Jorien Brugmans
Jorien Brugmans
Met trots presenteer ik de dichter/kunstenares Jorien Brugmans, naast haar mooie gedichten mocht ik ook enkele afbeeldingen van haar kunstwerken plaatsen.
Zie http://www.poezie-leestafel.info/jorien-brugmans
Er komen meer gedichten en afbeeldingen bij.
Ik kreeg steeds onverwacht visite en kon zodoende niet veel aan de site en het forum doen.
Dettie
Zie http://www.poezie-leestafel.info/jorien-brugmans
Er komen meer gedichten en afbeeldingen bij.
Ik kreeg steeds onverwacht visite en kon zodoende niet veel aan de site en het forum doen.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Aug 02, 2009 08:27, 1 keer totaal gewijzigd.
weten
weet je, een halt
toeroepen aan wat is
wat meer dan ooit
in welke zin dan ook
niet weg te denken valt
weet je, een leven
lang niet meer zijn
dan wat tijd die
opgestapeld ligt te sterven
en daar dan zin aan geven
weet je, je jaren
vullen met geluid dat
overal geklonken heeft
vol van akkoorden
zonder de stilte te ervaren
ik weet het en verkies
te leven in een oceaan
van woorden
onthoud me zo van
leegte, van verlies
uit grenzen 2009
jorien brugmans
weet je, een halt
toeroepen aan wat is
wat meer dan ooit
in welke zin dan ook
niet weg te denken valt
weet je, een leven
lang niet meer zijn
dan wat tijd die
opgestapeld ligt te sterven
en daar dan zin aan geven
weet je, je jaren
vullen met geluid dat
overal geklonken heeft
vol van akkoorden
zonder de stilte te ervaren
ik weet het en verkies
te leven in een oceaan
van woorden
onthoud me zo van
leegte, van verlies
uit grenzen 2009
jorien brugmans
-
- Berichten: 217
- Lid geworden op: Za Jun 27, 2009 18:11
- Locatie: Hoogland
- Contact:
-
- Berichten: 217
- Lid geworden op: Za Jun 27, 2009 18:11
- Locatie: Hoogland
- Contact:
Ik heb het allemaal gezien, Dettie.
Deze dichteres grijpt me ( aan) , dus in beide betekenissen.
Verder moet ik zeggen, dat ik dingen mooi vind of niet, maar zelf niet iemand ben,die gedichten ontleedt. Voor mij zijn gedichten geen onderwerp van discussie. Als iets me aanspreekt, denk ik dat ik het begrepen hebt en als het niet bij me aansluit, net als bij proza dan lees ik het niet verder.
Begrijpen hoeft ook niet altijd , je kan naar iets kijken en het mooi vinden, geroerd worden, maar ook dan of juist dan ga ik niet ontleden.
Voor mij is ontleden iets pragmatisch iets voor de wetenschap en kunst laat je in zijn glorie.
Ik weet dat er mensen zijn die dat anders beleven,maar ik ben wie ik ben.
Maar mijn waardering wil ik graag uitspreken en misschien vaker, zodat duidelijk is,dat ik het tot me genomen heb,als toeschouwer, als ik ga schrijven , ben ik het ,de schrijfster Manja Croiset en niet meer de schilder, de schrijver de musicus,ik ben dus of puur consument of zelf kunstenaar
, maar dat is het voor mij.
Als ik wel inhoudelijker op iets in ga, leg ik mezelf erin en pak het van de kunstenaar af en dat wekt irritatie om, logisch want dan gaat het over mijn gevoel en niet meer van die van de besproken kunstenaar.
Manja Croiset
Deze dichteres grijpt me ( aan) , dus in beide betekenissen.
Verder moet ik zeggen, dat ik dingen mooi vind of niet, maar zelf niet iemand ben,die gedichten ontleedt. Voor mij zijn gedichten geen onderwerp van discussie. Als iets me aanspreekt, denk ik dat ik het begrepen hebt en als het niet bij me aansluit, net als bij proza dan lees ik het niet verder.
Begrijpen hoeft ook niet altijd , je kan naar iets kijken en het mooi vinden, geroerd worden, maar ook dan of juist dan ga ik niet ontleden.
Voor mij is ontleden iets pragmatisch iets voor de wetenschap en kunst laat je in zijn glorie.
Ik weet dat er mensen zijn die dat anders beleven,maar ik ben wie ik ben.
Maar mijn waardering wil ik graag uitspreken en misschien vaker, zodat duidelijk is,dat ik het tot me genomen heb,als toeschouwer, als ik ga schrijven , ben ik het ,de schrijfster Manja Croiset en niet meer de schilder, de schrijver de musicus,ik ben dus of puur consument of zelf kunstenaar

Als ik wel inhoudelijker op iets in ga, leg ik mezelf erin en pak het van de kunstenaar af en dat wekt irritatie om, logisch want dan gaat het over mijn gevoel en niet meer van die van de besproken kunstenaar.
Manja Croiset
gedichten of gedachten
weten
weet je, een halt
toeroepen aan wat is
wat meer dan ooit
in welke zin dan ook
niet weg te denken valt
weet je, een leven
lang niet meer zijn
dan wat tijd die
opgestapeld ligt te sterven
en daar dan zin aan geven
weet je, je jaren
vullen met geluid dat
overal geklonken heeft
vol van akkoorden
zonder de stilte te ervaren
ik weet het en verkies
te leven in een oceaan
van woorden
onthoud me zo van
leegte, van verlies
uit grenzen 2009
jorien brugmans
Dit lijkt me een 'beschouwend' gedicht. De dichteres staat even stil bij 'wat is', wellicht ook bij 'wat was'.
'halt' in de eerste versregel klinkt na.
Is het (ook) een 'halt' aan de herinneringen die zo hardnekkig kunnen zijn?
De laatste strofe wijst op een inzicht, een besef: 'ik weet het'.
De dichteres heeft een keuze gemaakt.
Dit 'redt' haar, van leegte, van verlies.
Een eerste indruk.
mira
-
- Berichten: 217
- Lid geworden op: Za Jun 27, 2009 18:11
- Locatie: Hoogland
- Contact:
weet je, je jaren
vullen met geluid dat
overal geklonken heeft
vol van akkoorden
zonder de stilte te ervaren
ik weet het en verkies
te leven in een oceaan
van woorden
onthoud me zo van
leegte, van verlies
"te leven in een oceaan van woorden" dat klinkt mooi en blijkt een remedie te zijn tegen leegte, verlies.
In de voorgaande strofe: "vullen met geluid... geklonken... akkoorden"
geluid en klanken zijn een opvulling, waarschijnlijk ook van de leegte.
"zonder de stilte te ervaren" hoe dat opvatten?
Ieder mens heeft al wel eens de stilte ervaren, niemand ontkomt daaraan.
Wellicht wil de dichteres deze stilte vermijden en daarom opvulling zoeken met klanken, geluiden, akkoorden en woorden, vooral woorden, een hele oceaan van... en daarom gedichten schrijven.
Tiba.
vullen met geluid dat
overal geklonken heeft
vol van akkoorden
zonder de stilte te ervaren
ik weet het en verkies
te leven in een oceaan
van woorden
onthoud me zo van
leegte, van verlies
"te leven in een oceaan van woorden" dat klinkt mooi en blijkt een remedie te zijn tegen leegte, verlies.
In de voorgaande strofe: "vullen met geluid... geklonken... akkoorden"
geluid en klanken zijn een opvulling, waarschijnlijk ook van de leegte.
"zonder de stilte te ervaren" hoe dat opvatten?
Ieder mens heeft al wel eens de stilte ervaren, niemand ontkomt daaraan.
Wellicht wil de dichteres deze stilte vermijden en daarom opvulling zoeken met klanken, geluiden, akkoorden en woorden, vooral woorden, een hele oceaan van... en daarom gedichten schrijven.
Tiba.
Tiba schreef:Wellicht wil de dichteres deze stilte vermijden en daarom opvulling zoeken met klanken, geluiden, akkoorden en woorden, vooral woorden, een hele oceaan van... en daarom gedichten schrijven.
Ja Tiba ik denk dat, dat het is. Ik had moeite met deze laatste versregels.
Het gedicht komt op mij over als zien/horen dat er veel gebabbeld wordt, zomaar in het wilde weg zonder inhoud. Geluid produceren dus. Geluid dat overal geklonken heeft (dezelfde muziek overal, iedereen zegt hetzelfde) Zin geven aan niets, leeg gepraat.
Volgens mij verwoordt ze dat hierin:
weet je, een leven
lang niet meer zijn
dan wat tijd die
opgestapeld ligt te sterven
en daar dan zin aan geven
weet je, je jaren
vullen met geluid dat
overal geklonken heeft
vol van akkoorden
zonder de stilte te ervaren
Een wereld vol van geluid dus waarbij stilte vermeden wordt. Het oppervlakkige gepraat ervaart ze als verlies. Ze mist gesprekken/muziek met inhoud. Ze mist het samen stil kunnen zijn.
ik weet het en verkies
te leven in een oceaan
van woorden
onthoud me zo van
leegte, van verlies
Zij weet/ziet dat en verkiest de woorden op schrift, gedichten. Daarin kan ze inhoud/diepte geven en zo onthoudt ze zich van leegte en verlies.
Ben benieuwd of jullie het ook zo zien of heel anders.
Dettie
Even een prakisch vraagje over deze topic:
Is dit een pas gestarte topic en is Jorien Brugmans dus de eerste Dichter van de Maand? En op basis waarvan wordt iemand Dichter van de Maand?
Door wie/wat wordt dat besloten of bepaald?
Molly
Is dit een pas gestarte topic en is Jorien Brugmans dus de eerste Dichter van de Maand? En op basis waarvan wordt iemand Dichter van de Maand?
Door wie/wat wordt dat besloten of bepaald?
Molly
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~
(naar: Italo Calvino)
(naar: Italo Calvino)
Nee het is geen pas gestart topic. We doen dit al heel lang.
Ik verzorg de dichter van de maand. Dat wil zeggen dat ik contact met dichters opneem en vraag of zij geïnteresseerd zijn. In enkele gevallen neemt een dichter contact met mij op met de vraag of ik gedichten van hem of haar wil plaatsen.
Leden kunnen altijd contact met me opnemen als zij een dichter graag geplaatst willen zien, of een dichter als dichter van de maand willen hebben, graag dan het contactadres (email- of huisadres) van de dichter erbij vermelden.
De basis dat iemand dichter van de maand wordt, is dat het wel echt gedichten moeten zijn, geen rijmpjes.
De dichter van de maand stuurt mij de gedichten die hij/zij graag geplaatst willen zien. Eveneens sturen ze een korte CV en een foto van zichzelf. Ik overleg dan met de dichters hoe ze de gedichten geplaatst willen hebben, in welke volgorde, welk lettertype, al dan niet met afbeeldingen enz. en ik vraag of de gedichten na die maand mogen blijven staan of dat ze weer weg moeten en of we eventueel meer gedichten van ze mogen plaatsen.
De aard van toestemming staat altijd in het eerste bericht.
De dichter van de maand pagina is dus hún pagina. Ik ben vaak al erg blij dat ze toestemming geven en vaak zijn zij ook blij dat hun gedichten geplaatst worden en/of extra aandacht krijgen, mooie wisselwerking dus.
Groetjes
Dettie
N.B. Als ik eens tijd heb dan zal ik bij dit item een lijstje plaatsen van de dichters die dichter van de maand zijn geweest.
---
Ik verzorg de dichter van de maand. Dat wil zeggen dat ik contact met dichters opneem en vraag of zij geïnteresseerd zijn. In enkele gevallen neemt een dichter contact met mij op met de vraag of ik gedichten van hem of haar wil plaatsen.
Leden kunnen altijd contact met me opnemen als zij een dichter graag geplaatst willen zien, of een dichter als dichter van de maand willen hebben, graag dan het contactadres (email- of huisadres) van de dichter erbij vermelden.
De basis dat iemand dichter van de maand wordt, is dat het wel echt gedichten moeten zijn, geen rijmpjes.
De dichter van de maand stuurt mij de gedichten die hij/zij graag geplaatst willen zien. Eveneens sturen ze een korte CV en een foto van zichzelf. Ik overleg dan met de dichters hoe ze de gedichten geplaatst willen hebben, in welke volgorde, welk lettertype, al dan niet met afbeeldingen enz. en ik vraag of de gedichten na die maand mogen blijven staan of dat ze weer weg moeten en of we eventueel meer gedichten van ze mogen plaatsen.
De aard van toestemming staat altijd in het eerste bericht.
De dichter van de maand pagina is dus hún pagina. Ik ben vaak al erg blij dat ze toestemming geven en vaak zijn zij ook blij dat hun gedichten geplaatst worden en/of extra aandacht krijgen, mooie wisselwerking dus.
Groetjes
Dettie
N.B. Als ik eens tijd heb dan zal ik bij dit item een lijstje plaatsen van de dichters die dichter van de maand zijn geweest.
---
ode
als er al ruimte is
binnen de grenzen
van de tijd
dan zoek ik haar
in speels gestoei met woorden
in kracht van taal die meer is
dan het buigend staal
waarmee men zinnen vorm geeft
geef mij een stapeling van stijl
die warmte in zich heeft
die zachtjes zucht onder het broos
gewicht van neergelaten stof
geef me mijn dichters, geef me Kloos
laat Slauerhoff zijn liedjes van verlangen
en voel en voel de golven van Vasalis
laat alles binnen, zolang er taal is,
is er Bloem en Nijhoff en De Coninck
laat ieder mens zijn eigen woning
vol gedachten, vol met vragen
geen woord laat toe dat het gedragen
wordt door letterdictatuur
geef me de kracht
het heilig vuur van grenzeloos verbouwen
aan een muur van zachte klank
waaraan ik levenslang
mij mag beklagen
Uit grenzen 2009
Jorien Brugmans
Even dit gedicht gekopiëerd, ik kom erop terug.
Tiba.
als er al ruimte is
binnen de grenzen
van de tijd
dan zoek ik haar
in speels gestoei met woorden
in kracht van taal die meer is
dan het buigend staal
waarmee men zinnen vorm geeft
geef mij een stapeling van stijl
die warmte in zich heeft
die zachtjes zucht onder het broos
gewicht van neergelaten stof
geef me mijn dichters, geef me Kloos
laat Slauerhoff zijn liedjes van verlangen
en voel en voel de golven van Vasalis
laat alles binnen, zolang er taal is,
is er Bloem en Nijhoff en De Coninck
laat ieder mens zijn eigen woning
vol gedachten, vol met vragen
geen woord laat toe dat het gedragen
wordt door letterdictatuur
geef me de kracht
het heilig vuur van grenzeloos verbouwen
aan een muur van zachte klank
waaraan ik levenslang
mij mag beklagen
Uit grenzen 2009
Jorien Brugmans
Even dit gedicht gekopiëerd, ik kom erop terug.
Tiba.
Ik wacht nog op het terugkomen van Tiba (zie boven) maar kon niet wachten onderstaand gedicht te plaatsen.
loskomen
een aarzeling, nog al te
zeer gewend aan zekerheid
van vaste grond, wat twijfel
ook over geloof in eigen
kracht. hoe kan ik mij, die
zó verankerd stond, bewegen
boven de zwaarte van mijn
zijn? hoe kan ik lichter zijn
dan lucht met wat ik
meetors aan gewicht? en
telt verleden tijd niet mee,
de dagen dat ik vol zat
van bezit en zucht naar
aardse pracht? er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag.
voor deze hemelvaart
bestaat geen gids,
geen document,
geen routekaart.
er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag.
Bijzonder mooi!
Pieter
loskomen
een aarzeling, nog al te
zeer gewend aan zekerheid
van vaste grond, wat twijfel
ook over geloof in eigen
kracht. hoe kan ik mij, die
zó verankerd stond, bewegen
boven de zwaarte van mijn
zijn? hoe kan ik lichter zijn
dan lucht met wat ik
meetors aan gewicht? en
telt verleden tijd niet mee,
de dagen dat ik vol zat
van bezit en zucht naar
aardse pracht? er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag.
voor deze hemelvaart
bestaat geen gids,
geen document,
geen routekaart.
er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag.
Bijzonder mooi!
Pieter
laat ieder mens zijn eigen woning
vol gedachten, vol met vragen
geen woord laat toe dat het gedragen
wordt door letterdictatuur
geef me de kracht
het heilig vuur van grenzeloos verbouwen
aan een muur van zachte klank
waaraan ik levenslang
mij mag beklagen
Dit is zo kernachtig verwoord, dat het mij moeite kost om wat ik er uit proef in gewone spreektaal uit te drukken. Ik doe een poging.
Wat er omgaat in elk afzonderlijk mens is zo uniek, dat bij iedereen dezelfde woorden andere associaties op zullen roepen. Niemand heeft het recht een bepaald woord slechts èèn betekenis toe te kennen (letterdictatuur).
Het heilig vuur is de gedrevenheid van de dichter. Ze suggereert de Klaagmuur (in Jeruzalem): waar briefjes met gebeden en verzoeken ingestopt worden. Door haar grenzeloos spel met woorden en klanken ontstaan haar gedichten waarin ze op haar manier de gebeden en verzoeken kan verwoorden. Geef mij de kracht, klinkt als het begin van een gebed.
Jij haalt er de strofe uit die ook mij het meeste aanspreekt, of miss. beter gezegd, die met de grootste kracht.
het heilig vuur van grenzeloos verbouwen
aan een muur van zachte klank
waaraan ik levenslang
mij mag beklagen
Jij hebt dat heel mooi verwoord, Jannie.
Het komt bij mij ook over alsof ze haar eigen "klaagmuur" claimt, om daar eindeloos aan te verbouwen, om eindeloos te werken met taal en woorden, stijl en "zachte klanken". Het is haar opperste wens dat dit haar mag gegeven zijn.
"Laat ieder mens zijn eigen woning"
Laat ieder zijn eigen manier van uitdrukken en laat mij daarin ook mijn eigen "woning" vinden. Zo komt het op me over.
In de voorafgaande strofe:
geef me mijn dichters, geef me Kloos
laat Slauerhoff zijn liedjes van verlangen
en voel en voel de golven van Vasalis
laat alles binnen, zolang er taal is,
is er Bloem en Nijhoff en De Coninck
vind ik de echo van de Coninck:
Geef me Nescio en Tsjechov, oude boeken.
Geef me na mijn zoveelste kale reis
......
Tiba.
het heilig vuur van grenzeloos verbouwen
aan een muur van zachte klank
waaraan ik levenslang
mij mag beklagen
Jij hebt dat heel mooi verwoord, Jannie.
Het komt bij mij ook over alsof ze haar eigen "klaagmuur" claimt, om daar eindeloos aan te verbouwen, om eindeloos te werken met taal en woorden, stijl en "zachte klanken". Het is haar opperste wens dat dit haar mag gegeven zijn.
"Laat ieder mens zijn eigen woning"
Laat ieder zijn eigen manier van uitdrukken en laat mij daarin ook mijn eigen "woning" vinden. Zo komt het op me over.
In de voorafgaande strofe:
geef me mijn dichters, geef me Kloos
laat Slauerhoff zijn liedjes van verlangen
en voel en voel de golven van Vasalis
laat alles binnen, zolang er taal is,
is er Bloem en Nijhoff en De Coninck
vind ik de echo van de Coninck:
Geef me Nescio en Tsjechov, oude boeken.
Geef me na mijn zoveelste kale reis
......
Tiba.
Librije schrijft:
Indringende analyse, Librije. Je uitleg is meer dan een uitleg, ik bedoel, je leeft je in in het gedicht en brengt het ook over (de term 'letterdictatuur had ik nog nooit gehoord).
Tiba voegt eraan toe:
Ik vul even aan uit het hoofd, want iemand heeft mijn dichtbundel 'gepikt':
iemand die me twee haren uitttrekt
en glimlachend zegt, je wordt grijs'
Jammer dat je de dichter vermeldt.
Was iets voor 'Raad de dichter'.
mira
Wat er omgaat in elk afzonderlijk mens is zo uniek, dat bij iedereen dezelfde woorden andere associaties op zullen roepen. Niemand heeft het recht een bepaald woord slechts èèn betekenis toe te kennen (letterdictatuur).
Het heilig vuur is de gedrevenheid van de dichter. Ze suggereert de Klaagmuur (in Jeruzalem): waar briefjes met gebeden en verzoeken ingestopt worden. Door haar grenzeloos spel met woorden en klanken ontstaan haar gedichten waarin ze op haar manier de gebeden en verzoeken kan verwoorden. Geef mij de kracht, klinkt als het begin van een gebed
Indringende analyse, Librije. Je uitleg is meer dan een uitleg, ik bedoel, je leeft je in in het gedicht en brengt het ook over (de term 'letterdictatuur had ik nog nooit gehoord).
Tiba voegt eraan toe:
vind ik de echo van de Coninck:
Geef me Nescio en Tsjechov, oude boeken.
Geef me na mijn zoveelste kale reis
Ik vul even aan uit het hoofd, want iemand heeft mijn dichtbundel 'gepikt':
iemand die me twee haren uitttrekt
en glimlachend zegt, je wordt grijs'
Jammer dat je de dichter vermeldt.
Was iets voor 'Raad de dichter'.
mira
geef me mijn dichters, geef me Kloos
laat Slauerhoff zijn liedjes van verlangen
en voel en voel de golven van Vasalis
laat alles binnen, zolang er taal is,
is er Bloem en Nijhoff en De Coninck
Door deze strofe werd mij ineens duidelijk waarom haar gedichten mij raken: ze somt dichters op die ook tot mijn favorieten behoren.
Zij leest (en ervaart!) die dus ook graag, maar heeft wel een eigen vorm en stijl gevonden waarmee ze, zoals Tiba schrijft:
.............haar eigen "klaagmuur" claimt, om daar eindeloos aan te verbouwen, om eindeloos te werken met taal en woorden, stijl en "zachte klanken". Het is haar opperste wens dat dit haar mag gegeven zijn.
Wat ik wil zeggen: ze zet zich (zoals sommige moderne dichters) niet af tegen de "oude garde", maar heeft eerbied voor hun gedichten en hun manier van verwoorden en heeft ze nodig om zelf iets tot stand te kunnen brengen.
Ze vraagt eigenlijk ook dat: laat ieder mens zijn eigen woning... etc. geldt natuurlijk ook voor deze dichters. Ze behoren niet als vergane glorie en achterhaald ter zijde geschoven worden.
Librije schreef:
volledig akkoord, vandaar ook wellicht de titel "Ode"
Nog een detail: ik merkte nog een andere echo van de Coninck, maar misschien zoek ik het te ver:
zolang er taal is,
is er Bloem en Nijhoff en De Coninck
schrijft Jorien Brugmans
en HdC schreef:
zolang er sneeuw is
is er hoop
totaal andere context natuurlijk, maar identieke zinsbouw.
Het kan bewust zijn, maar ook onbewust.
In elk geval het viel me op.
Tiba (die er een paar daagjes tussenuitgaat, pas maandag, of zondagavond terug op LT)
Wat ik wil zeggen: ze zet zich (zoals sommige moderne dichters) niet af tegen de "oude garde", maar heeft eerbied voor hun gedichten en hun manier van verwoorden en heeft ze nodig om zelf iets tot stand te kunnen brengen.
Ze vraagt eigenlijk ook dat: laat ieder mens zijn eigen woning... etc. geldt natuurlijk ook voor deze dichters. Ze behoren niet als vergane glorie en achterhaald ter zijde geschoven worden.
volledig akkoord, vandaar ook wellicht de titel "Ode"
Nog een detail: ik merkte nog een andere echo van de Coninck, maar misschien zoek ik het te ver:
zolang er taal is,
is er Bloem en Nijhoff en De Coninck
schrijft Jorien Brugmans
en HdC schreef:
zolang er sneeuw is
is er hoop
totaal andere context natuurlijk, maar identieke zinsbouw.
Het kan bewust zijn, maar ook onbewust.
In elk geval het viel me op.
Tiba (die er een paar daagjes tussenuitgaat, pas maandag, of zondagavond terug op LT)
loskomen
een aarzeling, nog al te
zeer gewend aan zekerheid
van vaste grond, wat twijfel
ook over geloof in eigen
kracht. hoe kan ik mij, die
zó verankerd stond, bewegen
boven de zwaarte van mijn
zijn? hoe kan ik lichter zijn
dan lucht met wat ik
meetors aan gewicht? en
telt verleden tijd niet mee,
de dagen dat ik vol zat
van bezit en zucht naar
aardse pracht? er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag.
voor deze hemelvaart
bestaat geen gids,
geen document,
geen routekaart.
Ik vind het beeld dat bij dit gedicht afgebeeld staat perfect erbij. Die bijna opgevlogen 'vogel'.
Het gedicht zelf raakte me erg. De onzekerheid, de worsteling, het proberen te geloven in jezelf dat je mogelijk iets kan. En het loslaten van dingen uit het verleden en de daagse zekerheden en de sprong wagen naar het onbekende. Balast overboord gooien...
En dan... licht als een vogel zijn...
Tenminste dat zie en ervaar ik bij het lezen van dit gedicht. Wie weet zien of ervaren jullie heel wat anders. (ben daar wel benieuwd naar)
Dettie
een aarzeling, nog al te
zeer gewend aan zekerheid
van vaste grond, wat twijfel
ook over geloof in eigen
kracht. hoe kan ik mij, die
zó verankerd stond, bewegen
boven de zwaarte van mijn
zijn? hoe kan ik lichter zijn
dan lucht met wat ik
meetors aan gewicht? en
telt verleden tijd niet mee,
de dagen dat ik vol zat
van bezit en zucht naar
aardse pracht? er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag.
voor deze hemelvaart
bestaat geen gids,
geen document,
geen routekaart.
Ik vind het beeld dat bij dit gedicht afgebeeld staat perfect erbij. Die bijna opgevlogen 'vogel'.
Het gedicht zelf raakte me erg. De onzekerheid, de worsteling, het proberen te geloven in jezelf dat je mogelijk iets kan. En het loslaten van dingen uit het verleden en de daagse zekerheden en de sprong wagen naar het onbekende. Balast overboord gooien...
En dan... licht als een vogel zijn...
Tenminste dat zie en ervaar ik bij het lezen van dit gedicht. Wie weet zien of ervaren jullie heel wat anders. (ben daar wel benieuwd naar)
Dettie
Ik zie dit gedicht als een ars poetica, loskomen van de 'oude hedendaagse dichters', HDC is overal in het vorige gedicht, en dan toch nog teruggrijpen naar nog veel oudere wortels, zoekend naar een gids voor hemelvaart..., Dante is niet ver weg.
De dichteres zoekt en eigen poëtische weg maar kan de hele literaire traditie niet afschudden, dat lijkt me haar worsteling.
mira
De dichteres zoekt en eigen poëtische weg maar kan de hele literaire traditie niet afschudden, dat lijkt me haar worsteling.
mira
Bij deze wil ik Jorien Brugmans bedanken voor haar sportieve houding ondanks het feit dat ze onverwacht te lezen kreeg dat het forum 1 september stopt.
Ze vond de commentaren bijzonder en vond het prettig te lezen hoe mensen haar gedichten ervaren.
Bij deze, hartelijke groet en bedankt Jorien!
Dettie
Ze vond de commentaren bijzonder en vond het prettig te lezen hoe mensen haar gedichten ervaren.
Bij deze, hartelijke groet en bedankt Jorien!
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten