Poëzie-Leestafel

...

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte
Inge Boulonois

 

 

http://www.ingeboulonois.nl





 

 

STOEL

 

Dat zijn houding is bepaald.
Zijn schoot wil ingenomen
door warm vlees en bloed.
Bezeten wordt hij pas zichzelf
en worden wij het nog te bakeren kind.


Bij elke zit zet hij ons meer naar zijn idee
van stoel. Hij snoeit de woeling
tussen schedelwanden, vangt vermoeidheid af,
bedwelmt ons met aanhorige gezapigheid.


Op de lange duur laat hij goed merken
wat verstrijken is en zitten we net zo
houterig in eigen lijf als in hem.


Hij blijft ons potig dragen
als we niets anders meer dan zitten kunnen.
Tot onze tijd is uitgezeten.


Dat hij niet van wijken weet. Verzettelijk zwijgt –


Inge Boulonois
Uit: Het geluk van een tafel 2011

 


 

HET EINDE

 

De scheurkalender op z’n dunst.
We ezelen de files in, de winkels
uit met mondvoorraad voor tien.
De oude kuddegeest drijft ons
de laatste avond bij elkaar.


Om samen van alles te nemen, te eten,
kwinkslagen te kaatsen en oud zeer
te soppen, onze hoofden dik gevoerd met roes.
De koelkast zoemt van welbehagen.


Aan alles komt een begin.
Klokslag scheurt het jaar zich los,
het jongste uur ontfermt zich over ons,
zoent zich wijd in. We drommen
vrieskou in voor namaaklicht
en gierende bewijzen van bestaan.


Veel later krabbelen we zeldzaam traag
en zeldzaam langzaam op. We gaan
het jaar weer overdoen –


Inge Boulonois
Uit: Idioom van geluk
Poeziefonds Open, Uitgeverij Kontrast,
Oosterbeek 2016



 

Reageren? klik HIER

 

Leestafel heeft toestemming van Inge Boulonois
om de hier getoonde gedichten op de Leestafelsite te plaatsen.


 

 

HET GELUK VAN EEN TAFEL

 

Het is het niet bedoelde. De huisspin
bungeejumpend tussen zijn vier poten.
Het schonkig hoofd gevuld met roes,
ronkend op zijn blad. Het is de vlieg


die zich kwiek in de poten wrijft
na een gigasnelle landing. De wellustige voet
die zonder erg zijn poot streelt
en niet het ademende been van een ander.


De zachte schuierharen zijn het
bij het wegvegen van kruimels
evenals de kleine vingers die een toekomst
van papieren bootjes vouwen op de vlakste zee.


Maar het is vooral het kind dat zonder kik
onder hem zit, daar vanouds een schuilplaats vindt,
dàt is het geluk van een tafel –


Inge Boulonois:
Uit: Idioom van geluk
Poeziefonds Open, Uitgeverij Kontrast,
Oosterbeek 2016




 

DE ZAAIER Arles, 1888

Vincent van Gogh

 

Zoals Van Gogh met verf op doek
in ongeveer een week een akker schiep
en die gedreven egde, toen
de hemel aanstreek, een onbewolkte
zon ophing, een boom scheef plantte
waarnaast een boer met klak en zaaitas,
hij vervolgens diens strooiende hand
te voorschijn kwastte en zo de zaaier
zien liet, zo laat het schilderij
al duizenden weken horen
hoe het zaad ontkiemt –


Inge Boulonois
Uit: Idioom van geluk
Poeziefonds Open, Uitgeverij Kontrast,
Oosterbeek 2016