Pim te Bokkel

Pim te Bokkel

foto © Jorinde Speelman

Ondermaans

In de slapende zee was een golf te zien
Een golf
maar vlak voordat het zo genoemd
of voor een bruinvis die de kop opstak kon worden aangezien
was het niet meer de golf
Het was ondergedoken aldus de man in de veerboot
die in een kromme lijn
van het land op het eiland aan schommelde
Het was dag en de man in de boot zag de maan
als de glimp
in de golf van een slapende zee

© Pim te Bokkel
Uit: Wie trekt de regen aan?
Uitg. Nieuw Amsterdam 2007

http://www.pimtebokkel.nl

Deze gedichten zijn geplaatst
met toestemming van Pim te Bokkel en
Uitgeverij Nieuw Amsterdam

VERTRAGING

Een meter voor het rode sein
komt het vertrek
waarin iedereen elkaar bekijkt
tot stilstand

Voorzichtig tikt de regen
vergrendeld blijven de deuren
vingers betrommelen een raamkozijn
voorzichtig tikt de regen nog

Langzaam begint het te dagen:

dit is geen kamer maar een doorgang tot
een eindpunt
dat op afstand blijft

een moeder haalt haar targets niet
een hand reikt –
bereikt het verlangde niet

Dit is hoe een storm ontstaat

Pim te Bokkel
Uit: Dit is hoe een storm ontstaat
Uitg. Nieuw Amsterdam 2013

VISITE

In het gras bij de haagbeuk
rond de tuintafel viert het feest
De armen – ze liggen op tafel
of steken een vorkje gebak af

De visite spreekt en eet en is
het met acht hoofden eens
Die Arno is een hele vent
de regering regeert en de aarde
wordt warmer van al dat gedraai

De visite knikt en slikt en viert
dat het verjaardag is

© Pim te Bokkel
Uit: De dingen de dingen de dans en de dingen
Uitg. Nieuw Amsterdam 2010

SPIONNENLIED

Noem me Anna
en ik ben gewoon de buurvrouw
die gelukkig zwaait als ze een taart bakt
of de hond uitlaat
Je mag haar wel maar kent mij niet
Ik ben het spook dat in je huiskamer
de spulletjes verplaatst –
het oog dat door een bolle lens
je buurt bewaakt
Je kent me niet

Je noemt mij Iwan
Ik woon drie straten verderop
en rij altijd om zeven uur met een Kadett
de wijk uit naar mijn werk –
de rol die ik vervul als held
als wolf tussen de schapen
Ik ben niet bang
maar als je slaapt
sta ik bewogen door het vaderland
soms huilend in je achtertuin

STRANDLOOPSTER

De zee te zijn
In deze branding de zee willen zijn

De hardloopster
Ze stempelt sporen in het zand
en weet niets meer dan
dat haar manen de dansende
duinen zijn
Daar verstuift ze

Voor wie het schouwspel
van de stofwolk volgt

Slechts een golf die zich breekt
op de rand van de zee

Lees de reacties, klik hier!