Nanne Nauta special
Deze gedichten zijn geplaatst
in samenwerking met en toestemming van
Nanne Nauta.
Alle gedichten komen uit de bundel
Dit is een regel
De Windroos/Uitgeverij Holland,
Haarlem 2006
Op de elfde is het weer zo laat:
dan zwenkt de maan tussen zon en aarde.
Iets wat vroeger danig onrust baarde.
Ze dachten ook: ons aardkloot vergaat.
Nu is het vooral groot volksvermaak.
Campings staan vol, alles kijkt omhoog.
Dan vouwt Vrouw Luna haar schaduwtoog
zorgvuldig zacht voor Apollo’s zaak.
Kort is haar macht, somber haar vlucht.
Dra wijkt de maan voor Helios’ tucht.
De natuur haalt adem, opgelucht.
Toen de maan zich voor de zon bewoog,
schoof een donker glas zich voor een oog,
en terug, weer terug naar de toog.
© Nanne Nauta
tussen binnen en buiten,
stel dan het aardedonker
gelijk aan het zonlicht.
Stel er is een verschil
tussen stormen en wormen,
stel dan de aarddichtheid
aan luchtigheid gelijk.
Stel er is een verschil
tussen boven en onder,
stel de aardmantel dan
gelijk met een zeespiegel.
Dat is wat ik wou zeggen
over wortels en takken.
© Nanne Nauta
© Nanne Nauta
Ik zeg ze staan vaak in parken,
reuzentafelkandelaars
voor een romantisch stel reuzen.
Ik zeg populier, een ratel-
Ik zeg ze staan langs het water,
reuzenindianentooien
voor Amerikaanse reuzen.
Ik zeg eikenboom, een zomer-
Ik zeg ze staan bij Heiloo,
reuzenbroccoliplantages
voor grote gezonde reuzen.
Ik zeg kappen met die bomen
tot gigantische fantomen.
© Nanne Nauta
Dan is het weer zover: Gedichtendag!
De dag dat elke vogel hopen mag
Dat hij gehoord wordt als een kanarie.
© Nanne Nauta
een korst vol zwartgrijze mee-etertjes
verbaast de vrouwelijke wetertjes
en vragen de vader een traktaat:
"In een wereld hier heel ver vandaan
woont een fee, Vrouw Luna is haar naam.
En elke maand strooit zij vele zaden.
Uit één groeit de maan, dat kan je raden,
en alle anderen, die gaan dood
en vallen bij de bakker op 't brood."
Nadat deze fabel is gezegd,
maakt hij van het brood een traktatie
(hun boterham wordt met rijm belegd),
zoet slikken zij deze creatie.
© Nanne Nauta
Een regel genereert een leger aan regels,
zoals graan van de aar geslagen door vlegels,
zo verschijnen regels als de regel verscheen.
Regels die ons vertellen over geldigheid,
over definities en de toepasbaarheid,
over strafmaten en bevoegdheid van gezag,
wie er bij overtredingen oordelen mag,
over uitzonderingen en bijzonderheden,
over artikelen en al hun (sub(sub))leden,
over de bepalingen in het algemeen.
Dit is de regel: één regel is geen regel.
Dit is de vraag: zijn er meer mensen dan regels?
Eén ding is zeker: een regel is nooit alleen.
© Nanne Nauta
© Nanne Nauta
van je buik naar je rug.
Daar loopt een bij
van je knie naar je dij.
Daar loopt een tor
van je teen naar je snor.
Daar loopt een mier
van je oor naar je nier.
Daar loopt een kever
van je oog naar je lever.
Daar loopt een krekel
van je bil naar je stekel.
Daar loopt een vlinder
van je hier tot je ginder.
© Nanne Nauta
© Nanne Nauta
niet de verlichting met de kaarsen,
niet de verharding in de stekels,
niet de vervetting rond de vruchten,
maar de verarming van de kandelaar.
© Nanne Nauta
de strijd begint, wie is het eerst beneden,
met vrije val of slijmerig gegleden,
twee dochters en hun pa hebben gewed.
De grootste slijmbal is voor kale Pa,
de groengerande is voor de kleinste,
voor de oudste dochter is de fijnste,
de laatste toegewezen aan een Ma.
Daar gaat Anna’s, het is de eerste slak
die afhaakt, duikt in een kansloze voeg;
Cleo’s, na een beloftevolle sprint,
is teruggekropen; als in de kroeg
blijft die van Pa halfweg steken en wint,
door hun gebreken, zij die steeds ontbrak.
© Nanne Nauta