Zou iemand mij kunnen uitleggen waar deze gedichten precies over gaan:
Zoontje
Esther Jansma
Hij sluit de ogen en de wereld
opent zich. Hij valt
terwijl geen ding op diepte duidt
begeven wanden het, verzakt
de vloer, stormt lucht naar binnen.
Stort hij er in, maatloos.
Elk slaapliedje is een proloog,
een hoge stem die gaten
in zijn hoofd zingt. Slaap
bolt de rokken van het huis.
Het nest zwalkt als een schip.
Hij beeft, hij hangt aan aarde
die zijn handen, grijpmachientjes,
vogelklauwtjes, kneden
uit de takken van de lakens.
Levensverhaal
Peter Ghyssaert
Toen hij geboren was begon het al:
zijn moeder was de bijsluiter verloren.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest. Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Iedereen hield alles maar geheim
en deed volmaakt wat hij niet kon;
ze lachten hem al op e speelplaats uit:
een tegenstrijdigheid, verlamd
en huilend in de zon.
alvast bedankt
uitleg gedichten
Peter Ghyssaert
Toen hij geboren was begon het al:
zijn moeder was de bijsluiter verloren.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest. Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Iedereen hield alles maar geheim
en deed volmaakt wat hij niet kon;
ze lachten hem al op de speelplaats uit:
een tegenstrijdigheid, verlamd
en huilend in de zon.
Dit is het gemakkelijkste van de twee. De dichter ziet het pasgeboren jongetje als een apparaat. Er was geen bijsluiter (ofschoon die eigenlijk bij medicijnen zit, bij apparaten zitten handleidingen), de moeder wist niet met haar zoontje om te gaan. Daardoor wist hij zelf ook niet hoe te moeten leven in tegenstelling tot zijn vrienden, die het wel wisten maar die waren (zogenaamd) hun handleiding kwijt en leerden hem niets, ze lachten hem uit, hij was de jongen die in de klas werd gepest; zelfs in de zon was hij ongelukkig. Een mooi gedicht.
Pieter
P.S. Over het gedicht van Jansma moet ik nog een tijd nadenken maar misschien dat andere forumleden het wel meteen begrijpen.
Levensverhaal
Peter Ghyssaert
Toen hij geboren was begon het al:
zijn moeder was de bijsluiter verloren.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest. Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Iedereen hield alles maar geheim
en deed volmaakt wat hij niet kon;
ze lachten hem al op e speelplaats uit:
een tegenstrijdigheid, verlamd
en huilend in de zon.
Allereerst: ik ben geen deskundige, dus neem dit als mijn persoonlijke gedachten over dit gedicht.
Ik denk grotendeels in dezelfde richting als Pieter. Zijn moeder (zulke moeders bestaan helaas) weet zich geen raad met een kind en voedt hem dus niet op, leert hem niet hoe zich in het leven te gedragen. Dat moet hij zelf maar uitvinden door schade en schande:
Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden hadden het geluk wel op weg geholpen te zijn:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
"eigen voorschriften" zijn dan de bij dat speciale kind passende opvoeding, die voorschriften worden dan een deel van henzelf: ze weten hoe gelukkig en goed te leven zonder ze nog te hoeven "lezen".
Zozeer een deel van henzelf, dat het lijkt of ze het "geheim hielden" (ze zijn er zich niet bewust van) en hun gedrag beschouwen als normaal.
Hij wijkt daarvan af en wordt dus buitengesloten en uitgelachen.
Het leven kan zo mooi zijn (de zon schijnt), maar als je niet weet hoe normaal en gelukkig te leven (verlamd) en niemand het je wil (of kan) vertellen, dan voel dat zo tegenstrijdig en triest (huilend).
Naar het andere gedicht ga ik ook nog nader kijken.
Librije.
N.B. hier:
http://www.gedichten.nl/nedermap/gedich ... esten.html
kun je dit gedicht (en andere van hem en van andere dichters over pesten) vinden, de mening van andere lezers erover lezen en vind je een link naar zijn biografie.
Zoontje
Esther Jansma
Hij sluit de ogen en de wereld
opent zich. Hij valt
terwijl geen ding op diepte duidt
Het gedicht begnt met dat het zoontje de ogen sluit (hij gaat slapen)
en de wereld opent zich (de wereld in zijn slaap, dromen)
Hij valt in slaap.
Ik weet niet of je het kent 'Ik' maar vlak voor je in slaap valt kan het voelen of je ergens in valt, of je in een diepte valt terwijl die diepte er natuurlijk niet is (terwijl geen ding op diepte duidt)
begeven wanden het, verzakt
de vloer, stormt lucht naar binnen.
Stort hij er in, maatloos.
Dit bovenstaande gedeelte gaat over het in die diepte vallen, hoe het voelt.
Elk slaapliedje is een proloog,
een hoge stem die gaten
in zijn hoofd zingt. Slaap
bolt de rokken van het huis.
Het nest zwalkt als een schip.
Hij beeft, hij hangt aan aarde
die zijn handen, grijpmachientjes,
vogelklauwtjes, kneden
uit de takken van de lakens.
Elk slaapliedje is voor het kindje de proloog
Een proloog is de inleiding van een boek of een toneelstuk.
In dit geval is de proloog (het liedje) de inleiding voor het slapen gaan.
Iemand zingt met hoge stem een liedje waarop het zoontje langzaam in slaap valt, wegdoezelt (zingt gaten in zijn hoofd)
Slaap bolt de rokken van het huis
Deze versregel vind ik moeilijk. Daar denk ik nog even over na.
Het nest zwalkt als een schip.
Dit is hoe het zoontje het in slaap vallen voelt. Het nest is zijn bedje.
Hij beeft, hij hangt aan aarde
die zijn handen, grijpmachientjes,
vogelklauwtjes, kneden
uit de takken van de lakens.
en in dit gedeelte wordt beschreven hoe iemand naar het in slaap vallende zoontje kijkt.
Het kindje beeft/bibbert en zijn kleine handjes (grijpmachientjes, vogelklauwtjes) kneden/knijpen in het laken alsof hij zich vast wil houden, niet wil vallen, op aarde wil blijven.
Hopelijk heb je hier wat aan
Dettie
Esther Jansma
Hij sluit de ogen en de wereld
opent zich. Hij valt
terwijl geen ding op diepte duidt
Het gedicht begnt met dat het zoontje de ogen sluit (hij gaat slapen)
en de wereld opent zich (de wereld in zijn slaap, dromen)
Hij valt in slaap.
Ik weet niet of je het kent 'Ik' maar vlak voor je in slaap valt kan het voelen of je ergens in valt, of je in een diepte valt terwijl die diepte er natuurlijk niet is (terwijl geen ding op diepte duidt)
begeven wanden het, verzakt
de vloer, stormt lucht naar binnen.
Stort hij er in, maatloos.
Dit bovenstaande gedeelte gaat over het in die diepte vallen, hoe het voelt.
Elk slaapliedje is een proloog,
een hoge stem die gaten
in zijn hoofd zingt. Slaap
bolt de rokken van het huis.
Het nest zwalkt als een schip.
Hij beeft, hij hangt aan aarde
die zijn handen, grijpmachientjes,
vogelklauwtjes, kneden
uit de takken van de lakens.
Elk slaapliedje is voor het kindje de proloog
Een proloog is de inleiding van een boek of een toneelstuk.
In dit geval is de proloog (het liedje) de inleiding voor het slapen gaan.
Iemand zingt met hoge stem een liedje waarop het zoontje langzaam in slaap valt, wegdoezelt (zingt gaten in zijn hoofd)
Slaap bolt de rokken van het huis
Deze versregel vind ik moeilijk. Daar denk ik nog even over na.
Het nest zwalkt als een schip.
Dit is hoe het zoontje het in slaap vallen voelt. Het nest is zijn bedje.
Hij beeft, hij hangt aan aarde
die zijn handen, grijpmachientjes,
vogelklauwtjes, kneden
uit de takken van de lakens.
en in dit gedeelte wordt beschreven hoe iemand naar het in slaap vallende zoontje kijkt.
Het kindje beeft/bibbert en zijn kleine handjes (grijpmachientjes, vogelklauwtjes) kneden/knijpen in het laken alsof hij zich vast wil houden, niet wil vallen, op aarde wil blijven.
Hopelijk heb je hier wat aan
Dettie
Ik heb gelezen dat het zoontje van Esther Jansma gestorven is, 9 maanden oud, tijdens een operatie. Een interview met de dichteres vind je hier:
http://www.literatuurplein.nl/rubriek.jsp?rubId=5
Steeds dieper in slaap vallen kan dan ook slaan op de narcose.
Ik heb het idee, dat het tweede deel van het gedicht niet meer over slapen gaat:
Het nest/bedje is niet veilig meer: het zwalkt als een schip. Hij beeft (door ziekte/koorts?) Hij wil de aarde niet verlaten (hangt er aan), probeert zich vast te grijpen (aan zijn lakentjes).
Esther Jansma heeft meer gedichten geschreven over haar overleden zoontje Abel.
Librije.
http://www.literatuurplein.nl/rubriek.jsp?rubId=5
Steeds dieper in slaap vallen kan dan ook slaan op de narcose.
Ik heb het idee, dat het tweede deel van het gedicht niet meer over slapen gaat:
Het nest zwalkt als een schip.
Hij beeft, hij hangt aan aarde
die zijn handen, grijpmachientjes,
vogelklauwtjes, kneden
uit de takken van de lakens.
Het nest/bedje is niet veilig meer: het zwalkt als een schip. Hij beeft (door ziekte/koorts?) Hij wil de aarde niet verlaten (hangt er aan), probeert zich vast te grijpen (aan zijn lakentjes).
Esther Jansma heeft meer gedichten geschreven over haar overleden zoontje Abel.
Librije.
Laatst gewijzigd door Librije op Wo Mei 27, 2009 12:48, 1 keer totaal gewijzigd.
Levensverhaal
Peter Ghyssaert
Toen hij geboren was begon het al:
zijn moeder was de bijsluiter verloren.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest. Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Iedereen hield alles maar geheim
en deed volmaakt wat hij niet kon;
ze lachten hem al op e speelplaats uit:
een tegenstrijdigheid, verlamd
en huilend in de zon.
Zou dit gedicht kunnen te maken hebben met een autistisch kind?
Een kind dat moeilijk kan doordringen tot de wereld van de anderen, vandaar misschien iedereen hield alles maar geheim
mira
Dat zou best eens het geval kunnen zijn Mira.
Volgens de DBNL:
In zijn gedichten is een obsessieve aandacht voor dood en verval waar te nemen. In de werkelijkheid ziet hij vooral aftakeling, degeneratie en het zieke. Het beschrijven daarvan heeft bij hem een bezwerend karakter.
Voor veel meer gedichten van zijn hand zie:
http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=ghys005
Librije.
Volgens de DBNL:
In zijn gedichten is een obsessieve aandacht voor dood en verval waar te nemen. In de werkelijkheid ziet hij vooral aftakeling, degeneratie en het zieke. Het beschrijven daarvan heeft bij hem een bezwerend karakter.
Voor veel meer gedichten van zijn hand zie:
http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=ghys005
Librije.
Tja, dan klopt mijn uitleg niet.
Tenzij de dichter natuurlijk wat later duidelijk werd al naar de geboorte verplaatst. Later werd duidelijk dat de onmogelijkheid om normaal te communiceren er al van in den beginne was en dat pas nadien duidelijk werd dat er wat aan de hand was. Maar dat is dan maar een veronderstelling of een mogelijkheid.
Het lijkt me trouwens toch niet te gaan om een moeder die haar kind verwaarloost, eerder om het niet kunnen leggen van contact, vandaar "de bijsluiter" verloren.
Misschien dat iemand duidelijker ziet...
Tiba.
Tenzij de dichter natuurlijk wat later duidelijk werd al naar de geboorte verplaatst. Later werd duidelijk dat de onmogelijkheid om normaal te communiceren er al van in den beginne was en dat pas nadien duidelijk werd dat er wat aan de hand was. Maar dat is dan maar een veronderstelling of een mogelijkheid.
Het lijkt me trouwens toch niet te gaan om een moeder die haar kind verwaarloost, eerder om het niet kunnen leggen van contact, vandaar "de bijsluiter" verloren.
Misschien dat iemand duidelijker ziet...
Tiba.
Tiba, maak je geen zorgen. Het kan ook zijn dat de dichteres zelf een fout maakt en eigenlijk een verkeerde metafoor gebruikt; in eerste instantie ligt die voor de hand als je een kind als een gebruiksvoorwerp ziet. Maar deze vergelijking gaat eigenlijk al volledig mank en is eigenlijk ongepast.
Hg. Pieter
Hg. Pieter
Ik ga ook maar een poging wagen. Ik denk niet dat het over een autistisch kind gaat. Hij had vrienden en is erg naar buiten gericht, hij wil er graag bijhoren, dat hebben de meeste autistische kinderen niet.
Levensverhaal
Toen hij geboren was begon het al:
zijn moeder was de bijsluiter verloren.
Zijn moeder was de bijsluiter verloren, dat betekent dat de beschrijving weg was. Bij medicijnen vertelt de bijsluiter iets over de werking van het medicijn. Hoe vaak per dag je het moet innemen, hoe je het moet gebruiken enz.
Als zijn moeder de 'werking' van haar kind niet weet dan heb je een flink probleem. Zij weet niet hoe ze met het kind om moet gaan.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest. Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn moeder wist niet hoe het werkte om met een kind om te gaan. Daardoor leerde hij niet wat hij moest leren. Hij wist niet waar dingen toe dienden. Hoe hij ze moest gebruiken, hoe hij met dingen om moest gaan. Zijn moeder kon het voorbeeld niet geven. Hij raadde ernaar hoe het eventueel zou moeten maar toch liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Aan zijn vrienden durfde hij niets te vragen die hadden ouders die wel wisten hoe ze met een kind om moesten gaan, wat een kind moest leren. (ik denk dat het jongetje bang was om weer uitgelachen te worden)
De vrienden hadden van de ouders hun lessen, de voorschriften, geleerd, die waren inmiddels zo vanzelfsprekend geworden, dat zat zo in hun hoofd geprent, de vrienden hadden de bijsluiter/de voorschriften niet meer nodig (verbrand)
Iedereen hield alles maar geheim
en deed volmaakt wat hij niet kon;
ze lachten hem al op de speelplaats uit:
Het jongetje denkt dat iedereen alles maar geheim hield, hij ziet iedereen maar alles doen, maar hij heeft niets geleerd van zijn moeder, voor hem is er geen vanzelfsprekendheid. Hij ervaart het als geheimhouden terwijl dat niet zo is. Hij wil wel maar snapt veel niet omdat hem dat niet verteld is, omdat hem niet geleerd is hoe met dingen om te gaan.
een tegenstrijdigheid, verlamd
en huilend in de zon.
De tegenstrijdigheid van de levens van zijn vrienden en zijn leven (het gedicht heet levensverhaal) verlamd hem, slaat hem lam.
huilend in de zon.
Misschien was zijn moeder wel een drugsverslaafde of geestelijk niet in orde. Het jongetje moet alles zelf uitzoeken.
Dettie
Levensverhaal
Toen hij geboren was begon het al:
zijn moeder was de bijsluiter verloren.
Zijn moeder was de bijsluiter verloren, dat betekent dat de beschrijving weg was. Bij medicijnen vertelt de bijsluiter iets over de werking van het medicijn. Hoe vaak per dag je het moet innemen, hoe je het moet gebruiken enz.
Als zijn moeder de 'werking' van haar kind niet weet dan heb je een flink probleem. Zij weet niet hoe ze met het kind om moet gaan.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest. Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn moeder wist niet hoe het werkte om met een kind om te gaan. Daardoor leerde hij niet wat hij moest leren. Hij wist niet waar dingen toe dienden. Hoe hij ze moest gebruiken, hoe hij met dingen om moest gaan. Zijn moeder kon het voorbeeld niet geven. Hij raadde ernaar hoe het eventueel zou moeten maar toch liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Aan zijn vrienden durfde hij niets te vragen die hadden ouders die wel wisten hoe ze met een kind om moesten gaan, wat een kind moest leren. (ik denk dat het jongetje bang was om weer uitgelachen te worden)
De vrienden hadden van de ouders hun lessen, de voorschriften, geleerd, die waren inmiddels zo vanzelfsprekend geworden, dat zat zo in hun hoofd geprent, de vrienden hadden de bijsluiter/de voorschriften niet meer nodig (verbrand)
Iedereen hield alles maar geheim
en deed volmaakt wat hij niet kon;
ze lachten hem al op de speelplaats uit:
Het jongetje denkt dat iedereen alles maar geheim hield, hij ziet iedereen maar alles doen, maar hij heeft niets geleerd van zijn moeder, voor hem is er geen vanzelfsprekendheid. Hij ervaart het als geheimhouden terwijl dat niet zo is. Hij wil wel maar snapt veel niet omdat hem dat niet verteld is, omdat hem niet geleerd is hoe met dingen om te gaan.
een tegenstrijdigheid, verlamd
en huilend in de zon.
De tegenstrijdigheid van de levens van zijn vrienden en zijn leven (het gedicht heet levensverhaal) verlamd hem, slaat hem lam.
huilend in de zon.
Misschien was zijn moeder wel een drugsverslaafde of geestelijk niet in orde. Het jongetje moet alles zelf uitzoeken.
Dettie
Ik zit er helemaal naast, Mira. De anderen hebben wel voorschriften gehad dus de bijsluiter staat voor het voorschrift dat de moeder aan haar kind had moeten leren maar dat ze door welke oorzaak dan ook verloren heeft, dus ze heeft het kind onzeker gemaakt, het kende niet de regels hoe te leven. Dettie heeft helemaal gelijk.
Pieter
P.S. Ik dacht inderdaad dat dit ook een gedicht van Esther Jansma was, (had gekund, gezien onderwerp en stijl)
Pieter
Pieter
P.S. Ik dacht inderdaad dat dit ook een gedicht van Esther Jansma was, (had gekund, gezien onderwerp en stijl)
Pieter
Laatst gewijzigd door PieterD op Vr Mei 29, 2009 22:09, 1 keer totaal gewijzigd.
En ik schreef al eerder bijna hetzelfde verhaal als Dettie bij dit gedicht (zie helemaal aan het begin van dit item). 
Maar na al jullie bijdragen denk ik dat er toch ook iets te zeggen valt voor de letterlijke uitleg van:
Vaak staat er in de bijsluiter van medicijnen ook of je ze tijdens de zwangerschap mag gebruiken, omdat ze nadelige invloed op je ongeboren kind kunnen hebben.
Dat kan dan betekenen dat zijn moeder tijdens de zwangerschap medicijnen geslikt heeft die nadelig waren voor een gezonde geestelijke ontwikkeling van haar kind, omdat ze de bijsluiter ervan kwijt was en dat niet wist.
Alleen valt dat weer wat moeilijker te rijmen met:
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Al zijn WIJ het natuurlijk die "voorschriften en bijsluiter" met elkaar in verband brengen en er van uit gaan, dat het om hetzelfde principe gaat.
Maar als de vrienden wel in staat zijn om de voorschriften te kunnen lezen van hoe te LEVEN en die zich eigen te maken en hij (door zijn handicap) niet, dan kan "bijsluiter" toch gewoon bijsluiter van medicijnen zijn en "voorschriften" opvoeding. Twee verschillende dingen dus.
Het verband tussen bijsluiter en voorschriften is er dus wel, maar ze zijn van een andere orde.
Kunnen jullie me nog volgen?
Of maak ik het nu te ingewikkeld?
En wat vindt de vragenstelster ervan? Ze heeft twee hele interessante gedichten ingebracht, maar hoe denkt ze over onze uitlegpogingen?
Librije.
Maar na al jullie bijdragen denk ik dat er toch ook iets te zeggen valt voor de letterlijke uitleg van:
Toen hij geboren was begon het al:
zijn moeder was de bijsluiter verloren.
Zijn moeder was de bijsluiter verloren, dat betekent dat de beschrijving weg was. Bij medicijnen vertelt de bijsluiter iets over de werking van het medicijn. Hoe vaak per dag je het moet innemen, hoe je het moet gebruiken enz. (Dettie)
Vaak staat er in de bijsluiter van medicijnen ook of je ze tijdens de zwangerschap mag gebruiken, omdat ze nadelige invloed op je ongeboren kind kunnen hebben.
Dat kan dan betekenen dat zijn moeder tijdens de zwangerschap medicijnen geslikt heeft die nadelig waren voor een gezonde geestelijke ontwikkeling van haar kind, omdat ze de bijsluiter ervan kwijt was en dat niet wist.
Alleen valt dat weer wat moeilijker te rijmen met:
Zijn vrienden durfde hij niets te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen verbrand.
Al zijn WIJ het natuurlijk die "voorschriften en bijsluiter" met elkaar in verband brengen en er van uit gaan, dat het om hetzelfde principe gaat.
Maar als de vrienden wel in staat zijn om de voorschriften te kunnen lezen van hoe te LEVEN en die zich eigen te maken en hij (door zijn handicap) niet, dan kan "bijsluiter" toch gewoon bijsluiter van medicijnen zijn en "voorschriften" opvoeding. Twee verschillende dingen dus.
Het verband tussen bijsluiter en voorschriften is er dus wel, maar ze zijn van een andere orde.
Kunnen jullie me nog volgen?
Of maak ik het nu te ingewikkeld?
En wat vindt de vragenstelster ervan? Ze heeft twee hele interessante gedichten ingebracht, maar hoe denkt ze over onze uitlegpogingen?
Librije.
Ja Librije je hebt gelijk dat jij hetzelfde schreef als ik, ik had jouw bericht te haastig gelezen, sorry. Ik was meer bezig met de vraag van mira of het kind autistisch was.
Toch vraag ik me af of het jongetje een geestelijke achterstand had.
Toen hij geboren was begon het al: staat er.
Niet Voor hij geboren was...
De moeder was de bijsluiter verloren.
Je krijgt medicijnen en daarbij zit een beschrijving hoe die medicijnen te gebruiken/handelen.
De moeder krijgt een kind en de beschrijving hoe om te gaan met het kind, hoe te handelen is ze verloren.
Ik bedoel daarmee te zeggen dat er eerst iets gekregen wordt en daar zit een gebruiksaanwijzing bij. Die gebruiksaanwijzing komt niet eerder dan de medicijnen of het kind.
In feite heeft deze jongen wel een handicap maar die handicap is zijn moeder. Zij weet hem niet de dingen bij te brengen die hij zou moeten leren.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest.
Omdat zijn moeder hem dat niet vertelde.
De jongen heeft dus een achterstand opgelopen die moeilijk in te halen is.
Ja ik volg je redenering wel.
Jij stelt dat de jongen mogelijk wel iets mankeert en dat de moeder de bijsluiter van zijn medicijnen verloren is.
Ik heb nog zitten overwegen of het jongetje daadwerkelijk verlamd is.
verlamd
en huilend in de zon.
Dat zou ook nog kunnen.
Je kan eigenlijk heel veel kanten op met dit gedicht.
Maar waarom begint het gedicht dan met die moeder vraag ik me dan af.
Groetjes
Dettie
Toch vraag ik me af of het jongetje een geestelijke achterstand had.
Toen hij geboren was begon het al: staat er.
Niet Voor hij geboren was...
De moeder was de bijsluiter verloren.
Je krijgt medicijnen en daarbij zit een beschrijving hoe die medicijnen te gebruiken/handelen.
De moeder krijgt een kind en de beschrijving hoe om te gaan met het kind, hoe te handelen is ze verloren.
Ik bedoel daarmee te zeggen dat er eerst iets gekregen wordt en daar zit een gebruiksaanwijzing bij. Die gebruiksaanwijzing komt niet eerder dan de medicijnen of het kind.
In feite heeft deze jongen wel een handicap maar die handicap is zijn moeder. Zij weet hem niet de dingen bij te brengen die hij zou moeten leren.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest.
Omdat zijn moeder hem dat niet vertelde.
De jongen heeft dus een achterstand opgelopen die moeilijk in te halen is.
Ja ik volg je redenering wel.
Jij stelt dat de jongen mogelijk wel iets mankeert en dat de moeder de bijsluiter van zijn medicijnen verloren is.
Ik heb nog zitten overwegen of het jongetje daadwerkelijk verlamd is.
verlamd
en huilend in de zon.
Dat zou ook nog kunnen.
Je kan eigenlijk heel veel kanten op met dit gedicht.
Maar waarom begint het gedicht dan met die moeder vraag ik me dan af.
Groetjes
Dettie
Toen hij geboren was begon het al: staat er.
Niet Voor hij geboren was...
De moeder was de bijsluiter verloren.
Je krijgt medicijnen en daarbij zit een beschrijving hoe die medicijnen te gebruiken/handelen.
De moeder krijgt een kind en de beschrijving hoe om te gaan met het kind, hoe te handelen is ze verloren
Het leven van dit jongetje (zie titel) begon natuurlijk ook pas bij de geboorte en toen kon ook pas zichtbaar worden wat er tijdens de zwangerschap was gebeurd en toen pas begon voor hem de ellende. Je moet dan wat achter de dubbele punt staat beschouwen als de uitleg daarvoor: zijn moeder had de bijsluiter voor haar medicijnen niet goed gelezen.
Geen enkele moeder krijgt een bijsluiter over hoe met haar kind om te gaan, dat moet ze zelf maar uitvinden.
Maar ook ik neig toch nog steeds naar mijn eerste (en jouw) opvatting, dat het hier om een kind gaat dat van zijn moeder niet de juiste opvoeding heeft gekregen om zich staande te houden in het leven. En daardoor eenzaam is en buitengesloten/gepest wordt door de andere kinderen.
Librije.
Geen enkele moeder krijgt een bijsluiter over hoe met haar kind om te gaan, dat moet ze zelf maar uitvinden.
Ja daar heb je gelijk in. Maar sommige moeders kunnen het gewoon niet. Weten absoluut niet hoe ze met hun kind om moeten gaan (waarschijnlijk zelf ook niet zo prettig opgegroeid) terwijl anderen toch een soort natuurlijke aanleg hebben.
Enne... in de ogen van pubers doen ouders het natuurlijk noooooit goed.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten