Roel Richelieu Van Londersele (ja)
Roel Richelieu Van Londersele (ja)
Leestafel heeft toestemming van Roel Richelieu Van Londersele om zijn gedichten te plaatsen.
Maar geen complete bundels.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/rr-v-londersele
Dettie
Maar geen complete bundels.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/rr-v-londersele
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Za Okt 24, 2009 16:20, 2 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 27 mei 2006 06:28 pm
mijn vader die altijd voor me staat
hij praat niet veel, zwijgzaamheid is
zijn bestaan en zich vergissen kan hij niet
hij dwaalt door de tuin van mijn gedachten
mengt mijn jeugd met zijn aanwezigheid
mijn vader die altijd voor me staat
ouder wordt hij niet, hij lijkt de tijd ontvlucht
klaar om voor mij het koper en het goud van
de voorbije dag te scheiden
hij waakt over mijn weemoed en herstelt mijn falen
als de ervaren schildwacht van het verdriet
Roel Richelieu van Londersele
"Een mens op de bodem,
Atlas 2001
Tiba
mijn vader die altijd voor me staat
hij praat niet veel, zwijgzaamheid is
zijn bestaan en zich vergissen kan hij niet
hij dwaalt door de tuin van mijn gedachten
mengt mijn jeugd met zijn aanwezigheid
mijn vader die altijd voor me staat
ouder wordt hij niet, hij lijkt de tijd ontvlucht
klaar om voor mij het koper en het goud van
de voorbije dag te scheiden
hij waakt over mijn weemoed en herstelt mijn falen
als de ervaren schildwacht van het verdriet
Roel Richelieu van Londersele
"Een mens op de bodem,
Atlas 2001
Tiba
Geplaatst: 27 mei 2006 07:27 pm
Ja geweldig dat we ook deze toestemming hebben Vrolijk/Happy .
Bovenstaand gedicht is trouwens helemaal prachtig.
Ik krijg er steeds kippenvel van.
zo maar een mooie regel uit dit gedicht, zo'n regel die je bijblijft...
overigens vind ik dit in zijn geheel een prachtig gedicht.
Groetjes. Tiba.
Ja geweldig dat we ook deze toestemming hebben Vrolijk/Happy .
Bovenstaand gedicht is trouwens helemaal prachtig.
Ik krijg er steeds kippenvel van.
hij dwaalt door de tuin van mijn gedachten
zo maar een mooie regel uit dit gedicht, zo'n regel die je bijblijft...
overigens vind ik dit in zijn geheel een prachtig gedicht.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 26 aug 2006 05:00 pm
augustus
het strand kijkt naar de zee en ziet
dat het water oud is geworden
de meeuwen vliegen door de gedachten van de zon
en hangen hun poten te drogen
in de liezen van de duinen
stoeien de vakantielieven in de lakens
van het zand
er knarst iets in de tederheid
de boeren oogsten hun twijfels
en na de avond kijken ze met de ogen
van hun tractors naar de open wonden
van de velden, er komt ruimte
voor de landing van de herfst
het jaar sterft een eerste keer
aan voorbij zijn, op de patio van hun afscheid
bergen de reizigers de avondzon in hun koffers
met het heimwee van hun aarzeling
verliezen ze hun keuze
tussen thuis en horizon
Roel Richelieu van Londersele, uit gedichten 1980-1992, Poeziecentrum,Gent, 1992
Zomergedicht..ook even hier geplaatst
Wil
augustus
het strand kijkt naar de zee en ziet
dat het water oud is geworden
de meeuwen vliegen door de gedachten van de zon
en hangen hun poten te drogen
in de liezen van de duinen
stoeien de vakantielieven in de lakens
van het zand
er knarst iets in de tederheid
de boeren oogsten hun twijfels
en na de avond kijken ze met de ogen
van hun tractors naar de open wonden
van de velden, er komt ruimte
voor de landing van de herfst
het jaar sterft een eerste keer
aan voorbij zijn, op de patio van hun afscheid
bergen de reizigers de avondzon in hun koffers
met het heimwee van hun aarzeling
verliezen ze hun keuze
tussen thuis en horizon
Roel Richelieu van Londersele, uit gedichten 1980-1992, Poeziecentrum,Gent, 1992
Zomergedicht..ook even hier geplaatst
Wil
Geplaatst: 28 aug 2006 06:35 am
Op de valreep van augustus nog even dit gedicht...
erg mooi vond ik, vooral de regels
en de laatste regels...
Wil
Op de valreep van augustus nog even dit gedicht...
erg mooi vond ik, vooral de regels
het strand kijkt naar de zee en ziet
dat het water oud is geworden
de meeuwen vliegen door de gedachten van de zon
en hangen hun poten te drogen
en de laatste regels...
bergen de reizigers de avondzon in hun koffers
met het heimwee van hun aarzeling
verliezen ze hun keuze
tussen thuis en horizon
Wil
Geplaatst: 28 aug 2006 06:36 am
"het land sterft een eerste keer aan voorbij zijn"
is ook mooi gezegd.
Verder komen er mooie beelden in voor maar bij nader inzien is hier 8x dezelfde stereotiepe manier van uitdrukken gebruikt:
"de (het) ... van ..." waarbij hij telkens een beeld gebruikt:
de gedachten van de zon
de liezen van de duinen
de lakens van het zand
de ogen van hun tractors
de open wonden van de velden
de landing van de herfst
de patio van hun afscheid
het heimwee van hun aarzeling
Op zichzelf is daar niks mis mee, maar 8x hetzelfde stramien (en het is niet als herhaling bedoeld) is wat van het goede te veel.
Sommige van-bepalingen zijn wel wat verkapt doordat ze in een volgend vers staan (enjambement), maar het viel me toch op bij het lezen en het werkt hier storend.
Tiba.
"het land sterft een eerste keer aan voorbij zijn"
is ook mooi gezegd.
Verder komen er mooie beelden in voor maar bij nader inzien is hier 8x dezelfde stereotiepe manier van uitdrukken gebruikt:
"de (het) ... van ..." waarbij hij telkens een beeld gebruikt:
de gedachten van de zon
de liezen van de duinen
de lakens van het zand
de ogen van hun tractors
de open wonden van de velden
de landing van de herfst
de patio van hun afscheid
het heimwee van hun aarzeling
Op zichzelf is daar niks mis mee, maar 8x hetzelfde stramien (en het is niet als herhaling bedoeld) is wat van het goede te veel.
Sommige van-bepalingen zijn wel wat verkapt doordat ze in een volgend vers staan (enjambement), maar het viel me toch op bij het lezen en het werkt hier storend.
Tiba.
Geplaatst: 28 aug 2006 06:37 am
Zelf ben ik vaak te weinig kritisch (vind ik zelf hoor) en zoek meestal het mooie in een gedicht.
Het mooie had jij er al uitgehaald, de wending "de .... van..." wordt wel meer gebruikt in poëzie, en kan vaak heel mooi zijn.
Hier, zoals ik zei, te vaak gebruikt, net alsof de dichter zich er te snel vanaf gemaakt heeft (of het misschien zelf niet opgemerkt heeft?).
Wat meer variatie had voor mij gemogen...
Ervaar jij het niet als storend, dan?
Groetjes, (een kritische) Tiba.
Zelf ben ik vaak te weinig kritisch (vind ik zelf hoor) en zoek meestal het mooie in een gedicht.
Het mooie had jij er al uitgehaald, de wending "de .... van..." wordt wel meer gebruikt in poëzie, en kan vaak heel mooi zijn.
Hier, zoals ik zei, te vaak gebruikt, net alsof de dichter zich er te snel vanaf gemaakt heeft (of het misschien zelf niet opgemerkt heeft?).
Wat meer variatie had voor mij gemogen...
Ervaar jij het niet als storend, dan?
Groetjes, (een kritische) Tiba.
Geplaatst: 28 aug 2006 06:40 am
Ik ben niet Wil maar wil toch wel reageren.
nee ik ervaar het niet als storend. Ik vind juist het benadrukken van het einde van de zomer erg mooi.
De liezen van de duinen vond ik wel mooi gevonden.
Ik zie het als woordspelingen.
De boeren oogsten hun twijfels, in die ene regel zit voor mij een heel verhaal. Ik zie de zorgelijke boer bij erge droogte of hevige regen voor me. De constante twijfel van de boer of alles wel goed gaat of de oogst wel goed is, of ze al moeten oogsten of nog even wachten.
De lakens van zand vind ik ook mooi, roept ook beelden op.
Ik merk dat ik dus ook meer voor de inhoud ga dan dat 'de.. van' mij stoort.
Dettie
Ik ben niet Wil maar wil toch wel reageren.
nee ik ervaar het niet als storend. Ik vind juist het benadrukken van het einde van de zomer erg mooi.
De liezen van de duinen vond ik wel mooi gevonden.
Ik zie het als woordspelingen.
De boeren oogsten hun twijfels, in die ene regel zit voor mij een heel verhaal. Ik zie de zorgelijke boer bij erge droogte of hevige regen voor me. De constante twijfel van de boer of alles wel goed gaat of de oogst wel goed is, of ze al moeten oogsten of nog even wachten.
De lakens van zand vind ik ook mooi, roept ook beelden op.
Ik merk dat ik dus ook meer voor de inhoud ga dan dat 'de.. van' mij stoort.
Dettie
Geplaatst: 28 aug 2006 09:22 am
Daarmee kan ik dus volledig akkoord gaan, dit vind ik er ook in en is mooi.
Bij het herlezen bleef het hierboven aangehaalde toch storen.
de lakens van het zand is een mooi beeld en de liezen van de duinen ook; maarre: in de liezen van de duinen stoeien in de lakens van het zand?? Die opeenhoping verknoeit het bij mij.
Dus de vorm beïnvloedt me wel degelijk.
Groetjes. Tiba.
De boeren oogsten hun twijfels, in die ene regel zit voor mij een heel verhaal. Ik zie de zorgelijke boer bij erge droogte of hevige regen voor me. De constante twijfel van de boer of alles wel goed gaat of de oogst wel goed is, of ze al moeten oogsten of nog even wachten.
De lakens van zand vind ik ook mooi, roept ook beelden op.
Daarmee kan ik dus volledig akkoord gaan, dit vind ik er ook in en is mooi.
Bij het herlezen bleef het hierboven aangehaalde toch storen.
de lakens van het zand is een mooi beeld en de liezen van de duinen ook; maarre: in de liezen van de duinen stoeien in de lakens van het zand?? Die opeenhoping verknoeit het bij mij.
Dus de vorm beïnvloedt me wel degelijk.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 28 aug 2006 06:42 pm
in de liezen van de duinen
stoeien de vakantielieven in de lakens
van het zand
2x de combinatie "de...van..." zou nog gaan, maar het is 8x in het totaal in dit gedicht.
En in deze ene zin 2x dicht op elkaar, telkens voorafgegaan door "in".
Snap je wat ik bedoel? Het wordt te "stereotiep" en eentonig.
Misschien ben ik er te veel gaan op letten, toen het me opviel.
Ik denk dat wat meer variatie het gedicht ten goede zou komen.
en inderdaad: in eenzelfde zin én liezen én lakens, ook wat té (misschien kon het op een andere manier wel, ik bedoel zonder de "in de...van...", "in de...van...", weet ik eigenlijk niet goed).
"Er knarst iets in de tederheid" vind ik dan wel weer mooi gezegd en goed passend: zandkorrels knarsen ook...
Groetjes. Tiba.
in de liezen van de duinen
stoeien de vakantielieven in de lakens
van het zand
Dettie schrijft:
je vindt 2 x dat woordje 'van' teveel van het goede?
Of vind je liezen en lakens teveel?
2x de combinatie "de...van..." zou nog gaan, maar het is 8x in het totaal in dit gedicht.
En in deze ene zin 2x dicht op elkaar, telkens voorafgegaan door "in".
Snap je wat ik bedoel? Het wordt te "stereotiep" en eentonig.
Misschien ben ik er te veel gaan op letten, toen het me opviel.
Ik denk dat wat meer variatie het gedicht ten goede zou komen.
en inderdaad: in eenzelfde zin én liezen én lakens, ook wat té (misschien kon het op een andere manier wel, ik bedoel zonder de "in de...van...", "in de...van...", weet ik eigenlijk niet goed).
"Er knarst iets in de tederheid" vind ik dan wel weer mooi gezegd en goed passend: zandkorrels knarsen ook...
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 29 aug 2006 09:23 am
Het gedicht :"mijn vader die altijd voor me staat" vind ik dan weer prachtig: een volgehouden sfeer tot op het einde, mooi van inhoud én van vorm: mooie beelden maar geen overdaad, afwisseling in zinsbouw.
is ogenschijnlijk heel simpel, driemaal dezelfde zinsbouw:
onderwerp - werkwoord; onderwerp - werkwoord; onderwerp - werkwoord
Toch is er geen eentonigheid want de dichter heeft voor afwisseling gezorgd in de onderwerpen
- zin 1: een pers. voornaamwoord "hij"
- zin 2 : een subst. "zwijgzaamheid"
- zin 3 : een infinitief "zwijgen
Dit valt helemaal niet op, ga je maar merken als je het achteraf bekijkt.
In elk geval is er hier dus variatie en dat voorkomt iirritaties zoals bij het vorige gedicht. En het is nog mooi gezegd ook.
Verder komen een in dat gedicht een drietal beelden voor, goed gedoseerd (het koper en het goud van de voorbije dag scheiden).
Ja dit is een prachtig gedicht.
Groetjes. Tiba.
Het gedicht :"mijn vader die altijd voor me staat" vind ik dan weer prachtig: een volgehouden sfeer tot op het einde, mooi van inhoud én van vorm: mooie beelden maar geen overdaad, afwisseling in zinsbouw.
hij praat niet veel, zwijgzaamheid is
zijn bestaan en zich vergissen kan hij niet
is ogenschijnlijk heel simpel, driemaal dezelfde zinsbouw:
onderwerp - werkwoord; onderwerp - werkwoord; onderwerp - werkwoord
Toch is er geen eentonigheid want de dichter heeft voor afwisseling gezorgd in de onderwerpen
- zin 1: een pers. voornaamwoord "hij"
- zin 2 : een subst. "zwijgzaamheid"
- zin 3 : een infinitief "zwijgen
Dit valt helemaal niet op, ga je maar merken als je het achteraf bekijkt.
In elk geval is er hier dus variatie en dat voorkomt iirritaties zoals bij het vorige gedicht. En het is nog mooi gezegd ook.
Verder komen een in dat gedicht een drietal beelden voor, goed gedoseerd (het koper en het goud van de voorbije dag scheiden).
Ja dit is een prachtig gedicht.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 29 aug 2006 03:24 pm Onderwerp
gek hè, ik vind het gedicht over de vader meer een verhaal. Eigenlijk maakt de herhaling van de regel mijn vader die altijd voor me staathet tot een gedicht.
Als je die 2e herhaling weg zou laten zou het ook in een boek kunnen staan terwijl ik dat bij het gedicht augustus niet heb.'
Maar de essentie van het gedicht over de vader vind ik wel erg mooi.
Dettie
die het erg leuk vindt zoals dit allemaal besproken wordt
gek hè, ik vind het gedicht over de vader meer een verhaal. Eigenlijk maakt de herhaling van de regel mijn vader die altijd voor me staathet tot een gedicht.
Als je die 2e herhaling weg zou laten zou het ook in een boek kunnen staan terwijl ik dat bij het gedicht augustus niet heb.'
Maar de essentie van het gedicht over de vader vind ik wel erg mooi.
Dettie
die het erg leuk vindt zoals dit allemaal besproken wordt
Geplaatst: 29 aug 2006 06:47 pm
Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt: de schrijfwijze benadert meer (dan het vorige) wat men in proza ook zou doen. Is ook zo, toch is het wel degelijk een gedicht.
Ook ga ik niet akkoord met wat je zegt: dat de herhaling dit tot een gedicht maakt (dat de rest dus geen of minder gedicht zou zijn).
mijn vader die altijd voor me staat
hij praat niet veel, zwijgzaamheid is
zijn bestaan en zich vergissen kan hij niet
hij dwaalt door de tuin van mijn gedachten
mengt mijn jeugd met zijn aanwezigheid
- de eerste drie regels zou men toch nooit zo in proza schrijven.
ik doe een poging om dit in proza te schrijven. '
"Mijn vader is altijd in mijn gedachten. Hij praat niet veel maar zwijgt, zoals hij zijn hele bestaan al deed. Zo kan hij zich niet vergissen".
Is maar een poging, ik weet het, het kan ook op andere manieren. In elk geval gebruikt men in proza veel meer verbindingswoorden en is de punctuatie ook anders. Zo is het ook veel korter, gebalder gezegd dan in proza.
- de twee volgende regels zijn toch ook geen proza:
"hij dwaalt door de tuin van mijn gedachten" --> dat proza is dan al een gedicht! Laatste regel: geen "hij" als onderwerp, of wat ook kon een "en", staat er ook niet, zelfs geen komma.
Daarbij zijn deze 2 regels heel ritmisch als je ze leest.
Voor mij wel degelijk poëzie.
Groetjes. Tiba.
Dettie schrijft:
gek hè, ik vind het gedicht over de vader meer een verhaal. Eigenlijk maakt de herhaling van de regel mijn vader die altijd voor me staat
het tot een gedicht.
Als je die 2e herhaling weg zou laten zou het ook in een boek kunnen staan
Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt: de schrijfwijze benadert meer (dan het vorige) wat men in proza ook zou doen. Is ook zo, toch is het wel degelijk een gedicht.
Ook ga ik niet akkoord met wat je zegt: dat de herhaling dit tot een gedicht maakt (dat de rest dus geen of minder gedicht zou zijn).
mijn vader die altijd voor me staat
hij praat niet veel, zwijgzaamheid is
zijn bestaan en zich vergissen kan hij niet
hij dwaalt door de tuin van mijn gedachten
mengt mijn jeugd met zijn aanwezigheid
- de eerste drie regels zou men toch nooit zo in proza schrijven.
ik doe een poging om dit in proza te schrijven. '
"Mijn vader is altijd in mijn gedachten. Hij praat niet veel maar zwijgt, zoals hij zijn hele bestaan al deed. Zo kan hij zich niet vergissen".
Is maar een poging, ik weet het, het kan ook op andere manieren. In elk geval gebruikt men in proza veel meer verbindingswoorden en is de punctuatie ook anders. Zo is het ook veel korter, gebalder gezegd dan in proza.
- de twee volgende regels zijn toch ook geen proza:
"hij dwaalt door de tuin van mijn gedachten" --> dat proza is dan al een gedicht! Laatste regel: geen "hij" als onderwerp, of wat ook kon een "en", staat er ook niet, zelfs geen komma.
Daarbij zijn deze 2 regels heel ritmisch als je ze leest.
Voor mij wel degelijk poëzie.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 29 aug 2006 07:11 pm
Het is jammer dat je Ritselingen niet gelezen hebt Tiba van Frijda. Daar vond ik de proza meer poëzie wat ik persoonlijk erg storend vond. Te mooie zinnen die mij teveel afleidde van het verhaal.
Het frapante was dat marjo die zinnen juist prachtig vond!
Soms is de scheidslijn tussen proza en poëzie erg dun.
Dettie
Het is jammer dat je Ritselingen niet gelezen hebt Tiba van Frijda. Daar vond ik de proza meer poëzie wat ik persoonlijk erg storend vond. Te mooie zinnen die mij teveel afleidde van het verhaal.
Het frapante was dat marjo die zinnen juist prachtig vond!
Soms is de scheidslijn tussen proza en poëzie erg dun.
Dettie
Geplaatst: 04 dec 2006 10:01 am
maart
ik wil braaf glinsteren en stout liggen
uitbundig kalm zijn en bedaard zegevieren
ik wil de lente beleven als hij
me niet gegund is en de bloesems
verwijderen nog voor ze geuren
hier ontmoeten de seizoenen elkaar
zoals mensen het nooit proberen
met de handen op de rug
maar met gevlochten woorden
hier worden de twijfels vader
en alleen voor de kinderen
sneeuwt het pijpestelen
de paraplu's van het leven
worden in maart gemaakt
Roel Richelieu van Londersele
uit: Verzamelde gedichten.
Een keuze 1973-1995, Gent Poëziecentrum
Tiba.
maart
ik wil braaf glinsteren en stout liggen
uitbundig kalm zijn en bedaard zegevieren
ik wil de lente beleven als hij
me niet gegund is en de bloesems
verwijderen nog voor ze geuren
hier ontmoeten de seizoenen elkaar
zoals mensen het nooit proberen
met de handen op de rug
maar met gevlochten woorden
hier worden de twijfels vader
en alleen voor de kinderen
sneeuwt het pijpestelen
de paraplu's van het leven
worden in maart gemaakt
Roel Richelieu van Londersele
uit: Verzamelde gedichten.
Een keuze 1973-1995, Gent Poëziecentrum
Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten