Hey
Ik zie net dat er nog een pagina is haha!Ik d8 dat 'Als water ben ik uitgestort' de wanhoop van de ik-persoon in het gedicht uitdrukt. Omdat Jezus (aan het kruis) zich ook wanhopig voelde toen hij dat zei, en zich tot God wende om hulp.
Chan
Anna Enquist* (nee)
Geplaatst: 31 okt 2004 01:03 pm
Oke is goed:
Daar komt ie dan:
Rivier
Zeer vaak heb ik gezocht in de buurt van rivieren
naar bewijs dat het kon; zo tref ik mijzelf
soms aan parend in hoog gras, hoor water, wind-
zwanen die overvliegen markeren ongeboren tijd
met houten vleugels, het copulatieritme zegt
zwart-wit, ja-nee, zo ook je hart en verder
niets, op schoot graag, en voor altoos
In slechte tijden zocht ik, perfide, halfhartig
het tegendeel: zo zou ik mij met borsten,
ku.t en al kunnen laten glijden in die kabbelende
zwarte moeder, gewiegd in giftige omarming troostrijk
omgebracht worden. Hoe ik dan blauw
en gezwollen tussen rietstengels zou liggen,
de schrik der waterhoentjes, nee
Een vreemd compromis deed zich voor in
de heldere winternacht toen ik,
tegen tienen, bij Ouderkerk de schaatsen
aanbond en voortgleed, voort over
zwart ijs met hier en daar een zilveren
vis daarin gevat, mij flink voortspoedde
naar nooit meer, naar nergens
Dat was het gedicht. Ik denk dat het gaat over de tegenstelling tussen leven en dood. En over een kind dat de ik-persoon wel/niet krijgt. De vis in het bevroren water is een vreemd compromis omdat het zowel leven (de vis) en dood (stilstaande, bevroren water) in zich heeft.
Ik weet niet wat jullie er van vinden?
Groetjes Chantal
Oke is goed:
Daar komt ie dan:
Rivier
Zeer vaak heb ik gezocht in de buurt van rivieren
naar bewijs dat het kon; zo tref ik mijzelf
soms aan parend in hoog gras, hoor water, wind-
zwanen die overvliegen markeren ongeboren tijd
met houten vleugels, het copulatieritme zegt
zwart-wit, ja-nee, zo ook je hart en verder
niets, op schoot graag, en voor altoos
In slechte tijden zocht ik, perfide, halfhartig
het tegendeel: zo zou ik mij met borsten,
ku.t en al kunnen laten glijden in die kabbelende
zwarte moeder, gewiegd in giftige omarming troostrijk
omgebracht worden. Hoe ik dan blauw
en gezwollen tussen rietstengels zou liggen,
de schrik der waterhoentjes, nee
Een vreemd compromis deed zich voor in
de heldere winternacht toen ik,
tegen tienen, bij Ouderkerk de schaatsen
aanbond en voortgleed, voort over
zwart ijs met hier en daar een zilveren
vis daarin gevat, mij flink voortspoedde
naar nooit meer, naar nergens
Dat was het gedicht. Ik denk dat het gaat over de tegenstelling tussen leven en dood. En over een kind dat de ik-persoon wel/niet krijgt. De vis in het bevroren water is een vreemd compromis omdat het zowel leven (de vis) en dood (stilstaande, bevroren water) in zich heeft.
Ik weet niet wat jullie er van vinden?
Groetjes Chantal
Geplaatst: 21 nov 2004 09:06 am
Sorry dat het zo lang duurt, ik vind het ontzettend moeilijk
Ik denk eerder dat het gedicht over tijd gaat.
In het eerste vers heeft ze het over altijd, de harteklop,
het zwart/wit, ja/nee
Ze treft zichzelf al parend aan staat voor voortplanting? verder gaan?
In het tweede vers stelt ze zich voor dat ze het water in glijdt (het einde) maar...
Ze zegt nee tegen de dood.
de schrik der waterhoentjes, nee
In het derde vers komt het compromis
De dode vis in het ijs en zij die levend en wel verder gaat.
moeilijk hoor, ben er nog steeds niet helemáál uit
Dettie
Sorry dat het zo lang duurt, ik vind het ontzettend moeilijk
Ik denk eerder dat het gedicht over tijd gaat.
In het eerste vers heeft ze het over altijd, de harteklop,
het zwart/wit, ja/nee
Ze treft zichzelf al parend aan staat voor voortplanting? verder gaan?
In het tweede vers stelt ze zich voor dat ze het water in glijdt (het einde) maar...
Ze zegt nee tegen de dood.
de schrik der waterhoentjes, nee
In het derde vers komt het compromis
De dode vis in het ijs en zij die levend en wel verder gaat.
moeilijk hoor, ben er nog steeds niet helemáál uit
Dettie
Geplaatst: 21 nov 2004 04:53 pm
Ik dacht eerst dat het over liefde willen hebben ging.
Eerst dat vrijen aan de rivier, voor altoos
en dan in de troostrijke moederarmen van de rivier
maar dan klopt het niet meer bij het gedeelte van het compromis.
Ik zit me suf te denken over naar bewijs dat het kon
Wat kon? denk ik dan. Wat bedoelt ze nou?
Het is wel een mooi gedicht maar het verklaren is wat anders.
Dettie
Ik dacht eerst dat het over liefde willen hebben ging.
Eerst dat vrijen aan de rivier, voor altoos
en dan in de troostrijke moederarmen van de rivier
maar dan klopt het niet meer bij het gedeelte van het compromis.
Ik zit me suf te denken over naar bewijs dat het kon
Wat kon? denk ik dan. Wat bedoelt ze nou?
Het is wel een mooi gedicht maar het verklaren is wat anders.
Dettie
Geplaatst: 21 nov 2004 05:50 pm
Het eerste deel speelt zich af aan de oever van de rivier, er is twijfel, ja-nee
het tweede in de rivier
het derde is een compromis
Kan het over de idee van zelfmoord gaan? Is het dat wat ze in de eerste strofe zoekt, bewijs dat het kan????
Verwerpt ze die idee dan in de tweede strofe?
Komt die idee van zelfmoord misschien na een verloren of moeilijke liefde?
Vandaar misschien die beelden in de eerste strofe?
Je ziet, vragen en veronderstellingen......
Groetjes. Tiba.
Het eerste deel speelt zich af aan de oever van de rivier, er is twijfel, ja-nee
het tweede in de rivier
het derde is een compromis
Kan het over de idee van zelfmoord gaan? Is het dat wat ze in de eerste strofe zoekt, bewijs dat het kan????
Verwerpt ze die idee dan in de tweede strofe?
Komt die idee van zelfmoord misschien na een verloren of moeilijke liefde?
Vandaar misschien die beelden in de eerste strofe?
Je ziet, vragen en veronderstellingen......
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 22 nov 2004 10:30 am
Heb je hier wat aan Chan?
http://www.kb.nl/dichters/enquist/enquist-02.html
Dettie
Heb je hier wat aan Chan?
http://www.kb.nl/dichters/enquist/enquist-02.html
Dettie
Geplaatst: 23 nov 2004 01:25 pm
Jullie moeten toch echt beter lezen, hoor. Op de door Bernadet genoemde site staat:
Sarah
Jullie moeten toch echt beter lezen, hoor. Op de door Bernadet genoemde site staat:
Dus je zat helemaal goed met die zelfmoord, tiba!(p. 17) De rivier roept daarnaast de gedachte aan zelfmoord op:
In slechte tijden zocht ik, perfide, halfhartig
het tegendeel: zo zou ik mij met borsten,
kut en al kunnen laten glijden in die kabbelende
zwarte moeder, gewiegd in giftige omarming troostrijk
omgebracht worden.
Sarah
Geplaatst: 23 nov 2004 04:07 pm
Zo bedoel ik het niet, Dettie. Tiba zei:
Ik bedoelde niet dat je het gedicht niet goed gelezen had! En je had het ook helemaal door dat ze het over de dood had!
Sarah
Zo bedoel ik het niet, Dettie. Tiba zei:
en jij zei:Heel interessante site, Dettie. Het gedicht "rivier" vond ik er niet in.
Vond wel heel wat gedichten die besproken werden. Over zelfmoord zag ik bij een vlugge lectuur niets. Iemand van dezelfde idee of liever, betere ideeën?
terwijl er op die site wel degelijk iets over Rivier staat en zij ook vinden dat er zelfmoord mee bedoeld wordt (zie mijn vorige bericht).Er stond wel een stukje over het gedicht rivier, de rivier kon eventueel vergeleken worden met een zwarte asfaltweg.
Ik bedoelde niet dat je het gedicht niet goed gelezen had! En je had het ook helemaal door dat ze het over de dood had!
Sarah
Geplaatst: 07 dec 2004 10:22 am
Hoi Chantal,
Ik denk toch dat het inderdaad over leven en dood gaat.
In de eerste strofe heeft ze het over vrijen en misschien voortplanting (leven gaat verder)
In het tweede over de dood, zich in het water laten glijden (het eind)
In de derde heeft ze het compromis.
Wel doorgaan maar hoe? Die vis bevroren in het ijs staat ook voor de dood denk ik, in ijs zit ook geen beweging meer, maar zij gaat over het stilstaande verder.
Maar.... het blijft moeilijk!
Groet Dettie
Hoi Chantal,
Ik denk toch dat het inderdaad over leven en dood gaat.
In de eerste strofe heeft ze het over vrijen en misschien voortplanting (leven gaat verder)
In het tweede over de dood, zich in het water laten glijden (het eind)
In de derde heeft ze het compromis.
Wel doorgaan maar hoe? Die vis bevroren in het ijs staat ook voor de dood denk ik, in ijs zit ook geen beweging meer, maar zij gaat over het stilstaande verder.
Maar.... het blijft moeilijk!
Groet Dettie
Geplaatst: 01 jan 2005 03:58 pm
Decemberoffensief
Alleen de allerergste wanhoop is zo koud
als deze slotgracht; dit verdraagt
geen mens die niet bevroren is.
Soldaten hebben pijn die zij niet voelen,
bloed dat niet vloeit, grimmig gevecht
met slechts een schijn van woede.
Krakend verscheurt een paard het ijs,
galop gestold. Alles zit klem en nooit
komt het meer goed. Zie het vuur
verwaaien zonder warmte op de torentrans.
Rug tegen kale muur, van voor
de vijand, voeten op bevroren
grond, de wind een zweep.
Anna Enquist
uit: Soldatenliederen, De Arbeiderspers 1991
Tiba.
Decemberoffensief
Alleen de allerergste wanhoop is zo koud
als deze slotgracht; dit verdraagt
geen mens die niet bevroren is.
Soldaten hebben pijn die zij niet voelen,
bloed dat niet vloeit, grimmig gevecht
met slechts een schijn van woede.
Krakend verscheurt een paard het ijs,
galop gestold. Alles zit klem en nooit
komt het meer goed. Zie het vuur
verwaaien zonder warmte op de torentrans.
Rug tegen kale muur, van voor
de vijand, voeten op bevroren
grond, de wind een zweep.
Anna Enquist
uit: Soldatenliederen, De Arbeiderspers 1991
Tiba.
Geplaatst: 01 jan 2005 04:17 pm
Winterstop
Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
uit: De tweede helft,
De Arbeiderspers 2000
Tiba
Winterstop
Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
uit: De tweede helft,
De Arbeiderspers 2000
Tiba
Geplaatst: 01 jan 2005 04:26 pm
En alle gedichten staan op de site
http://www.poezie-leestafel.info/anna-enquist
Dettie
En alle gedichten staan op de site
http://www.poezie-leestafel.info/anna-enquist
Dettie
Geplaatst: 02 feb 2005 03:52 pm
Weerzien
Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe
een man en een vrouw na jaren elkaar –
hoe na jaren deze mensen elkaar zullen
zien, harnas van vroeger over het sleets
lichaam, hoe in hun botten moeheid
en deceptie jaar na jaar kerven.
Hoe mensen, door afscheid op afscheid
gestriemd en geslagen, het kijken
verdragen in de laatste smalle kier
die de tijd hen laat, in laat licht
ontluisterd. Dat ligt aan de ogen;
genadig wrikt tovenaar geheugen
aan de deur van de tijd; ontzien
in het zien (weggeblazen heupen,
dood haar). Die daar staan ont-
staan voor elkaar bedrieglijkerwijs
in vijvers van vroeger. Zij bieden
elkaar een diep water, hier.
Zo zien een man en een vrouw na
jaren elkaar of niet of anders. Vuur
Anna Enquist
Uit: 'Een nieuw afscheid' (1994)
Uitleg:
Het gedicht
Dat alles voortdurend verandert, zit Anna dwars. Verandering die pas ophoudt als je sterft, versteent. Daarover gaat haar gedicht, over de langzame verstening die het leven begeleidt totdat er uiteindelijk alleen maar een skelet over is. ( Hoe langer ik besta, hoe meer ik mij verzamel in bot.) Wat verandert, wordt ouder en aan het einde wacht de dood. Verandering betekent altijd een verlies – het besef dat het oude voorbij is. Ouder worden, maar vooral ook afscheid nemen, Enquist kan het niet uitstaan. Van haar kinderen niet, maar ook van anderen verbaast het haar in hoge mate.
Bron:http://www.zeeuwsebibliotheek.nl/catalogi/poezie_op_kennisnet/index
Dettie
Weerzien
Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe
een man en een vrouw na jaren elkaar –
hoe na jaren deze mensen elkaar zullen
zien, harnas van vroeger over het sleets
lichaam, hoe in hun botten moeheid
en deceptie jaar na jaar kerven.
Hoe mensen, door afscheid op afscheid
gestriemd en geslagen, het kijken
verdragen in de laatste smalle kier
die de tijd hen laat, in laat licht
ontluisterd. Dat ligt aan de ogen;
genadig wrikt tovenaar geheugen
aan de deur van de tijd; ontzien
in het zien (weggeblazen heupen,
dood haar). Die daar staan ont-
staan voor elkaar bedrieglijkerwijs
in vijvers van vroeger. Zij bieden
elkaar een diep water, hier.
Zo zien een man en een vrouw na
jaren elkaar of niet of anders. Vuur
Anna Enquist
Uit: 'Een nieuw afscheid' (1994)
Uitleg:
Het gedicht
Dat alles voortdurend verandert, zit Anna dwars. Verandering die pas ophoudt als je sterft, versteent. Daarover gaat haar gedicht, over de langzame verstening die het leven begeleidt totdat er uiteindelijk alleen maar een skelet over is. ( Hoe langer ik besta, hoe meer ik mij verzamel in bot.) Wat verandert, wordt ouder en aan het einde wacht de dood. Verandering betekent altijd een verlies – het besef dat het oude voorbij is. Ouder worden, maar vooral ook afscheid nemen, Enquist kan het niet uitstaan. Van haar kinderen niet, maar ook van anderen verbaast het haar in hoge mate.
Bron:http://www.zeeuwsebibliotheek.nl/catalogi/poezie_op_kennisnet/index
Dettie
Geplaatst: 02 feb 2005 03:53 pm
Anna Enquist zegt zelf: Het meest tevreden ben ik eigenlijk met de allereenvoudigste gedichten. Het mooiste wat ik geschreven heb, vind ik het gedicht Winterdag – dat ik met mijn zoon ga schaatsen. Het is een verhaaltje van niks, het is ook verder niet poëtisch. Het staat er gewoon precies zoals het ging, in zeven regeltjes. Dat vind ik het mooiste. Maar ik heb aan de andere kant tegelijk ook een drang naar veel. Lange regels, groot.
Bron: http://www.zeeuwsebibliotheek.nl/catalo ... kennisnet/
Dettie
Anna Enquist zegt zelf: Het meest tevreden ben ik eigenlijk met de allereenvoudigste gedichten. Het mooiste wat ik geschreven heb, vind ik het gedicht Winterdag – dat ik met mijn zoon ga schaatsen. Het is een verhaaltje van niks, het is ook verder niet poëtisch. Het staat er gewoon precies zoals het ging, in zeven regeltjes. Dat vind ik het mooiste. Maar ik heb aan de andere kant tegelijk ook een drang naar veel. Lange regels, groot.
Bron: http://www.zeeuwsebibliotheek.nl/catalo ... kennisnet/
Dettie