Gedichten over de herfst
Geplaatst: 05 okt 2005 06:00 pm
Kil
De herfst wordt nu kil.
De meeste bomen houden hun groen vol,
maar de berken, van vorm en tint toch al ijl,
slinken tot geesten.
Hun schemerende skeletten zijn behangen
met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt,
versleten dukaten die zullen
vallen op vochtige hollandse zandgrond.
Hans Andreus,
uit: Groen land
Amsterdam: uitg. Holland.
(De windroos, nr. 60).1961
Wil
Kil
De herfst wordt nu kil.
De meeste bomen houden hun groen vol,
maar de berken, van vorm en tint toch al ijl,
slinken tot geesten.
Hun schemerende skeletten zijn behangen
met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt,
versleten dukaten die zullen
vallen op vochtige hollandse zandgrond.
Hans Andreus,
uit: Groen land
Amsterdam: uitg. Holland.
(De windroos, nr. 60).1961
Wil
Geplaatst: 08 okt 2005 11:53 am
En alle herfstgedichten staan op de site
http://www.poezie-leestafel.info/herfstgedichten
Dettie
En alle herfstgedichten staan op de site
http://www.poezie-leestafel.info/herfstgedichten
Dettie
Geplaatst: 19 okt 2005 03:15 pm
Herfstige beukendreef
Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar
kalere kruinen achteloos door. En deze
vreemde droefheid: ook bij bomen hoort
ze blijkbaar bij de kleine dood want zo
kwistig wordt leven zelden rondgestrooid.
Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt
en knapt. Al die geduldig opgeblonken
minuskule houten kistjes met binnenin
rantsoen voor onderweg en na miljoenen
jaren koppig deze zelfde boodschap die
aan aarde wordt bezorgd: het feilloze
plan voor het bouwen van een rode beuk.
Marc Tritsmans
uit: De Vlaamse Gids 1996/4,
Tiba.
Herfstige beukendreef
Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar
kalere kruinen achteloos door. En deze
vreemde droefheid: ook bij bomen hoort
ze blijkbaar bij de kleine dood want zo
kwistig wordt leven zelden rondgestrooid.
Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt
en knapt. Al die geduldig opgeblonken
minuskule houten kistjes met binnenin
rantsoen voor onderweg en na miljoenen
jaren koppig deze zelfde boodschap die
aan aarde wordt bezorgd: het feilloze
plan voor het bouwen van een rode beuk.
Marc Tritsmans
uit: De Vlaamse Gids 1996/4,
Tiba.
Geplaatst: 25 okt 2005 11:15 am
Een nachtkaars.
Als een wit laken
opgetrokken tot aan de kin
staan de Phloxen Paniculata
naast de Salvia Superba, zuchtend.
Hydrangea’s, dun als vliegerpapier
ritselen zacht in de avondbries.
Langs de vijver wegkwijnende Hosta’s,
Door bleek maanlicht beschenen
een enkele Rudbeckia Fulgida
en een wilde Aquilegia Vulgaris.
Zelfs de Delphinium Grandiflora
kleurt nog eenmaal op.
Ik kijk naar mijn adem
die wolkjes vormt
langs vervagende borders.
De Oenothera Gracea
gaat als een nachtkaars uit.
Rim Sartori
Herfst
Een nachtkaars.
Als een wit laken
opgetrokken tot aan de kin
staan de Phloxen Paniculata
naast de Salvia Superba, zuchtend.
Hydrangea’s, dun als vliegerpapier
ritselen zacht in de avondbries.
Langs de vijver wegkwijnende Hosta’s,
Door bleek maanlicht beschenen
een enkele Rudbeckia Fulgida
en een wilde Aquilegia Vulgaris.
Zelfs de Delphinium Grandiflora
kleurt nog eenmaal op.
Ik kijk naar mijn adem
die wolkjes vormt
langs vervagende borders.
De Oenothera Gracea
gaat als een nachtkaars uit.
Rim Sartori
Herfst
Geplaatst: 25 okt 2005 11:15 am
Herfstgeuren
Een fluitende wind en
gekraak van takken.
Dwarrelbladeren weven
bronskleurige tapijten.
Geknakte rietstengels langs
de modderige sloot.
Een lichte nevel
klam en vochtig.
Glijvlucht over
glibberige grond
door geelgroene
bruine bladmoes.
Overal geflierefluit van jewelst
Grauwe ganzen gakken.
Klapwiekende dansers
in V – formatie,
vliegen allen zuidwaarts
naar de horizon.
Een achtergebleven lijster
hangt dood in een struik,
een buizerd loert ernaar
op zijn veel te dunne tak.
Rim Sartori
ons toegestuurd door Rim Sartori
Dettie
Herfstgeuren
Een fluitende wind en
gekraak van takken.
Dwarrelbladeren weven
bronskleurige tapijten.
Geknakte rietstengels langs
de modderige sloot.
Een lichte nevel
klam en vochtig.
Glijvlucht over
glibberige grond
door geelgroene
bruine bladmoes.
Overal geflierefluit van jewelst
Grauwe ganzen gakken.
Klapwiekende dansers
in V – formatie,
vliegen allen zuidwaarts
naar de horizon.
Een achtergebleven lijster
hangt dood in een struik,
een buizerd loert ernaar
op zijn veel te dunne tak.
Rim Sartori
ons toegestuurd door Rim Sartori
Dettie
Geplaatst: 01 nov 2005 10:04 am
Koortsdreun
't Is triestig dat het regent in den herfst,
dat het moe regent in den herfst, daarbuiten,
- En wat de bloemen wégen in den herfst;
- en de óude regen lekend langs de ruiten...
Zwaai-stil staan grauwe bomen in het grijs,
de goede sidder-bomen, ritsel-wenend;
- en 't is de wind, en 't is een lamme wijs
van kreun-gezang in snakke tonen stenend...
- Nu moest me komen de oude drentel-tred,
nu moest me 't oude vreê-beeldje gaan komen,
mijn grijs goed troost-moedertje om 't diepe bed
waar zich de warme koorts een licht dierf dromen,
en 't wegend wee in lede tranen berst...
... 't Is triestig dat mijn droefheid tháns moet komen,
en lomen in 't atone van de bomen;
- 't Is triestig dat het regent in den herfst...
Karel van de Woestijne
uit: Werken
van Dishoeck, Bussum 1928
Tiba.
Koortsdreun
't Is triestig dat het regent in den herfst,
dat het moe regent in den herfst, daarbuiten,
- En wat de bloemen wégen in den herfst;
- en de óude regen lekend langs de ruiten...
Zwaai-stil staan grauwe bomen in het grijs,
de goede sidder-bomen, ritsel-wenend;
- en 't is de wind, en 't is een lamme wijs
van kreun-gezang in snakke tonen stenend...
- Nu moest me komen de oude drentel-tred,
nu moest me 't oude vreê-beeldje gaan komen,
mijn grijs goed troost-moedertje om 't diepe bed
waar zich de warme koorts een licht dierf dromen,
en 't wegend wee in lede tranen berst...
... 't Is triestig dat mijn droefheid tháns moet komen,
en lomen in 't atone van de bomen;
- 't Is triestig dat het regent in den herfst...
Karel van de Woestijne
uit: Werken
van Dishoeck, Bussum 1928
Tiba.
Geplaatst: 14 nov 2006 03:04 pm
Najaarsmuziek
Is de cello een engel gevallen ter aarde
om in het najaar voor weemoed te zorgen
klaagt hij, want huilt niet om zoete verrotting.
Wij verdwalen aandachtig in druipende bossen
plukken boleten vol maden en inktzwarte
zwammen en koken daar soep van.
Stervende wereld hoe moeten we leven
in deze maanden vol herfsthouten strijkers
die als engelen zingen dat wij vergaan.
Marjoleine de Vos
uit: Kat van Sneeuw, Uitgeverij G.A. van Oorschot,
Amsterdam, Tweede druk, november 2003
Irene
uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst
Najaarsmuziek
Is de cello een engel gevallen ter aarde
om in het najaar voor weemoed te zorgen
klaagt hij, want huilt niet om zoete verrotting.
Wij verdwalen aandachtig in druipende bossen
plukken boleten vol maden en inktzwarte
zwammen en koken daar soep van.
Stervende wereld hoe moeten we leven
in deze maanden vol herfsthouten strijkers
die als engelen zingen dat wij vergaan.
Marjoleine de Vos
uit: Kat van Sneeuw, Uitgeverij G.A. van Oorschot,
Amsterdam, Tweede druk, november 2003
Irene
uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst
Geplaatst: 25 nov 2006 12:14 pm
Stervende wereld hoe moeten we leven
in deze maanden vol herfsthouten strijkers
die als engelen zingen dat wij vergaan.
Hoe prachtig is dit gezegd.
Het is een vraag, maar geen vraagteken; dit zegt veel, denk ik.
Het wordt daardoor meer een vaststelling: het is moeilijk te leven met de stervende wereld....
Moenteel is het hier echt boos herfstweer met strakke wind, af en toe dikke regendruppels, bladeren alom.
Doet me denken aan dat andere gedicht:
Hoe zeere vallen z' af, de zieke zomerblaren
Gezelle, dacht ik. Zal het toch eens moeten opzoeken.
Groetjes. Tiba.
Stervende wereld hoe moeten we leven
in deze maanden vol herfsthouten strijkers
die als engelen zingen dat wij vergaan.
Hoe prachtig is dit gezegd.
Het is een vraag, maar geen vraagteken; dit zegt veel, denk ik.
Het wordt daardoor meer een vaststelling: het is moeilijk te leven met de stervende wereld....
Moenteel is het hier echt boos herfstweer met strakke wind, af en toe dikke regendruppels, bladeren alom.
Doet me denken aan dat andere gedicht:
Hoe zeere vallen z' af, de zieke zomerblaren
Gezelle, dacht ik. Zal het toch eens moeten opzoeken.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 08 nov 2007 08:58 am
Herfst
Ik kon het in huis niet uithouden.
't Laatste lief stelde mij teleur
Evenzeer als het eerste.
Ik ging op 't terras uitzien op de wouden
Trachtte mij te troosten met de allereerste
Bloemen en de allerbedwelmendste geur.
Maar 't was later seizoen dan ik dacht; de koude
Bergwind trok dampen over de dalen,
Grijs werd alle kleur.
Ik dacht dat ik nooit meer van ene zou houden
En zag beneên door een nevelscheur
Het rood van de laatste mispels valen.
J.J. Slauerhoff (1898-1936)
uit: Al dwalend, (voorheen ongebundelde gedichten 1947 )
Nijgh & Van Ditmar, 1986
Herfst
Ik kon het in huis niet uithouden.
't Laatste lief stelde mij teleur
Evenzeer als het eerste.
Ik ging op 't terras uitzien op de wouden
Trachtte mij te troosten met de allereerste
Bloemen en de allerbedwelmendste geur.
Maar 't was later seizoen dan ik dacht; de koude
Bergwind trok dampen over de dalen,
Grijs werd alle kleur.
Ik dacht dat ik nooit meer van ene zou houden
En zag beneên door een nevelscheur
Het rood van de laatste mispels valen.
J.J. Slauerhoff (1898-1936)
uit: Al dwalend, (voorheen ongebundelde gedichten 1947 )
Nijgh & Van Ditmar, 1986
Geplaatst: 18 nov 2007 10:25 am
Een goed najaar
De vruchten zijn verkocht.
De boeren betalen de pacht aan de Heren.
De vliegen vallen dood op tafel.
Het regent gulzig en de bieten glanzen.
De akkers verteren hun moederkoek
en stijf in de wolken nadert de winter.
Morgen koop ik zeven kannen olie
en een nieuwe bril om in het boek te lezen.
Deze winter ga ik nog niet dood.
Paul Snoek
uit: Gedichten 1954-1968.
Brussel: Manteau
Dit gedicht stond al bij Paul Snoek. Hij heeft er volgens mij betere geschreven.
Tiba.
Een goed najaar
De vruchten zijn verkocht.
De boeren betalen de pacht aan de Heren.
De vliegen vallen dood op tafel.
Het regent gulzig en de bieten glanzen.
De akkers verteren hun moederkoek
en stijf in de wolken nadert de winter.
Morgen koop ik zeven kannen olie
en een nieuwe bril om in het boek te lezen.
Deze winter ga ik nog niet dood.
Paul Snoek
uit: Gedichten 1954-1968.
Brussel: Manteau
Dit gedicht stond al bij Paul Snoek. Hij heeft er volgens mij betere geschreven.
Tiba.
Geplaatst: 07 feb 2008 04:07 pm
De herfstgedichten staan weer bijgewerkt op de site
http://www.poezie-leestafel.info/herfstgedichten
Dettie
De herfstgedichten staan weer bijgewerkt op de site
http://www.poezie-leestafel.info/herfstgedichten
Dettie
Geplaatst: 09 nov 2008 10:56 am
Wandeling in de herfst
Langs de gehurkte huisjes, met hun hard, dik haar
over hun voorhoofd, de verlaten tuinen, waar
de bonestaken biddend met hun maagre vingers staan
- tussen verwildrend loof stijgt af en toe de dunne rook van vuren
en ver, tussen de hese, wit-uitgebeten, roodgesteelde grassen
blinkt het onzegbaar dorstverwekkende en schoongewassen
water van meertjes, die alleen maar in de herfst bestaan -
daar zijn wij, - zorgeloze neuriënde man, -
des zomers langsgegaan.
Nu loop ik er alleen en langzaam en ik stond
lang op de smalle brug, hoog boven de gezwollen stroom
waarin de grassen schuin het trage water wervlen deden.
Daar leek het land haast hol:
de donkre bodem van de heldre bol,
die de kristallen hemel ermee vormde.
Ver in het bos praatte een kind tegen een hond
zo helder en zo onzichtbaar,
dat ik m'als een blinde voelde.
Heeft al 't verlangen en de onrust van de zomer
geleid tot dit volmaakte, heldre ogenblik,
of is mijn hart verkoeld, is dit de eerste vorst?
Het water blinkt. Ik heb nog altijd dorst.
M. Vasalis
uit: Vergezichten en gezichten,
G. A. van Oorschot, Amsterdam 1954
Tiba.
Wandeling in de herfst
Langs de gehurkte huisjes, met hun hard, dik haar
over hun voorhoofd, de verlaten tuinen, waar
de bonestaken biddend met hun maagre vingers staan
- tussen verwildrend loof stijgt af en toe de dunne rook van vuren
en ver, tussen de hese, wit-uitgebeten, roodgesteelde grassen
blinkt het onzegbaar dorstverwekkende en schoongewassen
water van meertjes, die alleen maar in de herfst bestaan -
daar zijn wij, - zorgeloze neuriënde man, -
des zomers langsgegaan.
Nu loop ik er alleen en langzaam en ik stond
lang op de smalle brug, hoog boven de gezwollen stroom
waarin de grassen schuin het trage water wervlen deden.
Daar leek het land haast hol:
de donkre bodem van de heldre bol,
die de kristallen hemel ermee vormde.
Ver in het bos praatte een kind tegen een hond
zo helder en zo onzichtbaar,
dat ik m'als een blinde voelde.
Heeft al 't verlangen en de onrust van de zomer
geleid tot dit volmaakte, heldre ogenblik,
of is mijn hart verkoeld, is dit de eerste vorst?
Het water blinkt. Ik heb nog altijd dorst.
M. Vasalis
uit: Vergezichten en gezichten,
G. A. van Oorschot, Amsterdam 1954
Tiba.
Geplaatst: 13 nov 2008 08:24 pm
Een van de mooiste herfstgedichten is volgens mij van Felix Timmermans.
Ik citeer uit mijn hoofd.
De herfst blaast op den horen
en 't wierookt in het woud;
de vruchten gloren.
Ik hoop dat ik mij niet al te erg vergis.
Misschien vindt iemand de integrale tekst en kan ie geplaatst worden.
mira
Een van de mooiste herfstgedichten is volgens mij van Felix Timmermans.
Ik citeer uit mijn hoofd.
De herfst blaast op den horen
en 't wierookt in het woud;
de vruchten gloren.
Ik hoop dat ik mij niet al te erg vergis.
Misschien vindt iemand de integrale tekst en kan ie geplaatst worden.
mira
Geplaatst: 14 nov 2008 09:30 am
Het hele gedicht staat hier mira
http://www.ontmoeting.be/citaten/gedich ... erfst.html
Het gedicht op Leestafel plaatsen mag helaas niet.
Dettie
Het hele gedicht staat hier mira
http://www.ontmoeting.be/citaten/gedich ... erfst.html
Het gedicht op Leestafel plaatsen mag helaas niet.
Dettie
Geplaatst: 14 nov 2008 09:37 am
Een ganzendriehoek in de luchten;
nu komt de wintertijd.
Twee mooie regels: de rest van het gedicht komt toch wat archaïsch over, Mira. Maar een taalkunstenaar was Felix Timmermans zeker.
PieterW
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Een ganzendriehoek in de luchten;
nu komt de wintertijd.
Twee mooie regels: de rest van het gedicht komt toch wat archaïsch over, Mira. Maar een taalkunstenaar was Felix Timmermans zeker.
PieterW
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Geplaatst: 14 nov 2008 07:12 pm
De herfst, zowel letterlijk, als de "derde" leeftijd. Toch moet ik hierbij toch ook aan de jeugd denken, meer bepaald aan Pallieter.
De tekst klinkt misschien wat archaïsch, maar dat neem ik er graag bij.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
mira schreef:
Een van de mooiste herfstgedichten is volgens mij van Felix Timmermans.
Ik citeer uit mijn hoofd.
De herfst blaast op den horen
en 't wierookt in het woud;
de vruchten gloren.
Ik hoop dat ik mij niet al te erg vergis.
Misschien vindt iemand de integrale tekst en kan ie geplaatst worden.
mira
De herfst, zowel letterlijk, als de "derde" leeftijd. Toch moet ik hierbij toch ook aan de jeugd denken, meer bepaald aan Pallieter.
De tekst klinkt misschien wat archaïsch, maar dat neem ik er graag bij.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten