Dit gedicht gaat over discriminatie
zo veel kan het betekenen: dat wij vergaan
- wij komen ongevraagd en moeten eens weer wijken -
maar dat wij spreken en ons niet verstaan
geen enkel ogenblik de andere open handen reiken
bedroeft me zwaar; wij kunnen nooit bestaan
wanneer ’t oprecht proberen al laat al blijken
’t eenvoudig vreedzaam met elkaar hier om te gaan
moet voor intolerantie, onbegrip nog altijd wijken.
sunset 12-07-2008
Ik vind het een mooi gedicht, alleen snap het niet echt.
Kan iemand me helpen?
Wie kan dit gedicht voor me uitleggen?
Re: Wie kan dit gedicht voor me uitleggen?
Ik zal morgen proberen antwoord te geven meisjee
Dettie
Dettie
Re: Wie kan dit gedicht voor me uitleggen?
Ik zal er ook eens over nadenken, Dettie en meisjee. Misschien kun je in dit geval de dichter zelf ook eens benaderen. Ik weet dat hij heel actief is met online gedichten op http://www.seniorennet.be (op het forum aldaar).
Lezer100
Re: Wie kan dit gedicht voor me uitleggen?
zo veel kan het betekenen: dat wij vergaan
- wij komen ongevraagd en moeten eens weer wijken -
maar dat wij spreken en ons niet verstaan
geen enkel ogenblik de andere open handen reiken
bedroeft me zwaar; wij kunnen nooit bestaan
wanneer ’t oprecht proberen al laat al blijken
’t eenvoudig vreedzaam met elkaar hier om te gaan
moet voor intolerantie, onbegrip nog altijd wijken.
Hoi meisjee,
Sorry dat ik nu pas antwoord geef er kwam wat tussen.
Het is een gedicht over discriminatie en de dichter zegt eigenlijk
Dat wij vergaan (dood gaan) weten we wel
- wij komen ongevraagd en moeten eens weer wijken - we vragen er niet om om geboren te worden en we zullen ook eens weer overlijden. Dat is een feit volgens de dichter.
Maar wat hem echt verdriet doet (bedroeft me zeer) is dat we wel met elkaar praten maar elkaar niet begrijpen (niet verstaan) en dat we niet met open handen naar de ander toelopen en zeggen dat die welkom is.
Ik denk dat in deze regel een tikfout zit wanneer ’t oprecht proberen al laat al blijken Ik denk dat twee keer het woordje al niet klopt.
Maar het komt er in feite op neer dat de intolerantie (de ander niet willen accepteren) het onbegrip voor de ander nog steeds niet weg is en dat dát sterker is dan het begrip en acceptatie. De intolerantie wil niet wijken voor tolerantie.
Dettie
- wij komen ongevraagd en moeten eens weer wijken -
maar dat wij spreken en ons niet verstaan
geen enkel ogenblik de andere open handen reiken
bedroeft me zwaar; wij kunnen nooit bestaan
wanneer ’t oprecht proberen al laat al blijken
’t eenvoudig vreedzaam met elkaar hier om te gaan
moet voor intolerantie, onbegrip nog altijd wijken.
Hoi meisjee,
Sorry dat ik nu pas antwoord geef er kwam wat tussen.
Het is een gedicht over discriminatie en de dichter zegt eigenlijk
Dat wij vergaan (dood gaan) weten we wel
- wij komen ongevraagd en moeten eens weer wijken - we vragen er niet om om geboren te worden en we zullen ook eens weer overlijden. Dat is een feit volgens de dichter.
Maar wat hem echt verdriet doet (bedroeft me zeer) is dat we wel met elkaar praten maar elkaar niet begrijpen (niet verstaan) en dat we niet met open handen naar de ander toelopen en zeggen dat die welkom is.
Ik denk dat in deze regel een tikfout zit wanneer ’t oprecht proberen al laat al blijken Ik denk dat twee keer het woordje al niet klopt.
Maar het komt er in feite op neer dat de intolerantie (de ander niet willen accepteren) het onbegrip voor de ander nog steeds niet weg is en dat dát sterker is dan het begrip en acceptatie. De intolerantie wil niet wijken voor tolerantie.
Dettie