Geplaatst: 13 mrt 2008 07:15 am
Voor Jan Eijkelboom - in memoriam
1 Maart 1926 - 28 februari 2008
Zoals jij bij het water stond
en kijken bleef naar wat er
kwam en ging
kom ik voorzichtig voor je staan
herinnering.
Zoals het water voor je zong
en zingt nu je
verdwenen bent
klinkt ook jouw stem weer
in mijn hoofd.
Nu moet ik nog op zoek gaan
naar woorden van troost.
Johanna Kruit
--
Johanna Kruit (ja)
Geplaatst: 20 mrt 2008 10:49 am
Vandaag gekregen,
Beste mensen,
Vandaag is het vijf jaar geleden dat de oorlog in Irak begon.
Nog steeds is er niets veranderd en nog steeds hebben de gedichten die ik in die tijd schreef nog niets van hun actualiteit verloren.
Daarom wil ik even stil staan bij deze dag en u het volgende gedicht zenden.
Soldaat in Irak
Even zag ik zijn ogen
zo boordevol angst
en wist deze oorlog
duurt voor hem nog het langst.
Ik zag vaders en moeders
in een inktzwarte nacht
ik zag vrouwen en baby 's
en een wereld die wacht.
Ik zag jeugdidealen
uit een toekomst gelicht
ik zag donkere woorden
in mijn bange gedicht.
En steeds weer die ogen
zo boordevol angst
Dat ik wist deze oorlog
duurt voor hem nog het langst.
Johanna Kruit
Maart 2003 - Maart 2008
-------------
Vijf jaar oorlog, het is ook een verjaardag, maar ik denk dat er weinig reden tot vieren is. Uit bovenstaand gedicht onthoud ik vooral de angst en de teleurstelling (aan beide zijden, ook al verwijst de titel alleen naar een soldaat). Het gedicht draait rond duisternis, kilte en het niet weten wat de toekomst brengen zal.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Vandaag gekregen,
Beste mensen,
Vandaag is het vijf jaar geleden dat de oorlog in Irak begon.
Nog steeds is er niets veranderd en nog steeds hebben de gedichten die ik in die tijd schreef nog niets van hun actualiteit verloren.
Daarom wil ik even stil staan bij deze dag en u het volgende gedicht zenden.
Soldaat in Irak
Even zag ik zijn ogen
zo boordevol angst
en wist deze oorlog
duurt voor hem nog het langst.
Ik zag vaders en moeders
in een inktzwarte nacht
ik zag vrouwen en baby 's
en een wereld die wacht.
Ik zag jeugdidealen
uit een toekomst gelicht
ik zag donkere woorden
in mijn bange gedicht.
En steeds weer die ogen
zo boordevol angst
Dat ik wist deze oorlog
duurt voor hem nog het langst.
Johanna Kruit
Maart 2003 - Maart 2008
-------------
Vijf jaar oorlog, het is ook een verjaardag, maar ik denk dat er weinig reden tot vieren is. Uit bovenstaand gedicht onthoud ik vooral de angst en de teleurstelling (aan beide zijden, ook al verwijst de titel alleen naar een soldaat). Het gedicht draait rond duisternis, kilte en het niet weten wat de toekomst brengen zal.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 29 mrt 2008 02:09 pm
Storm
We werden wakker in de nacht.
De lucht stond in lichterlaaie.
De wolken stoven de hemel voorbij.
Verjaagd door het grote waaien.
We sprongen uit bed want de wereld liep weg.
We moesten hem in gaan halen.
De vogels vlogen als gekken voorop.
Wij renden om niet te verdwalen.
De bliksem sloeg gaten in de nacht.
Wij lachten om niet te gaan huilen.
Daarna heeft iemand ons vleugels gebracht.
En konden we eindelijk schuilen.
Johanna Kruit
--------------
Hoe onheilspellend ons de natuur soms kan lijken, wij mogen toch nooit wanhopen. Er is altijd wel iemand die ons helpen wil of kan. En niets kan ons verjagen, waar we ons ook bevinden. De hemel mag in vuur en vlam staan, de wereld mag gaan lopen, wij halen hem wel weer, want we krijgen vleugels.
Rutger
PS dit gedicht staat ook in de Poëziekrant van maart
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Storm
We werden wakker in de nacht.
De lucht stond in lichterlaaie.
De wolken stoven de hemel voorbij.
Verjaagd door het grote waaien.
We sprongen uit bed want de wereld liep weg.
We moesten hem in gaan halen.
De vogels vlogen als gekken voorop.
Wij renden om niet te verdwalen.
De bliksem sloeg gaten in de nacht.
Wij lachten om niet te gaan huilen.
Daarna heeft iemand ons vleugels gebracht.
En konden we eindelijk schuilen.
Johanna Kruit
--------------
Hoe onheilspellend ons de natuur soms kan lijken, wij mogen toch nooit wanhopen. Er is altijd wel iemand die ons helpen wil of kan. En niets kan ons verjagen, waar we ons ook bevinden. De hemel mag in vuur en vlam staan, de wereld mag gaan lopen, wij halen hem wel weer, want we krijgen vleugels.
Rutger
PS dit gedicht staat ook in de Poëziekrant van maart
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 29 mrt 2008 02:53 pm
De innerlijke tegenstrijdigheid van deze regels maakt het voor mij een prachtig vers. Kernachtig en vol indirect weergegeven emotie.
Prachtig!
groetjes,
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Wat duurt vergeten lang
voor wie niet kan vergeten.
De innerlijke tegenstrijdigheid van deze regels maakt het voor mij een prachtig vers. Kernachtig en vol indirect weergegeven emotie.
Na zoveel tijd kijk ik terug
vijftig jaren in mijn rug.
Prachtig!
groetjes,
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Geplaatst: 01 mei 2008 01:12 pm
Water
Ik droomde dat ik water zag drijven
op de groene rivier van het veld.
De wind begon woorden te schrijven
over iets dat mij nooit was verteld.
Ik droomde de golven die ik daar zag
het water bewoog , vloeide stil door het gras.
Zo doodstil de woorden die ik dacht.
Het waaien kwam later pas.
Johanna Kruit
----
Woorden, vloeiend als water.
Rutger.
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Water
Ik droomde dat ik water zag drijven
op de groene rivier van het veld.
De wind begon woorden te schrijven
over iets dat mij nooit was verteld.
Ik droomde de golven die ik daar zag
het water bewoog , vloeide stil door het gras.
Zo doodstil de woorden die ik dacht.
Het waaien kwam later pas.
Johanna Kruit
----
Woorden, vloeiend als water.
Rutger.
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 04 mei 2008 07:30 am
Vliegtuig
Het is voorjaar , we zitten in de tuin.
Vader leest , moeder slaapt en de poes
mag van mijn ijsje proeven.
Daar is een vliegtuig
de lucht gilt ervan.
Vader springt op.
Stil maar , zegt hij tegen moeder
en ik zie hoe bang ze is.
Daarna doen we het gras.
Moeder gaat thee zetten
en vader vertelt van de oorlog.
Johanna Kruit
Gedicht uit de de bundel voor jongeren : "Wat je voelt zit in je hoofd "
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Vliegtuig
Het is voorjaar , we zitten in de tuin.
Vader leest , moeder slaapt en de poes
mag van mijn ijsje proeven.
Daar is een vliegtuig
de lucht gilt ervan.
Vader springt op.
Stil maar , zegt hij tegen moeder
en ik zie hoe bang ze is.
Daarna doen we het gras.
Moeder gaat thee zetten
en vader vertelt van de oorlog.
Johanna Kruit
Gedicht uit de de bundel voor jongeren : "Wat je voelt zit in je hoofd "
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 08 mei 2008 01:13 pm
Een prachtig 'eenvoudig' gedicht.
Mooi op de dag dat we in Nederland de doden uit de Tweede Wereldoorlog herdenken.
En zo de overlevenden proberen te steunen.
Dank, Rutger, voor het plaatsen.
groeten uit Gera, Duitsland
van Grada,
die haar persoonlijke herdenking in stilte heeft gehouden bij een monument in een Duits park.
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Een prachtig 'eenvoudig' gedicht.
Mooi op de dag dat we in Nederland de doden uit de Tweede Wereldoorlog herdenken.
En zo de overlevenden proberen te steunen.
Dank, Rutger, voor het plaatsen.
groeten uit Gera, Duitsland
van Grada,
die haar persoonlijke herdenking in stilte heeft gehouden bij een monument in een Duits park.
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Geplaatst: 01 jun 2008 03:49 pm
Woorden
Het zwerven is me lang geleden opgelegd.
Mijn stem gekeerd naar binnen blijf ik buiten
de regels van het spel dat vaak te luid en
onwaarachtig om een winnaar vecht.
Mijn land is wijd. De woorden dwalen
soms uren langs de zee voor zij gaan spreken
over wat is . Zij moeten vele weken
soms door de wind gaan om hun inhoud op te halen.
Ik loop ze na , zij laten zich niet jagen
en wijzen mij op alles wat ze zien.
Steeds als ik denk nu zijn ze er misschien
blijkt dat ik mij vergis. De lange dagen
die ik met hen zo zwijgend al heb afgelegd
geven wanneer ik spreek mijn woorden recht.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Omtrent het Getij "- Uitg. Thomas Rap - Amsterdam
Dit lijkt mij wat te zeggen over het tot stand komen van de gedichten van Johanna Kruit. De woorden worden gewikt en gewogen, door de natuur, door weer en wind. De inspiratiebronnen zijn legio :
Het lijkt ook dat er te veel kaf is onder het koren dan diegenen, die zich dichter, of ruimer, schrijver noemen.
De oorzaak zou dan de manier van schrijven kunnen zijn.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Woorden
Het zwerven is me lang geleden opgelegd.
Mijn stem gekeerd naar binnen blijf ik buiten
de regels van het spel dat vaak te luid en
onwaarachtig om een winnaar vecht.
Mijn land is wijd. De woorden dwalen
soms uren langs de zee voor zij gaan spreken
over wat is . Zij moeten vele weken
soms door de wind gaan om hun inhoud op te halen.
Ik loop ze na , zij laten zich niet jagen
en wijzen mij op alles wat ze zien.
Steeds als ik denk nu zijn ze er misschien
blijkt dat ik mij vergis. De lange dagen
die ik met hen zo zwijgend al heb afgelegd
geven wanneer ik spreek mijn woorden recht.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Omtrent het Getij "- Uitg. Thomas Rap - Amsterdam
Dit lijkt mij wat te zeggen over het tot stand komen van de gedichten van Johanna Kruit. De woorden worden gewikt en gewogen, door de natuur, door weer en wind. De inspiratiebronnen zijn legio :
Mijn land is wijd.
Het lijkt ook dat er te veel kaf is onder het koren dan diegenen, die zich dichter, of ruimer, schrijver noemen.
Mijn stem gekeerd naar binnen blijf ik buiten
de regels van het spel dat vaak te luid en
onwaarachtig om een winnaar vecht.
De oorzaak zou dan de manier van schrijven kunnen zijn.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 02 jun 2008 04:21 pm
..............Zij moeten vele weken
soms door de wind gaan om hun inhoud op te halen.
Ik loop ze na , zij laten zich niet jagen
en wijzen mij op alles wat ze zien.
Steeds als ik denk nu zijn ze er misschien
blijkt dat ik mij vergis.
Ja Rutger, persoonlijk vind ik dat het vooral uit dit bovenstaande gedeelte blijkt.
Vooral dat vele weken is goed... weken kan hier ook de betekenis van 'laten weken' hebben.
De woorden laten zich niet jagen...
Steeds als ik denk nu zijn ze er misschien
Wijst volgens mij op het steeds opnieuw proberen en wegstrepen en zoeken naar hét woord/de juiste woorden.
Dettie
Rutger schreef:
De woorden worden gewikt en gewogen, door de natuur, door weer en wind
..............Zij moeten vele weken
soms door de wind gaan om hun inhoud op te halen.
Ik loop ze na , zij laten zich niet jagen
en wijzen mij op alles wat ze zien.
Steeds als ik denk nu zijn ze er misschien
blijkt dat ik mij vergis.
Ja Rutger, persoonlijk vind ik dat het vooral uit dit bovenstaande gedeelte blijkt.
Vooral dat vele weken is goed... weken kan hier ook de betekenis van 'laten weken' hebben.
De woorden laten zich niet jagen...
Steeds als ik denk nu zijn ze er misschien
Wijst volgens mij op het steeds opnieuw proberen en wegstrepen en zoeken naar hét woord/de juiste woorden.
Dettie
Geplaatst: 10 jun 2008 04:08 pm
Dit behoort waarschijnlijk tot haar schrijftechniek, Dettie. Ook andere dichters lezen en herlezen, en strepen door, zoals bijvoorbeeld ook Geert van Istendael.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Dettie schreef:
Wijst volgens mij op het steeds opnieuw proberen en wegstrepen en zoeken naar hét woord/de juiste woorden.
Dit behoort waarschijnlijk tot haar schrijftechniek, Dettie. Ook andere dichters lezen en herlezen, en strepen door, zoals bijvoorbeeld ook Geert van Istendael.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 10 jun 2008 04:28 pm
Zilveren vis (1)
Op de rug van de zee. We hoorden haar stem:
pas op, niet te ver, stroom trekt je mee.
We kenden bezorgdheid uit ons hoofd.
Wind sloeg water om ons heen.
Ze ving ons in haar blik, waste leugens
schoon. Haar rokten (sic) klapten in de wind
als zeilen van een boot. Zij zong
verlangen groot.
Wij zwommen om haar heen: zilveren school
die niemand vangen kon, en hoorden de echo:
pas op, niet te ver. Maar het water ging opnen
stroom trok ons mee.
(c)Johanna Kruit, Winterdagboek, december 2007, Doorgeverij Zinderend
Momenteel lees ik "Winterdagboek" van Johanna Kruit. "Zilveren vis (1)" is het openingsgedicht van de eerste cyclus van deze bundel. Hierbij alvast mijn eerste indrukken (van de hele cyclus).
Al onmiddellijk worden wij in deze eerste gedichtencyclus ondergedompeld in de natuur. Wij, mensen, worden zowel door haar verleid, als begeleid.
Deze vier gedichten bestaan telkens uit drie kwatrijnen, zonder vast rijmschema. Hier en daar treft men een enjambement aan.
Hoofdfiguren in deze gedichten zijn de zee (als verleidster), de maan ( als bewaarengel) en de mens.
De zee is verleidelijk gevaarlijk, en de maan waarschuwt ons hier voor :
pas op, niet te ver, stroom trekt je mee.
(Zilveren vis 1, vers 2)
Onze bewaarengel treffen wij in het eerste gedicht aan als weerspiegeling in het water,
Op de rug van de zee. We hoorden haar stem:
…
Wij zwommen om haar heem: zilveren school
die niemand vangen kon, …
(Zilveren vis 1, vers 1 en 9)
Men kan zich niet van de indruk ontdoen, dat de maan hier zowel fungeert als waarschuwende gids, als ook als element van verleiding :
… zwaaiden luid
en lachten om haar beeld. …
(Zilveren vis 2, vers 5-6)
De waarneming van de natuur is vooral auditief en visueel. Misschien lenen gehoor en zicht zich het beste tot het weergeven van het eeuwig cyclische :
… echo van jaren
op de rug van de zee.
(Zilveren vis 4, vers 11-12)
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Zilveren vis (1)
Op de rug van de zee. We hoorden haar stem:
pas op, niet te ver, stroom trekt je mee.
We kenden bezorgdheid uit ons hoofd.
Wind sloeg water om ons heen.
Ze ving ons in haar blik, waste leugens
schoon. Haar rokten (sic) klapten in de wind
als zeilen van een boot. Zij zong
verlangen groot.
Wij zwommen om haar heen: zilveren school
die niemand vangen kon, en hoorden de echo:
pas op, niet te ver. Maar het water ging opnen
stroom trok ons mee.
(c)Johanna Kruit, Winterdagboek, december 2007, Doorgeverij Zinderend
Momenteel lees ik "Winterdagboek" van Johanna Kruit. "Zilveren vis (1)" is het openingsgedicht van de eerste cyclus van deze bundel. Hierbij alvast mijn eerste indrukken (van de hele cyclus).
Al onmiddellijk worden wij in deze eerste gedichtencyclus ondergedompeld in de natuur. Wij, mensen, worden zowel door haar verleid, als begeleid.
Deze vier gedichten bestaan telkens uit drie kwatrijnen, zonder vast rijmschema. Hier en daar treft men een enjambement aan.
Hoofdfiguren in deze gedichten zijn de zee (als verleidster), de maan ( als bewaarengel) en de mens.
De zee is verleidelijk gevaarlijk, en de maan waarschuwt ons hier voor :
pas op, niet te ver, stroom trekt je mee.
(Zilveren vis 1, vers 2)
Onze bewaarengel treffen wij in het eerste gedicht aan als weerspiegeling in het water,
Op de rug van de zee. We hoorden haar stem:
…
Wij zwommen om haar heem: zilveren school
die niemand vangen kon, …
(Zilveren vis 1, vers 1 en 9)
Men kan zich niet van de indruk ontdoen, dat de maan hier zowel fungeert als waarschuwende gids, als ook als element van verleiding :
… zwaaiden luid
en lachten om haar beeld. …
(Zilveren vis 2, vers 5-6)
De waarneming van de natuur is vooral auditief en visueel. Misschien lenen gehoor en zicht zich het beste tot het weergeven van het eeuwig cyclische :
… echo van jaren
op de rug van de zee.
(Zilveren vis 4, vers 11-12)
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 20 jun 2008 07:30 am
Eerlijk gezegd, Rutger, kan dit gedicht mij niet bekoren. De inhoud is nogal ver gezocht en ook stijl en ritme vind ik niet erg goed. Gelukkig dat ik al veel mooie gedichten van Johanna Kruit heb gelezen. Ben wel weer benieuwd naar het volgende gedicht waar je mee komt.
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Eerlijk gezegd, Rutger, kan dit gedicht mij niet bekoren. De inhoud is nogal ver gezocht en ook stijl en ritme vind ik niet erg goed. Gelukkig dat ik al veel mooie gedichten van Johanna Kruit heb gelezen. Ben wel weer benieuwd naar het volgende gedicht waar je mee komt.
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Geplaatst: 20 jun 2008 05:35 pm
Je mag je alvast aan heel wat verwachten, Pieter. Dat je dit gedicht minder vind kan ik begrijpen. Ik heb alvast bewust niet alle vier gedichten van deze cyclus geplaatst. Misschien, misschien ook niet, zou dit een andere indruk geven.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
PieterW schreef:
Eerlijk gezegd, Rutger, kan dit gedicht mij niet bekoren. De inhoud is nogal ver gezocht en ook stijl en ritme vind ik niet erg goed. Gelukkig dat ik al veel mooie gedichten van Johanna Kruit heb gelezen. Ben wel weer benieuwd naar het volgende gedicht waar je mee komt.
Pieter
Je mag je alvast aan heel wat verwachten, Pieter. Dat je dit gedicht minder vind kan ik begrijpen. Ik heb alvast bewust niet alle vier gedichten van deze cyclus geplaatst. Misschien, misschien ook niet, zou dit een andere indruk geven.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 01 jul 2008 04:43 am
Toerisme
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
In lange rijen schuiven auto's aan, parel -
snoer van lampen , lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
illusies doodt in ons bestaan : schoonheid ervaren
als een straf . We gaan naar huis , drukken de foto's af.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande "
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Een 'vakantie'gedicht.
Dettie
Toerisme
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
In lange rijen schuiven auto's aan, parel -
snoer van lampen , lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
illusies doodt in ons bestaan : schoonheid ervaren
als een straf . We gaan naar huis , drukken de foto's af.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande "
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Een 'vakantie'gedicht.
Dettie
Geplaatst: 01 jul 2008 05:48 am
Wat een mooi en tegelijk wat droevig stemmend gedicht. Het is inderdaad zo dat de reis- en vakantieromantiek nog op weinig plaatsen in zijn zuivere vorm is te vinden. Johanna Kruit weet dit weer origineel te verwoorden. Prachtig!
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Wat een mooi en tegelijk wat droevig stemmend gedicht. Het is inderdaad zo dat de reis- en vakantieromantiek nog op weinig plaatsen in zijn zuivere vorm is te vinden. Johanna Kruit weet dit weer origineel te verwoorden. Prachtig!
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Geplaatst: 01 jul 2008 08:37 am
______________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
PieterW schreef: Wat een mooi en tegelijk wat droevig stemmend gedicht. Het is inderdaad zo dat de reis- en vakantieromantiek nog op weinig plaatsen in zijn zuivere vorm is te vinden. Johanna Kruyt weet dit weer origineel te verwoorden. Prachtig!
Tot daar het romantische, zou ik zeggen, Pieter. Inderdaad, jammer genoeg bestaat dit eigenlijk niet meer.Toerisme
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Ik heb mezelf nooit een toerist gevoeld, dat woord heeft voor mij niet echt nog een positieve betekenis. Eerder zoiets van (en dit met respect voor mensen die wel nog een "verantwoorde" vakantie nemen) zonneklopperij, achterlaten van afval, liefst net iet sjieker dan de buren hun vakantie, ...). Maar je kan ook niet alles op de toerist schuiven. De landen die wat "te bieden" hebben, zijn ook niet helemaal vrij te pleiten.Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
Als dit nog vakantie is, kan ik inderdaad maar tot het besluit van de laatste verzen van dit gedicht komen.In lange rijen schuiven auto's aan, parel -
snoer van lampen , lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
Rutgerillusies doodt in ons bestaan : schoonheid ervaren
als een straf . We gaan naar huis , drukken de foto's af.
______________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 01 aug 2008 07:24 pm
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Een gedicht dat volgens mij weinig woorden behoeft. Een mooi beeld vanuit de vuurtoren. Of is het de vuurtoren zelf die spreekt ?Vuurtoren Westkapelle
Ik sta heel hoog. Het lage eiland ligt
beneden , met achter me de zee.
Huizen zijn speelgoed , maar een meeuw
wordt groter vlak bij mijn gezicht.
Ik zie steeds meer . Herken dezelfde dingen
die nu heel anders zijn. De wegen smal
lopen naar nergens . Herinneringen
bestaan alleen voor anderen
wanneer ik val.
Johanna Kruit - gedicht uit de bundel "Omtrent het Getij "
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 02 aug 2008 07:38 am
Na herlezing ben ik het volledig met je eens, Dettie.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Na herlezing ben ik het volledig met je eens, Dettie.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje