Gedichten over Nederlands Indië / Indonesië

[Dettie]

tempo doeloe


de vlammen uit de oost zijn nooit gedoofd
je bleef de sarong steeds volhardend dragen
je lachte wanneer ik weer op kwam dagen
als jij je culinair had uitgesloofd

de onvolprezen geur van Indisch eten
je huis een pasar malam in het klein
we dronken kelken toeak na ’t festijn
ik zal je ajam roejak niet vergeten

je hebt je leven hier met trots volbracht
nu heeft de koude klei bezit genomen
van heimwee naar de gordel van smaragd

maar uit je kille graf hoor ik nog zacht
wat vage klanken van de krontjong komen
dan voel ik ademloos de stille kracht


Daan de Ligt
http://www.daandeligt.nl
http://www.daandeligt.nl/tempodoeloe.htm

[Librije]

Deze dichter kende ik nog niet. Wat een prachtig sonnet is dit! Zowel wat betreft de inhoud als de uitvoering ervan.

Het klinkt als een eerbetoon aan al die Indische mensen die tegen wil en dank er hier het beste van probeerden te maken en zelden lieten merken hoezeer ze ze verlangden naar hun vaderland.

je hebt je leven hier met trots volbracht
nu heeft de koude klei bezit genomen
van heimwee naar de gordel van smaragd

Mooi begin van het thema Nederlands Indië / Indonesië. Ben benieuwd naar het vervolg.

Librije.

[mira]

Daan de Ligt kwam even aan bod in het thema 'gedichten over dichters'.
Heel wat woorden uit dit gedicht ken ik niet, (graag wat uitleg), maar 'gordel van smaragd' en 'stille kracht' zijn ook wel tot het zuiden doorgedrongen, vermoed ik.

mira

[Dettie]

Ik was al bezig mira met uitleg, het briefje met woorden lag voor me om die woorden op te zoeken.

Ik heb het bij Daan de Ligt zelf geplaatst (met mooi plaatje) zie

http://car.messageboard.nl/38686/viewtopic.php?t=341

groetjes
Dettie

[tiba]

Goden

Er rolde een kind binnen
een weer één
en weer één
op Bali ben je nooit alleen.

Hoe jonger het kind, hoe reiner zijn geest,
des te dichter is zijn ziel bij de hemel,
fluistert de rijst, de bamboe, de beek,
fluistert het zweet.
Sla nimmer een kind,
anders vertrekken de goden!

Er rolde een god binnen
en weer één
en weer één
op Bali ben je nooit alleen.

Jana Beranová
uit: Kiskassend gedicht, De Geus, 1996

Tiba.

[tiba]

Meer over Bali:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bali_(eiland)

Tiba.

[WilV]

Wat leuk gedichten bij dít thema. Zou ik niet meteen aan gedacht hebben.

Groetjes
Willeke

[tiba]

Ja, ik vond het ook leuk, Willeke.
Maar bij verdere opzoekingen wel nog gedichten ontdekt, maar niet meer bij diegenen die de toestemming gaven.

Tiba.

[mira]

Ik heb ook gezocht, Wil en Tiba (maar weinig tijd), ook niets gevonden.
Wel gisteren vergeefs gezocht naar iets dat klinkt als:'ik hoorde een gamelan bij nacht/ en het is zacht', zoiets. Kwam ook de naam 'Han' erin?
Iemand herkent het hopelijk, maar ik weet ook niet of er toestemming voor is.

mira

[Dettie]

Ik vond wel dit gedicht mira met gamelan en zacht er in, maar of je dit bedoelt weet ik niet.

Archipelbuurt (Den Haag) anno 2000

Oude mensen, kleine zielen schuifelen voorbij,
verstilde geesten langs versteende straten.
Wie waakt en wacht en luisteren wil
hoort zacht Eline Vere praten.

Levend museum van voorbije dingen,
de geuren vaag, de beelden flets, de klanken zacht.
Flarden van de gamelan,
de laatste sporen van de stille kracht.

Auto's die weer koetsen worden,
flaneren wint het van 't lopen.
Hier moest ik zijn, ik belde aan,
Louis Couperus zelf deed open.


Daan de Ligt

[mira]

Neen, dat gedicht bedoelde ik niet, Dettie, wel een kort versje van een viertal regels.
Maar dat van Daan de Ligt is ook mooi.
Dank.

mira

[tiba]

Heb je ooit
heb je ooit van de gamelan gehoord?
Hij popom popom bij nacht
en popom zacht.

Dat is wat ik me herinner.
Popom is aan te vullen, maar wel het juiste ritme, denk ik.

Tiba.

[mira]

Ja, dat gedicht bedoel ik, Tiba.

mira

[Dettie]

Onderstaand gedicht werd ons toegestuurd door de dichter gezien het thema bij de poëzie.
Eerst staat het in het Fries dan vertaald in het Nederlands.

Omke op Java

Stomswimmend leit it
yn tsjuster te moede eagen.
Yn sâltútsliten groeden dêr’t
nea in mês slikke hat.

Ik haw it dy altiten freegje wollen,
hoe’t it wie; dy reis tsjin ‘t skouder,
it sigen fan de jonge
oer it bajonet hinne.

Hy hie
dyn soan
wêze kind.

Nei dy klewang
-de hospik hat it muoike noch ferteld-
nei dy knal

foel hy stil.


Oom op Java

Stomzwemmend ligt het
in duister te moede ogen.
In zoutgesleten voren waar
nooit een mes gelikt heeft.

Ik heb het jou altijd willen vragen,
hoe het was; die knal tegen de schouder,
het zijgen van de jongen,
over de bajonet heen.

Hij had
jouw zoon
kunnen zijn.

Na die klewang
-de hospik heeft het tante nog verteld-
na die knal

viel hij stil.

Edwin de Groot

[mira]

Pakkend gedicht, maar even niet voor mij.

mira

[anas]

Meer over Bali:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bali_(eiland)

Tiba.

hallo, bedankt voor het delen van de link, het is erg interessant

[bananasxmas]

Onderstaand gedicht werd ons toegestuurd door de dichter gezien het thema bij de poëzie.
Eerst staat het in het Fries dan vertaald in het Nederlands.

Omke op Java

Stomswimmend leit it
yn tsjuster te moede eagen.
Yn sâltútsliten groeden dêr’t
nea in mês slikke hat.

Ik haw it dy altiten freegje wollen,
hoe’t it wie; dy reis tsjin ‘t skouder,
it sigen fan de jonge
oer it bajonet hinne.

Hy hie
dyn soan
wêze kind.

Nei dy klewang
-de hospik hat it muoike noch ferteld-
nei dy knal

foel hy stil.


Oom op Java

Stomzwemmend ligt het
in duister te moede ogen.
In zoutgesleten voren waarcoreball
nooit een mes gelikt heeft.

Ik heb het jou altijd willen vragen,
hoe het was; die knal tegen de schouder,
het zijgen van de jongen,
over de bajonet heen.

Hij had
jouw zoon
kunnen zijn.

Na die klewang
-de hospik heeft het tante nog verteld-
na die knal

viel hij stil.

Edwin de Groot

Bedankt voor je vertaling.

[slesta]

Onderstaand gedicht werd ons toegestuurd door de dichter gezien het thema bij de poëzie.
Eerst staat het in het Fries dan vertaald in het Nederlands.

Omke op Java

Stomswimmend leit it
yn tsjuster te moede eagen.
Yn sâltútsliten groeden dêr’t
nea in mês slikke hat.

Ik haw it dy altiten freegje wollen,
hoe’t it wie; dy reis tsjin ‘t skouder,
it sigen fan de jonge
oer it bajonet hinne.

Hy hie
dyn soan
wêze kind.

Nei dy klewang
-de hospik hat it muoike noch ferteld-
nei dy knal

foel hy stil.


Oom op Java

Stomzwemmend ligt het
in duister te moede ogen.
In zoutgesleten voren waar
nooit een mes gelikt heeft.

Ik heb het jou altijd willen vragen,
hoe het was; die knal tegen de schouder,
het zijgen van de jongen,
over de bajonet heen.

Hij had
jouw zoongeometry dash subzero
kunnen zijn.

Na die klewang
-de hospik heeft het tante nog verteld-
na die knal

viel hij stil.

Edwin de Groot

Pakkend gedicht, maar even niet voor mij.