Kon je kaddisj zeggen, zou je loven.
Het klagen is ons naderbij, maar zij
met hun oude boek van rouw der eeuwen
Prijzen het oordeel dat het juist is,
voor hen de verzoening, geen vuist.
Hadden wij hun woorden. Niet
ik ben vergeten wat geluk is
huilden we, niet stortten wij
ons hart uit als water, wachten
zouden we in stilte en luidkeels
Goedertieren zeggen, goedertieren-
© Marjoleine de Vos,
uit Kat van Sneeuw,
van Oorschot, 2003