Cees Nooteboom (ja)
Cees Nooteboom (ja)
Leestafel heeft toestemming (via irene) van Cees Nooteboom om zijn gedichten te plaatsen.
Maar geen complete bundels.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/cees-nooteboom
Dettie
Maar geen complete bundels.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/cees-nooteboom
Dettie
Geplaatst: 26 okt 2007 11:19 pm
V
Ik heb het allemaal zelf bedacht,
de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,
een vlinder in de winter.
Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles
en zo groot als het niets.
Cees Nooteboom
uit: Open als een schelp - dicht als een steen,
De Arbeiderspers, Amsterdam, 1978
Tiba.
uit het item "gedichten over liefde" ook hier geplaatst
V
Ik heb het allemaal zelf bedacht,
de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,
een vlinder in de winter.
Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles
en zo groot als het niets.
Cees Nooteboom
uit: Open als een schelp - dicht als een steen,
De Arbeiderspers, Amsterdam, 1978
Tiba.
uit het item "gedichten over liefde" ook hier geplaatst
Laatst gewijzigd door Dettie op Wo Mar 11, 2009 10:32, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 26 okt 2007 11:19 pm
V
Ik heb het allemaal zelf bedacht,
de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,
een vlinder in de winter.
Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles
en zo groot als het niets.
Cees Nooteboom
uit: Open als een schelp - dicht als een steen,
De Arbeiderspers, Amsterdam, 1978
Een prachtige, onsterfelijke regel!!!!!!!!!
Tiba.
uit het item "gedichten over liefde" ook hier geplaatst
V
Ik heb het allemaal zelf bedacht,
de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,
een vlinder in de winter.
Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles
en zo groot als het niets.
Cees Nooteboom
uit: Open als een schelp - dicht als een steen,
De Arbeiderspers, Amsterdam, 1978
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Een prachtige, onsterfelijke regel!!!!!!!!!
Tiba.
uit het item "gedichten over liefde" ook hier geplaatst
Geplaatst: 22 nov 2007 10:01 pm
Ook dit beeld vind ik heel prachtig. En natuurlijk ben ik het met tiba eens over de onsterfelijkheid van "Alleen jou, jou heb ik niet bedacht. "
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Ook dit beeld vind ik heel prachtig. En natuurlijk ben ik het met tiba eens over de onsterfelijkheid van "Alleen jou, jou heb ik niet bedacht. "
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 25 nov 2007 07:38 am
Aas
Poëzie kan nooit over mij gaan,
noch ik over poëzie.
Ik ben alleen, het gedicht is alleen,
en de rest is van wormen.
Ik stond aan de straten waar de woorden wonen,
boeken, brieven, berichten,
en wachtte.
Ik heb altijd gewacht.
De woorden, in lichte of duistere vormen,
veranderden mij in een duister of lichter iemand.
Gedichten passeerden mij
en herkenden zichzelf als een ding.
Ik kon het zien en me zien.
Nooit komt er een einde aan deze verslaving.
Eskaders gedichten zijn op zoek naar hun dichters.
Ze dwalen zonder commando door het grote
------district van de woorden
en verwachten het aas van hun volmaakte,
gesloten, gedichte, gemaakte
en onaantastbare
vorm.
Cees Nooteboom
Uit de bundel Aas
Uitgeverij De Arbeiderspers 1982
Volgens mij heeft Nooteboom compleet weergegeven hoe hij poëzie/gedichten ziet
Eskaders gedichten zijn op zoek naar hun dichters
Begrijp ik goed dat Nooteboom vorm het belangrijkste vindt in poëzie
of ziet hij poëzie als een onontkoombaar iets dat in hem leeft?
Dettie
Aas
Poëzie kan nooit over mij gaan,
noch ik over poëzie.
Ik ben alleen, het gedicht is alleen,
en de rest is van wormen.
Ik stond aan de straten waar de woorden wonen,
boeken, brieven, berichten,
en wachtte.
Ik heb altijd gewacht.
De woorden, in lichte of duistere vormen,
veranderden mij in een duister of lichter iemand.
Gedichten passeerden mij
en herkenden zichzelf als een ding.
Ik kon het zien en me zien.
Nooit komt er een einde aan deze verslaving.
Eskaders gedichten zijn op zoek naar hun dichters.
Ze dwalen zonder commando door het grote
------district van de woorden
en verwachten het aas van hun volmaakte,
gesloten, gedichte, gemaakte
en onaantastbare
vorm.
Cees Nooteboom
Uit de bundel Aas
Uitgeverij De Arbeiderspers 1982
Volgens mij heeft Nooteboom compleet weergegeven hoe hij poëzie/gedichten ziet
Eskaders gedichten zijn op zoek naar hun dichters
Begrijp ik goed dat Nooteboom vorm het belangrijkste vindt in poëzie
of ziet hij poëzie als een onontkoombaar iets dat in hem leeft?
Dettie
Geplaatst: 22 jan 2008 08:09 pm
En ook Cees Nooteboom staat in het nieuwe archief.
zie http://www.poezie-leestafel.info/cees-nooteboom
Dettie
En ook Cees Nooteboom staat in het nieuwe archief.
zie http://www.poezie-leestafel.info/cees-nooteboom
Dettie
Geplaatst: 28 feb 2008 09:39 am
Zoals regen...
zoals regen zoekt een natuurlijk versmelten
en planten hun aarde ten zeerste bevroeden
zo drijvend op een lange zijden zeewind
blies jij in mijn gebied je oevers, mistiger,
heb jij verdriet voortdurend op mij ingesproken
zoals ook regen steeds zoekt een natuurlijk versmelten.
en groeit nu dit bitter stromen rustiger, zijns ondanks, en
opgesierd met vreemde dingen van het maanspel -
het blijft mijn grondwater van dagelijks versterven
en jij en ik is dood en verder machteloos.
Cees Nooteboom
uit: Koude gedichten,
Em. Querido, Amsterdam 1956
Tiba.
Zoals regen...
zoals regen zoekt een natuurlijk versmelten
en planten hun aarde ten zeerste bevroeden
zo drijvend op een lange zijden zeewind
blies jij in mijn gebied je oevers, mistiger,
heb jij verdriet voortdurend op mij ingesproken
zoals ook regen steeds zoekt een natuurlijk versmelten.
en groeit nu dit bitter stromen rustiger, zijns ondanks, en
opgesierd met vreemde dingen van het maanspel -
het blijft mijn grondwater van dagelijks versterven
en jij en ik is dood en verder machteloos.
Cees Nooteboom
uit: Koude gedichten,
Em. Querido, Amsterdam 1956
Tiba.
Geplaatst: 28 feb 2008 09:40 am
De soldaat van twintig jaar
Gelegenheidsgedicht, ter herinnering aan een vergeten en overbodige periode.
Geen van de ongeborenen zal de Vrijheid ooit beseffen
schreef Bloem. De soldaat waar ik het over heb was toen
vier jaar.
Toen hij vertrok was hij twintig, en twintig was hij
toen hij stierf in de oorlog die geen oorlog was.
Maar hij is dood.
In Nederland was het een zonnig weekend,
Ajax en Blauw Wit wonnen ieder hun wedstrijd,
alleen de twintigjarige soldaat verloor de zijne
in de oorlog die geen oorlog was.
Maar hij is dood
Hij zal het niet meemaken, de eerste mens op de maan.
Hij zal het niet meemaken, de grote revoluties.
Het vaderland heeft zijn tijd van hem afgenomen, hij
heeft geen tijd meer.
Hij ligt in een graf in Nieuw-Guinea, en hij is er niet.
Ik weet het wel: dit soort gedichten is uit de tijd,
samen met te kleine vaderlanden en de liefde daarvoor.
Alleen, de oude machines werken nog steeds en maken
een oorlog, een oorlog.
Daar moet in gesneuveld worden.
De achterblijvers sturen radio's naar het oerwoud.
Maar het leven kan niemand sturen, dat is duur.
Daarom komt hij niet meer terug, de soldaat van twintig jaar
naar het land waar hij niet mocht stemmen
over waarvoor hij stierf.
In de prehistorie van Nederlands Nieuw-Guinea
waar de zon op de dag jaagt, en op mensen
rust een man wat wij voor het gemak vrede noemen.
Maar hij stierf in een oorlog die geen oorlog was.
En hij is dood.
Cees Nooteboom
uit: Declamatorium de Nederlandse poëzie, Teresa van der Meulen - van Marcke, Standaard Uitgeverij 1967
Tiba.
De soldaat van twintig jaar
Gelegenheidsgedicht, ter herinnering aan een vergeten en overbodige periode.
Geen van de ongeborenen zal de Vrijheid ooit beseffen
schreef Bloem. De soldaat waar ik het over heb was toen
vier jaar.
Toen hij vertrok was hij twintig, en twintig was hij
toen hij stierf in de oorlog die geen oorlog was.
Maar hij is dood.
In Nederland was het een zonnig weekend,
Ajax en Blauw Wit wonnen ieder hun wedstrijd,
alleen de twintigjarige soldaat verloor de zijne
in de oorlog die geen oorlog was.
Maar hij is dood
Hij zal het niet meemaken, de eerste mens op de maan.
Hij zal het niet meemaken, de grote revoluties.
Het vaderland heeft zijn tijd van hem afgenomen, hij
heeft geen tijd meer.
Hij ligt in een graf in Nieuw-Guinea, en hij is er niet.
Ik weet het wel: dit soort gedichten is uit de tijd,
samen met te kleine vaderlanden en de liefde daarvoor.
Alleen, de oude machines werken nog steeds en maken
een oorlog, een oorlog.
Daar moet in gesneuveld worden.
De achterblijvers sturen radio's naar het oerwoud.
Maar het leven kan niemand sturen, dat is duur.
Daarom komt hij niet meer terug, de soldaat van twintig jaar
naar het land waar hij niet mocht stemmen
over waarvoor hij stierf.
In de prehistorie van Nederlands Nieuw-Guinea
waar de zon op de dag jaagt, en op mensen
rust een man wat wij voor het gemak vrede noemen.
Maar hij stierf in een oorlog die geen oorlog was.
En hij is dood.
Cees Nooteboom
uit: Declamatorium de Nederlandse poëzie, Teresa van der Meulen - van Marcke, Standaard Uitgeverij 1967
Tiba.
Geplaatst: 28 feb 2008 09:41 am
Zo kon het zijn
Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,
de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.
Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,
het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.
Je kunt je moeilijk verweren.
Je ziet de vlinder, alweer een hand groter,
je ziet hoe de bloemen de grond omwoelen,
de worm als een slang.
Dit is het gewicht
dat barst uit de schaal.
Daarin bestaan te hebben
met de tijd als haardos,
als god van een kortstondig heelal,
dat, lieve vriend, is het leven.
En het was wat het is.
Cees Nooteboom
uit: Zo kon het zijn
Baarn: Atalanta Pers 1998
Tiba.
Zo kon het zijn
Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,
de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.
Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,
het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.
Je kunt je moeilijk verweren.
Je ziet de vlinder, alweer een hand groter,
je ziet hoe de bloemen de grond omwoelen,
de worm als een slang.
Dit is het gewicht
dat barst uit de schaal.
Daarin bestaan te hebben
met de tijd als haardos,
als god van een kortstondig heelal,
dat, lieve vriend, is het leven.
En het was wat het is.
Cees Nooteboom
uit: Zo kon het zijn
Baarn: Atalanta Pers 1998
Tiba.
Geplaatst: 28 feb 2008 09:42 am
Getijde *
IV
Ik heb het allemaal zelf bedacht:
de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je
boven op het bestaande
een vlinder in de winter.
Tot het ogenblik kruimelt, breekt
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot de wolk
die zo groot was als alles
en zo groot was als niets.
Cees Nooteboom
uit: De Gids, 1973
* Dit gedicht maakt deel uit van het vierluik 'Getijde'.
Tiba.
Getijde *
IV
Ik heb het allemaal zelf bedacht:
de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je
boven op het bestaande
een vlinder in de winter.
Tot het ogenblik kruimelt, breekt
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot de wolk
die zo groot was als alles
en zo groot was als niets.
Cees Nooteboom
uit: De Gids, 1973
* Dit gedicht maakt deel uit van het vierluik 'Getijde'.
Tiba.
Geplaatst: 28 feb 2008 09:42 am
Romantische herfst
schimmig vanavond jaagt die mist de velden
de maan sluipt terug in dodelijke bomen
nu is de grote rafelaar gekomen
een herfst een doodgaan een gekwelde smeekstem
hoor... ademend beweegt de aarde van heimwee
om mensen te bezetten met een adem van verdriet
om koeien zwaar en zwijgend in zich vast te zetten
als schepen, vastgegroeid aan het lichaam van de zee
of de dood, levend aan het gezicht van de mensen,
mééademend, méésprekend.
Cees Nooteboom
uit: Doden zoeken een huis,
Querido, Amsterdam 1956
Tiba.
Romantische herfst
schimmig vanavond jaagt die mist de velden
de maan sluipt terug in dodelijke bomen
nu is de grote rafelaar gekomen
een herfst een doodgaan een gekwelde smeekstem
hoor... ademend beweegt de aarde van heimwee
om mensen te bezetten met een adem van verdriet
om koeien zwaar en zwijgend in zich vast te zetten
als schepen, vastgegroeid aan het lichaam van de zee
of de dood, levend aan het gezicht van de mensen,
mééademend, méésprekend.
Cees Nooteboom
uit: Doden zoeken een huis,
Querido, Amsterdam 1956
Tiba.
Geplaatst: 28 feb 2008 09:43 am
Bovenstaande gedichten had ik nog uitgeprint liggen, die had Tiba in 2004 geplaatst.
Ik heb hier ook even een link naar een biografie van Cees Nooteboom
http://www.jaapdr.dds.nl/noot/index.htm
en nog een paar linken die misschien interessant zijn
http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01 ... 1_0178.htm
http://www.dbnl.org/tekst/piry001eris01 ... 1_0005.htm
http://www.dbnl.org/tekst/rogg003bero05 ... 05_004.htm
Groetjes
Dettie
Bovenstaande gedichten had ik nog uitgeprint liggen, die had Tiba in 2004 geplaatst.
Ik heb hier ook even een link naar een biografie van Cees Nooteboom
http://www.jaapdr.dds.nl/noot/index.htm
en nog een paar linken die misschien interessant zijn
http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01 ... 1_0178.htm
http://www.dbnl.org/tekst/piry001eris01 ... 1_0005.htm
http://www.dbnl.org/tekst/rogg003bero05 ... 05_004.htm
Groetjes
Dettie
Geplaatst: 29 mrt 2008 07:17 am
En alles staat weer in het archief
http://www.poezie-leestafel.info/cees-nooteboom
Dettie
En alles staat weer in het archief
http://www.poezie-leestafel.info/cees-nooteboom
Dettie
Geplaatst: 29 mrt 2008 02:58 pm
Oh man! Wat is dit geweldig, ik word hier warm en gelukkig van.
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Aas
Poëzie kan nooit over mij gaan,
noch ik over poëzie.
Ik ben alleen, het gedicht is alleen,
en de rest is van wormen.
Ik stond aan de straten waar de woorden wonen,
boeken, brieven, berichten,
en wachtte.
Ik heb altijd gewacht.
De woorden, in lichte of duistere vormen,
veranderden mij in een duister of lichter iemand.
Gedichten passeerden mij
en herkenden zichzelf als een ding.
Ik kon het zien en me zien.
Nooit komt er een einde aan deze verslaving.
Eskaders gedichten zijn op zoek naar hun dichters.
Ze dwalen zonder commando door het grote
------district van de woorden
en verwachten het aas van hun volmaakte,
gesloten, gedichte, gemaakte
en onaantastbare
vorm.
Cees Nooteboom
Uit de bundel Aas
Uitgeverij De Arbeiderspers 1982
Oh man! Wat is dit geweldig, ik word hier warm en gelukkig van.
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Geplaatst: 06 apr 2008 11:21 am
Ik heb het nu weer, hoor, elke keer als ik dit lees.
Mijn interpretatie is als volgt:
Gedichten zijn dingen. Ze bestaan al. Ze dwalen in het rijk der woorden. Op zoek naar hun vorm, de enige vorm die ze kunnen en moeten hebben. En de dichter wacht tot dát gedicht voorbij komt dat hij die speciale geeigende vorm kan geven. Want vorm is wat taal tot poëzie maakt.
Zo zit het. Ha!
Er zijn zoveel schrijvers, dichters en kunstenaars die deze gedachte al hebben verwoord, van Michelangelo tot Baudelaire tot Renate Dorrestein. Maar Nooteboom zegt het helemaal goed hier.
groetjes,
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Ik heb het nu weer, hoor, elke keer als ik dit lees.
Mijn interpretatie is als volgt:
Gedichten zijn dingen. Ze bestaan al. Ze dwalen in het rijk der woorden. Op zoek naar hun vorm, de enige vorm die ze kunnen en moeten hebben. En de dichter wacht tot dát gedicht voorbij komt dat hij die speciale geeigende vorm kan geven. Want vorm is wat taal tot poëzie maakt.
Zo zit het. Ha!
Er zijn zoveel schrijvers, dichters en kunstenaars die deze gedachte al hebben verwoord, van Michelangelo tot Baudelaire tot Renate Dorrestein. Maar Nooteboom zegt het helemaal goed hier.
groetjes,
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Geplaatst: 01 jun 2008 12:42 am
Passage met aanwezigen
A Niets af. Geen vorm.
Alleen wachten.
Palmen, oevers, alles gezien.
Niets gezien, alles begrepen.
Niets begrepen. Geen vorm.
Alleen wachten.
B De valkenier verlaat het bos.
Op zijn vuist de valk, een wapen.
Het paard draaft over de landweg.
Geschreeuw in de herfstlucht.
Wie ziet het? Wie hoort het?
Wie doet het?
C Tijdperk van vragen,
vergelijkingen.
Geschreven op bladen: niets.
Geschreven in de lucht: niets.
De kleur van dit blad is leeg.
D Hij heeft iets gewogen.
E Het beeld ging voorbij.
F Zoals de lelie inslaapt
in zijn hotel, de nacht voor de oorlog begint,
terwijl de portier beneden
de rekening schrijft.
Zo worden jaren tijd.
Cees Nooteboom
uit: Open als een schelp- dicht als een steen,
De Arbeiderspers, Amsterdam, 1978
Tiba
Uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst.
Cees Nooteboom kreeg voor de bundel "Open als een schelp -dicht als een steen" de Jan Campertprijs 1978
===
Passage met aanwezigen
A Niets af. Geen vorm.
Alleen wachten.
Palmen, oevers, alles gezien.
Niets gezien, alles begrepen.
Niets begrepen. Geen vorm.
Alleen wachten.
B De valkenier verlaat het bos.
Op zijn vuist de valk, een wapen.
Het paard draaft over de landweg.
Geschreeuw in de herfstlucht.
Wie ziet het? Wie hoort het?
Wie doet het?
C Tijdperk van vragen,
vergelijkingen.
Geschreven op bladen: niets.
Geschreven in de lucht: niets.
De kleur van dit blad is leeg.
D Hij heeft iets gewogen.
E Het beeld ging voorbij.
F Zoals de lelie inslaapt
in zijn hotel, de nacht voor de oorlog begint,
terwijl de portier beneden
de rekening schrijft.
Zo worden jaren tijd.
Cees Nooteboom
uit: Open als een schelp- dicht als een steen,
De Arbeiderspers, Amsterdam, 1978
Tiba
Uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst.
Cees Nooteboom kreeg voor de bundel "Open als een schelp -dicht als een steen" de Jan Campertprijs 1978
===
Geplaatst: 03 jun 2008 03:07 pm
Dit gedicht lijkt moeilijk maar ergens las ik in een interview met Nooteboom dat hij moeite had het leven vorm te geven. (waarin hij niet alleen staat). Coupletten A en C duiden daarop. Met couplet B heb ik meer moeite. Ziet hij zichzelf als een soort jager met wapen, de pen?
Strofes D, E en F. Het lijkt erop dat hij aan het einde van zijn leven de balans opmaakt. Hij voelt zich nog onschuldig (de lelie) maar is van plan een oorlog (pennestrijd?) te beginnen. De rekening van zijn leven zal worden geschreven, maar door wie? Dit is mij niet duidelijk.
Overigens ben ik van de rest ook niet zeker .
Pieter
Dit gedicht lijkt moeilijk maar ergens las ik in een interview met Nooteboom dat hij moeite had het leven vorm te geven. (waarin hij niet alleen staat). Coupletten A en C duiden daarop. Met couplet B heb ik meer moeite. Ziet hij zichzelf als een soort jager met wapen, de pen?
Strofes D, E en F. Het lijkt erop dat hij aan het einde van zijn leven de balans opmaakt. Hij voelt zich nog onschuldig (de lelie) maar is van plan een oorlog (pennestrijd?) te beginnen. De rekening van zijn leven zal worden geschreven, maar door wie? Dit is mij niet duidelijk.
Overigens ben ik van de rest ook niet zeker .
Pieter
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten