dodenherdenking op de Grebbeberg
koraalmuziek als klinkend rouwbeklag
tot ieder zich heeft opgesteld
een zitplaats is verwanten toegewezen
zij staren op de rijen witte stenen
de triniteit der krijgsmachtstaven
staat roerloos en formeel vooraan
een trompet verbant ’t laatste woord
nog ontluikt de stilte niet
er wiekt een vogel er hoest een vrouw
dan dringt de tijd en zwijgen de minuten
de dag verliest de schemer wint het al
wat onverwerkt is dooft van jaar tot jaar
in het slinkend nabestaanden tal
het protocol schrijdt voort
kransen worden overdragen
een aalmoezenier klaagt oorlog aan
stil zou de omgang moeten zijn
tussen verzorgde graven door
niet ieder is daadwerkelijk betrokken
een lach klinkt op nu het donker wordt
Alfred van Haskerland
mei 1987/2008