Leestafel heeft toestemming (via leni) van Koen Stassijns om zijn gedichten te plaatsen.
(maar geen complete bundels)
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/koen-stassijns
Dettie
Koen Stassijns (ja)
).
Geplaatst: 02 apr 2007 05:52 pm
Dit huis
Laat hier geen twijfel bestaan, dit huis
zal bouwval worden met de grond gelijk
ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin
en met cement elk voegwoord vergelijk,
de gangen met mezelf en daar dan in
verdwalen. Ramen, trappen, deuren, in en uit
van kinderen die bij hun moeders blijven
zwijgen, in de tuin een schrikbewind van kruid.
Geef dit huis geen uitstel meer,
het denkt zo lang al aan een landschap
toe te horen dat het blijven zal. Ik keer
terug tot een boom, in de aarde, meet omvang
van woorden aan restwarmte af en beken dat
ik nog droom van een gedicht. Pijnbanken lang.
Koen Stassijns
uit: Paard van glas. Gedichten,
De Arbeiderspers, Amsterdam 1993
Tiba.
Uit het item "Raad de dichter" ook hier geplaatst.
--
Dit huis
Laat hier geen twijfel bestaan, dit huis
zal bouwval worden met de grond gelijk
ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin
en met cement elk voegwoord vergelijk,
de gangen met mezelf en daar dan in
verdwalen. Ramen, trappen, deuren, in en uit
van kinderen die bij hun moeders blijven
zwijgen, in de tuin een schrikbewind van kruid.
Geef dit huis geen uitstel meer,
het denkt zo lang al aan een landschap
toe te horen dat het blijven zal. Ik keer
terug tot een boom, in de aarde, meet omvang
van woorden aan restwarmte af en beken dat
ik nog droom van een gedicht. Pijnbanken lang.
Koen Stassijns
uit: Paard van glas. Gedichten,
De Arbeiderspers, Amsterdam 1993
Tiba.
Uit het item "Raad de dichter" ook hier geplaatst.
--
Geplaatst: 30 apr 2007 04:20 pm
Hee dit gedicht had ik nog niet gezien.
Inderdaad erg mooi.
Ik zie een bouwvallig (ouderlijk?) huis voor me.
Waar Koen Stassijns herinneringen aan heeft.
Geef dit huis geen uitstel meer,
het denkt zo lang al aan een landschap
toe te horen dat het blijven zal
Dit vind ik mooi.
Breek het huis af, laat het gaan.
Het wil al zo lang aan het landschap toebehoren...
Dettie
Hee dit gedicht had ik nog niet gezien.
Inderdaad erg mooi.
Ik zie een bouwvallig (ouderlijk?) huis voor me.
Waar Koen Stassijns herinneringen aan heeft.
Geef dit huis geen uitstel meer,
het denkt zo lang al aan een landschap
toe te horen dat het blijven zal
Dit vind ik mooi.
Breek het huis af, laat het gaan.
Het wil al zo lang aan het landschap toebehoren...
Dettie
Geplaatst: 30 apr 2007 04:32 pm
Ik heb van internet (wat ik zelden doe) nog een ander mooi gedicht geplukt en zit tegelijk met een aantal gedichten van hem voor me (maar de verwijzingen zijn niet volledig), die volgen later.
Eerst dit:
De moeder
Al jaren dood gaat zij nog elke dag
een heel eind om in mij. Ik zie haar na
het scheren elke morgen voor me, en sta
een voetstap in haar schaduw stil. Haar lach
tast mij in oog en mondhoek aan, breekt uit
zijn glazen kooi de kamer in en zwijgt wat
aldoor was verzwegen: dat ze begraven lag
onder de duim van een man, in een gat
waar een bouwvallige god het werktuig
van haar buik niet ontzag. Hij werd bewaard,
zij vreesde. Zo ligt ze in mij opgespaard
en gaat in elke vrouw die ik omhels tekeer.
Ze duldt geen vader meer, geen spiegelbeeld,
geeft mij integendeel haar weerzin weer.
Koen Stassijns
uit: Zwijghout,
Atlas, Amsterdam, 2000
Tiba.
Zie het interview van Annette van den Bosch:
http://www.annettevandenbosch.nl/interv ... ssijns.htm
--
Ik heb van internet (wat ik zelden doe) nog een ander mooi gedicht geplukt en zit tegelijk met een aantal gedichten van hem voor me (maar de verwijzingen zijn niet volledig), die volgen later.
Eerst dit:
De moeder
Al jaren dood gaat zij nog elke dag
een heel eind om in mij. Ik zie haar na
het scheren elke morgen voor me, en sta
een voetstap in haar schaduw stil. Haar lach
tast mij in oog en mondhoek aan, breekt uit
zijn glazen kooi de kamer in en zwijgt wat
aldoor was verzwegen: dat ze begraven lag
onder de duim van een man, in een gat
waar een bouwvallige god het werktuig
van haar buik niet ontzag. Hij werd bewaard,
zij vreesde. Zo ligt ze in mij opgespaard
en gaat in elke vrouw die ik omhels tekeer.
Ze duldt geen vader meer, geen spiegelbeeld,
geeft mij integendeel haar weerzin weer.
Koen Stassijns
uit: Zwijghout,
Atlas, Amsterdam, 2000
Tiba.
Zie het interview van Annette van den Bosch:
http://www.annettevandenbosch.nl/interv ... ssijns.htm
--
Geplaatst: 30 jun 2007 09:32 am
Koen Stassijns is in Vlaanderen erg bekend voor het samenstellen van verzamelbundels samen met Ivo Van Strijtem. Bij uitgeverij Lannoo werkt hij aan een prachtige reeks 'De mooiste van..' Namen als Brecht, Tagore, Heine, Neruda, Shakespeare, Prévert..dit is maar een kleine opsomming van de namen die erin zitten en de reeks gaat verder.
Er is 'Liefdeswerk' 'Het laatste anker', '3000 jaar wereldpoëzie' en nog veel meer. Kijk op www.lannoo.com.
'Wie stilstaat kan ook verdergaan' staat op de website van Koen die 'in de maak is'.
leni
Koen Stassijns is in Vlaanderen erg bekend voor het samenstellen van verzamelbundels samen met Ivo Van Strijtem. Bij uitgeverij Lannoo werkt hij aan een prachtige reeks 'De mooiste van..' Namen als Brecht, Tagore, Heine, Neruda, Shakespeare, Prévert..dit is maar een kleine opsomming van de namen die erin zitten en de reeks gaat verder.
Er is 'Liefdeswerk' 'Het laatste anker', '3000 jaar wereldpoëzie' en nog veel meer. Kijk op www.lannoo.com.
'Wie stilstaat kan ook verdergaan' staat op de website van Koen die 'in de maak is'.
leni
Geplaatst: 30 jun 2007 04:38 pm
Over die bundels en de reeks "de mooiste van" had ik het hier al enkele keren, Leni
.
Maar goed dat je dit in dit item nog eens herneemt: die bundels zijn heel erg de moeite waard! Vooral "de mooiste van de hele wereld" vind ik prachtig!
Ik heb er nog enkele andere, maar nog lang niet allemaal
Tiba.
Koen Stassijns is in Vlaanderen erg bekend voor het samenstellen van verzamelbundels samen met Ivo Van Strijtem. Bij uitgeverij Lannoo werkt hij aan een prachtige reeks 'De mooiste van..'
Over die bundels en de reeks "de mooiste van" had ik het hier al enkele keren, Leni
.
Maar goed dat je dit in dit item nog eens herneemt: die bundels zijn heel erg de moeite waard! Vooral "de mooiste van de hele wereld" vind ik prachtig!
Ik heb er nog enkele andere, maar nog lang niet allemaal
Tiba.
Geplaatst: 07 jul 2007 02:54 pm
De werkster
Moeder, aanrecht en dweil
zoals zij door de kamers dwaalt
van het belommerd huis de gang
doorkruist en mompelend de ramen aait.
Zij spreekt de kasten dierbaar aan
of zij hun sleutel goed bewaren
en van elke lade het geheim dat
zij ooit dierbaar samen waren.
Zij boent haar angst voor slechte
tijden met het bergkristal en
zilver op, en veegt de vloer aan
met de twijfel dat wie eenmaal
liefheeft meermaals achterblijft.
Wie haar niet kent zal zwijgen
en haalt het stof onder de nagels weg
vóór hij haar aanraakt met het hard
verwijt dat zij slechts aanrecht was
en dweil. Terwijl zij veeleer aaide.
Koen Stassijns
uit: Aanmaaktwijgen van een vuur,
Lannoo, Tielt 1988
Tiba.
De werkster
Moeder, aanrecht en dweil
zoals zij door de kamers dwaalt
van het belommerd huis de gang
doorkruist en mompelend de ramen aait.
Zij spreekt de kasten dierbaar aan
of zij hun sleutel goed bewaren
en van elke lade het geheim dat
zij ooit dierbaar samen waren.
Zij boent haar angst voor slechte
tijden met het bergkristal en
zilver op, en veegt de vloer aan
met de twijfel dat wie eenmaal
liefheeft meermaals achterblijft.
Wie haar niet kent zal zwijgen
en haalt het stof onder de nagels weg
vóór hij haar aanraakt met het hard
verwijt dat zij slechts aanrecht was
en dweil. Terwijl zij veeleer aaide.
Koen Stassijns
uit: Aanmaaktwijgen van een vuur,
Lannoo, Tielt 1988
Tiba.
Geplaatst: 07 jul 2007 02:55 pm
Hier nog een, Dettie.
Najaar
Zij was van ieder najaar
het gekneusde meisje
en zong, onhoorbaar haast,
een notenkrakerslied: vandaag
ga ik misschien verloren.
De linten in haar waaiend haar,
papavers tussen koren ooit,
maar rood wordt bruin en
brood verkruimelt, langzaam
gaat elk meisje dood.
Ik wou haar vluchtruim zijn,
mijn tuin voor al haar vogels
openplooien, in een
schommelstoel van slaap
het samenslapen voorbereiden,
maar de winter gomt mij uit
en wist uit ieder najaar
het gekneusde meisje. Vaag
hoor ik het kraken al
van mager ijs en vager nog
de nagalm van:vandaag
ga ik voorgoed verloren.
Koen Stassijns
uit:Aanmaaktwijgen van een vuur,
Lannoo, Tielt 1988
Tiba.
Hier nog een, Dettie.
Najaar
Zij was van ieder najaar
het gekneusde meisje
en zong, onhoorbaar haast,
een notenkrakerslied: vandaag
ga ik misschien verloren.
De linten in haar waaiend haar,
papavers tussen koren ooit,
maar rood wordt bruin en
brood verkruimelt, langzaam
gaat elk meisje dood.
Ik wou haar vluchtruim zijn,
mijn tuin voor al haar vogels
openplooien, in een
schommelstoel van slaap
het samenslapen voorbereiden,
maar de winter gomt mij uit
en wist uit ieder najaar
het gekneusde meisje. Vaag
hoor ik het kraken al
van mager ijs en vager nog
de nagalm van:vandaag
ga ik voorgoed verloren.
Koen Stassijns
uit:Aanmaaktwijgen van een vuur,
Lannoo, Tielt 1988
Tiba.
Geplaatst: 14 jul 2007 02:22 pm
Koen Stassijns is nu ook op de site te vinden
http://www.poezie-leestafel.info/koen-stassijns
Dettie
Koen Stassijns is nu ook op de site te vinden
http://www.poezie-leestafel.info/koen-stassijns
Dettie
Geplaatst: 10 aug 2008 01:18 pm
Augustus valt op klompen binnen
Augustus valt op klompen binnen
en buiten hijgt het gras. Een hond
ijsbeert, kruipt achter zijn tong aan,
de dagen staan droog en beginnen
te knagen aan hun dagportie licht.
Zal ik me nu in jouw verwarmen,
mijn woede koelen op je rug vlug
een reis beschrijven zoals je dicht
tegen me, schaamteloos over mijn lijf
de mieren van je vingers jaagt,
mij overeind. Wij moeten de trein
zien te halen, de kamers luchten
en de buren, de vaat doen, de tuin.
Vooral doen alsof we niet vluchten.
Koen Stassijns,
uit: Het broeien van de zomer
Zomergedichten
Uitgeverij 521, Amsterdam 2001
---
Naar aanleiding van "Raad de dichter" hier geplaatst
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Augustus valt op klompen binnen
Augustus valt op klompen binnen
en buiten hijgt het gras. Een hond
ijsbeert, kruipt achter zijn tong aan,
de dagen staan droog en beginnen
te knagen aan hun dagportie licht.
Zal ik me nu in jouw verwarmen,
mijn woede koelen op je rug vlug
een reis beschrijven zoals je dicht
tegen me, schaamteloos over mijn lijf
de mieren van je vingers jaagt,
mij overeind. Wij moeten de trein
zien te halen, de kamers luchten
en de buren, de vaat doen, de tuin.
Vooral doen alsof we niet vluchten.
Koen Stassijns,
uit: Het broeien van de zomer
Zomergedichten
Uitgeverij 521, Amsterdam 2001
---
Naar aanleiding van "Raad de dichter" hier geplaatst
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten