Gedichten over dichten
Gedichten over dichten
Geplaatst: 02 jul 2004 05:41 pm
Heel wat dichters schrijven over poëzie. Hoe ze tot stand komt. Hoe belangrijk ze voor hen is, wat ze voor anderen kan betekenen (of juist niet). Wat andere dichters betekenen. Waarom ze schrijven. Wat poëzie eigenlijk is.
Tiba.
Heel wat dichters schrijven over poëzie. Hoe ze tot stand komt. Hoe belangrijk ze voor hen is, wat ze voor anderen kan betekenen (of juist niet). Wat andere dichters betekenen. Waarom ze schrijven. Wat poëzie eigenlijk is.
Tiba.
Geplaatst: 04 jul 2004 02:25 pm
Hij was er niet zeker van maar wij ondertussen wel. Deze dichter heeft zichzelf bewezen, want zijn gedichten lezen en waarderen wij nog steeds. En ik denk dat mensen over vijftig jaar hetzelfde zullen zeggen.
Wij rechtvaardigen onszelf op veel andere manieren, denk ik, Dettie. Misschien ook wel doordat wij de gedichten blijven lezen.
Lizzy
Hij was er niet zeker van maar wij ondertussen wel. Deze dichter heeft zichzelf bewezen, want zijn gedichten lezen en waarderen wij nog steeds. En ik denk dat mensen over vijftig jaar hetzelfde zullen zeggen.
Wij rechtvaardigen onszelf op veel andere manieren, denk ik, Dettie. Misschien ook wel doordat wij de gedichten blijven lezen.
Lizzy
Geplaatst: 14 jul 2004 07:23 pm
Ik heb ook wat geplaatst tiba.
Hopelijk vind je ze mooi
http://www.poezie-leestafel.info/dichten
Dettie
Ik heb ook wat geplaatst tiba.
Hopelijk vind je ze mooi
http://www.poezie-leestafel.info/dichten
Dettie
Geplaatst: 14 jul 2004 09:11 pm
Dag Dettie,
Het gedicht van Anton Kortweg vind ik heel heel goed (zou bijna zeggen prachtig, maar dat is misschien iets te veel): aandoenlijk, wat grappig, goed geformuleerd, herkenbaar en toch ook verrassend.
Dat van Hans Warren is, zeg maar, "leuk" = aardig, verfrissend, prettig ...leuk dus....al heeft hij betere dingen geschreven.
Groetjes. Tiba.
P.S. Je verrast me steeds meer in je lezen van poëzie, Dettie,....moet ik je straks nog inhalen :wink: !
Dag Dettie,
Het gedicht van Anton Kortweg vind ik heel heel goed (zou bijna zeggen prachtig, maar dat is misschien iets te veel): aandoenlijk, wat grappig, goed geformuleerd, herkenbaar en toch ook verrassend.
Dat van Hans Warren is, zeg maar, "leuk" = aardig, verfrissend, prettig ...leuk dus....al heeft hij betere dingen geschreven.
Groetjes. Tiba.
P.S. Je verrast me steeds meer in je lezen van poëzie, Dettie,....moet ik je straks nog inhalen :wink: !
Geplaatst: 18 jul 2004 11:04 pm
Het volgende gedicht is een van mijn lievelingsgedichten van een van mijn lievelingsdichters m.n. Paul Snoek.
Dit zeg ik
Men zegt dat ik fluwelen hoezen span
over de oude hoeken van de taal.
Men zegt dat ik gezegd heb
en men vraagt waarom.
Waarom ik zo onzichtbaar schrijf
met dauw op het netvlies?
Waarom ik mijn gedichten luchtig leg
in de vroegte van de glimlach?
Omdat ik de woorden betover
met de verleiding van hun echo.
Totdat hun inhoud zich ontbindt
in mijn weerkaatsbaar zintuig.
Waarom ik mij ontdubbel en verzamel
in de vertaling van het alledaagse?
Waarom ik mij versnipper in grondstof
en waaruit ik mijn meervoud verkrijg?
Omdat ik zie wat nog onzichtbaar is
en dat weer meer en meer in mij verenig.
Omdat ik zichtbaar denk
dat ik luidop wil leven,
en dragen in de snijding van de eenheid
alle delen der ondeelbaarheid.
De onbeschrijfelijke adem des dichters
is de beste belegging.
Dat zeg ik.
uit: Paul Snoek: Gedichten 1954-1968, Manteau, 1969
Tiba.
Het volgende gedicht is een van mijn lievelingsgedichten van een van mijn lievelingsdichters m.n. Paul Snoek.
Dit zeg ik
Men zegt dat ik fluwelen hoezen span
over de oude hoeken van de taal.
Men zegt dat ik gezegd heb
en men vraagt waarom.
Waarom ik zo onzichtbaar schrijf
met dauw op het netvlies?
Waarom ik mijn gedichten luchtig leg
in de vroegte van de glimlach?
Omdat ik de woorden betover
met de verleiding van hun echo.
Totdat hun inhoud zich ontbindt
in mijn weerkaatsbaar zintuig.
Waarom ik mij ontdubbel en verzamel
in de vertaling van het alledaagse?
Waarom ik mij versnipper in grondstof
en waaruit ik mijn meervoud verkrijg?
Omdat ik zie wat nog onzichtbaar is
en dat weer meer en meer in mij verenig.
Omdat ik zichtbaar denk
dat ik luidop wil leven,
en dragen in de snijding van de eenheid
alle delen der ondeelbaarheid.
De onbeschrijfelijke adem des dichters
is de beste belegging.
Dat zeg ik.
uit: Paul Snoek: Gedichten 1954-1968, Manteau, 1969
Tiba.
Geplaatst: 06 aug 2004 11:21 pm
Om het je even moeilijk te maken, Dettie, nog een gedicht van een groot dichter over dichten:
Weet gij waar de wind geboren
Weet gij waar de wind geboren,
waar de dauw geboren is?
Weet gij kunstig op te sporen
wat hierbij, hierboven is?
Weet gij wat de sterren zijn, en
wat de zon, de mane? Wat
in de bergen, in de mijnen
ligt en in de zee bevat?
Weet gij iets klaar uit te leggen
van al 't geen men u vragen kan?
Antwoord dan en wil mij zeggen:
Dichten...wat is dichten dan?
Guido Gezelle
uit: Volledige dichtwerken,
Standaard, 1971.
Tiba.
Om het je even moeilijk te maken, Dettie, nog een gedicht van een groot dichter over dichten:
Weet gij waar de wind geboren
Weet gij waar de wind geboren,
waar de dauw geboren is?
Weet gij kunstig op te sporen
wat hierbij, hierboven is?
Weet gij wat de sterren zijn, en
wat de zon, de mane? Wat
in de bergen, in de mijnen
ligt en in de zee bevat?
Weet gij iets klaar uit te leggen
van al 't geen men u vragen kan?
Antwoord dan en wil mij zeggen:
Dichten...wat is dichten dan?
Guido Gezelle
uit: Volledige dichtwerken,
Standaard, 1971.
Tiba.
Geplaatst: 10 aug 2004 03:17 pm
Weerzien
Zag bij De Slegte me tweedehands staan
jaren nadat je me weggedaan.
Was tweenegentig, inclusief rand-
glossen van je meisjeshand
Poetisch taalgebruik, gedweep,
stond in mijn marge, Lodijzen-achtig.
Somber vond je me, zwartgallig:
angst, avond, sterven onderstreept.
Las, vijftien jaar bij je vandaan,
wat we elkaar hebben aangedaan.
Anton Kortweg
Uit: geen beter leven.
Gedichten. Amsterdam 1985
Dettie
Weerzien
Zag bij De Slegte me tweedehands staan
jaren nadat je me weggedaan.
Was tweenegentig, inclusief rand-
glossen van je meisjeshand
Poetisch taalgebruik, gedweep,
stond in mijn marge, Lodijzen-achtig.
Somber vond je me, zwartgallig:
angst, avond, sterven onderstreept.
Las, vijftien jaar bij je vandaan,
wat we elkaar hebben aangedaan.
Anton Kortweg
Uit: geen beter leven.
Gedichten. Amsterdam 1985
Dettie
Geplaatst: 10 aug 2004 03:19 pm
De opdracht
Mijn strenge rechter, je staat daar
als een beeldhouwersmodel, en klaagt
spottend: ik heb zo'n brekelijk lijfje,
ik lijd het hele jaar aan voorjaarsmoeheid
en door een waterader onder het huis.
Ondertussen verwijs je ook mijn karkas
naar 't knekelhuis en decreert verder:
die verzen van jou, jij schrijft veel te veel zeg,
een derde is beneden peil, een derde prachtig,
hier, weg met deze. En ik luister dankbaar,
ik leg je te koesteren in de eerste zon
tot je een bruin kleurtje krijgt, en ik verscheur
en verscheur, en je knikt genadig: zo kan het,
nu mag je de bundel wel aan me opdragen.
Hans Warren
Uit: verzamelde gedichten 1941-1981 Amsterdam 1981
De opdracht
Mijn strenge rechter, je staat daar
als een beeldhouwersmodel, en klaagt
spottend: ik heb zo'n brekelijk lijfje,
ik lijd het hele jaar aan voorjaarsmoeheid
en door een waterader onder het huis.
Ondertussen verwijs je ook mijn karkas
naar 't knekelhuis en decreert verder:
die verzen van jou, jij schrijft veel te veel zeg,
een derde is beneden peil, een derde prachtig,
hier, weg met deze. En ik luister dankbaar,
ik leg je te koesteren in de eerste zon
tot je een bruin kleurtje krijgt, en ik verscheur
en verscheur, en je knikt genadig: zo kan het,
nu mag je de bundel wel aan me opdragen.
Hans Warren
Uit: verzamelde gedichten 1941-1981 Amsterdam 1981
Geplaatst: 27 dec 2004 11:24 am
werkzoekende
m’n vrouw vertrok en een illusie lichter
moest ik dan toch geloven aan een baan
een dame keek mij wenkbrauwfronsend aan
en sprak met droeve klank: u bent dus dichter
vervolgens vroeg zij streng en veel gerichter
of ik wellicht ook écht werk had gedaan
met onverbloemde trots zei ik spontaan:
ik ben ook filosoof en vredestichter
ze zuchtte en ze zweeg een hele poos
maar pakte toen wat voorbedrukte bladen
gegaap liet mijn gedachten simpel raden:
het is al laat, straks wordt de barman boos
ze stopte de papieren in een lade
waarop in klare taal stond: HOPELOOS
Daan de Ligt
Uit: Ligtvoetig
eigen beheer
Dettie
werkzoekende
m’n vrouw vertrok en een illusie lichter
moest ik dan toch geloven aan een baan
een dame keek mij wenkbrauwfronsend aan
en sprak met droeve klank: u bent dus dichter
vervolgens vroeg zij streng en veel gerichter
of ik wellicht ook écht werk had gedaan
met onverbloemde trots zei ik spontaan:
ik ben ook filosoof en vredestichter
ze zuchtte en ze zweeg een hele poos
maar pakte toen wat voorbedrukte bladen
gegaap liet mijn gedachten simpel raden:
het is al laat, straks wordt de barman boos
ze stopte de papieren in een lade
waarop in klare taal stond: HOPELOOS
Daan de Ligt
Uit: Ligtvoetig
eigen beheer
Dettie
Geplaatst: 01 jan 2005 09:26 pm
Nou moe, is het gedicht van Daan de Ligt het gedicht van de maand bij Meander. Lees de bespreking.
http://meander.italics.net/l/?txt=314
Dettie
Nou moe, is het gedicht van Daan de Ligt het gedicht van de maand bij Meander. Lees de bespreking.
http://meander.italics.net/l/?txt=314
Dettie
Geplaatst: 14 jan 2005 05:13 pm
Ik schreef eens een gedicht
en het gedicht stond op, deed een stap achteruit
en bekeek mij -
argwanend en hooghartig zoals alleen een gedicht kan
kijken
bekeek het gedicht zijn dichter.
Vliegen zoemden, stofjes dansten, precies
zoals ik geschreven had,
en de deur ging open en op de drempel stond -
maar dat had ik niet geschreven, dat wist ik zeker!
En het gedicht verscheurde mij, gooide mij haastig weg.
Toon Tellegen
Uit: Als we vlammen waren
Querido Amsterdam 1996.
----------
Voorwaarden waaraan een gedicht moet voldoen
Het moet pijnlijk zijn:
altijd, hoe dan ook.
Ik moet het er nooit mee eens
zijn.
Met een lantaarn en een vergrootglas moet ik -
op mijn knieen en vervolgens op mijn buik -
de logica zoeken,
die het telkens laat vallen.
Het moet zich verheffen - daar mag geen twijfel over zijn -
het moet zich altijd verheffen uit zijn nederige stoel,
de ramen opendoen
en zingen - luidkeels, schor en onzinnig -
over de liefde en over mij,
de geur van rozen en onsterfelijkheid, bijna geloofwaardig,
om zich heen,
en nog pijnlijker moet het zijn, nog veel pijnlijker.
Toon Tellegen
Uit: Gewone gedichten
Querido Amsterdam 1998
sarah
Ik schreef eens een gedicht
en het gedicht stond op, deed een stap achteruit
en bekeek mij -
argwanend en hooghartig zoals alleen een gedicht kan
kijken
bekeek het gedicht zijn dichter.
Vliegen zoemden, stofjes dansten, precies
zoals ik geschreven had,
en de deur ging open en op de drempel stond -
maar dat had ik niet geschreven, dat wist ik zeker!
En het gedicht verscheurde mij, gooide mij haastig weg.
Toon Tellegen
Uit: Als we vlammen waren
Querido Amsterdam 1996.
----------
Voorwaarden waaraan een gedicht moet voldoen
Het moet pijnlijk zijn:
altijd, hoe dan ook.
Ik moet het er nooit mee eens
zijn.
Met een lantaarn en een vergrootglas moet ik -
op mijn knieen en vervolgens op mijn buik -
de logica zoeken,
die het telkens laat vallen.
Het moet zich verheffen - daar mag geen twijfel over zijn -
het moet zich altijd verheffen uit zijn nederige stoel,
de ramen opendoen
en zingen - luidkeels, schor en onzinnig -
over de liefde en over mij,
de geur van rozen en onsterfelijkheid, bijna geloofwaardig,
om zich heen,
en nog pijnlijker moet het zijn, nog veel pijnlijker.
Toon Tellegen
Uit: Gewone gedichten
Querido Amsterdam 1998
sarah
Geplaatst: 06 jun 2005 09:46 am
Voltooiing
Diep in de kern van het vers
daar waar de strengen ontstaan
hoort het al niet meer aan mij,
breken de krachten zich baan;
steigeren, vinden bestand.
Machtig in rijmen en rand,
hoor! stem en branding gaan aan:
werking van trek en van tij.
Diep in de kern van het vers
scheurt het zich naakt van mij vrij.
Ida Gerhardt
Uit: Vijf vuurstenen.
A'dam: Athenaeum-Polak & Van Gennep. 1974.
Wil
Voltooiing
Diep in de kern van het vers
daar waar de strengen ontstaan
hoort het al niet meer aan mij,
breken de krachten zich baan;
steigeren, vinden bestand.
Machtig in rijmen en rand,
hoor! stem en branding gaan aan:
werking van trek en van tij.
Diep in de kern van het vers
scheurt het zich naakt van mij vrij.
Ida Gerhardt
Uit: Vijf vuurstenen.
A'dam: Athenaeum-Polak & Van Gennep. 1974.
Wil
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten