Anton Korteweg (ja)
Anton Korteweg (ja)
Leestafel heeft toestemming van Anton Korteweg om zijn gedichten te plaatsen.
Maar geen complete bundels.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/anton-korteweg
Dettie
Maar geen complete bundels.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/anton-korteweg
Dettie
Geplaatst: 28 aug 2004 02:24 pm
Weerzien
Zag bij De Slegte me tweedehands staan
jaren nadat je me weggedaan.
Was tweenegentig, inclusief rand-
glossen van je meisjeshand
Poetisch taalgebruik, gedweep,
stond in mijn marge, Lodijzen-achtig.
Somber vond je me, zwartgallig:
angst, avond, sterven onderstreept.
Las, vijftien jaar bij je vandaan,
wat we elkaar hebben aangedaan.
Uit: geen beter leven. Gedichten.
Meulenhoff Amsterdam 1985
Dettie
Weerzien
Zag bij De Slegte me tweedehands staan
jaren nadat je me weggedaan.
Was tweenegentig, inclusief rand-
glossen van je meisjeshand
Poetisch taalgebruik, gedweep,
stond in mijn marge, Lodijzen-achtig.
Somber vond je me, zwartgallig:
angst, avond, sterven onderstreept.
Las, vijftien jaar bij je vandaan,
wat we elkaar hebben aangedaan.
Uit: geen beter leven. Gedichten.
Meulenhoff Amsterdam 1985
Dettie
eplaatst: 18 sep 2004 08:27 pm
Had nu even tijd om dit gedicht wat grondiger te lezen. En ja, het treft me wel, hoe hij in de kantlijn die notities vindt.
Een meisjehand, zegt hij. Toch een treffend detail...ja een mooi gedicht. Heb zijn naam al ontmoet in mijn bloemlezingen. Ga al grasduinend zeker wat meer deze dichter in het oog houden.
Groetjes. Tiba.
Had nu even tijd om dit gedicht wat grondiger te lezen. En ja, het treft me wel, hoe hij in de kantlijn die notities vindt.
Een meisjehand, zegt hij. Toch een treffend detail...ja een mooi gedicht. Heb zijn naam al ontmoet in mijn bloemlezingen. Ga al grasduinend zeker wat meer deze dichter in het oog houden.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 19 sep 2004 11:02 am
VADER
Als hij groot is, koop ik een auto.
Kan hij die 's zaterdagsmorgens wassen.
En een gazon. Dat moet hij dan maaien.
Oude vrouwtjes jaag ik de straat op.
Kan hij helpen oversteken.
Knaapjes het wakke ijs. Die moet hij
redden met levensgevaar.
Eenmaal toch moet ik het meemaken dat ik
goedkeurend hem op de schouder kan kloppen,
diep in de ogen kijk, verlegen mompel:
'Jongen, je vader is trots op je.'
Anton Korteweg.
Anton Korteweg
Uit: Comfortabel ongelukkig,
Meulenhoff, Amsterdam 1999
Enige galgenhumor kan hem niet ontzegd worden in zijn gedichten.
Lizzy
VADER
Als hij groot is, koop ik een auto.
Kan hij die 's zaterdagsmorgens wassen.
En een gazon. Dat moet hij dan maaien.
Oude vrouwtjes jaag ik de straat op.
Kan hij helpen oversteken.
Knaapjes het wakke ijs. Die moet hij
redden met levensgevaar.
Eenmaal toch moet ik het meemaken dat ik
goedkeurend hem op de schouder kan kloppen,
diep in de ogen kijk, verlegen mompel:
'Jongen, je vader is trots op je.'
Anton Korteweg.
Anton Korteweg
Uit: Comfortabel ongelukkig,
Meulenhoff, Amsterdam 1999
Enige galgenhumor kan hem niet ontzegd worden in zijn gedichten.
Lizzy
Geplaatst: 15 jan 2005 02:19 pm
Fietsend naar zijn werk, passeert Anton Korteweg elke dag twee tunnels (tussen Leiden en Den Haag).
Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid, I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection".
Deze steeds weerkerende dagelijkse realiteit inspireerde hem tot volgend gedicht:
Tunnels
Gebruik de tunnel, staat er, en, die raad gevolgd,
Astrid, I love you. Mooi. So far, so good.
Daal je de Straatweg af het Haagse Bos in:
Astrid. Skelethoer. Negative Erection.
Zo kom je 's morgens om halfnegen in Wassenaar
in tien minuten maar van de banaalste uiting
van liefde tot het grofst vertoon van walging.
In 't echt duurt dat zo'n vijf tot zeven jaar.
Anton Korteweg
uit: Stand van zaken, Meulenhoff 1991
Tiba.
Fietsend naar zijn werk, passeert Anton Korteweg elke dag twee tunnels (tussen Leiden en Den Haag).
Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid, I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection".
Deze steeds weerkerende dagelijkse realiteit inspireerde hem tot volgend gedicht:
Tunnels
Gebruik de tunnel, staat er, en, die raad gevolgd,
Astrid, I love you. Mooi. So far, so good.
Daal je de Straatweg af het Haagse Bos in:
Astrid. Skelethoer. Negative Erection.
Zo kom je 's morgens om halfnegen in Wassenaar
in tien minuten maar van de banaalste uiting
van liefde tot het grofst vertoon van walging.
In 't echt duurt dat zo'n vijf tot zeven jaar.
Anton Korteweg
uit: Stand van zaken, Meulenhoff 1991
Tiba.
Geplaatst: 31 jan 2005 08:43 pm
Leerling
Iedere ochtend gaat hij trouw naar school,
door weer en wind, van kilometers ver
- moe heeft z'n brood gesmeerd, hem uitgezwaaid -.
Hij zet z'n fiets weg, en haast zich gedwee
naar het lokaal. Gaat zitten. Dan 't gebed:
Dat ze vandaag maar weer kracht-van-omhoog
ontvangen mogen en hun werk met ijver
volbrengen. Amen. Dan begint de les.
Zo gaat dat alle dagen door. Hij leert
en leert en leert, en doet goed zijn best.
En later zal hij veel verdienen en vanuit
de hoogte neerzien op het ouderlijke nest.
Anton Korteweg
uit: De stormwind van zijn hand,
Athenaeum- Polak & Van Gennep, 1975
Tiba.
Leerling
Iedere ochtend gaat hij trouw naar school,
door weer en wind, van kilometers ver
- moe heeft z'n brood gesmeerd, hem uitgezwaaid -.
Hij zet z'n fiets weg, en haast zich gedwee
naar het lokaal. Gaat zitten. Dan 't gebed:
Dat ze vandaag maar weer kracht-van-omhoog
ontvangen mogen en hun werk met ijver
volbrengen. Amen. Dan begint de les.
Zo gaat dat alle dagen door. Hij leert
en leert en leert, en doet goed zijn best.
En later zal hij veel verdienen en vanuit
de hoogte neerzien op het ouderlijke nest.
Anton Korteweg
uit: De stormwind van zijn hand,
Athenaeum- Polak & Van Gennep, 1975
Tiba.
Geplaatst: 31 jan 2005 09:11 pm
In de kou
We stonden buiten te wachten, hij en ik.
Dat ze de kachel maar eens harder moesten zetten,
dat was zijn mening. Toen hij even later
een man zag in een korte duffel; dat die man
wel spijt zou hebben dat hij zulk een stuk
geknipt had uit z n jas. Ook daar
viel nogal om te lachen, want hijzelf
droeg helemaal geen overjas, stampvoete op sandalen.
s Anderendaags kwam ik hem tegen aan de wandel
in t bos, met veel te zware schoenen en
in veel te lange overjas, verzaligd
in zachte houdgreep van twee potige verpleegster.
Anton Korteweg,
uit "Eeuwig heimwee drijft hem voort"
uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep 1973
Toekomst (variant)
De zon schijnt heerlijk schoon, en kleine vogeltjes
zingen op groene tak op held re toon
hun lustig lied. En ik ben aan de wandel
in t voorjaarsbos, met veel te zware schoenen,
in veel te lange overjas, verzaligd
in zachte houdgreep van twee potige verpleegsters
Anton Korteweg,
uit "Eeuwig heimwee drijft hem voort"
uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep 1973
Beide gedichten uit de bundel (mijn allereerste dichbundel)
Ik word als een van dezen
(portretten van gekken)
Samengesteld door Dirk Kroon
Wil
In de kou
We stonden buiten te wachten, hij en ik.
Dat ze de kachel maar eens harder moesten zetten,
dat was zijn mening. Toen hij even later
een man zag in een korte duffel; dat die man
wel spijt zou hebben dat hij zulk een stuk
geknipt had uit z n jas. Ook daar
viel nogal om te lachen, want hijzelf
droeg helemaal geen overjas, stampvoete op sandalen.
s Anderendaags kwam ik hem tegen aan de wandel
in t bos, met veel te zware schoenen en
in veel te lange overjas, verzaligd
in zachte houdgreep van twee potige verpleegster.
Anton Korteweg,
uit "Eeuwig heimwee drijft hem voort"
uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep 1973
Toekomst (variant)
De zon schijnt heerlijk schoon, en kleine vogeltjes
zingen op groene tak op held re toon
hun lustig lied. En ik ben aan de wandel
in t voorjaarsbos, met veel te zware schoenen,
in veel te lange overjas, verzaligd
in zachte houdgreep van twee potige verpleegsters
Anton Korteweg,
uit "Eeuwig heimwee drijft hem voort"
uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep 1973
Beide gedichten uit de bundel (mijn allereerste dichbundel)
Ik word als een van dezen
(portretten van gekken)
Samengesteld door Dirk Kroon
Wil
Geplaatst: 10 feb 2006 04:28 pm
Fluitend
Ik vind, elke dag heeft genoeg
aan zijn eigen kwaad. Wie zijn dag
niet mint, gaat mokkend ten onder.
Sta zo opgewekt mogelijk op dus,
poets je tanden, omhels je vrouw,
kam je haar, lach tegen de spiegel,
ontbijt met thee en een eitje.
Je begint dan vanzelf in de loop van de
ochtend een beetje te fluiten.
Dat doe je de hele dag door
met wisselende intensiteit.
Doe 's avonds als 's ochtends maar dan
met warm eten en een goed glas
- je hoeft je haar niet te kammen-,
waarna met je vrouw naar bed.
Het fluiten neemt langzaam dan af
en houdt uiteindelijk op.
Anton Korteweg
uit: Al fluitend, Meulenhoff 2001
Tiba.
Opgewekt gedicht! Toch weet ik niet goed hoe ik het einde moet interpreteren:
Bedoelt hij gewoon dat je in slaap valt?
Of is het ironisch en wil hij zeggen dat het plezier van de dag voorbij is, eens je bij je vrouw ligt?
Groetjes. Tiba.
Fluitend
Ik vind, elke dag heeft genoeg
aan zijn eigen kwaad. Wie zijn dag
niet mint, gaat mokkend ten onder.
Sta zo opgewekt mogelijk op dus,
poets je tanden, omhels je vrouw,
kam je haar, lach tegen de spiegel,
ontbijt met thee en een eitje.
Je begint dan vanzelf in de loop van de
ochtend een beetje te fluiten.
Dat doe je de hele dag door
met wisselende intensiteit.
Doe 's avonds als 's ochtends maar dan
met warm eten en een goed glas
- je hoeft je haar niet te kammen-,
waarna met je vrouw naar bed.
Het fluiten neemt langzaam dan af
en houdt uiteindelijk op.
Anton Korteweg
uit: Al fluitend, Meulenhoff 2001
Tiba.
Opgewekt gedicht! Toch weet ik niet goed hoe ik het einde moet interpreteren:
Het fluiten neemt langzaam dan af
en houdt uiteindelijk op.
Bedoelt hij gewoon dat je in slaap valt?
Of is het ironisch en wil hij zeggen dat het plezier van de dag voorbij is, eens je bij je vrouw ligt?
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 12 apr 2006 09:38 am
In den vreemde
Den Haag. Ik voel me er zo ver van huis,
dat ik me wel een brief zou willen schrijven.
Hoe gaat het met me, daar? Eerlijk gezegd
niet goed. Het blijft voor mij een soort
van België - snel wil je er weer uit
op weg naar waar het echt gebeuren moet.
Tussen de spoordijken volkstuintjes in de regen.
Uit het asiel waait altijd akelig geblaf.
Stoplichten, zeven, springen, tweemaal elke dag
op slag op rood als ik kom aangefietst.
En uit mijn kamer zie ik trams banaal
hun lussen draaien naar Den Haag Centraal.
Krokussen op het Voorhout in het vroege voorjaar
en in het Mauritshuis een meisje van Vermeer,
lang gras tussen de rails naar Scheveningen
en bij Kijkduin de rook van Ockenburg,
dat moest ik maar eens tot mijn zegeningen
gaan tellen. Want dan schreef ik me niet meer.
Anton Korteweg
Uit: Met Flinke Pas
Gedichten 1971-2001, een keuze
Meulenhoff Amsterdam 2003
Dettie
In den vreemde
Den Haag. Ik voel me er zo ver van huis,
dat ik me wel een brief zou willen schrijven.
Hoe gaat het met me, daar? Eerlijk gezegd
niet goed. Het blijft voor mij een soort
van België - snel wil je er weer uit
op weg naar waar het echt gebeuren moet.
Tussen de spoordijken volkstuintjes in de regen.
Uit het asiel waait altijd akelig geblaf.
Stoplichten, zeven, springen, tweemaal elke dag
op slag op rood als ik kom aangefietst.
En uit mijn kamer zie ik trams banaal
hun lussen draaien naar Den Haag Centraal.
Krokussen op het Voorhout in het vroege voorjaar
en in het Mauritshuis een meisje van Vermeer,
lang gras tussen de rails naar Scheveningen
en bij Kijkduin de rook van Ockenburg,
dat moest ik maar eens tot mijn zegeningen
gaan tellen. Want dan schreef ik me niet meer.
Anton Korteweg
Uit: Met Flinke Pas
Gedichten 1971-2001, een keuze
Meulenhoff Amsterdam 2003
Dettie
Wassenaarse Slag
Als de stalling dicht, de Zeester weg en
het strand weer is van wie het is, van
de kwallen, compact en groenblauw
van de kou, van meeuwen, van jou- prijs,
total loss, op natte gympen, dan
die wolken, lucht en winden wijst hun baan.
Vooral bij diepe mist, als er geen zucht-
je te bespeuren valt op 't strand,
en van de zee, daar merk je ook niets van.
Want wat je wilt, is dit: niets zien en niets
herkennen, dat je bent niet merken.
Uitgewist, niet vermist. Vooral maar niet vermist.
Anton Korteweg
Uit: Met Flinke Pas
Gedichten 1971-2001, een keuze
Meulenhoff Amsterdam 2003
Wil
Als de stalling dicht, de Zeester weg en
het strand weer is van wie het is, van
de kwallen, compact en groenblauw
van de kou, van meeuwen, van jou- prijs,
total loss, op natte gympen, dan
die wolken, lucht en winden wijst hun baan.
Vooral bij diepe mist, als er geen zucht-
je te bespeuren valt op 't strand,
en van de zee, daar merk je ook niets van.
Want wat je wilt, is dit: niets zien en niets
herkennen, dat je bent niet merken.
Uitgewist, niet vermist. Vooral maar niet vermist.
Anton Korteweg
Uit: Met Flinke Pas
Gedichten 1971-2001, een keuze
Meulenhoff Amsterdam 2003
Wil
Geplaatst: 27 aug 2006 06:58 am
Wassenaarse Slag
Als de stalling dicht, de Zeester weg en
het strand weer is van wie het is, van
de kwallen, compact en groenblauw
van de kou, van meeuwen, van jou- prijs,
total loss, op natte gympen, dan
die wolken, lucht en winden wijst hun baan.
Vooral bij diepe mist, als er geen zucht-
je te bespeuren valt op 't strand,
en van de zee, daar merk je ook niets van.
Want wat je wilt, is dit: niets zien en niets
herkennen, dat je bent niet merken.
Uitgewist, niet vermist. Vooral maar niet vermist.
Anton Korteweg, uit Met flinke pas, 2003
Wil
Bij De Wassnaarse Slag staat het strandpaviljoen De Zeester dat na elk zomerseizoen afgebroken wordt (net als De Albatros)
Korteweg schrijft hier dus, als de stalling (fietsenstalling) weer dicht is en het strandpaviljoen weer weg is dan is het strand weer het strand van de kwallen, de meeuwen en jou. (geen mensen, toeristen meer maar alleen strand)
Vooral bij diepe mist (mist dempt ook geluid en er staat dan geen wind)
merk je van de zee ook niets (je ziet hem niet, het geluid is vager)
Want je wilt is niets zien, niets herkennen, je wilt even helemaal niet voelen dat je bestaat. (dat je bent niet merken) Je bent als het ware helemaal even opgeslokt door de mist, opgegaan in de mist
Je bent even uitgewist maar niet vermist. Niemand kan je zien door die mist dus je bent even uitgewist maar niet weg.
(mooie woordspeling dat vermist)
Dettie
Wassenaarse Slag
Als de stalling dicht, de Zeester weg en
het strand weer is van wie het is, van
de kwallen, compact en groenblauw
van de kou, van meeuwen, van jou- prijs,
total loss, op natte gympen, dan
die wolken, lucht en winden wijst hun baan.
Vooral bij diepe mist, als er geen zucht-
je te bespeuren valt op 't strand,
en van de zee, daar merk je ook niets van.
Want wat je wilt, is dit: niets zien en niets
herkennen, dat je bent niet merken.
Uitgewist, niet vermist. Vooral maar niet vermist.
Anton Korteweg, uit Met flinke pas, 2003
Wil
Bij De Wassnaarse Slag staat het strandpaviljoen De Zeester dat na elk zomerseizoen afgebroken wordt (net als De Albatros)
Korteweg schrijft hier dus, als de stalling (fietsenstalling) weer dicht is en het strandpaviljoen weer weg is dan is het strand weer het strand van de kwallen, de meeuwen en jou. (geen mensen, toeristen meer maar alleen strand)
Vooral bij diepe mist (mist dempt ook geluid en er staat dan geen wind)
merk je van de zee ook niets (je ziet hem niet, het geluid is vager)
Want je wilt is niets zien, niets herkennen, je wilt even helemaal niet voelen dat je bestaat. (dat je bent niet merken) Je bent als het ware helemaal even opgeslokt door de mist, opgegaan in de mist
Je bent even uitgewist maar niet vermist. Niemand kan je zien door die mist dus je bent even uitgewist maar niet weg.
(mooie woordspeling dat vermist)
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten