, veel tijd
voor kunst en liefde of wat daarop lijkt,
de wereld kan zien, mijn tuin cultiveren,
duizend gedichten opnieuw kan proberen
een God te zijn in het diepste geheim,
daarom is het dat ik mijn nagels bijt
in een kamer die niet wordt gelucht,
weerloos geworpen in zo veel geluk
dat ik slechts aan mijzelf nog lijd.
© Charles Ducal
uit: Het huwelijk
Atlas Amsterdam/Antwerpen 1987
Wil
Geplaatst: 22 nov 2007 12:14 pm
Poëtica
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
© Charles Ducal
uit: In inkt gewassen
Uitgeverij Atlas, 2006
Pieter kan jij mij dit gedicht dan uitleggen?
Ik snap het namelijk niet goed.
Dettie
Poëtica
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
© Charles Ducal
uit: In inkt gewassen
Uitgeverij Atlas, 2006
Pieter schreef:
Er is een nadeel: zijn gedichten zijn zo direct en goed te begrijpen dat er bijna niet over te discussiëren valt.
Pieter kan jij mij dit gedicht dan uitleggen?
Ik snap het namelijk niet goed.
Dettie
Geplaatst: 22 nov 2007 06:28 pm
Erg leuk dat je deze vraag aan mij stelt en ik ben erg vereerd, Dettie.
Vooral omdat je meteen het moeilijkste van al zijn gedichten hebt
uitgezocht.
daar gaat ie:
Er is geen poëzie in een te helder leven: mensen die het leven duidelijk, vanzelfsprekend vinden, zich dus niets afvragen, niet verwonderd zijn,de zo-is-het-nu-eenmaal-zeggers, kennen geen poëzie, dat lijkt me duidelijk.
Op het behang is altijd wel een plek die wacht op het vocht, Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Maar de dichterlijke persoonlijkheid vindt altijd wel iets wat hem niet duidelijk is, de vochtige plek in het behang. Op het eerste gezicht zijn deze plekken moeilijk te verwoorden maar de dichter met zijn vuile bek, bedoeld is dat de dichter niet schroomt ook minder plezierige dingen te zeggen, zoekt in de laden van zijn geest toch woorden die het onzegbare zegbaar maken. (vandaar soms een beetje moeilijk te begrijpen.P)
Alles wat toonbaar is moet overschreven
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt
waarvan men ziende niets kan weten.
Een gedicht is de worsteling met woorden die gewassen moeten worden met de inkt uit het moeras van de geest, men moet zich blind maken, d.w.z. naar zijn diepste innerlijk gaan. (vergelijk met de laden in het eerste couplet). Dus steeds proberen de juiste woorden te vinden al zijn die nog zo ontluisterend over hoe we werkelijk zijn (de vuile bek)
Er is geen poëzie in een te helder leven
in zuivere spiegels zit geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig
Hier weer de vanzelfsprekende mens die in zijn zuivere spiegel alleen maar de buitenkant van zichzelf ziet, hij heeft niet de donkere gedachten uit de afgrond van de dichter, die uiteindelijk in zijn diepste innerlijk slechts woeste ledigheid vindt, c.q. een woestheid (dierlijkheid) zonder zin.
Het is dus een zeer somber gedicht, hij vindt zichzelf wild en leeg.
Die ontluistering van de mens en het leven vind je in bijna al zijn gedichten terug.
Dettie, ik vond deze opdracht eervol en vooral erg plezierig om te doen. Als ik dicht bij de waarheid zit heb ik dat aan jou en Tiba te danken. Zit ik ernaast dan ligt dat helemaal aan mezelf. Knipoog/Wink
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Dettie schreef:
Poëtica
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
© Charles Ducal
uit: In inkt gewassen
Uitgeverij Atlas, 2006
Pieter schreef:
Er is een nadeel: zijn gedichten zijn zo direct en goed te begrijpen dat er bijna niet over te discussiëren valt.
Pieter kan jij mij dit gedicht dan uitleggen?
Ik snap het namelijk niet goed.
Dettie
Erg leuk dat je deze vraag aan mij stelt en ik ben erg vereerd, Dettie.
Vooral omdat je meteen het moeilijkste van al zijn gedichten hebt
uitgezocht.
daar gaat ie:
Er is geen poëzie in een te helder leven: mensen die het leven duidelijk, vanzelfsprekend vinden, zich dus niets afvragen, niet verwonderd zijn,de zo-is-het-nu-eenmaal-zeggers, kennen geen poëzie, dat lijkt me duidelijk.
Op het behang is altijd wel een plek die wacht op het vocht, Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Maar de dichterlijke persoonlijkheid vindt altijd wel iets wat hem niet duidelijk is, de vochtige plek in het behang. Op het eerste gezicht zijn deze plekken moeilijk te verwoorden maar de dichter met zijn vuile bek, bedoeld is dat de dichter niet schroomt ook minder plezierige dingen te zeggen, zoekt in de laden van zijn geest toch woorden die het onzegbare zegbaar maken. (vandaar soms een beetje moeilijk te begrijpen.P)
Alles wat toonbaar is moet overschreven
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt
waarvan men ziende niets kan weten.
Een gedicht is de worsteling met woorden die gewassen moeten worden met de inkt uit het moeras van de geest, men moet zich blind maken, d.w.z. naar zijn diepste innerlijk gaan. (vergelijk met de laden in het eerste couplet). Dus steeds proberen de juiste woorden te vinden al zijn die nog zo ontluisterend over hoe we werkelijk zijn (de vuile bek)
Er is geen poëzie in een te helder leven
in zuivere spiegels zit geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig
Hier weer de vanzelfsprekende mens die in zijn zuivere spiegel alleen maar de buitenkant van zichzelf ziet, hij heeft niet de donkere gedachten uit de afgrond van de dichter, die uiteindelijk in zijn diepste innerlijk slechts woeste ledigheid vindt, c.q. een woestheid (dierlijkheid) zonder zin.
Het is dus een zeer somber gedicht, hij vindt zichzelf wild en leeg.
Die ontluistering van de mens en het leven vind je in bijna al zijn gedichten terug.
Dettie, ik vond deze opdracht eervol en vooral erg plezierig om te doen. Als ik dicht bij de waarheid zit heb ik dat aan jou en Tiba te danken. Zit ik ernaast dan ligt dat helemaal aan mezelf. Knipoog/Wink
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Geplaatst: 29 nov 2007 02:50 pm
Ik ga het eens op de Grada manier proberen
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Wat wordt bedoeld met een te helder leven?
Een te schoon leven? Een te makkelijk leven?
Een leven zonder diepgang?
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht.
De zwakke plek? waarom wacht het behang op het vocht?
Is het behang uitgedroogd? Is er een luchtbel onder het behang?
Moet het behang vochtig worden of juist niet? Moet het wat vocht krijgen om niet te barsten?
Waarom het vocht.
Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Een vuile bek kan staan voor smerige praat, gevloek, beledigingen.
Waarom zoekt die in de laden naar onzegbaarheden?
Wil die bek nog meer zeggen wat nog nooit gezegd is, nog vuiler? Nog erger?
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
alles moet overschreven, alles moet weg? moet anders? ontoonbaar worden?
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
moet het gedicht ook ontoonbaar worden, of moet voor een gedicht veel geschreven, veel inkt gebruikt worden?
een gedicht dat blind van moerassen zingt,
blind van de moerassen zingen...
blind nog wel, niets zien maar toch er over zingen
moerassen staan voor drassige ondergrond, kan je in wegzinken, geen vaste grond onder de voeten hebben.
van die moerassen kan je ziende niets weten... je kan het alleen in het duister zien?
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
in zuivere spiegels... spiegels zonder beschadiging.
in zuivere spiegels spiegel=je zelf zien, zelfreflectie, weerschijn.
in die spiegels zit geen gat waardoor je in een afgrond trapt en in het woord valt..
woest en ledig. wild, kwaad, boos en leeg.
Uit het bovenstaan trek ik de volgende conclusie.
Er is geen poëzie in een te helder leven staat hier (als eerste regel)voor mij dat de dichter wil zeggen dat mensen door dingen heen moeten zijn gegaan om poëzie te kunnen schrijven. Als je niets doorvoeld hebt, kan je geen poëzie schrijven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Kan de dichter hier bedoelen dat er altijd wel mensen zijn die verwachten dat ze gekwetst zullen worden.
En dat er altijd wel mensen zijn die zoeken naar die zwakke plek en hun vuile bek gebruiken om bewust te kwetsen?
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Alles wat aantoonbaar waar is moet door de vuile bek onderuit gehaald worden. Oordeel al klaar hebben zonder dat men weet waar men het over heeft. (blind) Begeven zich op terreinen waar ze niets van weten (moeras) zijn ondeskundig, hebben geen ondergrond waar ze hun mening op kunnen staven maar hebben wel hun (vuile) mening klaar
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
Hier staat Er is geen poëzie in een te helder leven in een heel ander licht. (Hier staat poëzie voor het niet nodig hebben van poëzie, het leven zelf is al poëzie genoeg.)
Mensen die helder, zuiver, oprecht zijn, ook naar zichzelf kijken, vallen niet in dat gat, die afgrond.
Hebben het niet nodig om anderen onderuit te halen met woorden, woest en ledig. (lege, kwetsende woorden)
Dit is mijn persoonlijke conclusie
Dettie
die benieuwd is naar jullie commentaar hierop.
Ik ga het eens op de Grada manier proberen
Er is geen poëzie in een te helder leven.
Wat wordt bedoeld met een te helder leven?
Een te schoon leven? Een te makkelijk leven?
Een leven zonder diepgang?
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht.
De zwakke plek? waarom wacht het behang op het vocht?
Is het behang uitgedroogd? Is er een luchtbel onder het behang?
Moet het behang vochtig worden of juist niet? Moet het wat vocht krijgen om niet te barsten?
Waarom het vocht.
Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Een vuile bek kan staan voor smerige praat, gevloek, beledigingen.
Waarom zoekt die in de laden naar onzegbaarheden?
Wil die bek nog meer zeggen wat nog nooit gezegd is, nog vuiler? Nog erger?
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
alles moet overschreven, alles moet weg? moet anders? ontoonbaar worden?
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
moet het gedicht ook ontoonbaar worden, of moet voor een gedicht veel geschreven, veel inkt gebruikt worden?
een gedicht dat blind van moerassen zingt,
blind van de moerassen zingen...
blind nog wel, niets zien maar toch er over zingen
moerassen staan voor drassige ondergrond, kan je in wegzinken, geen vaste grond onder de voeten hebben.
van die moerassen kan je ziende niets weten... je kan het alleen in het duister zien?
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
in zuivere spiegels... spiegels zonder beschadiging.
in zuivere spiegels spiegel=je zelf zien, zelfreflectie, weerschijn.
in die spiegels zit geen gat waardoor je in een afgrond trapt en in het woord valt..
woest en ledig. wild, kwaad, boos en leeg.
Uit het bovenstaan trek ik de volgende conclusie.
Er is geen poëzie in een te helder leven staat hier (als eerste regel)voor mij dat de dichter wil zeggen dat mensen door dingen heen moeten zijn gegaan om poëzie te kunnen schrijven. Als je niets doorvoeld hebt, kan je geen poëzie schrijven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Kan de dichter hier bedoelen dat er altijd wel mensen zijn die verwachten dat ze gekwetst zullen worden.
En dat er altijd wel mensen zijn die zoeken naar die zwakke plek en hun vuile bek gebruiken om bewust te kwetsen?
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan weten.
Alles wat aantoonbaar waar is moet door de vuile bek onderuit gehaald worden. Oordeel al klaar hebben zonder dat men weet waar men het over heeft. (blind) Begeven zich op terreinen waar ze niets van weten (moeras) zijn ondeskundig, hebben geen ondergrond waar ze hun mening op kunnen staven maar hebben wel hun (vuile) mening klaar
Er is geen poëzie in een te helder leven,
in zuivere spiegels is geen gat
waardoor men in de afgrond stapt
en in het woord valt, woest en ledig.
Hier staat Er is geen poëzie in een te helder leven in een heel ander licht. (Hier staat poëzie voor het niet nodig hebben van poëzie, het leven zelf is al poëzie genoeg.)
Mensen die helder, zuiver, oprecht zijn, ook naar zichzelf kijken, vallen niet in dat gat, die afgrond.
Hebben het niet nodig om anderen onderuit te halen met woorden, woest en ledig. (lege, kwetsende woorden)
Dit is mijn persoonlijke conclusie
Dettie
die benieuwd is naar jullie commentaar hierop.
Dettie!
Wat ontzettend leuk dat je dit op deze manier doet!
Ik voel me helemaal vereerd.
En wat grappig om mijn manier om zinnen en woorden te bevragen eens door een ander te zien toepassen.
"Aha! Zo doe ik dat dus. Niet eens zo heel slecht, dat vragen doet het wel goed," denk ik zo bij mezelf. 
Op mijn commentaar is het nog even wachten, vrees ik. Ik zit nog met zoveel andere dichters in mijn hoofd: Jan Baeke (nog steeds), Antjie Krog, Ida Gerhardt, Herman de Coninck en dan wil ik ook nog kijken naar Leo Vroman, en en en ...
Oef, er is zoveel te onderzoeken en te ontdekken.
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Wat ontzettend leuk dat je dit op deze manier doet!
Ik voel me helemaal vereerd.
En wat grappig om mijn manier om zinnen en woorden te bevragen eens door een ander te zien toepassen.
"Aha! Zo doe ik dat dus. Niet eens zo heel slecht, dat vragen doet het wel goed," denk ik zo bij mezelf.
Op mijn commentaar is het nog even wachten, vrees ik. Ik zit nog met zoveel andere dichters in mijn hoofd: Jan Baeke (nog steeds), Antjie Krog, Ida Gerhardt, Herman de Coninck en dan wil ik ook nog kijken naar Leo Vroman, en en en ...
Oef, er is zoveel te onderzoeken en te ontdekken.
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Geplaatst: 30 nov 2007 07:12 am
Dettie, jouw uitleg is knap, misschien wel de juiste en hij komt ook wel gedeeltelijk met die van mij overeen, als je beide goed leest. Maar je hebt mijn uitleg volkomen genegeerd, niet eens even naar verwezen, en dat vind ik jammer. Discussie is toch ook op de ander ingaan.
Overigens, sans rancune,
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Dettie, jouw uitleg is knap, misschien wel de juiste en hij komt ook wel gedeeltelijk met die van mij overeen, als je beide goed leest. Maar je hebt mijn uitleg volkomen genegeerd, niet eens even naar verwezen, en dat vind ik jammer. Discussie is toch ook op de ander ingaan.
Overigens, sans rancune,
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Geplaatst: 30 nov 2007 09:00 am
Ja je hebt gelijk Pieter.
Dat zat ik me zelf ook te bedenken, dat ik nog niet op jou gereageerd had. Sorry.
Ik was zo bezig met Grada's manier van bekijken dat ik vergat op jou te reageren.
Leni ik heb ook eigenlijk geen tijd voor de poëzie, maar net wat ik hier boven schrijf ik wilde Grada's manier van benaderen ook eens uitproberen en dat bevalt goed. Het maakt dat je beter kijkt.
Pieter liet me door zijn uitleg dingen zien waar ik weer verder mee kon.
Dettie
Ja je hebt gelijk Pieter.
Dat zat ik me zelf ook te bedenken, dat ik nog niet op jou gereageerd had. Sorry.
Ik was zo bezig met Grada's manier van bekijken dat ik vergat op jou te reageren.
Leni ik heb ook eigenlijk geen tijd voor de poëzie, maar net wat ik hier boven schrijf ik wilde Grada's manier van benaderen ook eens uitproberen en dat bevalt goed. Het maakt dat je beter kijkt.
Pieter liet me door zijn uitleg dingen zien waar ik weer verder mee kon.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten