Geplaatst: 02 jun 2004 02:00 pm
Ik zat weer eens te denken... (o jee)
Over het spannende boek is geen gedicht te vinden en nu leek het me leuk om deze maand te gebruiken om van elk van jullie een gedicht te krijgen wat jullie het mooiste gedicht vinden wat jullie kennen.
Is het leuk of is het leuk?
Groetjes
Dettie
Wat vinden jullie het mooiste gedicht?
Geplaatst: 03 jun 2004 04:46 pm
Heel leuk Dettie, maar wel moeilijk.
een paar jaar geleden was er in kranten en tijdschriften zo'n reuzegrote enquète naar het mooiste Nederlandse gedicht. Je kon kiezen uit tal van mogelijkheden en mocht er 3 opgeven, en zelfs nog een eigen keuze bijvoegen (ik herinner me dat ik er nog "De moeder" van Hugo Claus bijgevoegd heb).
En welk gedicht stak met kop en schouders boven de rest?
VOOR EEN DAG VAN MORGEN van Hans Andreus.
Een moeilijke vraag, Dettie. Tellen er ook buitenlandse gedichten (in vertaling dan?) mee?
Een lievelingsgedicht kan m.i. nogal variëren, naargelang tijd, stemming, omstandigheden enz.
Toch een voorstel; ik kwam het gisteren "toevallig" tegen en vond het opnieuw zooo mooi:
VIJFDE GEDICHT VOOR MARIA MAGDALENA van Paul Snoek.
Groetjes. Tiba
Heel leuk Dettie, maar wel moeilijk.
een paar jaar geleden was er in kranten en tijdschriften zo'n reuzegrote enquète naar het mooiste Nederlandse gedicht. Je kon kiezen uit tal van mogelijkheden en mocht er 3 opgeven, en zelfs nog een eigen keuze bijvoegen (ik herinner me dat ik er nog "De moeder" van Hugo Claus bijgevoegd heb).
En welk gedicht stak met kop en schouders boven de rest?
VOOR EEN DAG VAN MORGEN van Hans Andreus.
Een moeilijke vraag, Dettie. Tellen er ook buitenlandse gedichten (in vertaling dan?) mee?
Een lievelingsgedicht kan m.i. nogal variëren, naargelang tijd, stemming, omstandigheden enz.
Toch een voorstel; ik kwam het gisteren "toevallig" tegen en vond het opnieuw zooo mooi:
VIJFDE GEDICHT VOOR MARIA MAGDALENA van Paul Snoek.
Groetjes. Tiba
Geplaatst: 03 jun 2004 07:50 pm
VIJFDE GEDICHT VOOR MARIA MAGDALENA
Van je eerste tot je laatste lichaam,
liefste, laat mij al de minnaars zijn.
Eerst de jonge danser, zacht en eenzaam,
die je speeksel zoekt en drinkt als wijn.
Later de gevreesde die zijn mieren
jaagt van hoer naar hoer, tot onze schade.
Soms de sterke met verstilde spieren,
hemelsbreed van blijdschap en genade.
Laatst de vader die het zaad zal dragen,
van je vrucht de vruchteloze pijn,
en aan al je lichamen zal vragen:
liefste, laat mij de geliefde zijn.
Paul Snoek, uit: Verzamelde gedichten, Manteau 1982
Tiba
VIJFDE GEDICHT VOOR MARIA MAGDALENA
Van je eerste tot je laatste lichaam,
liefste, laat mij al de minnaars zijn.
Eerst de jonge danser, zacht en eenzaam,
die je speeksel zoekt en drinkt als wijn.
Later de gevreesde die zijn mieren
jaagt van hoer naar hoer, tot onze schade.
Soms de sterke met verstilde spieren,
hemelsbreed van blijdschap en genade.
Laatst de vader die het zaad zal dragen,
van je vrucht de vruchteloze pijn,
en aan al je lichamen zal vragen:
liefste, laat mij de geliefde zijn.
Paul Snoek, uit: Verzamelde gedichten, Manteau 1982
Tiba
Voor wie dit leest
Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.
Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.
Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakker leest.
Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.
Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.
Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.
Leo Vroman 262Gedichten
Ik heb mijn mooiste gedicht ook even hier geplaatst Tiba.
Ik twijfel wel heel erg tussen deze en het gedicht 'Poëzie' van Pablo Neruda.
Ze zijn alletwee zo ontzettend mooi
Dettie
Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.
Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.
Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakker leest.
Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.
Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.
Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.
Leo Vroman 262Gedichten
Ik heb mijn mooiste gedicht ook even hier geplaatst Tiba.
Ik twijfel wel heel erg tussen deze en het gedicht 'Poëzie' van Pablo Neruda.
Ze zijn alletwee zo ontzettend mooi
Dettie
Geplaatst: 17 okt 2005 07:48 am
Ik liep hier over de denken en er is denk ik een verschil tussen objectief mooi,
en de gedichten die een plek in mijn hoofd hebben in genomen en tot mijn dierbaren behoren.
Dit gedicht van Hans Andreus is bijvorbeeld één van de eerste die in me opkomt...
Of hoe dat heet
Gelukkig dat
het licht bestaat
en dat het met
me doet en praat
en dat ik weet
dat ik er vandaan
kom, van het licht
of hoe dat heet.
Dat is zo n gedicht dat heel erg vaak zomaar in mijn hoofd zit,
en op de een of andere manier bij me hoort.
De appelboom van Rutger Kopland is ook zo n gedicht.
Maar wat nu het allermooiste is?????
Ik denk nog even verder. Maar ik ben is zijn algemeenheid erg slecht in dit soort dingen hoor...het mooiste boek..het mooiste nummer...ik kan er uren over peinzen, en kom er zelden uit.
Groetjes,
Wil
Ik liep hier over de denken en er is denk ik een verschil tussen objectief mooi,
en de gedichten die een plek in mijn hoofd hebben in genomen en tot mijn dierbaren behoren.
Dit gedicht van Hans Andreus is bijvorbeeld één van de eerste die in me opkomt...
Of hoe dat heet
Gelukkig dat
het licht bestaat
en dat het met
me doet en praat
en dat ik weet
dat ik er vandaan
kom, van het licht
of hoe dat heet.
Dat is zo n gedicht dat heel erg vaak zomaar in mijn hoofd zit,
en op de een of andere manier bij me hoort.
De appelboom van Rutger Kopland is ook zo n gedicht.
Maar wat nu het allermooiste is?????
Ik denk nog even verder. Maar ik ben is zijn algemeenheid erg slecht in dit soort dingen hoor...het mooiste boek..het mooiste nummer...ik kan er uren over peinzen, en kom er zelden uit.
Groetjes,
Wil
Geplaatst: 19 okt 2005 06:52 am Onderwerp
Poëzie
En het was op die leeftijd… De poëzie was
naar me op zoek. Ik weet niet, weet niet vanwaar
ze opdook, uit winter of rivier.
Pablo Neruda
De rest van het gedicht staat hier
http://geespot.web-log.nl/geespot/2006/ ... traat.html
Dettie
Het blijft zo verschrikkelijk mooi!
Laatst aangepast door Dettie op 28 nov 2007 11:01 am, in totaal 2 keer bewerkt
Poëzie
En het was op die leeftijd… De poëzie was
naar me op zoek. Ik weet niet, weet niet vanwaar
ze opdook, uit winter of rivier.
Pablo Neruda
De rest van het gedicht staat hier
http://geespot.web-log.nl/geespot/2006/ ... traat.html
Dettie
Het blijft zo verschrikkelijk mooi!
Laatst aangepast door Dettie op 28 nov 2007 11:01 am, in totaal 2 keer bewerkt
Geplaatst: 19 okt 2005 08:55 am
Het ís verschrikkelijk mooi, Dettie.
De roeping van de dichter in ons.
Vox clamantis in deserto (de stem roepende uit de woestijn, de stem die altijd roepend is zelf in wat we fluisteren.)
Het is een ongewoon mooi gedicht.
Het mag voor mijn part ondertekend worden met :
P. Neruda en de sterrenhemel.
Jom
Het ís verschrikkelijk mooi, Dettie.
De roeping van de dichter in ons.
Vox clamantis in deserto (de stem roepende uit de woestijn, de stem die altijd roepend is zelf in wat we fluisteren.)
Het is een ongewoon mooi gedicht.
Het mag voor mijn part ondertekend worden met :
P. Neruda en de sterrenhemel.
Jom
Geplaatst: 19 okt 2005 01:50 pm
Het was dit gedicht, Jom, waardoor Dettie me in de vorige site over de streep trok.
Het is en blijft inderdaad van een ongemene schoonheid
(De vorige site Leeskring, is even nadat ik er kwam, gestopt door allerlei praktische problemen, en Dettie is dan haar eigen eigenste Leestafel begonnen, Marjo en Lizzy waren daar al vóór mij).
Ben nog benieuwd naar jouw mooiste gedicht, Jom!
Groetjes. Tiba.
Het was dit gedicht, Jom, waardoor Dettie me in de vorige site over de streep trok.
Het is en blijft inderdaad van een ongemene schoonheid
(De vorige site Leeskring, is even nadat ik er kwam, gestopt door allerlei praktische problemen, en Dettie is dan haar eigen eigenste Leestafel begonnen, Marjo en Lizzy waren daar al vóór mij).
Ben nog benieuwd naar jouw mooiste gedicht, Jom!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 20 okt 2005 05:42 am
Mijn mooiste gedicht, Tiba, dat zijn er zovele,
allemaal ex aequo’s,
net zoals mijn mooiste zonsondergang.
Ik kan je enkel genomineerden van de longlist geven.
Maar het is zoals bij geliefden : géén gedichten zonder schoonheidsfoutjes.
Eigenlijk is dat normaal : liefde en poëzie gehoorzamen en overtreden tenslotte dezelfde natuurwetten. Niet ?
Kleine foutjes, zowel in taal als in lichaam als in geest, hebben niet zelden een onbetaalbare charme.
Iedereen die liefheeft weet dat, denk ik.
“As rose lips without a smile,
without error in the grammar
I Russian language will despise…” (Poesjkin)
Perfectie werkt zelfs anti-attractief : wat áf is staat niet open.
Maar jullie willen niet mijn gefilosofeer,
jullie willen mijn mooiste gedicht.
Wel, leestafelgenoten, ik ben druk bezig ontgoochelende vertalingen te maken.
gg Jom
Mijn mooiste gedicht, Tiba, dat zijn er zovele,
allemaal ex aequo’s,
net zoals mijn mooiste zonsondergang.
Ik kan je enkel genomineerden van de longlist geven.
Maar het is zoals bij geliefden : géén gedichten zonder schoonheidsfoutjes.
Eigenlijk is dat normaal : liefde en poëzie gehoorzamen en overtreden tenslotte dezelfde natuurwetten. Niet ?
Kleine foutjes, zowel in taal als in lichaam als in geest, hebben niet zelden een onbetaalbare charme.
Iedereen die liefheeft weet dat, denk ik.
“As rose lips without a smile,
without error in the grammar
I Russian language will despise…” (Poesjkin)
Perfectie werkt zelfs anti-attractief : wat áf is staat niet open.
Maar jullie willen niet mijn gefilosofeer,
jullie willen mijn mooiste gedicht.
Wel, leestafelgenoten, ik ben druk bezig ontgoochelende vertalingen te maken.
gg Jom
Geplaatst: 11 nov 2007 05:41 pm
Ik heb ooit eens een toptien gemaakt van mijn mooiste gedichten. Dit stond eerst en het staat er nog steeds:
Wanneer de lente komt en als ik dan al dood ben
zullen de bloemen net zo bloeien en de bomen zullen niet
minder groen zijn dan het vorige voorjaar.
(er komt nog een deel maar ik mag het gedicht niet helemaal plaatsen omdat de erven van de dichter dat niet willen..)
Fernando Pessoa
uit 'gedichten '1980 vert. August Willemsen-Arbeiderspers.
leni
Ik heb ooit eens een toptien gemaakt van mijn mooiste gedichten. Dit stond eerst en het staat er nog steeds:
Wanneer de lente komt en als ik dan al dood ben
zullen de bloemen net zo bloeien en de bomen zullen niet
minder groen zijn dan het vorige voorjaar.
(er komt nog een deel maar ik mag het gedicht niet helemaal plaatsen omdat de erven van de dichter dat niet willen..)
Fernando Pessoa
uit 'gedichten '1980 vert. August Willemsen-Arbeiderspers.
leni
Geplaatst: 11 nov 2007 05:58 pm
Ja ik ken dit gedicht leni en het is werkelijk prachtig!
Inge heeft voor mij de serie van 'De Morgen' verzameld en in de bundel van Pessoa staat dit gedicht ook.
Links in de originele taal, rechts vertaald (ook in de vertaling van August Willemsen)
Originele taal:
Quando vier a primavera
Se eu já estiver, morto,
As flores florião da mesma maneira
E as drvores não serão menos verdes que na primavera passada.
A realidade não precisa de mim.
Dettie
Ja ik ken dit gedicht leni en het is werkelijk prachtig!
Inge heeft voor mij de serie van 'De Morgen' verzameld en in de bundel van Pessoa staat dit gedicht ook.
Links in de originele taal, rechts vertaald (ook in de vertaling van August Willemsen)
Originele taal:
Quando vier a primavera
Se eu já estiver, morto,
As flores florião da mesma maneira
E as drvores não serão menos verdes que na primavera passada.
A realidade não precisa de mim.
Dettie
Geplaatst: 11 nov 2007 07:03 pm
Inderdaad allerprachtigst!
Voor mijn verjaardag kreeg ik ook een gedicht van Pessoa toegestuurd
. Het begint zo:
Ik ga naar binnen en ik sluit het raam.
Men brengt de lamp en wenst me Goedenacht.
En mijn tevreden stem wenst Goedenacht.
en zo eindigt het:
Het leven door mij voelen stromen zoals door haar
bedding een rivier. En een grote stilte, buiten,
Als een God die slaapt.
Dit is genieten....
Tiba.
Inderdaad allerprachtigst!
Voor mijn verjaardag kreeg ik ook een gedicht van Pessoa toegestuurd
. Het begint zo:
Ik ga naar binnen en ik sluit het raam.
Men brengt de lamp en wenst me Goedenacht.
En mijn tevreden stem wenst Goedenacht.
en zo eindigt het:
Het leven door mij voelen stromen zoals door haar
bedding een rivier. En een grote stilte, buiten,
Als een God die slaapt.
Dit is genieten....
Tiba.
Geplaatst: 25 nov 2007 04:07 pm
Dit is het tweede gedicht op mijn lijstje van 10 mooiste.
Lamento
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd maar in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levendel ucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelend water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Remco Campert
uit 'Rechterschoenen' 1992
De Bezige Bij Amsterdam
Ik vind dit adembenemend en wreed schoon...
Vraag me niet waarom want dat is onmogelijk uit te leggen. Ik wil hier geen woord aan toe voegen..
leni
Dit is het tweede gedicht op mijn lijstje van 10 mooiste.
Lamento
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd maar in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levendel ucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelend water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Remco Campert
uit 'Rechterschoenen' 1992
De Bezige Bij Amsterdam
Ik vind dit adembenemend en wreed schoon...
Vraag me niet waarom want dat is onmogelijk uit te leggen. Ik wil hier geen woord aan toe voegen..
leni
Geplaatst: 28 nov 2007 10:42 am
Wat een prachtige gedichten zijn hier terug te vinden, graag voeg ik
hier Herinneringen uit Polen aan toe, het heeft mij jaren geleden
erg geraakt, om zijn inhoud èn om de eenvoud van taal, het begint zo:
Herinneringen uit Polen
1
In Warschau zei een meisje dit:
Als je mij wilt strelen, zal ik me niet verzetten
Als je mij wilt kussen, zal ik je dat toestaan
Geo Bogza (Roemenië)
Ik heb dit gedicht, waarschijnlijk zo'n twintig jaar geleden overgeschreven uit het toen nog bestaande tijdschrift 'Avenue'
het zou me heel veel plezier doen mocht iemand nog meer over
deze dichter weten of ander werk van hem kennen.
Ik heb ondertussen heel wat dichters beter leren kennen maar
dit blijft in mijn top tien staan.
grtjs carine
Wat een prachtige gedichten zijn hier terug te vinden, graag voeg ik
hier Herinneringen uit Polen aan toe, het heeft mij jaren geleden
erg geraakt, om zijn inhoud èn om de eenvoud van taal, het begint zo:
Herinneringen uit Polen
1
In Warschau zei een meisje dit:
Als je mij wilt strelen, zal ik me niet verzetten
Als je mij wilt kussen, zal ik je dat toestaan
Geo Bogza (Roemenië)
Ik heb dit gedicht, waarschijnlijk zo'n twintig jaar geleden overgeschreven uit het toen nog bestaande tijdschrift 'Avenue'
het zou me heel veel plezier doen mocht iemand nog meer over
deze dichter weten of ander werk van hem kennen.
Ik heb ondertussen heel wat dichters beter leren kennen maar
dit blijft in mijn top tien staan.
grtjs carine
Dettie schreef:Geplaatst: 25 nov 2007 04:07 pm
Dit is het tweede gedicht op mijn lijstje van 10 mooiste.
Lamento
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd maar in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levendel ucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelend water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Remco Campert
uit 'Rechterschoenen' 1992
De Bezige Bij Amsterdam
Ik vind dit adembenemend en wreed schoon...
Vraag me niet waarom want dat is onmogelijk uit te leggen. Ik wil hier geen woord aan toe voegen..
leni
Dit gedicht leest hij voor en legt er wat over uit op de in 2008 verschenen DVD Tijd duurt een mens lang (een filmportret van Remco Campert) bij het Luisterboek Nieuwe herinneringen (een CD met de gedichten uit die bundel, ook voorgelezen door Campert zelf). Ik heb hem geleend via de bieb. Aanbevolen!
Het gedicht 'En vaarwel' van Jaroslav Seifert is misschien wel mijn lievelingsgedicht, het allermooiste.
Ik probeer het naar hier te 'beamen'.
Gelukt, Scotty
mira
Ik probeer het naar hier te 'beamen'.
Geplaatst: 07 sep 2004 10:34 am
De Tsjechische dichter J. Seifert kreeg in 1984 de Nobelprijs literatuur.
Wat poëzie voor hem betekent vinden we in volgend gedicht.
En vaarwel!
Bij de miljoenen verzen op deze wereld
voegde ik maar een paar strofen.
Ze waren wellicht niet wijzer dan krekelliederen.
Dat weet ik, vergeef me.
Ik eindig al.
Het waren niet de eerste stappen
in het maanstof.
Als ze toch ooit schitterden
was het niet door hun licht.
Ik hield van deze taal.
En zij, die zwijgende lippen
tot beven kon dwingen,
zal makkelijk geliefden tot kussen aansporen
wanneer ze slenteren door het avondrode land,
als de zon langzamer ondergaat
dan in de tropen.
Poëzie was met ons vanaf alle begin.
Zoals beminnen,
zoals honger, zoals pest, zoals oorlog.
Mijn verzen waren soms
verschrikkelijk dwaas.
Maar daarvoor verontschuldig ik me niet.
Ik geloof dat het zoeken naar mooie woorden
beter is
dan doden en moorden
Jaroslav Seifert
uit: En vaarwel!
Agathon 1984
Vertaling Jana Beranová
Gelukt, Scotty
mira
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten