Simon Vinkenoog (ja)
Simon Vinkenoog (ja)
Leestafel heeft toestemming van Simon Vinkenoog om zijn gedichten te plaatsen.
Maar geen hele bundels
Dettie
Maar geen hele bundels
Dettie
Geplaatst: 01 dec 2007 05:15 pm
Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Voor mij is hij een unicum als dichter en als mens in het soms zo 'ernstige' literatuurcircus...
Raadpleeg even zijn website: www.simonvinkenoog.nl .
Wat een vitaliteit , geestigheid en eeuwige energie straalt eruit .
Ik heb zijn toestemming gekregen.Ben ik blij om.
Het gedicht
Het gedicht schrijft zichzelf:
het wiekt zich een recordvlucht door de tijd
het baant zich wrikkend een weg door tegemoetkomend verkeer
het zucht hardop, het gilt, huilt en fluistert-
het spreekt hardop,
het luistert en het doet soms alsof
alles kapot is
alles stuk slaat
alles verkeerd is
alles mis...
Het gedicht herneemt de ademhaling,
stuwt de bloedsomloop,
doet het hart slaan-
brengt geest en lichaam in beweging, leeft mee en leeft voort,
het slaat gaten in de herinnering
wiekt op
her stelt
slaat in
stemt toe
en in:
het gedicht.
Het gedicht is een wasdag, een afscheid,
een overstroming, een oponthoud, een deur dicht
die open waait, een zuiver weten dat
zonder het gedicht het leven niet is.
Zonder klanken op maat
gerangschikt in ritme of rijm
geen reden voor de pijn
geen echo aan het woord
geen zegen op het leven
geen ingang tot werkelijkheid.
Geen schilderkunst, geen voor-of nadenken,
geen verwondering, humor, gulle lach,
geboorteslag, stervensdag- zonder het gedicht.
Het broze, onaantastbare, beeldhouwwoordbericht,
bizonder gemengd nieuws, supervoorpaginaverhaal-
gekruid de dag, gepeperd de lessen, ontroerend de stem:
het gedicht: jij bent het
Simon Vinkenoog.
bron: boekje Poetry International 1986
Leni
Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Voor mij is hij een unicum als dichter en als mens in het soms zo 'ernstige' literatuurcircus...
Raadpleeg even zijn website: www.simonvinkenoog.nl .
Wat een vitaliteit , geestigheid en eeuwige energie straalt eruit .
Ik heb zijn toestemming gekregen.Ben ik blij om.
Het gedicht
Het gedicht schrijft zichzelf:
het wiekt zich een recordvlucht door de tijd
het baant zich wrikkend een weg door tegemoetkomend verkeer
het zucht hardop, het gilt, huilt en fluistert-
het spreekt hardop,
het luistert en het doet soms alsof
alles kapot is
alles stuk slaat
alles verkeerd is
alles mis...
Het gedicht herneemt de ademhaling,
stuwt de bloedsomloop,
doet het hart slaan-
brengt geest en lichaam in beweging, leeft mee en leeft voort,
het slaat gaten in de herinnering
wiekt op
her stelt
slaat in
stemt toe
en in:
het gedicht.
Het gedicht is een wasdag, een afscheid,
een overstroming, een oponthoud, een deur dicht
die open waait, een zuiver weten dat
zonder het gedicht het leven niet is.
Zonder klanken op maat
gerangschikt in ritme of rijm
geen reden voor de pijn
geen echo aan het woord
geen zegen op het leven
geen ingang tot werkelijkheid.
Geen schilderkunst, geen voor-of nadenken,
geen verwondering, humor, gulle lach,
geboorteslag, stervensdag- zonder het gedicht.
Het broze, onaantastbare, beeldhouwwoordbericht,
bizonder gemengd nieuws, supervoorpaginaverhaal-
gekruid de dag, gepeperd de lessen, ontroerend de stem:
het gedicht: jij bent het
Simon Vinkenoog.
bron: boekje Poetry International 1986
Leni
Geplaatst: 09 dec 2007 02:28 pm
Hier nog eentje :
Liefdesbrieven uit no-man's land
En onze vrouwen
die de taal met een tongval leren
om het handbeeld van een standbeeld lachen
om onze mislukte grappen met ons lachen
en om de kinderlijke ernst der klassieken
(aan de levende lijven ondervonden)
Die voor ons door het vuur gaan
maar langzaam in ons grijpen
Waarin wij lagen met de ogen open
en de handen in het haar geklemd
Ik heb ze alle liefgehad
de eerste schreeuwend om de moeder
en de laatste doodt en stenigt mij
Zij spellen de menselijke machine
die niet op tijd is afgesteld
die niet antwoordt op tijd
die dienst weigert
en onbeschadigd in hun handen valt
Ook de stem is niet volmaakt
en niet volmaakt zijn hun borsten
niet volmaakt hun omhelzing
niet volmaakt zijn zij
en buiten bereik.
Simon Vinkenoog
uit ' Eerste gedichten' (1949-1964)
uitg. De Bezige Bij 1966
Leni
Hier nog eentje :
Liefdesbrieven uit no-man's land
En onze vrouwen
die de taal met een tongval leren
om het handbeeld van een standbeeld lachen
om onze mislukte grappen met ons lachen
en om de kinderlijke ernst der klassieken
(aan de levende lijven ondervonden)
Die voor ons door het vuur gaan
maar langzaam in ons grijpen
Waarin wij lagen met de ogen open
en de handen in het haar geklemd
Ik heb ze alle liefgehad
de eerste schreeuwend om de moeder
en de laatste doodt en stenigt mij
Zij spellen de menselijke machine
die niet op tijd is afgesteld
die niet antwoordt op tijd
die dienst weigert
en onbeschadigd in hun handen valt
Ook de stem is niet volmaakt
en niet volmaakt zijn hun borsten
niet volmaakt hun omhelzing
niet volmaakt zijn zij
en buiten bereik.
Simon Vinkenoog
uit ' Eerste gedichten' (1949-1964)
uitg. De Bezige Bij 1966
Leni
Geplaatst: 09 dec 2007 03:59 pm
Naar aanleiding van het eerste gedicht schoot me te binnen dat ik nog een kaart had waar een mooi gedicht van Simon Vinkenoog op stond.
De windroosdichter
Het is een heilig vuur
dat het gedicht doet branden,
het is een kostbaar uur
als het in jou ontvlamt.
Het gedicht is bedoeld
als levensteken: de taal leeft
en iedere dichter draagt
zijn eigen steentje bij.
Nieuwe dichters
houden de taal in leven:
zij hebben niets anders
dan zichzelf te geven.
Het woord dat hen bindt
is van den beginne
en komt als nieuw weer aan:
Mensen, leer je dichters verstaan!
Simon Vinkenoog
Beschermer van De Windroos
www.simonvinkenoog.nl
Deze kaart kreeg ik bij 4 bundels van De windroos,
poëziepodium voor nieuw talent.
2 x per jaar worden 4 bundels uitgegeven van
nieuwe dichters. (volgend jaar bij uitzondering 1 x )
Daar heb ik een abonnement op en
diverse dichters hebben hier op Leestafel al als dichter
van de maand gestaan.
Dettie
Naar aanleiding van het eerste gedicht schoot me te binnen dat ik nog een kaart had waar een mooi gedicht van Simon Vinkenoog op stond.
De windroosdichter
Het is een heilig vuur
dat het gedicht doet branden,
het is een kostbaar uur
als het in jou ontvlamt.
Het gedicht is bedoeld
als levensteken: de taal leeft
en iedere dichter draagt
zijn eigen steentje bij.
Nieuwe dichters
houden de taal in leven:
zij hebben niets anders
dan zichzelf te geven.
Het woord dat hen bindt
is van den beginne
en komt als nieuw weer aan:
Mensen, leer je dichters verstaan!
Simon Vinkenoog
Beschermer van De Windroos
www.simonvinkenoog.nl
Deze kaart kreeg ik bij 4 bundels van De windroos,
poëziepodium voor nieuw talent.
2 x per jaar worden 4 bundels uitgegeven van
nieuwe dichters. (volgend jaar bij uitzondering 1 x )
Daar heb ik een abonnement op en
diverse dichters hebben hier op Leestafel al als dichter
van de maand gestaan.
Dettie
Geplaatst: 15 dec 2007 02:48 pm
De lege stoel, in ons midden.
Wie is de elfde?
Hij heeft zich zo
gevoelig gemaakt
dat hij niet eens
meer doorzichtig
is, maar onzichtbaar.
Hij ziet. Alles. Hij hoort.
Alles wat je maar wenst,
onbezwaard gemoed
de leegte tegemoet.
Broeder, zuster-
uit het niets een groet.
Met de grond gelijk-
gemaakt.
Alles is hem overkomen.
Hij is het nooit meer
te boven gekomen.
Hij weet . Van niets.
Hij zegt, denkt, hoeft niets,
ga maar, beweegt hij,
doordring maar
probeer maar
a en o en e
iedereen
mee.
Simon Vinkenoog
Uit boekje Poetry International 1986
(uitgeverij of bron niet vermeld)
Leni
De lege stoel, in ons midden.
Wie is de elfde?
Hij heeft zich zo
gevoelig gemaakt
dat hij niet eens
meer doorzichtig
is, maar onzichtbaar.
Hij ziet. Alles. Hij hoort.
Alles wat je maar wenst,
onbezwaard gemoed
de leegte tegemoet.
Broeder, zuster-
uit het niets een groet.
Met de grond gelijk-
gemaakt.
Alles is hem overkomen.
Hij is het nooit meer
te boven gekomen.
Hij weet . Van niets.
Hij zegt, denkt, hoeft niets,
ga maar, beweegt hij,
doordring maar
probeer maar
a en o en e
iedereen
mee.
Simon Vinkenoog
Uit boekje Poetry International 1986
(uitgeverij of bron niet vermeld)
Leni
Geplaatst: 07 feb 2008 04:25 pm
ODE AAN HET BOEK
Het boek dat alles zegt,
het boek dat alle zwijgen weet te overschrijden.
Het boek zonder begin of einde,
het met je meelezende boek.
Het boek waarvan je de eerste lezer bent,
het boek dat antwoord geeft
op alle ooit gestelde vragen.
Het boek over de hinderlagen
van de liefde en de arglist
in elke argeloze voorbijganger.
Het boek dat dromen laat uitkomen,
in de weer met geslachtsnamen en aliassen.
Het boek van de achtergronden,
in de coulissen, tussen de actualiteiten.
In het boek komen zij thuis:
de verhalenvertellers en tovenaars,
de kruimeldieven en de flapuiten,
de postmodernen en eeuwig klassieken,
de bergbeklimmers en Godzoekers,
hobbyisten en verzamelaars.
Het boek slaat open op je eigen verhaal,
Sla het niet dicht - het is nog niet uit.
Het woord is de woning van taal en gevoel,
samenhangen en betekenissen.
Wikkend en wegend integriteit bewaken,
het hart laten spreken, de zon doen schijnen.
Weten, willen, wagen, zwijgen -
in het Boek zal alle kennis beklijven.
Simon Vinkenoog
Gepubliceerd in het tijdschrift voor lezers BOEK
nummer 1, jaargang 1, oktober/november 2004
Dettie
ODE AAN HET BOEK
Het boek dat alles zegt,
het boek dat alle zwijgen weet te overschrijden.
Het boek zonder begin of einde,
het met je meelezende boek.
Het boek waarvan je de eerste lezer bent,
het boek dat antwoord geeft
op alle ooit gestelde vragen.
Het boek over de hinderlagen
van de liefde en de arglist
in elke argeloze voorbijganger.
Het boek dat dromen laat uitkomen,
in de weer met geslachtsnamen en aliassen.
Het boek van de achtergronden,
in de coulissen, tussen de actualiteiten.
In het boek komen zij thuis:
de verhalenvertellers en tovenaars,
de kruimeldieven en de flapuiten,
de postmodernen en eeuwig klassieken,
de bergbeklimmers en Godzoekers,
hobbyisten en verzamelaars.
Het boek slaat open op je eigen verhaal,
Sla het niet dicht - het is nog niet uit.
Het woord is de woning van taal en gevoel,
samenhangen en betekenissen.
Wikkend en wegend integriteit bewaken,
het hart laten spreken, de zon doen schijnen.
Weten, willen, wagen, zwijgen -
in het Boek zal alle kennis beklijven.
Simon Vinkenoog
Gepubliceerd in het tijdschrift voor lezers BOEK
nummer 1, jaargang 1, oktober/november 2004
Dettie
Geplaatst: 27 nov 2008 11:50 am
Gisteren was Simon Vinkenoog op uitnodiging van het Literair Café Helmond te gast. (zie ook): www.simonvinkenoog.nl
(kersvers 26 en 27 november)
Dat was, wederzijds, op en top genieten. Een prachtige performance van de 80 jarige dichter en een bomvolle zaal.
Dit item even naar boven gehaald, want als ik ooit zo'n gedreven en energieke man gezien heb, is hij het wel!
Volluk!
Ik groeide op in
volksbuurten
als volksjongen
ik bezocht wekelijks
het volksbadhuis
ooit at ik wel eens in
een volksgaarkeuken
en af en toe in de
Volkenbond bij het
Entrepôtdok.
Op de Albert
Cuypmarkt bezoek ik
graag een
volkskoffiehuis
waar ik luister naar
volkswijsheid uit de
volksmond;
mijn moeder was
volksvrouw
en leed aan volksziekte
of - woede:
Schoonhouden! Voeten
vegen!
Wat moeten de buren
wel denken!
Ik wierp wel eens een
blik in de krant
die zich het
Volksdagblad noemde
en één van de kranten
die ik lees
heet de Volkskrant
Ik weet niets van
volksaard of volkseigen
ik ben geen
volksmenner of volksschrijver
en speel in geen enkel
volkstheater
Ik ben niemands
volksvertegenwoordiger
spreek namens geen
enkele bevolkingsgroep
en schrijf dit in mijn
volkstuin
in het Nederlands, de
taal van het volk
waartoe ik behoor.
Volluk! Is daar iemand?
Simon Vonkenoog
Uit: De ware Adam,
Passage, 2000
groetjes van irene (die nog steeds "high"is)
Laatst aangepast door irene op 29 nov 2008 09:41 pm, in totaal 3 keer bewerkt
Gisteren was Simon Vinkenoog op uitnodiging van het Literair Café Helmond te gast. (zie ook): www.simonvinkenoog.nl
(kersvers 26 en 27 november)
Dat was, wederzijds, op en top genieten. Een prachtige performance van de 80 jarige dichter en een bomvolle zaal.
Dit item even naar boven gehaald, want als ik ooit zo'n gedreven en energieke man gezien heb, is hij het wel!
Volluk!
Ik groeide op in
volksbuurten
als volksjongen
ik bezocht wekelijks
het volksbadhuis
ooit at ik wel eens in
een volksgaarkeuken
en af en toe in de
Volkenbond bij het
Entrepôtdok.
Op de Albert
Cuypmarkt bezoek ik
graag een
volkskoffiehuis
waar ik luister naar
volkswijsheid uit de
volksmond;
mijn moeder was
volksvrouw
en leed aan volksziekte
of - woede:
Schoonhouden! Voeten
vegen!
Wat moeten de buren
wel denken!
Ik wierp wel eens een
blik in de krant
die zich het
Volksdagblad noemde
en één van de kranten
die ik lees
heet de Volkskrant
Ik weet niets van
volksaard of volkseigen
ik ben geen
volksmenner of volksschrijver
en speel in geen enkel
volkstheater
Ik ben niemands
volksvertegenwoordiger
spreek namens geen
enkele bevolkingsgroep
en schrijf dit in mijn
volkstuin
in het Nederlands, de
taal van het volk
waartoe ik behoor.
Volluk! Is daar iemand?
Simon Vonkenoog
Uit: De ware Adam,
Passage, 2000
groetjes van irene (die nog steeds "high"is)
Laatst aangepast door irene op 29 nov 2008 09:41 pm, in totaal 3 keer bewerkt
Geplaatst: 28 nov 2008 02:20 pm
Hier staat een recensie van de avond in Helmond.
http://www.literaircafehelmond.nl/
Dettie
Hier staat een recensie van de avond in Helmond.
http://www.literaircafehelmond.nl/
Dettie
Geplaatst: 29 nov 2008 09:38 pm
En lees ook dit artikel:
http://www.parool.nl/parool/nl/508/De-C ... noog.dhtml
irene
En lees ook dit artikel:
http://www.parool.nl/parool/nl/508/De-C ... noog.dhtml
irene
Ver als de horizon ben je
ver als de horizon ben je
in de glazen kist van het weer geborgen
beukend op de blikken deksels
van het najaar
ik zie de bliksem langs je lichaam trillen
en de regen loopt onrustig door je ogen
ik kan de afstand die mij van je scheidt
in lichtjaren tellen
en in de meter van het geluid
zoemen de seconden
mijn handen opnieuw in gebruik gesteld
sluiten het onweer in je borsten buiten
alleen de regen is thuis
op de platte daken van de nachten
zonder duizelingen
Simon Vinkenoog
ver als de horizon ben je
in de glazen kist van het weer geborgen
beukend op de blikken deksels
van het najaar
ik zie de bliksem langs je lichaam trillen
en de regen loopt onrustig door je ogen
ik kan de afstand die mij van je scheidt
in lichtjaren tellen
en in de meter van het geluid
zoemen de seconden
mijn handen opnieuw in gebruik gesteld
sluiten het onweer in je borsten buiten
alleen de regen is thuis
op de platte daken van de nachten
zonder duizelingen
Simon Vinkenoog
Het gedicht
Het gedicht schrijft zichzelf:
het wiekt zich een recordvlucht door de tijd
het baant zich wrikkend een weg door tegemoetkomend verkeer
het zucht hardop, het gilt, huilt en fluistert.
Het spreekt hardop
het luistert en het doet soms alsof
alles kapot is
alles stuk slaat
alles verkeerd is
alles mis...
Het gedicht herneemt de ademhaling
stuwt de bloedsomloop
doet het hart slaan -
brengt geest en lichaam in beweging
leeft mee en leeft voort
slaat gaten in de herinnering
wiekt op
herstelt
slaat in
stemt toe
en in:
het gedicht.
Het gedicht is een wasdag, een afscheid,
een overstroming, een oponthoud, een deur dicht
die open waait, een zuiver weten dat
zonder het gedicht het leven niet is.
Zonder klanken op maat
gerangschikt in ritme of rijm
geen reden voor de pijn
geen echo aan het woord
geen zegen op het leven
geen ingang tot werkelijkheid.
Geen schilderkunst, geen voor- of nadenken,
geen verwondering, humor, gulle lach,
geboorteslag, stervensdag - zonder het gedicht.
Het broze, onaantastbare beeldhouwwoordbericht,
bizonder gemengd nieuws, supervoorpaginaverhaal
gekruid de dag, gepeperd de lessen, ontroerend de stem:
het gedicht - jij bent het.
Simon Vinkenoog
Het gedicht schrijft zichzelf:
het wiekt zich een recordvlucht door de tijd
het baant zich wrikkend een weg door tegemoetkomend verkeer
het zucht hardop, het gilt, huilt en fluistert.
Het spreekt hardop
het luistert en het doet soms alsof
alles kapot is
alles stuk slaat
alles verkeerd is
alles mis...
Het gedicht herneemt de ademhaling
stuwt de bloedsomloop
doet het hart slaan -
brengt geest en lichaam in beweging
leeft mee en leeft voort
slaat gaten in de herinnering
wiekt op
herstelt
slaat in
stemt toe
en in:
het gedicht.
Het gedicht is een wasdag, een afscheid,
een overstroming, een oponthoud, een deur dicht
die open waait, een zuiver weten dat
zonder het gedicht het leven niet is.
Zonder klanken op maat
gerangschikt in ritme of rijm
geen reden voor de pijn
geen echo aan het woord
geen zegen op het leven
geen ingang tot werkelijkheid.
Geen schilderkunst, geen voor- of nadenken,
geen verwondering, humor, gulle lach,
geboorteslag, stervensdag - zonder het gedicht.
Het broze, onaantastbare beeldhouwwoordbericht,
bizonder gemengd nieuws, supervoorpaginaverhaal
gekruid de dag, gepeperd de lessen, ontroerend de stem:
het gedicht - jij bent het.
Simon Vinkenoog
Ver als de horizon ben je
ver als de horizon ben je
in de glazen kist van het weer geborgen
beukend op de blikken deksels
van het najaar
ik zie de bliksem langs je lichaam trillen
en de regen loopt onrustig door je ogen
ik kan de afstand die mij van je scheidt
in lichtjaren tellen
en in de meter van het geluid
zoemen de seconden
mijn handen opnieuw in gebruik gesteld
sluiten het onweer in je borsten buiten
alleen de regen is thuis
op de platte daken van de nachten
zonder duizelingen
Simon Vinkenoog
Een mooi afscheidsgedicht, Cyra.
mira
WIJ ZIJN
Als de vlugge voetstap van de halsmisdaad,
als het bitterzoete wachten,
als de pijn van alleenzijn;
zonder reden. Radeloos en reddeloos,
beterwetend, alleswetend, nietswetend.
Woorden blijven in de handen steken,
speeksel verjaart in de mond,
klein vergif en rood verraad.
Nu zal het avondmaal smaken als gal,
en de kleine bruine minderheden in ons bloed
zullen vechten om vrijheid,
en de daad wordt verdaagd, en het woord wordt verdacht.
Nu zal het bloed blijven steken
en de hartklop wordt onhoorbaar.
Nu eindigt dit leven, nu nadert het leven,
hier staan wij naakt,
hier staan wij waar.
Dit gedicht komt uit: Dichters van deze tijd, uitgave 1969... in de tijd dat je voor de Middelbare School nog boeken en gedichten moest lezen.
Er stond een kruisje bij...
Vandaag 18 juli 2009 ter nagedachtenis aan het overlijden/en de begrafenis van Simon Vinkenoog geplaatst.
irene
Als de vlugge voetstap van de halsmisdaad,
als het bitterzoete wachten,
als de pijn van alleenzijn;
zonder reden. Radeloos en reddeloos,
beterwetend, alleswetend, nietswetend.
Woorden blijven in de handen steken,
speeksel verjaart in de mond,
klein vergif en rood verraad.
Nu zal het avondmaal smaken als gal,
en de kleine bruine minderheden in ons bloed
zullen vechten om vrijheid,
en de daad wordt verdaagd, en het woord wordt verdacht.
Nu zal het bloed blijven steken
en de hartklop wordt onhoorbaar.
Nu eindigt dit leven, nu nadert het leven,
hier staan wij naakt,
hier staan wij waar.
Dit gedicht komt uit: Dichters van deze tijd, uitgave 1969... in de tijd dat je voor de Middelbare School nog boeken en gedichten moest lezen.
Er stond een kruisje bij...
Vandaag 18 juli 2009 ter nagedachtenis aan het overlijden/en de begrafenis van Simon Vinkenoog geplaatst.
irene
Dit snelsonnet van Driek van Wissen (over Simon Vinkenoog) kwam ik tegen op een site:
http://www.gedichten.nl/nedermap/snelso ... sultaat=ja
irene
http://www.gedichten.nl/nedermap/snelso ... sultaat=ja
irene
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten