Geplaatst: 15 apr 2006 12:58 pm
Bahía Blanca (Argentinië)
Je danst om de dorst te behoeden
Het golvend haar en geur die vergaat
Een horizon voor het grijpen
Een hut die kantelt in het hoofd
Ademloos herhaal ik de namen
Van de havensteden als gebeden
Kijk ik over je schouder mee
Het orkest dat speelt, je ogen:
Mijn vader danst een tango
Het was in Bahía op een terras
- een tango danst men niet in Wenen -
De bandoneón, de zon, je werd als was
Het bijschrift is vervaagd, verdwenen
Het ongeluk in je hand, het glas
Dat je hief, je oog dat het poeder
Zag breken, sigaretterook en lipstick
De voile van het geheugen schudt de muziek:
Mijn vader danst een tango.
Hans van de Waarsenburg
uit: De dorst der havensteden,
Meulenhoff, 1990
Tiba.
Gedichten over steden
Geplaatst: 18 apr 2006 12:57 pm
Cannes
In een woestijn van zon, dicht langs de zee
staan de platanen in een brede allée:
dorstige herten, plotseling betoverd
en in hun ren naar 't water star gebleven,
het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd,
het wit gewei breed opgeheven.
Langs lopend, te gezond, te naakt
en door een lichte wijn in een soort droom bewegend
besef ik plotseling de enig werkelijke zonde:
dat ik door het verwonderlijkste nauw geraakt,
zonder besef door het bestaan gezegend
en door de schadelijkste dingen nauw geschonden,
ver van de werkelijkhijd ben weggeraakt.
M. Vasalis
uit: De vogel Phoenix,
Van Oorschot 1947
Tiba
Cannes
In een woestijn van zon, dicht langs de zee
staan de platanen in een brede allée:
dorstige herten, plotseling betoverd
en in hun ren naar 't water star gebleven,
het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd,
het wit gewei breed opgeheven.
Langs lopend, te gezond, te naakt
en door een lichte wijn in een soort droom bewegend
besef ik plotseling de enig werkelijke zonde:
dat ik door het verwonderlijkste nauw geraakt,
zonder besef door het bestaan gezegend
en door de schadelijkste dingen nauw geschonden,
ver van de werkelijkhijd ben weggeraakt.
M. Vasalis
uit: De vogel Phoenix,
Van Oorschot 1947
Tiba
Geplaatst: 18 apr 2006 02:32 pm
Stadsgezicht
De stad is vol wielen en hoeken
De huizen vol ramen en zoeken -
de mensen gaan heen en weer.
De mensen zijn vol mannen en vrouwen
en om de hoek van gebouwen
kijkt een dame in een heer.
Pierre Kemp
Verzamelde gedichten (in drie delen)
Poëzie, 1428 pagina’s
Verschenen in 1976
van Oorschot
Uit het item "Pierre Kemp" ook even bij "gedichten over de stad/steden" geplaatst, nu we toch de toelating van Van Oorschot hebben om deze dichter te plaatsen
.
Groetjes. Tiba.
Stadsgezicht
De stad is vol wielen en hoeken
De huizen vol ramen en zoeken -
de mensen gaan heen en weer.
De mensen zijn vol mannen en vrouwen
en om de hoek van gebouwen
kijkt een dame in een heer.
Pierre Kemp
Verzamelde gedichten (in drie delen)
Poëzie, 1428 pagina’s
Verschenen in 1976
van Oorschot
Uit het item "Pierre Kemp" ook even bij "gedichten over de stad/steden" geplaatst, nu we toch de toelating van Van Oorschot hebben om deze dichter te plaatsen
.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 03 jul 2006 07:23 pm
Een paar gedichten zijn al in het archief gezet
http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-steden
Dettie
Een paar gedichten zijn al in het archief gezet
http://www.poezie-leestafel.info/gedichten-over-steden
Dettie
Geplaatst: 07 jul 2006 05:31 pm
STEDEN BIJ AVOND
Ik droomde in de steden bij avond
in Parijs liep ik lang over boulevards
zocht francs op het asfalt
de bistro's wenkten
met zwarte koffie en hardgekookte eieren
ik kon er op basketbalschoenen
de morgen afwachten
schrijvend luisterend en drinkend
de eerste vegen rose de eerste arbeiders
op vroege fietsen de eerste métro
met gele mensengezichten en nog vochtig nekhaar
de eerste krant en het eerste licht
ik droomde ik kon spreken in Parijs
en bij Dupont nam men een film op
een sprekende film dat gaat zonder zeggen
een film met Gréco en een man die ik niet zag
de steden bij avond
zijn van de mensen de minnaressen
de steden bij avond
strelen met hun tere lichtende handen
de schouders en de haren van de mensen
ik heb het gezien ik heb het gevoeld
ik heb naar de steden geluisterd
als zij zich neerlegden bij avond
langs hun rivieren en bomen
ik heb met de mensen gesproken
in de cafés en cinema's van hun steden
bij avond en avondlicht
ik heb hun Turkse tabak gerookt
en die uit Amerika en Algerije
ik heb met hen gedronken en gelachen
gekust en geweend
in hun steden bij avond
als zij moe waren en vol moed of moedeloos
ik droomde ik was enkel tong
enkel tanden enkel lippen
ik droomde ik was enkel woorden
en troostende gebaren
ik liep door de steden bij avond
vond de wereld bij elke voetstap
vond geluk in gezichten van mensen
vond verdriet in de adem van hun woorden
ik droomde te over ik droomde
om zes uur in de morgen
mijn hoofd op een tafel
mijn armen om mijn hoofd
mijn vrienden om mij heen
ik droomde met de mensen
ik droomde met de wereld
ik droomde in de steden bij avond
Remco Campert
Uit: Met man en muis
Amsterdam: De Beuk 1955
Dettie
STEDEN BIJ AVOND
Ik droomde in de steden bij avond
in Parijs liep ik lang over boulevards
zocht francs op het asfalt
de bistro's wenkten
met zwarte koffie en hardgekookte eieren
ik kon er op basketbalschoenen
de morgen afwachten
schrijvend luisterend en drinkend
de eerste vegen rose de eerste arbeiders
op vroege fietsen de eerste métro
met gele mensengezichten en nog vochtig nekhaar
de eerste krant en het eerste licht
ik droomde ik kon spreken in Parijs
en bij Dupont nam men een film op
een sprekende film dat gaat zonder zeggen
een film met Gréco en een man die ik niet zag
de steden bij avond
zijn van de mensen de minnaressen
de steden bij avond
strelen met hun tere lichtende handen
de schouders en de haren van de mensen
ik heb het gezien ik heb het gevoeld
ik heb naar de steden geluisterd
als zij zich neerlegden bij avond
langs hun rivieren en bomen
ik heb met de mensen gesproken
in de cafés en cinema's van hun steden
bij avond en avondlicht
ik heb hun Turkse tabak gerookt
en die uit Amerika en Algerije
ik heb met hen gedronken en gelachen
gekust en geweend
in hun steden bij avond
als zij moe waren en vol moed of moedeloos
ik droomde ik was enkel tong
enkel tanden enkel lippen
ik droomde ik was enkel woorden
en troostende gebaren
ik liep door de steden bij avond
vond de wereld bij elke voetstap
vond geluk in gezichten van mensen
vond verdriet in de adem van hun woorden
ik droomde te over ik droomde
om zes uur in de morgen
mijn hoofd op een tafel
mijn armen om mijn hoofd
mijn vrienden om mij heen
ik droomde met de mensen
ik droomde met de wereld
ik droomde in de steden bij avond
Remco Campert
Uit: Met man en muis
Amsterdam: De Beuk 1955
Dettie
Geplaatst: 10 aug 2006 09:03 am
ZO IK IETS WAS...
Ik woon er nog
maar zij heeft mij verlaten
de stad
Wat hield ik van haar lompe lijf
die grove mond
dat hart met altijd plek
Ik deelde als vanzelf haar stede
wij werden stukjes van één ziel
Zij koos de hoer te zijn
Van diplomaten en magnaten
Miss Recht en Vrede
In jurken van fijn geweven mirages
Behangen met colliers van flonkerend imago
de giften van haar vrome pooiers
Ze liet mij uit de gratie vallen
nog duizend stedelingen
vergeten lieven
als afgedankt verleden
in haar gebroken straten
Soms opent zij haar ogen wijd
op zoek om ons opnieuw te vinden
maar wij zijn al onzichtbaar
Te vaak over ons heengezien
Ik woon er nog
maar zij heeft mij verlaten
de stad
HOFstadNAR/Erwin van Leeuwen
Dit gedicht van HOFstadNAR over Den Haag ook even hier geplaatst.
http://www.hofstadnar.web-log.nl/
Groetjes. Tiba.
ZO IK IETS WAS...
Ik woon er nog
maar zij heeft mij verlaten
de stad
Wat hield ik van haar lompe lijf
die grove mond
dat hart met altijd plek
Ik deelde als vanzelf haar stede
wij werden stukjes van één ziel
Zij koos de hoer te zijn
Van diplomaten en magnaten
Miss Recht en Vrede
In jurken van fijn geweven mirages
Behangen met colliers van flonkerend imago
de giften van haar vrome pooiers
Ze liet mij uit de gratie vallen
nog duizend stedelingen
vergeten lieven
als afgedankt verleden
in haar gebroken straten
Soms opent zij haar ogen wijd
op zoek om ons opnieuw te vinden
maar wij zijn al onzichtbaar
Te vaak over ons heengezien
Ik woon er nog
maar zij heeft mij verlaten
de stad
HOFstadNAR/Erwin van Leeuwen
Dit gedicht van HOFstadNAR over Den Haag ook even hier geplaatst.
http://www.hofstadnar.web-log.nl/
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 18 aug 2006 06:25 pm
brussel - de mutsaard
uit brussel weggelopen als een vlek
heeft deze plek van alles meegenomen:
haar warme en haar kille stijlen, haar asfalt
en haar kasseien, haar tweetaligheid
en haar reliëf, maar in bescheiden mate
je reist er niet naartoe, je gaat er op bezoek
je wandelt er op zondagmiddag in de tuinwijk,
in een mist die maar niet optrekt en je staat er stil
bij late rozen die de eerste nachtvorst
brozer heeft gemaakt en donkerder van kleur
het mooiste hier zijn nog de namen: de wannekouter
en de schaepenweg, de dikke linde en de wand
het kan niet anders of het gras komt hier gewillig
steeds terug tussen de stenen, alsof het leven hier
voor alle zekerheid geen vaste vorm heeft aangenomen
alleen de muur rond het domein lijkt nooit meer
van zijn plaats te zullen komen, hij heeft een donkere,
een onbekende kant, je kunt maar beter
in het tijdelijke wonen, hier aan de halte van de tram
waar nu de zon zich moeizaam door de mist beweegt
Miriam Van hee, november ’05
ter gelegenheid van het Vers Brussel Festival in de Mutsaard
Dettie
brussel - de mutsaard
uit brussel weggelopen als een vlek
heeft deze plek van alles meegenomen:
haar warme en haar kille stijlen, haar asfalt
en haar kasseien, haar tweetaligheid
en haar reliëf, maar in bescheiden mate
je reist er niet naartoe, je gaat er op bezoek
je wandelt er op zondagmiddag in de tuinwijk,
in een mist die maar niet optrekt en je staat er stil
bij late rozen die de eerste nachtvorst
brozer heeft gemaakt en donkerder van kleur
het mooiste hier zijn nog de namen: de wannekouter
en de schaepenweg, de dikke linde en de wand
het kan niet anders of het gras komt hier gewillig
steeds terug tussen de stenen, alsof het leven hier
voor alle zekerheid geen vaste vorm heeft aangenomen
alleen de muur rond het domein lijkt nooit meer
van zijn plaats te zullen komen, hij heeft een donkere,
een onbekende kant, je kunt maar beter
in het tijdelijke wonen, hier aan de halte van de tram
waar nu de zon zich moeizaam door de mist beweegt
Miriam Van hee, november ’05
ter gelegenheid van het Vers Brussel Festival in de Mutsaard
Dettie
Geplaatst: 24 aug 2006 10:42 pm
Kasteel de Viron van Dilbeek, nu gemeentehuis.
Ode aan Dilbeek
Iedere morgen berispt het kasteel zijn spitse torentjes
die stoeien en graaien naar de eerste wolken.
Door het raam van de trouwzaal
loert een ekster binnen
en spiedt begerig naar de ring
die over de vinger van de bruid glijdt.
Dan weerklinkt een menuet tussen de heesters
terwijl de wind in het gras een zoon verwekt.
Beneden luistert de vijver geduldig
naar de twee koningskinderen die er al
sedert de Middeleeuwen onzichtbaar spelen.
Soms hangt de mist vol zelfbehagen
over het park en verstopt de Sint-Alenatoren.
In de Verheydenstraat lachen de schoolmeisjes
het hardst op Sint-Valentijnsdag.
Dilbeek, je naam doet de ogen smelten
van de bruid, die een zon voelt branden
waar eens haar zoon zal groeien.
Eén na eén verdwijnen de genodigden in de spiegel.
Over het terras vlucht een hagedis
op zoek naar de luxe van een goudenregen.
Willem M. Roggeman
uit: Het nut van de poëzie,
UItgeverij P, Leuven 2003
Tiba.
Kasteel de Viron van Dilbeek, nu gemeentehuis.
Ode aan Dilbeek
Iedere morgen berispt het kasteel zijn spitse torentjes
die stoeien en graaien naar de eerste wolken.
Door het raam van de trouwzaal
loert een ekster binnen
en spiedt begerig naar de ring
die over de vinger van de bruid glijdt.
Dan weerklinkt een menuet tussen de heesters
terwijl de wind in het gras een zoon verwekt.
Beneden luistert de vijver geduldig
naar de twee koningskinderen die er al
sedert de Middeleeuwen onzichtbaar spelen.
Soms hangt de mist vol zelfbehagen
over het park en verstopt de Sint-Alenatoren.
In de Verheydenstraat lachen de schoolmeisjes
het hardst op Sint-Valentijnsdag.
Dilbeek, je naam doet de ogen smelten
van de bruid, die een zon voelt branden
waar eens haar zoon zal groeien.
Eén na eén verdwijnen de genodigden in de spiegel.
Over het terras vlucht een hagedis
op zoek naar de luxe van een goudenregen.
Willem M. Roggeman
uit: Het nut van de poëzie,
UItgeverij P, Leuven 2003
Tiba.
Geplaatst: 26 aug 2006 02:58 pm
Aan Dilbeek heb ik prille jeugdherinneringen, Jan. Ik had in de buurt familie.
Ik herinner me hat kasteeltje en de torentjes en een heel mooi en verzorgd park, daarnaast ook een ander, veel avontuurlijker en wilder park, met bermen waar je kon op en af kruipen en je heerlijk vuil maken. Ik stel het me groot en wild voor, waarschijnlijk in realiteit veel minder groot, veel kans dat het niet meer bestaat.
Heel veel plezier met je poëziewandeling, Jan. Laat nog eens weten hoe het was!
Groetjes. Tiba.
Aan Dilbeek heb ik prille jeugdherinneringen, Jan. Ik had in de buurt familie.
Ik herinner me hat kasteeltje en de torentjes en een heel mooi en verzorgd park, daarnaast ook een ander, veel avontuurlijker en wilder park, met bermen waar je kon op en af kruipen en je heerlijk vuil maken. Ik stel het me groot en wild voor, waarschijnlijk in realiteit veel minder groot, veel kans dat het niet meer bestaat.
Heel veel plezier met je poëziewandeling, Jan. Laat nog eens weten hoe het was!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 08 sep 2006 03:58 pm
Tijdens de poeziewandeling (Gordel) voorbije weekend kwamen we aan het kasteel / stadhuis van Dilbeek. Prachtig gewoon, met zelfs van die gigantisch grote eendjes, die je in een belgische kermiskraam ook ziet, in de vijver. Het volgende kwam in mij op:
In Dilbeek heerst een sprookje
compleet met kasteel en al
en kermiseendjes in het water
met zelfs een driekleur sjerp,
en schepen
die niet varen
enkel aan-varen
Jan S
Tijdens de poeziewandeling (Gordel) voorbije weekend kwamen we aan het kasteel / stadhuis van Dilbeek. Prachtig gewoon, met zelfs van die gigantisch grote eendjes, die je in een belgische kermiskraam ook ziet, in de vijver. Het volgende kwam in mij op:
In Dilbeek heerst een sprookje
compleet met kasteel en al
en kermiseendjes in het water
met zelfs een driekleur sjerp,
en schepen
die niet varen
enkel aan-varen
Jan S
Geplaatst: 30 sep 2006 07:27 pm
Bruxelles
ik zag de glimlach van een stad
zodra het jonge lentelicht
speels vanaf de zon gericht
op koepeldaken vonkend brak
aan de prille loten spruiten knoppen
tot een waas opwekkend groen
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Alfred van Haskerland
1991
Dit gedicht Van Alfred Haskerland over Brussel wat in "dichter uitgelicht" in het archief stond, hier ook geplaatst.
Tiba.
Bruxelles
ik zag de glimlach van een stad
zodra het jonge lentelicht
speels vanaf de zon gericht
op koepeldaken vonkend brak
aan de prille loten spruiten knoppen
tot een waas opwekkend groen
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Alfred van Haskerland
1991
Dit gedicht Van Alfred Haskerland over Brussel wat in "dichter uitgelicht" in het archief stond, hier ook geplaatst.
Tiba.
Geplaatst: 30 sep 2006 08:09 pm
Dit is voor mij een heel opmerkelijk gedicht over Brussel.
Brussel is voor mij (Vlaamse) een wirwar van straten en éénrichtingsverkeer. Een drukke stad, vol verkeer en lawaai. Een stad waar je de weg niet vindt, waar overal werken aan de gang zijn en nergens kunt parkeren. Ik zou het niet in mijn hoofd halen ernaartoe te rijden! Loopt gegarandeerd faliekant af. Als ik er al heenga (voor een of andere tentoonstelling) is het met iemand die in het Brusselse woont en feilloos de weg kent...
Natuurlijk besef ik dat dit een eenzijdige en subjectieve benadering is.
Er is ook een ander Brussel: dat van de liedjes van Johan Verminnen, en het Brussel van dichter/schrijver Geert van Istendael (en natuurlijk ook dat van die vriendin in het Brusselse en van zovele anderen).
Des te opmerkelijker vind ik het, dat iets van wat bij hen te vinden is, ook in dit gedicht (van een Nederlander) terugkeert:
een stad met zon en licht en groen, een stad met een lentesfeer:
de glimlach van een stad
Vooral de laatste drie regels vind ik mooi:
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Ik zie daarbij de dichter langs de Brusselse Steenweg (mijn subjectieve gedachte) Brussel binnenrijden, in de prille lente terwijl de zon net schijnt... Mooi hoe die bomen de steenweg schragen.
Groetjes. Tiba.
Dit is voor mij een heel opmerkelijk gedicht over Brussel.
Brussel is voor mij (Vlaamse) een wirwar van straten en éénrichtingsverkeer. Een drukke stad, vol verkeer en lawaai. Een stad waar je de weg niet vindt, waar overal werken aan de gang zijn en nergens kunt parkeren. Ik zou het niet in mijn hoofd halen ernaartoe te rijden! Loopt gegarandeerd faliekant af. Als ik er al heenga (voor een of andere tentoonstelling) is het met iemand die in het Brusselse woont en feilloos de weg kent...
Natuurlijk besef ik dat dit een eenzijdige en subjectieve benadering is.
Er is ook een ander Brussel: dat van de liedjes van Johan Verminnen, en het Brussel van dichter/schrijver Geert van Istendael (en natuurlijk ook dat van die vriendin in het Brusselse en van zovele anderen).
Des te opmerkelijker vind ik het, dat iets van wat bij hen te vinden is, ook in dit gedicht (van een Nederlander) terugkeert:
een stad met zon en licht en groen, een stad met een lentesfeer:
de glimlach van een stad
Vooral de laatste drie regels vind ik mooi:
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Ik zie daarbij de dichter langs de Brusselse Steenweg (mijn subjectieve gedachte) Brussel binnenrijden, in de prille lente terwijl de zon net schijnt... Mooi hoe die bomen de steenweg schragen.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 21 aug 2007 08:31 pm
Florence
rose als een openliggende huid
en even warm
en toegankelijk misschien voor te velen
zoals bloemen openliggen
met maar één doel
verleiden, bevrucht te worden
D. Hillenius
uit: Verzamelde gedichten,
Van Oorschot, Amsterdam 1991
Dit gedicht van D. Hillenius ook hier geplaatst.
Tiba.
Florence
rose als een openliggende huid
en even warm
en toegankelijk misschien voor te velen
zoals bloemen openliggen
met maar één doel
verleiden, bevrucht te worden
D. Hillenius
uit: Verzamelde gedichten,
Van Oorschot, Amsterdam 1991
Dit gedicht van D. Hillenius ook hier geplaatst.
Tiba.
Geplaatst: 21 aug 2007 08:35 pm
Mooie benadering van de stad Florence:
treffend beeld !
In een van de eerste bundels die ik kreeg stond een gedicht van Hillenius over padden. Dat moet ik beslist nog eens opzoeken.
De dichter was bioloog. Dat vindt men in zijn poëzie terug.
Meer over D. Hillenius o.a. hier:
http://www.schrijversinfo.nl/hilleniusdick.html
Tiba.
Mooie benadering van de stad Florence:
treffend beeld !
In een van de eerste bundels die ik kreeg stond een gedicht van Hillenius over padden. Dat moet ik beslist nog eens opzoeken.
De dichter was bioloog. Dat vindt men in zijn poëzie terug.
Meer over D. Hillenius o.a. hier:
http://www.schrijversinfo.nl/hilleniusdick.html
Tiba.
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten