Geplaatst: 01 mrt 2006 06:51 am
Ik ben even op zoek geweest en kijk...
http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-muziek
Dettie
Gedichten over muziek
. Knap gedaan.
Geplaatst: 02 mrt 2006 10:49 am
Luisterend naar de muziek
die wij vroeger samen hoorden,
ruk ik aan mijn verdriet
als een hond aan een ketting.
Violen en fluiten zweven
een zilveren rag
over de afgrond
totdat de stilte
mij weer insluit.
Onder haar matglazen stolp
ontbrandt opnieuw
het geluidloze gevecht
tussen verwachting en wanhoop
om het niemandsland
van mijn bestaan.
Hanny Michaelis
Uit: Water uit de rots
Van Oorschot / 1957
Luisterend naar de muziek
die wij vroeger samen hoorden,
ruk ik aan mijn verdriet
als een hond aan een ketting.
Violen en fluiten zweven
een zilveren rag
over de afgrond
totdat de stilte
mij weer insluit.
Onder haar matglazen stolp
ontbrandt opnieuw
het geluidloze gevecht
tussen verwachting en wanhoop
om het niemandsland
van mijn bestaan.
Hanny Michaelis
Uit: Water uit de rots
Van Oorschot / 1957
Geplaatst: 02 mrt 2006 10:55 am
Violen en fluiten zweven
een zilveren rag
over de afgrond
totdat de stilte
mij weer insluit.
Mooi, door de muziek is er toch nog een kleine 'brug' over de afgrond.
Onder haar matglazen stolp
ontbrandt opnieuw
het geluidloze gevecht
Onder haar matglazen stolp (de stilte)
ontbrandt het geluidloze gevecht.
Mooi dat spelen met woorden stilte- matglazen stolp (de stilte verbeeldend) -geluidloze.
Dettie
Violen en fluiten zweven
een zilveren rag
over de afgrond
totdat de stilte
mij weer insluit.
Mooi, door de muziek is er toch nog een kleine 'brug' over de afgrond.
Onder haar matglazen stolp
ontbrandt opnieuw
het geluidloze gevecht
Onder haar matglazen stolp (de stilte)
ontbrandt het geluidloze gevecht.
Mooi dat spelen met woorden stilte- matglazen stolp (de stilte verbeeldend) -geluidloze.
Dettie
Geplaatst: 02 mrt 2006 08:15 pm
adagio sostenuto
ik speelde dagelijks sonates
en eenmaal zachter dan tevoren
terwijl ik dacht dat je 't niet kon horen
de Mondschein die jouw voorkeur had
je bracht het loodwit als een kuif op water
zodat de golfslag al maar wilder werd
en grauwe wolken leek te raken
nu rondden bleke handen het palet
je volle aandacht kreeg mijn spel
terwijl jouw fluitend hoortoestel
de slotmaat tergend overtroefde
riep je plots de componist bij naam
Alfred van Haskerland (1939)
Meander oktober 2000
Adagio betekent letterlijk gemakkelijk, comfortabel, behoedzaam, maar heeft als tempovoorschrift in de muziek de betekenis van langzaam, gematigd, behoedzaam.
Sostenuto muzikale voordrachtsaanwijzing. Sostenuto (ook sostenendo) betekent: aanhouden, uitgehouden, gedragen.
De 'Adagio sostenuto' uit de "Mondscheinsonate" is een van Beethovens beroemste composities voor piano
Dettie
adagio sostenuto
ik speelde dagelijks sonates
en eenmaal zachter dan tevoren
terwijl ik dacht dat je 't niet kon horen
de Mondschein die jouw voorkeur had
je bracht het loodwit als een kuif op water
zodat de golfslag al maar wilder werd
en grauwe wolken leek te raken
nu rondden bleke handen het palet
je volle aandacht kreeg mijn spel
terwijl jouw fluitend hoortoestel
de slotmaat tergend overtroefde
riep je plots de componist bij naam
Alfred van Haskerland (1939)
Meander oktober 2000
Adagio betekent letterlijk gemakkelijk, comfortabel, behoedzaam, maar heeft als tempovoorschrift in de muziek de betekenis van langzaam, gematigd, behoedzaam.
Sostenuto muzikale voordrachtsaanwijzing. Sostenuto (ook sostenendo) betekent: aanhouden, uitgehouden, gedragen.
De 'Adagio sostenuto' uit de "Mondscheinsonate" is een van Beethovens beroemste composities voor piano
Dettie
Geplaatst: 02 mrt 2006 09:16 pm
Vergeet ik nog te melden. Ik zag dit gedicht dus bij Meander en heb gevraagd of ik het op Leestafel mocht plaatsen...
Dag Dettie,
Wat leuk dat je reageert. Natuurlijk heb je mijn toestemming.[...]
Een aantal gedichten zouden denk ik voor je website wel geschikt zijn. Ik zal op die website nu en dan eens een gedicht van me plaatsen. Het gedicht Bibliotheek heb je al gelezen? Ik won er destijds de publieksprijs van St.Truiden (Belgie) mee.
Alfred van Haskerland
Vergeet ik nog te melden. Ik zag dit gedicht dus bij Meander en heb gevraagd of ik het op Leestafel mocht plaatsen...
Dag Dettie,
Wat leuk dat je reageert. Natuurlijk heb je mijn toestemming.[...]
Een aantal gedichten zouden denk ik voor je website wel geschikt zijn. Ik zal op die website nu en dan eens een gedicht van me plaatsen. Het gedicht Bibliotheek heb je al gelezen? Ik won er destijds de publieksprijs van St.Truiden (Belgie) mee.
Alfred van Haskerland
Geplaatst: 07 mrt 2006 01:50 pm
De schalmei
Zeven zonen had moeder:
Allen heetten Peter,
Behalve Wanjka die Iwan heette.
Allen konden werken:
Eén was geitenhoeder,
Eén vlocht sandalen,
Eén zelfs bouwde kerken;
Maar Iwan die Wanjka heette
Wilde niet werken.
Op een steen in de zon gezeten
Bespeelde hij zijn schalmei.
"O, mijn lieve,
Mijn lustige,
Laat mij spelen
In de schaduw van mijn
Korte rustige vallei.
Laat andren werken,
Sandalen maken of kerken.
Wanjka heeft genoeg aan zijn schalmei."
Jan Jacob Slauerhoff
Uit de bundel: Serenade. Gedichten.
Amsterdam: The Halcyon Press 1930
Dettie
Ik heb dit gedicht van Slauerhoff hier ook even geplaatst, Bernadet.
Is zo'n vrolijk, onbezorgd gedicht:
Romantisch is dit wel!
Groetjes. Tiba.
De schalmei
Zeven zonen had moeder:
Allen heetten Peter,
Behalve Wanjka die Iwan heette.
Allen konden werken:
Eén was geitenhoeder,
Eén vlocht sandalen,
Eén zelfs bouwde kerken;
Maar Iwan die Wanjka heette
Wilde niet werken.
Op een steen in de zon gezeten
Bespeelde hij zijn schalmei.
"O, mijn lieve,
Mijn lustige,
Laat mij spelen
In de schaduw van mijn
Korte rustige vallei.
Laat andren werken,
Sandalen maken of kerken.
Wanjka heeft genoeg aan zijn schalmei."
Jan Jacob Slauerhoff
Uit de bundel: Serenade. Gedichten.
Amsterdam: The Halcyon Press 1930
Dettie
Ik heb dit gedicht van Slauerhoff hier ook even geplaatst, Bernadet.
Is zo'n vrolijk, onbezorgd gedicht:
"Laat andren werken,
Sandalen maken of kerken.
Wanjka heeft genoeg aan zijn schalmei."
Romantisch is dit wel!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 07 mrt 2006 04:44 pm
De muziek
Toen de vraagkrullen der cellos trager
bewogen en het hoofd van de violist
afstierf - laag en lager -
op het gevoelig lichaam der viool,
toen kwam er rust, -
en in dat zwijgend oogenblik
waart Gij, o God,
noch vrede, noch geluk,
maar verruk-
kelijke pijn
verschrikkelijke lust.
Karel van den Oever (1879-1926)
uit: Verzen, Abdij van Averbode z.j.
Tiba.
De muziek
Toen de vraagkrullen der cellos trager
bewogen en het hoofd van de violist
afstierf - laag en lager -
op het gevoelig lichaam der viool,
toen kwam er rust, -
en in dat zwijgend oogenblik
waart Gij, o God,
noch vrede, noch geluk,
maar verruk-
kelijke pijn
verschrikkelijke lust.
Karel van den Oever (1879-1926)
uit: Verzen, Abdij van Averbode z.j.
Tiba.
Geplaatst: 07 mrt 2006 05:09 pm
Ik denk wat een bekend gedicht!
Maar.... deze staat al op de site bij de muziekgedichten.
http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-muziek
Mooi gedicht vind ik het!
Dettie
Ik denk wat een bekend gedicht!
Maar.... deze staat al op de site bij de muziekgedichten.
http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-muziek
Mooi gedicht vind ik het!
Dettie
Geplaatst: 07 mrt 2006 05:35 pm
Fanfare-corps
De lucht scheen blinkend door de blaren,
bleek en volmaakt als glas geslepen.
Met vaste manlijke gebaren
werden de horens aangegrepen,
en luidkeels zonder enig schromen
spoot de muziek tussen de bomen;
heldhaftig, trots. Een onverbloemde
voor elk verstaanbare muziek,
die aan het ademloos publiek
ieder gevoel met name noemde.
En even plots werd dit geklater
gedempt, twee koopren kelen weenden...
-over het donkergroene water
gleden twee smalle witte eenden
geluidloos als een droombeeld voort-
De horens, smekend en gesmoord
schenen hen dringend iets te vragen
hen volgens met haast menslijk klagen.
Maria Vasalis, uit Parken en woestijnen, uitgeverij van Oorschot
Geplaatst omdat het zo n vrolijk muziek gedicht is, vooral de eerste strofe..ik zie en hoor ze haast lopen door het park.
de tweede strofe is moeilijker...
ik denk dat de koopren horens staan voor een tegenstem, een soort klagende ondertoon, die staat voor alle grote vragen en tegenslag van het leven die tegen het vrolijke rumoer van het leven ingaat en er toch ook bij hoort, het misschien wel versterkt....
ik denk maar even hardop hoor
Wil.
Fanfare-corps
De lucht scheen blinkend door de blaren,
bleek en volmaakt als glas geslepen.
Met vaste manlijke gebaren
werden de horens aangegrepen,
en luidkeels zonder enig schromen
spoot de muziek tussen de bomen;
heldhaftig, trots. Een onverbloemde
voor elk verstaanbare muziek,
die aan het ademloos publiek
ieder gevoel met name noemde.
En even plots werd dit geklater
gedempt, twee koopren kelen weenden...
-over het donkergroene water
gleden twee smalle witte eenden
geluidloos als een droombeeld voort-
De horens, smekend en gesmoord
schenen hen dringend iets te vragen
hen volgens met haast menslijk klagen.
Maria Vasalis, uit Parken en woestijnen, uitgeverij van Oorschot
Geplaatst omdat het zo n vrolijk muziek gedicht is, vooral de eerste strofe..ik zie en hoor ze haast lopen door het park.
de tweede strofe is moeilijker...
ik denk dat de koopren horens staan voor een tegenstem, een soort klagende ondertoon, die staat voor alle grote vragen en tegenslag van het leven die tegen het vrolijke rumoer van het leven ingaat en er toch ook bij hoort, het misschien wel versterkt....
ik denk maar even hardop hoor
Wil.
Geplaatst: 07 mrt 2006 06:52 pm
Hasensprung
een doorgang in een villawijk
waar zondags achter hoge ramen
Schubertnoten rollen uit een kinderhand
het lint van dobbelstenen uit basalt
leidt tot waar in steen gehouwen
ieder op een reling van de brug
twee levensgrote hazen op de vlucht
zich meten in eenzelfde wanhoopsprong
gedwongen spiegelbeeldig voort te gaan
verbaasd het dat ze jaren blijven staan
Alfred van Haskerland
Berlin Grunewald
1993/2006
Deze kreeg ik nog opgestuurd door Alfred van Haskerland
voor ons muziekthema.
Dettie
Hasensprung
een doorgang in een villawijk
waar zondags achter hoge ramen
Schubertnoten rollen uit een kinderhand
het lint van dobbelstenen uit basalt
leidt tot waar in steen gehouwen
ieder op een reling van de brug
twee levensgrote hazen op de vlucht
zich meten in eenzelfde wanhoopsprong
gedwongen spiegelbeeldig voort te gaan
verbaasd het dat ze jaren blijven staan
Alfred van Haskerland
Berlin Grunewald
1993/2006
Deze kreeg ik nog opgestuurd door Alfred van Haskerland
voor ons muziekthema.
Dettie
Geplaatst: 07 mrt 2006 07:47 pm
En beide gedichten staan er ook bij.
Klik hier! http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-muziek
Dettie
En beide gedichten staan er ook bij.
Klik hier! http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-muziek
Dettie
Geplaatst: 07 mrt 2006 08:34 pm
Heel mooi begin van het gedicht.
Heel beeldend uitgedrukt. Je ziet het zo voor je.
Goed gevonden ook "in eenzelfde wanhoopssprong"
Groetjes. Tiba.
een doorgang in een villawijk
waar zondags achter hoge ramen
Schubertnoten rollen uit een kinderhand
Heel mooi begin van het gedicht.
twee levensgrote hazen op de vlucht
zich meten in eenzelfde wanhoopsprong
gedwongen spiegelbeeldig voort te gaan
Heel beeldend uitgedrukt. Je ziet het zo voor je.
Goed gevonden ook "in eenzelfde wanhoopssprong"
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 07 mrt 2006 09:01 pm
Mijn oogen branden,
Met felle randen.
De klokken luien, luien mij uit.
Mijn klamme handen
Betasten de wanden.
De klokken luien, luien mij uit.
Wát toch dat luien in gódsnaam beduidt....
O, om een slag,
Die op eens mij versloeg!
O, om een dag,
Dien ik niet meer verdroeg!
Warende waduwen
walmen mij om,
Dwalende schaduwen
staren daar stom.
De klokken luien, luien mij uit.
Heffende handen rekken
gestrekt,
Vragende vormen worden
gewekt.
O, wat dat luien, dat luien beduidt....
De klokken luien, luien mij uit.
Willem Kloos(1859-1938)
uit: Verzen, Wereldbibliotheek 1894
Tiba
Mijn oogen branden,
Met felle randen.
De klokken luien, luien mij uit.
Mijn klamme handen
Betasten de wanden.
De klokken luien, luien mij uit.
Wát toch dat luien in gódsnaam beduidt....
O, om een slag,
Die op eens mij versloeg!
O, om een dag,
Dien ik niet meer verdroeg!
Warende waduwen
walmen mij om,
Dwalende schaduwen
staren daar stom.
De klokken luien, luien mij uit.
Heffende handen rekken
gestrekt,
Vragende vormen worden
gewekt.
O, wat dat luien, dat luien beduidt....
De klokken luien, luien mij uit.
Willem Kloos(1859-1938)
uit: Verzen, Wereldbibliotheek 1894
Tiba
Geplaatst: 20 mrt 2006 05:20 pm
RHAPSODY IN BLUE (fragmenten)
o blauw water
op het zenit
van mijn ogen
de piano schept een duivels genoegen
in haar duivels ritme
the man i love
is daar
o man
o porgy
porgy and bess
de pianist is plots zijn handen kwijt
daarom speelt hij met zijn tong
op het klavier
van zijn tanden
rhapsody
so blue
inderdaad
zo angstig blauw
als de dauw
aan de wimpers
van
george gershwin
hij warmt in armoe zijn handen
aan de hete klanken
van summertime
(...)
want
porgy is een neger
daarom zingt hij de hele dag
zingt hij altijd
negro-spirituals
nobody knows
the troubles i've seen
nee
niemand kent het oerwoud
dat ergens in mij
verzonken ligt
niemand kent de wilde tamtamslagen
van mijn hart
niemand nee niemand
niemand kent het moeras in mij
niemand
nee
niemand
(...)
Willem M. Roggeman
uit: gedichten 57/70
Nijgh & Van Ditmar/Standaard Uitgeverij 1972
Tiba.
RHAPSODY IN BLUE (fragmenten)
o blauw water
op het zenit
van mijn ogen
de piano schept een duivels genoegen
in haar duivels ritme
the man i love
is daar
o man
o porgy
porgy and bess
de pianist is plots zijn handen kwijt
daarom speelt hij met zijn tong
op het klavier
van zijn tanden
rhapsody
so blue
inderdaad
zo angstig blauw
als de dauw
aan de wimpers
van
george gershwin
hij warmt in armoe zijn handen
aan de hete klanken
van summertime
(...)
want
porgy is een neger
daarom zingt hij de hele dag
zingt hij altijd
negro-spirituals
nobody knows
the troubles i've seen
nee
niemand kent het oerwoud
dat ergens in mij
verzonken ligt
niemand kent de wilde tamtamslagen
van mijn hart
niemand nee niemand
niemand kent het moeras in mij
niemand
nee
niemand
(...)
Willem M. Roggeman
uit: gedichten 57/70
Nijgh & Van Ditmar/Standaard Uitgeverij 1972
Tiba.
Geplaatst: 28 mrt 2006 01:18 pm
Dettie, Paul van Ostaijen is overleden in 1928. Dan zijn zijn gedichten toch vrij? Ik realiseerde me niet dat hij al meer dan 70 jaar overleden is (stel je voor, hij overleed vóór Willem Kloos!). Hij heeft heel wat gedichten over het thema muziek geschreven...
Ik heb zijn verzameld werk... dus daaruit komt binnenkort wat aan.
Groetjes. Tiba.
Dettie, Paul van Ostaijen is overleden in 1928. Dan zijn zijn gedichten toch vrij? Ik realiseerde me niet dat hij al meer dan 70 jaar overleden is (stel je voor, hij overleed vóór Willem Kloos!). Hij heeft heel wat gedichten over het thema muziek geschreven...
Ik heb zijn verzameld werk... dus daaruit komt binnenkort wat aan.
Groetjes. Tiba.
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 26 gasten