Mark Boog (ja)
Mark Boog (ja)
Er mogen meer gedichten bij geplaatst worden Maar niet een hele bundel
http://www.poezie-leestafel.info/mark-boog
Dettie
http://www.poezie-leestafel.info/mark-boog
Dettie
Geplaatst: 02 okt 2005 10:45 pm
Op de thuispagina van leestafel gelezen dat het 24 september de 35ste verjaardag was van Mark Boog.
Nieuwsgierig als ik ben, heb ik wat van de dichter opgezocht.
Afspraak
Je vertrok, zei je. Naar verre landen, zei je.
(Alle landen zijn ver, behalve dit, dat onbereikbaar is.)
Je haalde schouders op die van goud leken, sloeg
ogen neer die niet neergeslagen zouden mogen worden.
Ik, op mijn beurt, schokschouder. Ik verdraag alles!
We zullen afspreken niet in elkaars verhalen
voor te komen, zodat niets gebeurd is,
en onze wegen gaan. Voor niets dropen de vruchten,
voor niets ging ons een zon op. Alles is goed.
Zo consequentieloos te leven dat het nauwelijks
leven is! Niet om mij ga je, en niet om iets anders.
Mark Boog
uit: Zo helder zagen we het zelden
Cossee Amsterdam 2002
Tiba.
Op de thuispagina van leestafel gelezen dat het 24 september de 35ste verjaardag was van Mark Boog.
Nieuwsgierig als ik ben, heb ik wat van de dichter opgezocht.
Afspraak
Je vertrok, zei je. Naar verre landen, zei je.
(Alle landen zijn ver, behalve dit, dat onbereikbaar is.)
Je haalde schouders op die van goud leken, sloeg
ogen neer die niet neergeslagen zouden mogen worden.
Ik, op mijn beurt, schokschouder. Ik verdraag alles!
We zullen afspreken niet in elkaars verhalen
voor te komen, zodat niets gebeurd is,
en onze wegen gaan. Voor niets dropen de vruchten,
voor niets ging ons een zon op. Alles is goed.
Zo consequentieloos te leven dat het nauwelijks
leven is! Niet om mij ga je, en niet om iets anders.
Mark Boog
uit: Zo helder zagen we het zelden
Cossee Amsterdam 2002
Tiba.
Geplaatst: 03 okt 2005 11:33 am
Ik heb een beetje dubbele gevoelens over dit gedicht:
We zullen afspreken niet in elkaars verhalen voor te komen, zodat niets gebeurd is, en onze wegen gaan.
Is wel een mooie zin, maar lijkt me meer proza. daarom even naast elkaar geplaatst.
ook "neergeslagen zouden mogen worden"
klinkt echt niet mooi, vind ik (dat zouden mogen worden, veel te veel opeenstapeling van nietszeggende hulpwerkwoorden).
Als idee wel. Poëtisch minder.
Groetjes. Tiba.
Ik heb een beetje dubbele gevoelens over dit gedicht:
We zullen afspreken niet in elkaars verhalen voor te komen, zodat niets gebeurd is, en onze wegen gaan.
Is wel een mooie zin, maar lijkt me meer proza. daarom even naast elkaar geplaatst.
ook "neergeslagen zouden mogen worden"
klinkt echt niet mooi, vind ik (dat zouden mogen worden, veel te veel opeenstapeling van nietszeggende hulpwerkwoorden).
Als idee wel. Poëtisch minder.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 12 mrt 2006 12:13 am
Laat de avond vallen
Laat de avond vallen, ik,
en hou het huis heel stil zodat ik niet gestoord word -
zolang het schemert kan het misgaan.
De vogels zoeken langzaamaan hun takken op,
ik wijs ze die, en sterren tillen zich eruit omhoog.
Heel anders klinkt het razen van de auto's in de nacht!
Recht zo die gaat! Het ene zeil door het andere vervangen,
dag door nacht, maar nergens sluimert haperen, niets mokt.
Zolang het dit is wat ik doe gehoorzaamt men glimlachend.
Ik hoop maar dat er koffie is, of whisky, als ik
weer de kamer inkom, zeer vermoeid en door het uitblijven
van tegenstand- wat stribbelen zou al genoeg zijn -
vreemd ontmoedigd. Zó gestroomlijnd.
Mark Boog
uit: Alsof er iets gebeurt,
Meulenhoff, 2000
Tiba.
Laat de avond vallen
Laat de avond vallen, ik,
en hou het huis heel stil zodat ik niet gestoord word -
zolang het schemert kan het misgaan.
De vogels zoeken langzaamaan hun takken op,
ik wijs ze die, en sterren tillen zich eruit omhoog.
Heel anders klinkt het razen van de auto's in de nacht!
Recht zo die gaat! Het ene zeil door het andere vervangen,
dag door nacht, maar nergens sluimert haperen, niets mokt.
Zolang het dit is wat ik doe gehoorzaamt men glimlachend.
Ik hoop maar dat er koffie is, of whisky, als ik
weer de kamer inkom, zeer vermoeid en door het uitblijven
van tegenstand- wat stribbelen zou al genoeg zijn -
vreemd ontmoedigd. Zó gestroomlijnd.
Mark Boog
uit: Alsof er iets gebeurt,
Meulenhoff, 2000
Tiba.
Geplaatst: 12 mrt 2006 11:09 am
Laat de avond vallen, ik,
en hou het huis heel stil zodat ik niet gestoord word -
zolang het schemert kan het misgaan.
De vogels zoeken langzaamaan hun takken op,
ik wijs ze die, en sterren tillen zich eruit omhoog.
Heel anders klinkt het razen van de auto's in de nacht!
De dichter wil hier zelf greep krijgen op de afwisseling dag/nacht
vandaar: "laat de avond vallen" en daarachter "ik"...híj wil dat bewerkstelligen
de vogels zoeken een slaapplaats op de takken, maar hij wijst ze die aan...weerom dezelfde idee: ik ben het die de nacht wil doen vallen
maar blijkbaar gaat het niet gemakkelijk, want het huis moet stil blijven, het zou kunnen mislukken, want:
zolang het schemert kan het misgaan,
heel origineel idee: een poging om zelf de nacht te doen vallen,
mooi verwoord ook.
Groetjes. Tiba.
Laat de avond vallen, ik,
en hou het huis heel stil zodat ik niet gestoord word -
zolang het schemert kan het misgaan.
De vogels zoeken langzaamaan hun takken op,
ik wijs ze die, en sterren tillen zich eruit omhoog.
Heel anders klinkt het razen van de auto's in de nacht!
De dichter wil hier zelf greep krijgen op de afwisseling dag/nacht
vandaar: "laat de avond vallen" en daarachter "ik"...híj wil dat bewerkstelligen
de vogels zoeken een slaapplaats op de takken, maar hij wijst ze die aan...weerom dezelfde idee: ik ben het die de nacht wil doen vallen
maar blijkbaar gaat het niet gemakkelijk, want het huis moet stil blijven, het zou kunnen mislukken, want:
zolang het schemert kan het misgaan,
heel origineel idee: een poging om zelf de nacht te doen vallen,
mooi verwoord ook.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 12 mrt 2006 11:37 am
Ik moet wel lachen dat hij het eigenlijk té perfect vindt gaan.
zeer vermoeid en door het uitblijven
van tegenstand- wat stribbelen zou al genoeg zijn -
vreemd ontmoedigd. Zó gestroomlijnd
eerst is het
recht zo die gaat! [...]
nergens sluimert haperen, niets mokt
En daarvoor dwingt hij het eigenlijk af dat het goed zal gaan
hou het huis heel stil zodat ik niet gestoord word -
zolang het schemert kan het misgaan
Schitterend.
Dettie
Ik moet wel lachen dat hij het eigenlijk té perfect vindt gaan.
zeer vermoeid en door het uitblijven
van tegenstand- wat stribbelen zou al genoeg zijn -
vreemd ontmoedigd. Zó gestroomlijnd
eerst is het
recht zo die gaat! [...]
nergens sluimert haperen, niets mokt
En daarvoor dwingt hij het eigenlijk af dat het goed zal gaan
hou het huis heel stil zodat ik niet gestoord word -
zolang het schemert kan het misgaan
Schitterend.
Dettie
Geplaatst: 26 apr 2006 06:38 am
Liefde
De lucht ligt als een blok op het land,
onzichtbaar en massief.
Je gaat gekleed in de kleur van je haar,
in je ogen, je passen en je woorden.
Je bent hier en elders. Ik draag je me na
en huiver. Je bent te groot misschien,
of te dichtbij. Je onbereikbaarheid
is onvergeeflijk. Kon ik een vogel zijn -
maar de nauwkeurigheid ontbreekt me
zoals het vertrouwen. Ik kijk naar je
en huiver. Spreek me aan, want ik zwijg,
verdraag mijn wurggreep, verdraag
de onbeholpenheid, verdraag mij, liefde.
Mark Boog (1970)
uit: De encyclopedie van de grote woorden
oktober 2005
Uitgeverij Cossee
Liefde
De lucht ligt als een blok op het land,
onzichtbaar en massief.
Je gaat gekleed in de kleur van je haar,
in je ogen, je passen en je woorden.
Je bent hier en elders. Ik draag je me na
en huiver. Je bent te groot misschien,
of te dichtbij. Je onbereikbaarheid
is onvergeeflijk. Kon ik een vogel zijn -
maar de nauwkeurigheid ontbreekt me
zoals het vertrouwen. Ik kijk naar je
en huiver. Spreek me aan, want ik zwijg,
verdraag mijn wurggreep, verdraag
de onbeholpenheid, verdraag mij, liefde.
Mark Boog (1970)
uit: De encyclopedie van de grote woorden
oktober 2005
Uitgeverij Cossee
Geplaatst: 27 apr 2006 01:07 pm
Afspraak
Je vertrok, zei je. Naar verre landen, zei je.
(Alle landen zijn ver, behalve dit, dat onbereikbaar is.)
Je haalde schouders op die van goud leken, sloeg
ogen neer die niet neergeslagen zouden mogen worden.
Ik, op mijn beurt, schokschouder. Ik verdraag alles!
We zullen afspreken niet in elkaars verhalen
voor te komen, zodat niets gebeurd is,
en onze wegen gaan. Voor niets dropen de vruchten,
voor niets ging ons een zon op. Alles is goed.
Zo consequentieloos te leven dat het nauwelijks
leven is! Niet om mij ga je, en niet om iets anders.
Mark Boog
uit: Gedichten 2003, Davidsfonds 2003
Zo te lezen is hij smoorverliefd.
Hij vindt haar prachtig! Ze heeft gouden schouders en
zulke mooie ogen dat ze niet neergeslagen mogen worden.
Hij houdt zich flink (hij verdraagt alles!)
Ze zullen niet over elkaar praten tegen anderen
(We zullen afspreken niet in elkaars verhalen
voor te komen) Als ze dat niet doen is er ook niets gebeurd, want ze hebben het er immers niet over.
Hij vindt het vreselijk dat ze weggaat en zegt/denkt
Voor niets dropen de vruchten,
voor niets ging ons een zon op
Maar... alles is prima.
Hij snapt niet waarom ze gaat
Niet om mij ga je, en niet om iets anders
Dettie
Afspraak
Je vertrok, zei je. Naar verre landen, zei je.
(Alle landen zijn ver, behalve dit, dat onbereikbaar is.)
Je haalde schouders op die van goud leken, sloeg
ogen neer die niet neergeslagen zouden mogen worden.
Ik, op mijn beurt, schokschouder. Ik verdraag alles!
We zullen afspreken niet in elkaars verhalen
voor te komen, zodat niets gebeurd is,
en onze wegen gaan. Voor niets dropen de vruchten,
voor niets ging ons een zon op. Alles is goed.
Zo consequentieloos te leven dat het nauwelijks
leven is! Niet om mij ga je, en niet om iets anders.
Mark Boog
uit: Gedichten 2003, Davidsfonds 2003
Zo te lezen is hij smoorverliefd.
Hij vindt haar prachtig! Ze heeft gouden schouders en
zulke mooie ogen dat ze niet neergeslagen mogen worden.
Hij houdt zich flink (hij verdraagt alles!)
Ze zullen niet over elkaar praten tegen anderen
(We zullen afspreken niet in elkaars verhalen
voor te komen) Als ze dat niet doen is er ook niets gebeurd, want ze hebben het er immers niet over.
Hij vindt het vreselijk dat ze weggaat en zegt/denkt
Voor niets dropen de vruchten,
voor niets ging ons een zon op
Maar... alles is prima.
Hij snapt niet waarom ze gaat
Niet om mij ga je, en niet om iets anders
Dettie
Geplaatst: 29 apr 2006 09:29 am Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Ik las gisteren in een krant dat hij veel kans maakte.
Ben altijd blij als het een van "onze" dichters (die geplaatst mogen worden) is! Vrolijk/Happy .
Groetjes. Tiba.
Ik las gisteren in een krant dat hij veel kans maakte.
Ben altijd blij als het een van "onze" dichters (die geplaatst mogen worden) is! Vrolijk/Happy .
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 30 aug 2006 02:44 pm
Het is er wel, allemaal
Het is er wel, allemaal, maar niet van harte. Het
verontschuldigt zich: elke schilder had dit beter ge-
daan.
Aan mij, goedzak, om de boel te redden.
Het is mooi, alles! Het moet mooi zijn! Maar om mijn
barstende lippen speelt de zenuwtrek die glimlach heet
en vestigt zich- een teek op een hond, ziekte in de
borst.
Ontblader, boom, val op de miezerige hoofden, hemel,
doe wat. Mij de glorie. Mij de mismoedigheid.
Men ontlast zich niet werkelijk en men draagt
aan de onvolkomenheid zijn eigen lichaam en geest bij.
Tevergeefs natuurlijk.
Mark Boog, uit Zo helder zagen we het zelden,
Cossee Amsterdam 2002
Wil
Het is er wel, allemaal
Het is er wel, allemaal, maar niet van harte. Het
verontschuldigt zich: elke schilder had dit beter ge-
daan.
Aan mij, goedzak, om de boel te redden.
Het is mooi, alles! Het moet mooi zijn! Maar om mijn
barstende lippen speelt de zenuwtrek die glimlach heet
en vestigt zich- een teek op een hond, ziekte in de
borst.
Ontblader, boom, val op de miezerige hoofden, hemel,
doe wat. Mij de glorie. Mij de mismoedigheid.
Men ontlast zich niet werkelijk en men draagt
aan de onvolkomenheid zijn eigen lichaam en geest bij.
Tevergeefs natuurlijk.
Mark Boog, uit Zo helder zagen we het zelden,
Cossee Amsterdam 2002
Wil
Geplaatst: 30 aug 2006 02:51 pm
Geen makkelijk gedicht vond ik.
Maar toch wel mooi.
Met "het"bedoelt de dichter..het leven, de wereld..de bleekheid van de wereld. Het stelt allemaal niet veel voor allemaal, je hebt eigenlijk een schilder nodig. Een schilderij zou mooier geweest zijn dan het echte nu is.
Maar de schilder komt niet opdagen, nu moet de dichter het zelf opknappen
Ik vond zelf ""het moet mooi zijn" mooi ...er spreekt een soort krampachtigheid uit..het moet het zal mooi zijn.
Het vervolg is moelijker..
De barstende lippen staan voor een glimlach terwijl hij niet lachen wilde..hij had bloedserieus willen zeggen dat alles mooi is..begint ie toch weer te glimlachen.
als het niet mooi dan..dan maar kapot.
De wereld moet veranderen van zijn beschrijving. Als dat zou lukken zou het glorieus zijn.
Maar je kunt het niet veranderen..de dichter en de schilder falen allebei.
Wil
Geen makkelijk gedicht vond ik.
Maar toch wel mooi.
Met "het"bedoelt de dichter..het leven, de wereld..de bleekheid van de wereld. Het stelt allemaal niet veel voor allemaal, je hebt eigenlijk een schilder nodig. Een schilderij zou mooier geweest zijn dan het echte nu is.
Het is er wel, allemaal, maar niet van harte. Het
verontschuldigt zich: elke schilder had dit beter ge-
daan.
Maar de schilder komt niet opdagen, nu moet de dichter het zelf opknappen
Aan mij, goedzak, om de boel te redden.
Het is mooi, alles! Het moet mooi zijn! Maar om mijn
Ik vond zelf ""het moet mooi zijn" mooi ...er spreekt een soort krampachtigheid uit..het moet het zal mooi zijn.
Het vervolg is moelijker..
barstende lippen speelt de zenuwtrek die glimlach heet
en vestigt zich- een teek op een hond, ziekte in de
borst.
De barstende lippen staan voor een glimlach terwijl hij niet lachen wilde..hij had bloedserieus willen zeggen dat alles mooi is..begint ie toch weer te glimlachen.
Ontblader, boom, val op de miezerige hoofden, hemel,
doe wat. Mij de glorie. Mij de mismoedigheid.
als het niet mooi dan..dan maar kapot.
De wereld moet veranderen van zijn beschrijving. Als dat zou lukken zou het glorieus zijn.
Maar je kunt het niet veranderen..de dichter en de schilder falen allebei.
Wil
Geplaatst: 30 aug 2006 08:25 pm
Inderdaad een mooi maar moeilijk gedicht, Wil.
Ik dacht eerst dat het over een foto van zichzelf ging, maar dat klopt dan niet met het einde (mij de glorie, mij de mismoedigheid).
Je hebt dat heel goed uitgelegd.
Momenteel kan ik daar niet veel aan toevoegen.
Groetjes. Tiba.
Inderdaad een mooi maar moeilijk gedicht, Wil.
Ik dacht eerst dat het over een foto van zichzelf ging, maar dat klopt dan niet met het einde (mij de glorie, mij de mismoedigheid).
Je hebt dat heel goed uitgelegd.
Momenteel kan ik daar niet veel aan toevoegen.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 30 aug 2006 08:53 pm
Het is er wel, allemaal
Het is er wel, allemaal, maar niet van harte. Het
verontschuldigt zich: elke schilder had dit beter ge-
daan.
Aan mij, goedzak, om de boel te redden.
Het is mooi, alles! Het moet mooi zijn! Maar om mijn
barstende lippen speelt de zenuwtrek die glimlach heet
en vestigt zich- een teek op een hond, ziekte in de
borst.
Ontblader, boom, val op de miezerige hoofden, hemel,
doe wat. Mij de glorie. Mij de mismoedigheid.
Men ontlast zich niet werkelijk en men draagt
aan de onvolkomenheid zijn eigen lichaam en geest bij.
Tevergeefs natuurlijk.
Mark Boog, uit Zo helder zagen we het zelden, 2002
---
Het is echt heel moeilijk te omschrijven wat er in staat.
Gelukkig dat de dichter daar zelf wat uitleg over gaf (bv. over die "het").
En die laatste zin. Ik moet er echt op kijken, is heel raar gebouwd ook.
Bedoelt hij dat zijn eigen lichaam en geest bijdraagt tot de onvolkomenheid? Hij slaagt er niet in de wereld volmaakter te maken dus draagt tot de onvolkomenheid bij??
Of wil hij zeggen dat hij zijn geest en lichaam inzet om die onvolkomenheid weg te werken, maar dat dat tevergeefs is.
Bij nader inzien komt dit laatste er een beetje dichterbij....
Groetjes. Tiba.
Het is er wel, allemaal
Het is er wel, allemaal, maar niet van harte. Het
verontschuldigt zich: elke schilder had dit beter ge-
daan.
Aan mij, goedzak, om de boel te redden.
Het is mooi, alles! Het moet mooi zijn! Maar om mijn
barstende lippen speelt de zenuwtrek die glimlach heet
en vestigt zich- een teek op een hond, ziekte in de
borst.
Ontblader, boom, val op de miezerige hoofden, hemel,
doe wat. Mij de glorie. Mij de mismoedigheid.
Men ontlast zich niet werkelijk en men draagt
aan de onvolkomenheid zijn eigen lichaam en geest bij.
Tevergeefs natuurlijk.
Mark Boog, uit Zo helder zagen we het zelden, 2002
---
Het is echt heel moeilijk te omschrijven wat er in staat.
Gelukkig dat de dichter daar zelf wat uitleg over gaf (bv. over die "het").
En die laatste zin. Ik moet er echt op kijken, is heel raar gebouwd ook.
Bedoelt hij dat zijn eigen lichaam en geest bijdraagt tot de onvolkomenheid? Hij slaagt er niet in de wereld volmaakter te maken dus draagt tot de onvolkomenheid bij??
Of wil hij zeggen dat hij zijn geest en lichaam inzet om die onvolkomenheid weg te werken, maar dat dat tevergeefs is.
Bij nader inzien komt dit laatste er een beetje dichterbij....
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 03 sep 2006 12:09 pm
Ik heb Wils toelichting expres niet gelezen, wil eens kijken of ik in de buurt van de werkelijke betekenis van het gedicht kom.
Ik zie het als een schilderij waar de dichter een gedicht bij moest maken.
Hij vindt het schilderij niet mooi, niet goed. Het staat er allemaal wel op maar 'Het' ontbreekt. Aan hem om via zijn gedicht het schilderij 'beter' te maken.
Hij vindt dat moeilijk, staat er niet achter. Hij draagt met zijn lichaam (voordracht?) en geest (het gedicht) bij aan de onvolkomenheid van het schilderij.
(En nu ga ik de toelichting van Wil lezen, kijken of ik een beetje in de goede richting zit.)
Dettie
Ik heb Wils toelichting expres niet gelezen, wil eens kijken of ik in de buurt van de werkelijke betekenis van het gedicht kom.
Ik zie het als een schilderij waar de dichter een gedicht bij moest maken.
Hij vindt het schilderij niet mooi, niet goed. Het staat er allemaal wel op maar 'Het' ontbreekt. Aan hem om via zijn gedicht het schilderij 'beter' te maken.
Hij vindt dat moeilijk, staat er niet achter. Hij draagt met zijn lichaam (voordracht?) en geest (het gedicht) bij aan de onvolkomenheid van het schilderij.
(En nu ga ik de toelichting van Wil lezen, kijken of ik een beetje in de goede richting zit.)
Dettie
Geplaatst: 03 sep 2006 12:11 pm
Nee dus, ik zat er naast :(
Mark Boog staat trouwens vanaf nu op de site
http://www.poezie-leestafel.info/mark-boog
Dettie
Nee dus, ik zat er naast :(
Mark Boog staat trouwens vanaf nu op de site
http://www.poezie-leestafel.info/mark-boog
Dettie
Geplaatst: 03 sep 2006 02:22 pm
Ik geloof dat hij in de toelichting ook nog wel de link naar een gedicht maakte,
dus zo heel ver zat je er niet naast.
Trouwens..op zich is er in interpreteren geen "goed"of 'fout" toch,
maar het is inderdaad wel grappig om jouw interpretatie naast de bedoelingen van de dichter te leggen.
Groetjes,
Wil
Ik geloof dat hij in de toelichting ook nog wel de link naar een gedicht maakte,
dus zo heel ver zat je er niet naast.
Trouwens..op zich is er in interpreteren geen "goed"of 'fout" toch,
maar het is inderdaad wel grappig om jouw interpretatie naast de bedoelingen van de dichter te leggen.
Groetjes,
Wil
Geplaatst: 31 jan 2008 01:28 pm
GELUK
Het geluk is overkomelijk. Men plaatst het
in een vitrine en gaat aan het werk.
Wie ernaar vraagt krijgt het te zien,
onder weloverwogen commentaar.
Het is gebruikelijk om ’s avonds achterover
te zitten en het geluk, zoals dat beschaafd
verlicht tentoongesteld staat, te beschouwen.
Men stoot de deelgenoot erover aan.
Die knikt of zegt heel zachtjes: ‘Ja.’
In hoeverre het geluk ons bepaalt
is niet eens een vraag: totaal. Wij zijn niets
dan ons geluk, en het geluk is waar wij zijn.
Slechts tijdens het afnemen van de glasplaat
slaan we soms de ogen neer. De vochtige
doek hangt slap in onze handen. Zo mooi.
© 2005, Mark Boog
Uit: De encyclopedie van de grote woorden
uitg: Cossee, Amsterdam, 2005
Gedichtendag is hét poëziefeest van Nederland en Vlaanderen dat ieder jaar op de laatste donderdag van januari wordt gevierd. Thema dit jaar: Dingen en gedichten. Alles kan poëzie worden. Tijdens Gedichtendag 2008 staat de relatie tussen poëzie en dingen centraal. Gewone voorwerpen die ons in het dagelijks leven omringen, worden op allerlei manieren gebruikt in de poëzie, de dichter vindt ze.
Mark Boog werd uitgenodigd om de jaarlijkse Gedichtendagbundel te verzorgen. De bundel heet Alle dagen zijn van liefde.
Deze bundel is op en rond Gedichtendag te koop voor slechts € 2,50
Dettie
GELUK
Het geluk is overkomelijk. Men plaatst het
in een vitrine en gaat aan het werk.
Wie ernaar vraagt krijgt het te zien,
onder weloverwogen commentaar.
Het is gebruikelijk om ’s avonds achterover
te zitten en het geluk, zoals dat beschaafd
verlicht tentoongesteld staat, te beschouwen.
Men stoot de deelgenoot erover aan.
Die knikt of zegt heel zachtjes: ‘Ja.’
In hoeverre het geluk ons bepaalt
is niet eens een vraag: totaal. Wij zijn niets
dan ons geluk, en het geluk is waar wij zijn.
Slechts tijdens het afnemen van de glasplaat
slaan we soms de ogen neer. De vochtige
doek hangt slap in onze handen. Zo mooi.
© 2005, Mark Boog
Uit: De encyclopedie van de grote woorden
uitg: Cossee, Amsterdam, 2005
Gedichtendag is hét poëziefeest van Nederland en Vlaanderen dat ieder jaar op de laatste donderdag van januari wordt gevierd. Thema dit jaar: Dingen en gedichten. Alles kan poëzie worden. Tijdens Gedichtendag 2008 staat de relatie tussen poëzie en dingen centraal. Gewone voorwerpen die ons in het dagelijks leven omringen, worden op allerlei manieren gebruikt in de poëzie, de dichter vindt ze.
Mark Boog werd uitgenodigd om de jaarlijkse Gedichtendagbundel te verzorgen. De bundel heet Alle dagen zijn van liefde.
Deze bundel is op en rond Gedichtendag te koop voor slechts € 2,50
Dettie
Geplaatst: 24 sep 2008 08:51 am
Buitenlucht
Mijn ademen van buitenlucht, hoewel ik binnenzit,
is wat mij bindt aan het omringende.
Mijn blikken vullen deze kamer met een meubilair
dat niet van deze wereld is.
maar van de echte. Het troost,
dat met lichtbeelden deze ruimte ruimte wordt,
betoverd wordt tot winters landschap,
zoals buiten zichtbaar.
De wortels van de buitenlucht
de bronchiën in mijn borst.
Onlosmakelijk, alles, maar niets verloren.
Het uitzicht is onze bloeiwijze.
Mark Boog
Uit: Zo helder zagen we het zelden
Cossee Amsterdam 2002
(Het is vandaag de geboortedag van Mark Boog, aanleiding, en hoog tijd, om weer eens een gedicht van hem te plaatsen)
Dettie
Buitenlucht
Mijn ademen van buitenlucht, hoewel ik binnenzit,
is wat mij bindt aan het omringende.
Mijn blikken vullen deze kamer met een meubilair
dat niet van deze wereld is.
maar van de echte. Het troost,
dat met lichtbeelden deze ruimte ruimte wordt,
betoverd wordt tot winters landschap,
zoals buiten zichtbaar.
De wortels van de buitenlucht
de bronchiën in mijn borst.
Onlosmakelijk, alles, maar niets verloren.
Het uitzicht is onze bloeiwijze.
Mark Boog
Uit: Zo helder zagen we het zelden
Cossee Amsterdam 2002
(Het is vandaag de geboortedag van Mark Boog, aanleiding, en hoog tijd, om weer eens een gedicht van hem te plaatsen)
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten