Daniel Billiet
Daniël Billiet om zijn gedichten op de
Leestafelsite te plaatsen.
Een maand later
Soms verveelde ik me zó
dat ik alvast naar school stapte
om mijn voeten de weg te tonen.
Ook dekte ik luid de tafels
van 4 of 6 of 9, maar daar kon
mijn zus niet tegen.
Mijn beer zei niet nee
op mijn dictee, hij werkte mee,
maar met heel onzichtbare inkt.
Een maand later schuifel ik
met onwillige schoenen de klas binnen,
vermink hakkelend de tafels
van 7 en 8 en kleuren mijn punten
hoogrood bij een dictee.
O, wanneer regent het opnieuw
vakantie?
Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig,
Bakermat Uitgevers, Mechelen 1993
Vaders
Gemaakt om heerlijk dichtbij te zitten
zwijgen. Ze kunnen stralen
als je iets fijns hebt gedaan.
Maar zichzelf in woorden vertalen,
lukt niet zo best.
Hebben ze slecht opgelet op school?
Vaders houden vast wedstrijden
met andere vaders: wie spreekt het minst
met kinderen? Mijn vader wint
altijd.
Als ik hem nu eens taalles geef?
Elke avond zegt hij me na:
was het leuk vandaag?
Gaan we zaterdag zwemmen?
Wanneer fietsen we weer samen?
Als hij dan goed studeert,
mag hij wat langer opblijven
met mij. Heerlijk dicht bij mij
samen zwijgen.
Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig.
Uitgeverij Bakermat, Mechelen, 1993
Verdwaald in het bos
stond een blind huis.
Een hoge boom speelde
door het dak verstoppertje
met de spottende bomen.
Daar mochten wij nooit komen.
Zwarte dromen schuilden daar.
Toch gingen we er, om samen
bang te kunnen zijn.
Als dan een houten vinger tikte
tegen de maan liepen we hard weg.
Zwarte voetstappen achtervolgden
ons tot bij de lichtjes op de dijk.
Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig.
Uitgeverij Bakermat, Mechelen, 1993
Ik zocht iets om sneller
te groeien. Weg van dit teveel
te weinig mij. De zee vond
mij.
Enkele druppeltjes licht
huppelden over zilt schuim.
De zee schudde even zijn grote
matras op voor de nacht en troostte me
dan tussen zijn vele golvende bladzijden.
De zee is zo'n lang verhaal,
ik lees het met al mijn vingers.
Hoe langer ik hem lees hoe kleiner
ik groei, hoe meer mondjes in mij
stilletjes juichen: wacht op mij,
ik kom!
Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig,
Bakermat 1993
Ook de stoel kan niet meer
blijven zitten.
Zo woelen woorden
zich los van de zinnen, vlammen
op in mij, binden mij
vleugels aan, zingen van de wereld
in dit boek.
Mijn lezen vreet de kamer
leeg. Nu duurt nu geen ogenblik
maar uren avonturen.
Het raam barst open
en voert mij, ontvoert mij
naar de hele wereld buiten
in mijn boek.
Daniël Billiet
Uit: Moenie worry nie
Uitgeverij Averbode, 1999
Voorgelezen op het jeugdpoëziefestvial
Al mijn vrienden op een rij gezet,
Nu kijken ze me aan en vragen in koor:
'Mag ik mee naar je bed aan zee?'
Papa zei: 'Nee, niet alle knuffels mogen mee,
vier kunnen mee, de rest blijft hier.'
Maar elk dier is mijn liefste dier!
Wie zal de achterblijvers toedekken?
Wie hen zachtjes met een zoentje wekken?
En als ze bang zijn in de lege nacht
wie houdt dan voor hen de wacht?
Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig,
Bakermat, Mechelen 1993
'Soms lees ik je snel, lijkt het wel
of ik je zelf geschreven heb.
Stapel ik je woord voor woord tot twee
kuiltjes in je wangen mij vangen.
Je ogen zijn twee strofen in mij
bekende én soms heel vreemde hiërogliefen,
maar kijk je me aan dan til je me op
en zijn we elk een vleugel van één vogel.
Soms moet ik je stapvoets lezen,
spellen letter voor letter, ben je bijna
uitgewist en begrijp ik niet wat ik keer
op keer weer lees. Maar dan geef je me
een hand en als een lichtreclame licht je op.
En altijd blijf jij refrein, warme
witregels die ik neurie door alle harde
woorden en koude stiltes heen.
Je bent een lang gedicht,
mag ik je aanhalingstekens zijn?'
Daniël Billiet
uit: Als de banaan zich kromt,
Mechelen ; Amsterdam,
Uitgeverij: Bakermat 1994
De kers en de krokus wilden
niet, want de winter bleef
maar treuzelen.
Met rijm schreef de nacht
de weiden nog voluit winters.
Tot ik op een morgen geuren
rook van een jaar terug.
De knoppen openden zich,
de eerste bloesem leek wel
sneeuw, zo teer, zo freel.
Een dag later toonde zich
ook de pruimenboom;
de appelaar werd in de sprint
verslagen door de perelaar.
Een week later was de boom-
gaard één wolk bloesem.
En later sneeuwde het in de zon
bloesemblaadjes boven een
uitwaaierend wielerpeleton.
Daniël Billiet,
Uit: Bananeschillen in jeans
(Infodok, 1986
(naar een cartoon van Kamagurka)
(Terwijl de leerlingen een videofilm
bekijken over het geheime leven van
betonpalen in de middeleeuwen en er een
geluidsband over het sanitair bij de Eskimo's
wordt beluisterd, geeft de leraar les.)
'De verzameling van vlinders in 1302
gedeeld door de Vier Jaargetijden van
Vivaldi is wat de auteur écht bedoelde.
Met 1 d. Vergeten we niet dat hij graag
erwtje at met 1 t, en van stengels
van rogge, stro, strokarton maakte.
Once upon a time was er een onvoltooide
tijd waarin de deelverzameling ‘t kofschip
de beschaving bracht met goedendags en
lijsters met donkere vlekjes op de borst.
Il était trop stupid met 1 d, vandaar
dat de libel in de buurt van de Groeninge-
kouter getuige was van het gematigd zee-
klimaat in ons land. Met 1 d.
Samenvatten tegen morgen.
Tot zover deze les
Geschiedenis-Frans-
Engels-Biologie-Wiskunde-Nederlands en
Aardrijkskunde. Nee, er zijn geen vragen
meer.'
Daniël Billiet