En zichzelf omarmde van schrik
Een heel pakkende en beeldende verwoording!
Gewoonlijk zegt men (in proza): beven van schrik, ineenkrimpen van schrik etc. maar dit zijn termen die enigszins afgesleten, verbleekt zijn.
Hier ziet men het kind zo voor zich: het slaat uit angst de armen om zich heen (in uiterste wanhoop en vertwijfeling?), intuïtief, armen om het lichaam om zichzelf te beschermen tegen iets, wat het ook is, dat het kind niet kan vatten.
Een aangrijpend beeld.
mira
Johanna Kruit (ja)
Er was een kind dat door het raam naar binnen keek
Een aantal interpretaties lijken me mogelijk.
Misschien deze:
Iemand kijkt door het raam naar buiten
ziet de zee, het schip, de duin, een meeuw...
ziet dan ook een kind dat naar binnen kijkt
misschien is het het kind wel dat zichzelf in spiegelbeeld ziet
en schrikt....
Tiba.
Een aantal interpretaties lijken me mogelijk.
Misschien deze:
Iemand kijkt door het raam naar buiten
ziet de zee, het schip, de duin, een meeuw...
ziet dan ook een kind dat naar binnen kijkt
misschien is het het kind wel dat zichzelf in spiegelbeeld ziet
en schrikt....
Tiba.
Oude Veerhaven bij Kats
Geen meeuw hoe hoog ook die niet krijst
wanneer we gaan langs oevers van basalt
waar steeds opnieuw achter de dijk een
valk omhoog klimt , bidt en afscheid schrijft
tussen zijn jachtterrein en ons. Verlaten werd
de oude haven die verviel . Gras loopt ver
over het plein waarvan de stenen her en der
verzakten. Auto’s stonden waar nu water is.
Verleden komt hier aan het licht . De wind
draagt als een lopend vuurtje alles aan
wat ik wil zien. Ik zoek een naam voor
wat verdween . Mijn blik vindt nergens
houvast meer. Jij legt in beelden vast
wat er nog over is van wat eens toekomst was.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “ Voorheen te Orisande “
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Geen meeuw hoe hoog ook die niet krijst
wanneer we gaan langs oevers van basalt
waar steeds opnieuw achter de dijk een
valk omhoog klimt , bidt en afscheid schrijft
tussen zijn jachtterrein en ons. Verlaten werd
de oude haven die verviel . Gras loopt ver
over het plein waarvan de stenen her en der
verzakten. Auto’s stonden waar nu water is.
Verleden komt hier aan het licht . De wind
draagt als een lopend vuurtje alles aan
wat ik wil zien. Ik zoek een naam voor
wat verdween . Mijn blik vindt nergens
houvast meer. Jij legt in beelden vast
wat er nog over is van wat eens toekomst was.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “ Voorheen te Orisande “
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Brief aan de zee
Ooit heb ik geprobeerd je geheim
te doorgronden , maar je pakte je
zout in en droeg je geluiden weg
en in je golven stond
verboden toegang.
Vergeefs probeerde ik de dagen op
muziek te zetten
maar ach
zelfs de regen liep mij nonchalant
voorbij en met
eeuwen stof over mijn voetstappen
bleef ik in de trieste sfeer van
oude gebeden en weefde verward
aan een sprookje dat vrede heet.
Dan liet ik mij verleiden om te gaan
met de stemmen
- landinwaarts -
maar er waren meer dingen dan een
dromer ooit zal zien
en de wegen te veel
onderweg.
En zo schrijf ik me zee
naar je toe
en al ben je te oud om met
nieuwe woorden aan te spreken
toch vraag ik je
overstem mijn gedachten
zet voet aan mijn land
en brengt mij tot zwijgen.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “Landgrens “
Uitgeverij WEL - Bergen op Zoom
Ons toegezonden door Johanna Kruit.
Dettie
Ooit heb ik geprobeerd je geheim
te doorgronden , maar je pakte je
zout in en droeg je geluiden weg
en in je golven stond
verboden toegang.
Vergeefs probeerde ik de dagen op
muziek te zetten
maar ach
zelfs de regen liep mij nonchalant
voorbij en met
eeuwen stof over mijn voetstappen
bleef ik in de trieste sfeer van
oude gebeden en weefde verward
aan een sprookje dat vrede heet.
Dan liet ik mij verleiden om te gaan
met de stemmen
- landinwaarts -
maar er waren meer dingen dan een
dromer ooit zal zien
en de wegen te veel
onderweg.
En zo schrijf ik me zee
naar je toe
en al ben je te oud om met
nieuwe woorden aan te spreken
toch vraag ik je
overstem mijn gedachten
zet voet aan mijn land
en brengt mij tot zwijgen.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “Landgrens “
Uitgeverij WEL - Bergen op Zoom
Ons toegezonden door Johanna Kruit.
Dettie
Regen
De lucht raakt maar niet leeg
er groeien plassen in de straat
waar eerst nog zonlicht was
komen nu wolken naar omlaag.
De kano op de auto regent vol
de boterhammen zijn nog in de mand
ik vouw een bootje van het weerbericht
er kunnen zeven bootjes uit een krant.
Ik wou dat het nog gister was
dan zouden we vandaag een dagje weg
de bootjes laat ik varen in een plas
ze zijn al heel de ochtend onderweg.
Johanna Kruit
Gedicht uit de jeugdbundel “Wat je voelt zit in je hoofd “
Uitgeverij Bakermat - België
De lucht raakt maar niet leeg
er groeien plassen in de straat
waar eerst nog zonlicht was
komen nu wolken naar omlaag.
De kano op de auto regent vol
de boterhammen zijn nog in de mand
ik vouw een bootje van het weerbericht
er kunnen zeven bootjes uit een krant.
Ik wou dat het nog gister was
dan zouden we vandaag een dagje weg
de bootjes laat ik varen in een plas
ze zijn al heel de ochtend onderweg.
Johanna Kruit
Gedicht uit de jeugdbundel “Wat je voelt zit in je hoofd “
Uitgeverij Bakermat - België
Geluiden
Er waren soms vreemde geluiden
die klommen door het raam naar binnen
alsof ergens dieren huilden
in bange woorden en zinnen.
De wind bewoog dan gordijnen
en nooit zag je dat wat er was
de nacht hield zich schuil in het gras
en waar zou de dag beginnen ?
Dan kroop je maar diep in je dromen
en wilde alleen maar schuilen
want dieren die ’s nachts kwamen huilen
kon je later nog tegenkomen.
Johanna Kruit
Ongepubliceerd jeugdgedicht
Ons toegezonden door Johanna Kruit
Dettie
Er waren soms vreemde geluiden
die klommen door het raam naar binnen
alsof ergens dieren huilden
in bange woorden en zinnen.
De wind bewoog dan gordijnen
en nooit zag je dat wat er was
de nacht hield zich schuil in het gras
en waar zou de dag beginnen ?
Dan kroop je maar diep in je dromen
en wilde alleen maar schuilen
want dieren die ’s nachts kwamen huilen
kon je later nog tegenkomen.
Johanna Kruit
Ongepubliceerd jeugdgedicht
Ons toegezonden door Johanna Kruit
Dettie
Letterlijk en figuurlijk een (lekker) luchtig gedicht,
waar je niet te lang over/bij na hoeft te denken.
Wel benieuwd wat er verkeerd ging,
en waarom iedereen weer alleen was toen de zon op kwam
(misschien omdat ieder weer eenzaam in zijn/haar eigen bed
lag uit te slapen overdag?
)
waar je niet te lang over/bij na hoeft te denken.
Wel benieuwd wat er verkeerd ging,
en waarom iedereen weer alleen was toen de zon op kwam
(misschien omdat ieder weer eenzaam in zijn/haar eigen bed
lag uit te slapen overdag?
)~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~
(naar: Italo Calvino)
(naar: Italo Calvino)
Molly schreef:Letterlijk en figuurlijk een (lekker) luchtig gedicht,
waar je niet te lang over/bij na hoeft te denken.
Wel benieuwd wat er verkeerd ging,
en waarom iedereen weer alleen was toen de zon op kwam
(misschien omdat ieder weer eenzaam in zijn/haar eigen bed
lag uit te slapen overdag?
Naar welk gedicht verwijs je Molly?
Dettie
Dettie schreef:Geluiden
Er waren soms vreemde geluiden
die klommen door het raam naar binnen
alsof ergens dieren huilden
in bange woorden en zinnen.
De wind bewoog dan gordijnen
en nooit zag je dat wat er was
de nacht hield zich schuil in het gras
en waar zou de dag beginnen ?
Dan kroop je maar diep in je dromen
en wilde alleen maar schuilen
want dieren die ’s nachts kwamen huilen
kon je later nog tegenkomen.
Johanna Kruit
Zelfs in dit ongepubliceerd jeugdgedicht vind ik de hierboven aangehaalde "eenvoudige veelzeggendheid" (de angst voor het donker, en de geluiden die je niet kan onderbrengen) terug. Het enige (volgens mij) wat wijst op een "beginnend" dichter, is het einde van de laatste strofe. Die vind ik wat stroef klinken.
Geheim
Soms is het ergens te horen. We luisteren
naar hoe het komt verscholen in een woord
of een gebaar : niets mag verloren gaan van
wat bestaat.
Stilte gonst er omheen wanneer het door
de kamer gaat want wat we met elkaar
verzwijgen wordt uitgesproken
minder waar.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “Winterdagboek “
Doorgeverij Zinderend – Bergen op Zoom - 2007
Ons toegezonden door Johanna Kruit
Dettie
Soms is het ergens te horen. We luisteren
naar hoe het komt verscholen in een woord
of een gebaar : niets mag verloren gaan van
wat bestaat.
Stilte gonst er omheen wanneer het door
de kamer gaat want wat we met elkaar
verzwijgen wordt uitgesproken
minder waar.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “Winterdagboek “
Doorgeverij Zinderend – Bergen op Zoom - 2007
Ons toegezonden door Johanna Kruit
Dettie
Dettie schreef:Geheim
Soms is het ergens te horen. We luisteren
naar hoe het komt verscholen in een woord
of een gebaar : niets mag verloren gaan van
wat bestaat.
Stilte gonst er omheen wanneer het door
de kamer gaat want wat we met elkaar
verzwijgen wordt uitgesproken
minder waar.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “Winterdagboek “
Doorgeverij Zinderend – Bergen op Zoom - 2007
Dettie
De vormgeving van de gedichten van Johanna Kruit begint mij meer en meer te intrigeren. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen, en ik vind dit zeer duidelijk terug in dit gedicht, dat zij zeer regelmatig de voorkeur geeft aan enjambementen boven het soms kunstmatig aandoende einde van een versregel.
Het "geheim" wordt wel in taal omschreven, maar het wordt in de tekst alleen maar aangeduid met "het", zodat het uiteindelijk zelfs in taal niet tot uiting komt.
Lezer100
Dettie schreef:Is poëzie niet net zoiets?
In poëzie wordt 'het' ook vaak niet gezegd. Als je plat zou zeggen waar het om gaat is het geen poëzie meer.
Juist het eromheen trekken, het niet bij naam noemen maakt het tot poëzie.
Dettie
Net zoals het begrip "literatuur" is volgens mij ook het begrip "poëzie" niet echt gemakkelijk te omschrijven, Dettie. Maar je raakt wel de kern ervan. Iets om verder over te filosoferen in een ander item ?
Lezer100
Slaap
De nacht is zwart van schaduw
ik dek de stilte toe
De maan drinkt van het water
mijn ogen worden moe.
De wereld gaat maar verder
de avond is al laat.
Waarom mag ik niet blijven
wanneer ik strakjes slaap?
Johanna Kruit
Gedicht uit de jeugdbundel : “Vannacht zijn we verdwenen“
Bakermat Uitgevers - Belgie
De nacht is zwart van schaduw
ik dek de stilte toe
De maan drinkt van het water
mijn ogen worden moe.
De wereld gaat maar verder
de avond is al laat.
Waarom mag ik niet blijven
wanneer ik strakjes slaap?
Johanna Kruit
Gedicht uit de jeugdbundel : “Vannacht zijn we verdwenen“
Bakermat Uitgevers - Belgie
Dettie schreef:Slaap
De nacht is zwart van schaduw
ik dek de stilte toe
De maan drinkt van het water
mijn ogen worden moe.
De wereld gaat maar verder
de avond is al laat.
Waarom mag ik niet blijven
wanneer ik strakjes slaap?
Johanna Kruit
Gedicht uit de jeugdbundel : “Vannacht zijn we verdwenen“
Bakermat Uitgevers - Belgie
Ik moest hierbij toch even onwillekeurig denken aan "Avondliedeken" van Alice Nahon. Maar toch klinkt dit heel fris, en het is zeker geen slaafse navolging.
Lezer100
Het heeft er wel een beetje van weg inderdaad maar ik denk dat het gedicht van Johanna Kruit een andere strekking heeft.
In dit gedicht wil het kind eigenlijk niet gaan slapen, wil het langer wakker blijven.
In Avondliedeken overpeinst Alice Nahon de dag en hoopt dat ze tenminste één iemand geholpen heeft die dag.
http://users.telenet.be/gaston.d.haese/ ... ekens.html
Maar ik snap wel waarom je daaraan denken moet.
Dettie
In dit gedicht wil het kind eigenlijk niet gaan slapen, wil het langer wakker blijven.
In Avondliedeken overpeinst Alice Nahon de dag en hoopt dat ze tenminste één iemand geholpen heeft die dag.
http://users.telenet.be/gaston.d.haese/ ... ekens.html
Maar ik snap wel waarom je daaraan denken moet.
Dettie
Een eiland
Er was een eiland vol dromen
met geuren van water en wind
de wolken erboven leken
op het sprookjesboek van een kind.
Er mochten geen mensen komen
omdat het geheimen had
met de zilveren zucht van de hemel
en de groene zee van het gras.
Soms klonk er de roep van een vogel
terwijl er geen vogel was
ik kon er naartoe in mijn dromen
met een boot die er ook niet was.
Dit alles is lang geleden
het eiland verzonk in de zee
de duisternis zingt in de gaten
de golven neuriën mee.
Johanna Kruit
Dit gedicht verschijnt in de allereerste scheurkalender met poëzie voor jongeren
“Zwemmen met je kleren aan “ - 2011
Een kalender boordevol nieuwe gedichten voor lezers vanaf 10 jaar.
Ons toegestuurd door Johanna Kruit
Er was een eiland vol dromen
met geuren van water en wind
de wolken erboven leken
op het sprookjesboek van een kind.
Er mochten geen mensen komen
omdat het geheimen had
met de zilveren zucht van de hemel
en de groene zee van het gras.
Soms klonk er de roep van een vogel
terwijl er geen vogel was
ik kon er naartoe in mijn dromen
met een boot die er ook niet was.
Dit alles is lang geleden
het eiland verzonk in de zee
de duisternis zingt in de gaten
de golven neuriën mee.
Johanna Kruit
Dit gedicht verschijnt in de allereerste scheurkalender met poëzie voor jongeren
“Zwemmen met je kleren aan “ - 2011
Een kalender boordevol nieuwe gedichten voor lezers vanaf 10 jaar.
Ons toegestuurd door Johanna Kruit
Limiet
We zijn aan de tijd gegeven
wij werden een muur van licht
die ooit met angst en beven
door iets werd opgericht.
Wij tellen de doden die werden
als wij zullen zijn , wij vergaan
als stenen die altijd ergens
van bergen te pletter slaan.
Wij schuiven herinneringen
ineen om te houden wat is
opdat ooit licht zal zingen
achter duisternis.
Johanna Kruit
Ons toegezonden door Johanna Kruit
Het is bijna een gebed vind ik.
Dettie
We zijn aan de tijd gegeven
wij werden een muur van licht
die ooit met angst en beven
door iets werd opgericht.
Wij tellen de doden die werden
als wij zullen zijn , wij vergaan
als stenen die altijd ergens
van bergen te pletter slaan.
Wij schuiven herinneringen
ineen om te houden wat is
opdat ooit licht zal zingen
achter duisternis.
Johanna Kruit
Ons toegezonden door Johanna Kruit
Het is bijna een gebed vind ik.
Dettie
Dettie schreef:Zoals soms woorden in een hoofd
verschuiven en uitzicht krijgen
stijgen meeuwen op van water.
Schrijven zij in winterlicht
iets van onbegrepen leven
dat als uitzicht is gebleven.
Dettie
Mooie vergelijking. Persoonlijk zou ik het woord "uitzicht" maar één keer proberen te gebruiken, maar ik zie niet zo direct een ander woord om het te vervangen.
Lezer100
Ter gelegenheid van de Nationale gedichtendag wil ik u graag onderstaand gedicht aanbieden
Een dichter
Een dichter is een tovenaar:
hij tovert woorden bij elkaar
die zo tezamen komen
als beelden doen in dromen.
Een dichter is een taalatleet
die alle woorden die hij weet
zo aan elkaar kan rijgen
dat jij er van gaat zwijgen.
Een dichter is een virtuoos
van elke bloem maakt hij een roos
zijn woorden staan te dringen
om maar te mogen zingen.
Een dichter is een vreemd persoon.
Maar verder is hij heel gewoon.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel " Wie weet nog waar we zijn "
Uitgeverij Leopold Amsterdam
dettie
Een dichter
Een dichter is een tovenaar:
hij tovert woorden bij elkaar
die zo tezamen komen
als beelden doen in dromen.
Een dichter is een taalatleet
die alle woorden die hij weet
zo aan elkaar kan rijgen
dat jij er van gaat zwijgen.
Een dichter is een virtuoos
van elke bloem maakt hij een roos
zijn woorden staan te dringen
om maar te mogen zingen.
Een dichter is een vreemd persoon.
Maar verder is hij heel gewoon.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel " Wie weet nog waar we zijn "
Uitgeverij Leopold Amsterdam
dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten