Zbigniew Herbert
erven Gerard Rash om zijn vertalingen
op de Leestafelsite te plaatsen.
Zie ook:
http://www.nrcboeken.nlterugkwam van de oorlog
had hij een zilveren sterretje op het voorhoofd
en onder dat sterretje
was de afgrond
het was een scherf van een schrapnel
die hem bij Verdun had getroffen
of misschien bij Grunwald
(de bijzonderheden was hij vergeten)
hij sprak veel
in vele talen
maar het meest hield hij
van de taal van de geschiedenis
zolang hijn ademen kon had hij
gevallen kameraden overeind getrokken
Roland Karelsen Hannibal
steeds geroepen
dat dit de laatste kruistocht was
dat Carthago weldra vallen zou
waarna hij snikkend bekende
dat Napoleon niet van hem hield
we zagen hem
verbleken
verlaten door zijn zinnen
werd hij langzaam tot een beeld
in de muziekschelpen van zijn oren
trad een stenen bos
terwijl de huid van zij gezicht
werd dichtgeknoopt
met twee blinde droge
knoopjesoren
wat hem restte
was de tast
ongelooflijk zoals hij
met zijn handen kon vertellen
in de rechter had hij liefdesverhalen
in de linker soldatenherinneringen
mijn broer werd opgehaald
en uit de stad gebracht
nu komt hij elk najaar terug
stil en mager
hij wil niet binnen komen
klopt op het raam ik ga naar buiten
we wandelen door de straten
en hij vertelt mij
de meest fantastische verhalen
zijn gezicht aanrakend
met blinde vingers die huilen.
Zbigniew Herbert.
uit' Verzamelde gedichten'
vert. Gerard Rasch
uitg. De bezige bij. 1999
optimistisch kun je zeggen
aan de korte kant
jongensachtig
glimlachend in de spieren
met een welgevormde kuit
het rechter
miserabel -
mager
met twee littekens
het ene langs de achillespees
het andere ovaal
lichtroze
de smadelijke herinnering aan een vlucht
links
is geneigd tot huppelen
tot dansen
geeft te veel om het leven
om iets te riskeren
rechts
is edelmoedig stijf
spot met elk gevaar
en zo
trekt
op zijn beide benen
links te vergelijken met Sancho Pancha
en rechts
herinnerend aan de dolende ridder
meneer Cogito
de wereld door
licht wankelend
Zbigniew Herbert
uit: Meneer Cogito,
De Bezige Bij, 2005
Vertaling Gerard Rasch
Op najaarsdagen zonder zon mag
meneer Cogito graag de vuile buitenwijken
bezoeken. Een zuiverder bron van
melancholie - zegt hij - bestaat er niet.
Huizen in de buitenwijk met kringen onder de ramen
huizen die zacht hoesten
huiveringen van pleisterwerk
huizen met dun haar
een zieke huid
alleen de schoorstenen dromen
hun schrale klacht
bereikt de zoom van het bos
de oever van een groot water
ik zou namen voor jullie willen verzinnen
jullie vullen met de geur van Indië
het vuur van de Bosporus
het rumoer van watervallen
huizen in de buitenwijk met ingevallen slapen
huizen kauwend op een korstje brood
koud als de droom van een verlamde
met trappen die een palm van stof zijn
huizen voortdurend te koop
herbergen van ongeluk
huizen die nooit in het theater waren
ratten van de huizen van de buitenwijk
breng ze naar de kust van de oceaan
laat ze plaats nemen in het hete zand
laat ze de tropennacht bekijken
laat een golf ze met een stormachtig applaus belonen
zoals alleen verspilde levens toekomt
Zbigniew Herbert
uit: Meneer Cogito,
De Bezige Bij, 2005
Vertaling Gerard Rasch