Geplaatst: 31 mei 2008 11:52 am
Wat een omgekeerde wereld.
Mijn vader van 93 zorgt voor me.
(Ik doe zelf ook wel al weer teveel).
Niet de bedoeling iemand voor het hoofd te stoten,
maar ik zei tegen die kleine GROTE man.
Weet je wat jij bent?
Mijn schild en de betrouwe.
Manja Huilen of verdrietig/Crying or Very sad
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
*Manja Croiset
Geplaatst: 31 mei 2008 12:53 pm
Ëén van de redenen waarom rusten niet lukt,omdat ik dan bij immens verdriet terecht kom.
Onderstaande is niet zo goed geschreven,maar als ik hem voordraag,
stromen de tranen bij allen ,die haar gekend hebben en niet bij hen alleen.
IN MEMORIAM LOTTE JONGEJAN
bloemen
kijkend naar de winterroos
denk ik aan je dood
kijkend naar de lentenarcis
voel ik je zo grote nood
kijkend naar de zonnebloem
waar je niet meer van genoot
kijken naar de winterroos
denk ik aan je dood
ijsbloemen op het raam
ik zie jou daar nog eenzaam
en ongelukkig staan
en ik weet zo goed dat we
je moesten laten gaan
fel gekleurde gerbera’s
wou je bij je kist
en bij elke bloem
word je o zo node gemist
heb je je misschien
dan toch vergist
en zal reizen met de trein
ooit nog niet beladen zijn
Deze komt ook in een knipoog in de duisternis.
De titel komt uit het contact met haar voort ,ik stuurde haar ooit in haar depressie een kaart met
: EEN KNIPOOG IN DE DUISTERNIS in diapositief
en dat wordt de voorkant van het boek
Ik noemde haar wel mijn "ver"pleegdochter en zei mij:MaManja
Manja
Ëén van de redenen waarom rusten niet lukt,omdat ik dan bij immens verdriet terecht kom.
Onderstaande is niet zo goed geschreven,maar als ik hem voordraag,
stromen de tranen bij allen ,die haar gekend hebben en niet bij hen alleen.
IN MEMORIAM LOTTE JONGEJAN
bloemen
kijkend naar de winterroos
denk ik aan je dood
kijkend naar de lentenarcis
voel ik je zo grote nood
kijkend naar de zonnebloem
waar je niet meer van genoot
kijken naar de winterroos
denk ik aan je dood
ijsbloemen op het raam
ik zie jou daar nog eenzaam
en ongelukkig staan
en ik weet zo goed dat we
je moesten laten gaan
fel gekleurde gerbera’s
wou je bij je kist
en bij elke bloem
word je o zo node gemist
heb je je misschien
dan toch vergist
en zal reizen met de trein
ooit nog niet beladen zijn
Deze komt ook in een knipoog in de duisternis.
De titel komt uit het contact met haar voort ,ik stuurde haar ooit in haar depressie een kaart met
: EEN KNIPOOG IN DE DUISTERNIS in diapositief
en dat wordt de voorkant van het boek
Ik noemde haar wel mijn "ver"pleegdochter en zei mij:MaManja
Manja
Geplaatst: 31 mei 2008 03:47 pm
Dan plaast ik nog meer over al het verdriet en niet alleen in mijn leven!
Vasalis schreef
zoveel soorten van verdriet
Judith Herzberg schreef
ik ben mijn jongen kwijt
goud gaf ik voor zijn geritsel
Beide gedichten grijpen aan in mijn eigen leven.
Mijn moeder die ik nooit gelukkig heb gekend
en verdrietig werd van feestjes.
Bij ons kinderen vooral zorgen, toen kleinkinderen in Israel vooral zorgen.
En toen kreeg ze achterkleinkinderen in Nederland van een andere
dochter en kleinzoon.
Langzaam zag ik mijn moeder veranderen een lach op haar gezicht,
maar nooit meer dan dat. Echt horen schateren heb ik haar nooit.
De vrouw op de foto met een lach haar oudste dochtertje op haar nek,
heb ik nooit gekend,toen leefden mijn grootouders en haar broer en zuster
nog,wel was mijn vader nog voor de geboorte van zijn oudste dochter gearresteerd.
Zoveel soorten van verdriet
en
Ik ben mijn jongen kwijt
Mijn moeder lachte dus niet,maar ze huilde ook niet echt op die ene gebeurtenis na
beschreven in Croisade en toen……
was haar achterkleinzoontje dood
en daar heeft ze gehuild op de begrafenis,ze schreeuwde ook : ik kan dit niet
en ik heb ook mijn zuster zien breken
mijn eigen grote verdriet om de baby ,
maar het ergste de ouders van het jochie wat een zorgen wat een verdriet
en toen gaf ik mijn nichtje de plintkaart van Judith Herzberg met
ik ben mijn jongen kwijt
goud gaf ik voor zijn geritsel
met (staat in een Croisade van een Croiset)
aan Ingrid v.d.Lecq
verloren kind
fantoompijn
En toch ook zo raar dat er in zulk diep verdriet nog iets van warmte schuilt, de intimiteiten die ik kon en mocht delen met dat gezin en nog steeds doe.
Immens verdriet inderdaad zovele vele soorten.
Ik heb in de loop van mijn leven leren huilen,vroeger kon ik dat niet,
maar op de begrafenis van die baby,sloeg alles alleen maar naar binnen
een bekneld hart en ik dacht (hoop dat jullie dat niet pathetisch vinden,
maar ik dacht het).
Mijn leven mag nog 1000x zo moeilijk zijn als ik dat verdriet van de ouders van de baby over zou kunnen nemen
en de zorgen om het oudere dochtertje, dat ook zou opgroeien met altijd een overleden broertje.
Weer een beschadigd gezin.
Ik schreef ook
zo nietig en verdrietig
maar de pijn zo groot
Vasalis heeft ook een zoontje verloren.
Er was me dringend verzorgd niet te schrijven over de dood.
Maar ik geef me altijd zo bloot,deel de dingen met mensen
ook op de leestafel en zit al dit verdriet al maanden in te slikken.
Het voelt als een stukje ontkenning van mezelf dus met excuses,
maar dit is ook Manja
Mijn oude vader die speechte op zijn 80 e verjaardag en zei:
het leven is niet goed,
maar het leven heeft wel goede momenten.
En daar sluit ik dan nu mee af,ik hoop dat het niet te zwaar was
en dan het misschien zelfs in moeilijke momenten van jullie allen
ook iets van steun kan geven.
Dan heeft mijn leven zin.
Manja
PS het is een geschenk dat ik heb leren verwoorden,
ieder zal dat op zijn eigen wijze doen, de één met schrijven de ander
met muziek of schilderen,misschien gaat een ander een lange strandwandeling maken ( wat zou ik dat graag kunnen uitwaaien in de wind niet alleen vechtend met je zelf maar ook met de elementen) sporten allemaal buiten mijn bereik allemaal uitingen van mensen
en sommigen doen dat actief en anderen consumeren "alleen" en kunnen
dan "drinken" van de talenten van anderen.
Ja GRADA mijn OEVERLOOSHEID.
huilen kan voelen als pure wanhoop,waar je nooit meer uitkomt,
maar ik hoop (ontdek ik net voor mezelf) dat het altijd bij wat voor soort
verdriet dan ook een rouwverwerking bewerkstelligt ,die altijd met golven
zal verlopen.
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Dan plaast ik nog meer over al het verdriet en niet alleen in mijn leven!
Vasalis schreef
zoveel soorten van verdriet
Judith Herzberg schreef
ik ben mijn jongen kwijt
goud gaf ik voor zijn geritsel
Beide gedichten grijpen aan in mijn eigen leven.
Mijn moeder die ik nooit gelukkig heb gekend
en verdrietig werd van feestjes.
Bij ons kinderen vooral zorgen, toen kleinkinderen in Israel vooral zorgen.
En toen kreeg ze achterkleinkinderen in Nederland van een andere
dochter en kleinzoon.
Langzaam zag ik mijn moeder veranderen een lach op haar gezicht,
maar nooit meer dan dat. Echt horen schateren heb ik haar nooit.
De vrouw op de foto met een lach haar oudste dochtertje op haar nek,
heb ik nooit gekend,toen leefden mijn grootouders en haar broer en zuster
nog,wel was mijn vader nog voor de geboorte van zijn oudste dochter gearresteerd.
Zoveel soorten van verdriet
en
Ik ben mijn jongen kwijt
Mijn moeder lachte dus niet,maar ze huilde ook niet echt op die ene gebeurtenis na
beschreven in Croisade en toen……
was haar achterkleinzoontje dood
en daar heeft ze gehuild op de begrafenis,ze schreeuwde ook : ik kan dit niet
en ik heb ook mijn zuster zien breken
mijn eigen grote verdriet om de baby ,
maar het ergste de ouders van het jochie wat een zorgen wat een verdriet
en toen gaf ik mijn nichtje de plintkaart van Judith Herzberg met
ik ben mijn jongen kwijt
goud gaf ik voor zijn geritsel
met (staat in een Croisade van een Croiset)
aan Ingrid v.d.Lecq
verloren kind
fantoompijn
En toch ook zo raar dat er in zulk diep verdriet nog iets van warmte schuilt, de intimiteiten die ik kon en mocht delen met dat gezin en nog steeds doe.
Immens verdriet inderdaad zovele vele soorten.
Ik heb in de loop van mijn leven leren huilen,vroeger kon ik dat niet,
maar op de begrafenis van die baby,sloeg alles alleen maar naar binnen
een bekneld hart en ik dacht (hoop dat jullie dat niet pathetisch vinden,
maar ik dacht het).
Mijn leven mag nog 1000x zo moeilijk zijn als ik dat verdriet van de ouders van de baby over zou kunnen nemen
en de zorgen om het oudere dochtertje, dat ook zou opgroeien met altijd een overleden broertje.
Weer een beschadigd gezin.
Ik schreef ook
zo nietig en verdrietig
maar de pijn zo groot
Vasalis heeft ook een zoontje verloren.
Er was me dringend verzorgd niet te schrijven over de dood.
Maar ik geef me altijd zo bloot,deel de dingen met mensen
ook op de leestafel en zit al dit verdriet al maanden in te slikken.
Het voelt als een stukje ontkenning van mezelf dus met excuses,
maar dit is ook Manja
Mijn oude vader die speechte op zijn 80 e verjaardag en zei:
het leven is niet goed,
maar het leven heeft wel goede momenten.
En daar sluit ik dan nu mee af,ik hoop dat het niet te zwaar was
en dan het misschien zelfs in moeilijke momenten van jullie allen
ook iets van steun kan geven.
Dan heeft mijn leven zin.
Manja
PS het is een geschenk dat ik heb leren verwoorden,
ieder zal dat op zijn eigen wijze doen, de één met schrijven de ander
met muziek of schilderen,misschien gaat een ander een lange strandwandeling maken ( wat zou ik dat graag kunnen uitwaaien in de wind niet alleen vechtend met je zelf maar ook met de elementen) sporten allemaal buiten mijn bereik allemaal uitingen van mensen
en sommigen doen dat actief en anderen consumeren "alleen" en kunnen
dan "drinken" van de talenten van anderen.
Ja GRADA mijn OEVERLOOSHEID.
huilen kan voelen als pure wanhoop,waar je nooit meer uitkomt,
maar ik hoop (ontdek ik net voor mezelf) dat het altijd bij wat voor soort
verdriet dan ook een rouwverwerking bewerkstelligt ,die altijd met golven
zal verlopen.
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Geplaatst: 31 mei 2008 04:40 pm
Als je niet kan (leren) huilen,zal je ooit nooit meer (leren) lachen.
Verdriet moet vloeibaar zijn anders stolt het.
Dat was Loesje, hè ?
Nog een gedachte (maar wie ben ik ?) Niet de dichteres Vasalis verloor een kind.
Margaretha Droogleever Fortuijn - Leenmans moeder en echtgenote
verloor een kind en dat heeft haar misschien tot een een nog betere dichteres gemaakt.
Ik ga er eens een gesprek met haar zoon over voeren,misschien leest
hij dit wel,gisteren bekeek ik met hem de site.(een steun en toeverlaat van me)
Jullie kunnen kiezen of ik de site bedoel of Hal Droogleever Fortuijn!
Zo na al dit ventileren hoop ik dat me dat fysiek ook weer kracht geeft.
Manja Neutraal/Neutral
Ik ben een overtuigd atheïst,maar in al deze woorden zit misschien iets
wat sommige mensen benoemen met een religieus gevoel,
wat ik herken bij schitterende muziek.
Bij mij is de traan ook altijd dichterbij dan de lach, alhoewel ik wel
kan schateren en een (morbide) gevoel voor humor heb.
Ik schrijf vandaag zowat een heel boek op de leestafel!
En zo vind ik dan een soort van klein geluk via het schrijven,ik ben gewoon schrijfster ook zonder interview,dat morgen op de radio zou komen.
Ik ben me dat gaan voelen. Dingen moeten van binnen uit komen en nooit opgelegd door een ander, wel kun je wijzer worden in gesprek
soms met jezelf.
Introspectie maakt rijker , ook al is je eigen spiegel keihard.
Een gedachte,die ik hier uitspreek,de laatste keer dat ik in het openbaar
gesproken heb en voor gedragen uit eigen werk ( op haar verzoek) was op de crematie van Lotte.
Zou schrijven nu zo helend kunnen werken,dat een volgend interview
wel lukt en ik niet fysiek en psychisch bij voorbaat totaal instort.
Een jaar geleden toen ook uitputtingverschijnselen heeft me niet weerhouden om voor te dragen uit "tralies"
in het theater Pakhuis Willem de Zwijger in mijn geboortestad ,
ook toen moest ik wel gereden en geholpen worden,maar geen reden om niet te doen en dit jaar.
Ik herken mezelf niet meer het één na het ander zeg ik af! Het diner met
boekuitreiking van kinderen die alles moesten goed maken en nu dit weer.(Daar was ook pers bij eerste exemplaar overhandigd aan Frits Barend).
Zou het nu een doorbraak zijn,na dit vertellen ,komt er een kentering?
Een mens blijft tot aan zijn dood ook al ligt hij verlamd op bed altijd in beweging.O ook een echte uitspraak voor mij ,die al schrijvende verschijnt.
Ik had een heel goede vriend,die me zijn duikelaartje noemde,omdat volgens zijn zeggen altijd mijn koppie weer boven kwam hoe diep dat ik ook onder gedompeld was!
Dat ben ik kwijt geraakt ,ik hoop dat het na vandaag of na andere schrifturen weer terugkomt.
Verdriet en blijdschap moeten net als haat en liefde dichtbij elkaar liggen.
Verdriet om gemis moet iets zijn dat je iets moois mist (waarin je gelukkig bent geweest) enz. enz.
de filosof/psychotherapeut.
Wie schrijft de recensie op dit boekwerk van vandaag? GRAPJE!!!!!!!
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Als je niet kan (leren) huilen,zal je ooit nooit meer (leren) lachen.
Verdriet moet vloeibaar zijn anders stolt het.
Dat was Loesje, hè ?
Nog een gedachte (maar wie ben ik ?) Niet de dichteres Vasalis verloor een kind.
Margaretha Droogleever Fortuijn - Leenmans moeder en echtgenote
verloor een kind en dat heeft haar misschien tot een een nog betere dichteres gemaakt.
Ik ga er eens een gesprek met haar zoon over voeren,misschien leest
hij dit wel,gisteren bekeek ik met hem de site.(een steun en toeverlaat van me)
Jullie kunnen kiezen of ik de site bedoel of Hal Droogleever Fortuijn!
Zo na al dit ventileren hoop ik dat me dat fysiek ook weer kracht geeft.
Manja Neutraal/Neutral
Ik ben een overtuigd atheïst,maar in al deze woorden zit misschien iets
wat sommige mensen benoemen met een religieus gevoel,
wat ik herken bij schitterende muziek.
Bij mij is de traan ook altijd dichterbij dan de lach, alhoewel ik wel
kan schateren en een (morbide) gevoel voor humor heb.
Ik schrijf vandaag zowat een heel boek op de leestafel!
En zo vind ik dan een soort van klein geluk via het schrijven,ik ben gewoon schrijfster ook zonder interview,dat morgen op de radio zou komen.
Ik ben me dat gaan voelen. Dingen moeten van binnen uit komen en nooit opgelegd door een ander, wel kun je wijzer worden in gesprek
soms met jezelf.
Introspectie maakt rijker , ook al is je eigen spiegel keihard.
Een gedachte,die ik hier uitspreek,de laatste keer dat ik in het openbaar
gesproken heb en voor gedragen uit eigen werk ( op haar verzoek) was op de crematie van Lotte.
Zou schrijven nu zo helend kunnen werken,dat een volgend interview
wel lukt en ik niet fysiek en psychisch bij voorbaat totaal instort.
Een jaar geleden toen ook uitputtingverschijnselen heeft me niet weerhouden om voor te dragen uit "tralies"
in het theater Pakhuis Willem de Zwijger in mijn geboortestad ,
ook toen moest ik wel gereden en geholpen worden,maar geen reden om niet te doen en dit jaar.
Ik herken mezelf niet meer het één na het ander zeg ik af! Het diner met
boekuitreiking van kinderen die alles moesten goed maken en nu dit weer.(Daar was ook pers bij eerste exemplaar overhandigd aan Frits Barend).
Zou het nu een doorbraak zijn,na dit vertellen ,komt er een kentering?
Een mens blijft tot aan zijn dood ook al ligt hij verlamd op bed altijd in beweging.O ook een echte uitspraak voor mij ,die al schrijvende verschijnt.
Ik had een heel goede vriend,die me zijn duikelaartje noemde,omdat volgens zijn zeggen altijd mijn koppie weer boven kwam hoe diep dat ik ook onder gedompeld was!
Dat ben ik kwijt geraakt ,ik hoop dat het na vandaag of na andere schrifturen weer terugkomt.
Verdriet en blijdschap moeten net als haat en liefde dichtbij elkaar liggen.
Verdriet om gemis moet iets zijn dat je iets moois mist (waarin je gelukkig bent geweest) enz. enz.
de filosof/psychotherapeut.
Wie schrijft de recensie op dit boekwerk van vandaag? GRAPJE!!!!!!!
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Geplaatst: 02 jun 2008 03:02 pm
Ik weet niet of het mag hier zeggen.
Wat ik voelde,toen ik gisteren naar de Joodse omroep luisterde waarin
ik dus had zullen komen en dacht hier voel ik me niet thuis.
Ik kwam bij de titel van een boekje van Renate Rubinstein
Jood in Arabië
Goj in Israel
Herkenbaar,in een gemêleerd gezelschap zijn er dingen die andere mensen niet hebben of herkennen.
In een puur Joods gezelschap voel ik me helemaal niet thuis.
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Ik weet niet of het mag hier zeggen.
Wat ik voelde,toen ik gisteren naar de Joodse omroep luisterde waarin
ik dus had zullen komen en dacht hier voel ik me niet thuis.
Ik kwam bij de titel van een boekje van Renate Rubinstein
Jood in Arabië
Goj in Israel
Herkenbaar,in een gemêleerd gezelschap zijn er dingen die andere mensen niet hebben of herkennen.
In een puur Joods gezelschap voel ik me helemaal niet thuis.
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Geplaatst: 13 jun 2008 06:45 pm
Ongeveer 4 maanden ken ik Manja nu, zo typerend vond ik dan ook onderstaand stukje uit croisade van een croiset:
'zwarte stukjes
witte stukjes
fel gekleurde stukjes
heldere stukjes
wazige stukjes
mijn leven
een grillig mozaïek'
Daarnaast wil ik toch ook graag uit croisade van een croiset, de volgende aanhalen.....gewoon omdat ik het voor me zie:
'de dans
lichtvoetig gracieus
rond en vriendelijk
dan de beweging
fors en vierkant stampend
overgaand in zwaar lomp
traag en uitgebuikt
een boertige figuur neerzettend
gevolgd door een ontmoeting
een flirtende blik
een uitnodigend gebaar
de dranklucht kun je bijna ruiken
dans of het leven zelf'.
ohja, en deze nog....simpelweg omdat ik niet kon kiezen :
'een dansende schrijfster
of een schrijvende danseres'.
Mier
Ongeveer 4 maanden ken ik Manja nu, zo typerend vond ik dan ook onderstaand stukje uit croisade van een croiset:
'zwarte stukjes
witte stukjes
fel gekleurde stukjes
heldere stukjes
wazige stukjes
mijn leven
een grillig mozaïek'
Daarnaast wil ik toch ook graag uit croisade van een croiset, de volgende aanhalen.....gewoon omdat ik het voor me zie:
'de dans
lichtvoetig gracieus
rond en vriendelijk
dan de beweging
fors en vierkant stampend
overgaand in zwaar lomp
traag en uitgebuikt
een boertige figuur neerzettend
gevolgd door een ontmoeting
een flirtende blik
een uitnodigend gebaar
de dranklucht kun je bijna ruiken
dans of het leven zelf'.
ohja, en deze nog....simpelweg omdat ik niet kon kiezen :
'een dansende schrijfster
of een schrijvende danseres'.
Mier
Geplaatst: 22 jun 2008 06:54 pm
Lieve Leestafelaars,
Kijk alsjeblieft niet naar de kwaliteit van dit gedicht,
want het is gewoon een slecht rijmpje.
Ik heb het niet op geschreven als dichteres,maar als mens om dat
grote verschrikkelijke....
Het gaat hier niet om en over mij.Weet je een betere plek zet het daar
dan neer.
Zo snel kreeg ik niets beters voor elkaar en ik wou de mensen
even hun blik hierop laat focussen,heel wat anders dan het verlies
van een spelletje.
Roem doet er niet toe ,ja als je echt vrede kan stichten.
Degene die dat kan is groots,maar zal een bescheiden persoon zijn.
HARARE CURARE
vergeefs proberen weer te geven
waar Zimbabwe van staat te beven
maar geen woord is zwart genoeg gekleurd
over wat daar allemaal gebeurt
had ik dan ooit fiducie
vrede is toch een illusie
er is niets nieuws onder de zon
ik wou dat iemand dat veranderen kon
en dit rijmpje wat ik heb gewrocht
is ook maar een dom gedrocht
maar toch een poging wat te zeggen
niets kan deze feiten nog weerleggen
ik wou er wat aandacht aan besteden
er wordt (on)menselijk veel geleden
dit gedicht is niet van waarde
wel de hel op moeder Aarde
Ik heb geprobeerd het in een column te gieten,dat ware beter geweest.
Maar ook dat lukte niet op commando.En dat woord commando is meteen beladen.
Maar hoe dan ook,ik wou aandacht hiervoor.
Mijn naam hoeft er niet onder en mijn motto zeker niet.
Ik ga er ook geen emoticons bij zetten ,dat vind ik misplaatst daar
is het te groot voor.
Een heel nietig mensje
ja toch even wel mijn woord
aan de mensen daar
zo nietig en verdrietig
maar de pijn zo groot
(fysiek en emotioneel ,wat een onbeschrijflijk drama)
Misschien zijn vele vele lege bladzijden veelzeggender dan alle woorden die te verzinnen zijn bij elkaar.
Lege bladzijden,ook geen muziek .
STILTE grote indrukwekkende stilte.
Dit was geen kunstuiting,daar te (over)leven dat is kunst, denken aan al
die dappere mensen die niet wilden wijken en nu letterlijk bezwijken onder het geweld.
Ja laten we stilstaan bij ... en niet alleen Zimbabwe.
IK ZOU KUNNEN SMEKEN: GOD STA OP.
zo graag zou ik ongelijk hebben, laat dat wonder maar gebeuren.
Laten we zacht zijn voor elkander, kind. Veel liefde ging verloren in de wind....
Hier moet een naam onder want ik haal aan,maar weet het even niet.
Laat iemand anders dat maar aanvullen,alhoewel nogmaals namen er nu
of eeuwig niet of alles toe doen.
Ook Guernica is niet groot genoeg.
Er waren vele Hitlers voor hem en ook zovelen zullen er na hem zijn.
Kan iemand uitleggen waarom het bestaan toch een SCHOONHEID heeft.
Ja als dat niet zo was,waren die levens ook niet van belang,dan hoefde
de aanklacht niet.
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Lieve Leestafelaars,
Kijk alsjeblieft niet naar de kwaliteit van dit gedicht,
want het is gewoon een slecht rijmpje.
Ik heb het niet op geschreven als dichteres,maar als mens om dat
grote verschrikkelijke....
Het gaat hier niet om en over mij.Weet je een betere plek zet het daar
dan neer.
Zo snel kreeg ik niets beters voor elkaar en ik wou de mensen
even hun blik hierop laat focussen,heel wat anders dan het verlies
van een spelletje.
Roem doet er niet toe ,ja als je echt vrede kan stichten.
Degene die dat kan is groots,maar zal een bescheiden persoon zijn.
HARARE CURARE
vergeefs proberen weer te geven
waar Zimbabwe van staat te beven
maar geen woord is zwart genoeg gekleurd
over wat daar allemaal gebeurt
had ik dan ooit fiducie
vrede is toch een illusie
er is niets nieuws onder de zon
ik wou dat iemand dat veranderen kon
en dit rijmpje wat ik heb gewrocht
is ook maar een dom gedrocht
maar toch een poging wat te zeggen
niets kan deze feiten nog weerleggen
ik wou er wat aandacht aan besteden
er wordt (on)menselijk veel geleden
dit gedicht is niet van waarde
wel de hel op moeder Aarde
Ik heb geprobeerd het in een column te gieten,dat ware beter geweest.
Maar ook dat lukte niet op commando.En dat woord commando is meteen beladen.
Maar hoe dan ook,ik wou aandacht hiervoor.
Mijn naam hoeft er niet onder en mijn motto zeker niet.
Ik ga er ook geen emoticons bij zetten ,dat vind ik misplaatst daar
is het te groot voor.
Een heel nietig mensje
ja toch even wel mijn woord
aan de mensen daar
zo nietig en verdrietig
maar de pijn zo groot
(fysiek en emotioneel ,wat een onbeschrijflijk drama)
Misschien zijn vele vele lege bladzijden veelzeggender dan alle woorden die te verzinnen zijn bij elkaar.
Lege bladzijden,ook geen muziek .
STILTE grote indrukwekkende stilte.
Dit was geen kunstuiting,daar te (over)leven dat is kunst, denken aan al
die dappere mensen die niet wilden wijken en nu letterlijk bezwijken onder het geweld.
Ja laten we stilstaan bij ... en niet alleen Zimbabwe.
IK ZOU KUNNEN SMEKEN: GOD STA OP.
zo graag zou ik ongelijk hebben, laat dat wonder maar gebeuren.
Laten we zacht zijn voor elkander, kind. Veel liefde ging verloren in de wind....
Hier moet een naam onder want ik haal aan,maar weet het even niet.
Laat iemand anders dat maar aanvullen,alhoewel nogmaals namen er nu
of eeuwig niet of alles toe doen.
Ook Guernica is niet groot genoeg.
Er waren vele Hitlers voor hem en ook zovelen zullen er na hem zijn.
Kan iemand uitleggen waarom het bestaan toch een SCHOONHEID heeft.
Ja als dat niet zo was,waren die levens ook niet van belang,dan hoefde
de aanklacht niet.
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Geplaatst: 06 jul 2008 08:40 am
Lieve Manja,
#Birthday
Via deze weg wil ik met jullie nog een tekst van manja delen.
(mede)leven
een leven vol pijn
is een naar leven
een leven vol angst
is ook een naar leven
een leven vol verdriet
is net zo een naar leven
een leven vol haat
verziekt je leven
uitputting
blokkeert je leven
een leeg leven
verdient de naam leven
niet
maar zolang je een ander
nog een leven gunt met voldoening
en geluk
heb je tenminste nog een hart
en dat ís leven
Ik heb voor deze tekst gekozen omdat ik weet en voel wanneer ik
bij Manja ben dat zij mensen (mij) een leven gunt met voldoening en geluk, terwijl ze hier zelf zo hard naar heeft gezocht..
Carlijn
Lieve Manja,
#Birthday
Via deze weg wil ik met jullie nog een tekst van manja delen.
(mede)leven
een leven vol pijn
is een naar leven
een leven vol angst
is ook een naar leven
een leven vol verdriet
is net zo een naar leven
een leven vol haat
verziekt je leven
uitputting
blokkeert je leven
een leeg leven
verdient de naam leven
niet
maar zolang je een ander
nog een leven gunt met voldoening
en geluk
heb je tenminste nog een hart
en dat ís leven
Ik heb voor deze tekst gekozen omdat ik weet en voel wanneer ik
bij Manja ben dat zij mensen (mij) een leven gunt met voldoening en geluk, terwijl ze hier zelf zo hard naar heeft gezocht..
Carlijn
Geplaatst: 09 jul 2008 09:32 am Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Ik heb een gedichtje geschreven en geaarzeld of ik het hier zou
plaatsen of onder eigen gedichten.
Kritiek is welkom het is (nog) niet gepubliceerd dus ik kan er aan schaven
Manja
een soort van vrede
ach hoe graag sneller te zijn
dan het geluid
en ook het licht voor te blijven
stilte en duisternis mijn deel
“de schepping” de baas
weg is de tijd
en het oneindige keiharde zwarte
gat te kneden
zou men mij dan GOD noemen
en deze wensen slechts uit nood geboren
hoe zo vrede je zou als een doof blinde zijn
en op je huid na contactloos
ook niet te voelen bevroren bij gebrek aan zonlicht
schijnvrede
de Grote Beer in gevecht
met Saturnus om Kleine Beer te beschermen
Pluto versus Mars
Venus knijpt haar felle oog wat dicht
Cassiopeia houdt zich buiten de strijd
Luna zou graag vluchten naar een ander
zonnestelsel maar Ra (ra ra) hoe
de melkweg is gesloten
deze Godenstrijd brengt een regen
van vallende sterren teweeg
gesneuveld in de chaos die de kosmos
blijkt te zijn
en deze dus ook.
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Ik heb een gedichtje geschreven en geaarzeld of ik het hier zou
plaatsen of onder eigen gedichten.
Kritiek is welkom het is (nog) niet gepubliceerd dus ik kan er aan schaven
Manja
een soort van vrede
ach hoe graag sneller te zijn
dan het geluid
en ook het licht voor te blijven
stilte en duisternis mijn deel
“de schepping” de baas
weg is de tijd
en het oneindige keiharde zwarte
gat te kneden
zou men mij dan GOD noemen
en deze wensen slechts uit nood geboren
hoe zo vrede je zou als een doof blinde zijn
en op je huid na contactloos
ook niet te voelen bevroren bij gebrek aan zonlicht
schijnvrede
de Grote Beer in gevecht
met Saturnus om Kleine Beer te beschermen
Pluto versus Mars
Venus knijpt haar felle oog wat dicht
Cassiopeia houdt zich buiten de strijd
Luna zou graag vluchten naar een ander
zonnestelsel maar Ra (ra ra) hoe
de melkweg is gesloten
deze Godenstrijd brengt een regen
van vallende sterren teweeg
gesneuveld in de chaos die de kosmos
blijkt te zijn
en deze dus ook.
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Geplaatst: 21 jul 2008 11:23 am
Zoekend naar passende regels voor RAAD DE DICHTER
kwam ik onderstaand tekstje tegen en eerder werd gevraagd hier van wie het was en dat weet ik dus nu.
ik weet
hoe je heet
ik las
JAN G. Elburg
Ik had dit natuurlijk ook bij raad de dichter kunnen zetten nu ik het antwoord weet,maar mijn keuze viel toch op iets anders!
Ik had dit natuurlijk ook bij raad de dichter kunnen zetten nu ik het antwoord weet, maar mijn keuze viel toch op iets anders!
iets wat aangehaald wordt, moet een naam hebben, tijdje terug deed ik de
oproep bij de ramp in Zimbabwe om de schijver te zetten ( voor wie dat
weet) Laten we zacht zijn voor elkander kind etc..
Die oproep herhaal ik bij deze.
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Zoekend naar passende regels voor RAAD DE DICHTER
kwam ik onderstaand tekstje tegen en eerder werd gevraagd hier van wie het was en dat weet ik dus nu.
ik weet
hoe je heet
ik las
JAN G. Elburg
Ik had dit natuurlijk ook bij raad de dichter kunnen zetten nu ik het antwoord weet,maar mijn keuze viel toch op iets anders!
Ik had dit natuurlijk ook bij raad de dichter kunnen zetten nu ik het antwoord weet, maar mijn keuze viel toch op iets anders!
iets wat aangehaald wordt, moet een naam hebben, tijdje terug deed ik de
oproep bij de ramp in Zimbabwe om de schijver te zetten ( voor wie dat
weet) Laten we zacht zijn voor elkander kind etc..
Die oproep herhaal ik bij deze.
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Feb 01, 2009 14:07, 2 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 21 jul 2008 06:59 pm
saamhorigheid
de regen op de ruiten
brengt een hypnotische
rust
verjaagt de angst
terugdenkend aan
een kampeervakantie
gezellige regen op het
tentzeil
val ik getroost
in slaap
van Manja Croiset
uit Croisade van een Croiset
Laat de regen maar komen.
suzannekroeze
saamhorigheid
de regen op de ruiten
brengt een hypnotische
rust
verjaagt de angst
terugdenkend aan
een kampeervakantie
gezellige regen op het
tentzeil
val ik getroost
in slaap
van Manja Croiset
uit Croisade van een Croiset
Laat de regen maar komen.
suzannekroeze
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Feb 01, 2009 14:10, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 22 jul 2008 03:39 pm
Hoi Manja,
We hebben jammer genoeg geen toestemming voor gedichten van Jan G Elburg dus hoe klein en fijn het gedichtje ook is het zal weg moeten.
Ik heb een deel van het gedichtje weggehaald.
Op het forum staat een lijst met toestemmingen, als de dichters daar op staan dan mag het geplaatst worden.
Die lijst groeit nog steeds, dus wie weet kan het over een tijdje wel geplaatst worden. (*duimt*)
Groetjes
Dettie
Hoi Manja,
We hebben jammer genoeg geen toestemming voor gedichten van Jan G Elburg dus hoe klein en fijn het gedichtje ook is het zal weg moeten.
Ik heb een deel van het gedichtje weggehaald.
Op het forum staat een lijst met toestemmingen, als de dichters daar op staan dan mag het geplaatst worden.
Die lijst groeit nog steeds, dus wie weet kan het over een tijdje wel geplaatst worden. (*duimt*)
Groetjes
Dettie
Geplaatst: 10 aug 2008 05:17 pm
tafereel
een echtpaar danst mijn leeftijd
iets ouder
ook hun kinderen geven zich over aan de paso doble
de kleinkinderen doen het op hun manier
wat een plezier hebben ze
ze genieten zichtbaar zo met zijn allen
de barbecue is aangestoken
er wordt gelachen
wat ben ik eenzaam ziek en ongelukkig
zo dom en onhandig zo weinig kennis
geniaal ben ik in het sublimeren van mijn tekorten
verbloemen ( ook bloemen zie ik nu met mijn eindeloos
associatieve geest)
onvoorstelbaar eenzaam
ze weten niet hoe rijk ze zijn
ze hebben geen idee
wat het is aan huis gekluisterd te zijn
met alles afhankelijk
dan welt in me op
jij weet ook niet wat er achter “dat geluk “schuilgaat
een boom vol in knop gaat om in mijn voortuin
de wind heeft hem er uitgetrokken hij speelde er aan alle kanten
om heen
half blind en totaal uitgeput sta ik te zagen en te knippen
ik beef de tranen druppelen
de buren komen thuis en zeggen alleen wat zonde
en steken geen hand uit
dat ik geveld ben geeft niet maar die boom
die mensen zijn te gezond
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
tafereel
een echtpaar danst mijn leeftijd
iets ouder
ook hun kinderen geven zich over aan de paso doble
de kleinkinderen doen het op hun manier
wat een plezier hebben ze
ze genieten zichtbaar zo met zijn allen
de barbecue is aangestoken
er wordt gelachen
wat ben ik eenzaam ziek en ongelukkig
zo dom en onhandig zo weinig kennis
geniaal ben ik in het sublimeren van mijn tekorten
verbloemen ( ook bloemen zie ik nu met mijn eindeloos
associatieve geest)
onvoorstelbaar eenzaam
ze weten niet hoe rijk ze zijn
ze hebben geen idee
wat het is aan huis gekluisterd te zijn
met alles afhankelijk
dan welt in me op
jij weet ook niet wat er achter “dat geluk “schuilgaat
een boom vol in knop gaat om in mijn voortuin
de wind heeft hem er uitgetrokken hij speelde er aan alle kanten
om heen
half blind en totaal uitgeput sta ik te zagen en te knippen
ik beef de tranen druppelen
de buren komen thuis en zeggen alleen wat zonde
en steken geen hand uit
dat ik geveld ben geeft niet maar die boom
die mensen zijn te gezond
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Geplaatst: 25 sep 2008 03:08 pm
about a very good friend
you said you loved me so much
and I was so important to you and your son
I had a purple soul a South African says
and such persons are rare
and when I felt insecure you said I understand
because of my background
between us
there was no reason to fear
and in ten years we would laugh about it
but the next day you dropped me
without a warning or any explanation
and years later
I am still waiting
without any understanding
Yes, I’m difficult
but I always was
also at he time you said I was special
I’ll miss you forever
but if you come back and I still want this
I don’t know if I’ll be able to trust you again
Manja Croiset
Uit: Out of the caves of my Soul
Pieter
about a very good friend
you said you loved me so much
and I was so important to you and your son
I had a purple soul a South African says
and such persons are rare
and when I felt insecure you said I understand
because of my background
between us
there was no reason to fear
and in ten years we would laugh about it
but the next day you dropped me
without a warning or any explanation
and years later
I am still waiting
without any understanding
Yes, I’m difficult
but I always was
also at he time you said I was special
I’ll miss you forever
but if you come back and I still want this
I don’t know if I’ll be able to trust you again
Manja Croiset
Uit: Out of the caves of my Soul
Pieter
Geplaatst: 05 nov 2008 09:23 pm
Hallo allemaal,
het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest.
Wat ik jullie niet wil onthouden is de link waarop je Manja Croiset kunt horen op you tube!
Hier is de link; http://nl.youtube.com/watch?v=YBYZtA6q8sc
En dan nog een tekst van haar die ik erg mooi vind
het kindje wil een lichtvlekje
pakken
als ze zich voorover buigt
breekt ze de straal en weg
is het
ze doet een stapje opzij en
daar is het weer
het spelletje herhaalt zich eindeloos
Het tekstje komt uit het boek: Mijn leven achter onzichtbare tralies
uitgeverij Elikser
Carlijn
Hallo allemaal,
het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest.
Wat ik jullie niet wil onthouden is de link waarop je Manja Croiset kunt horen op you tube!
Hier is de link; http://nl.youtube.com/watch?v=YBYZtA6q8sc
En dan nog een tekst van haar die ik erg mooi vind
het kindje wil een lichtvlekje
pakken
als ze zich voorover buigt
breekt ze de straal en weg
is het
ze doet een stapje opzij en
daar is het weer
het spelletje herhaalt zich eindeloos
Het tekstje komt uit het boek: Mijn leven achter onzichtbare tralies
uitgeverij Elikser
Carlijn
. Ik zal hem weer moeten binnen doen :x
Geplaatst: 06 nov 2008 02:24 pm
Jammer :( Tiba.
Ik was benieuwd naar (je) reactie(s).
Maar je hebt wel gezien waar ik geboren en getogen ben en hoe ik er vroeger en nu uitzag/zie.
Plus het gymnasiumgebouw de voorkant ervan.Van ons huis keek je tegen de achterkant aan,had ik ook een foto van moeten nemen! Vanuit lokalen aan de achterzijde keek je zo ons huis in (staat in het boek!)
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Jammer :( Tiba.
Ik was benieuwd naar (je) reactie(s).
Maar je hebt wel gezien waar ik geboren en getogen ben en hoe ik er vroeger en nu uitzag/zie.
Plus het gymnasiumgebouw de voorkant ervan.Van ons huis keek je tegen de achterkant aan,had ik ook een foto van moeten nemen! Vanuit lokalen aan de achterzijde keek je zo ons huis in (staat in het boek!)
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
????
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten