Miriam Van hee (ja)
Geplaatst: 30 jan 2008 06:54 am
Bedankt Rutger dat je het hier meldt!
Zomereinde aan de Leie
dit is wat een schilder zou zien:
de gebleekte graskant, kastanjes
en linden, het warme maar heengaande
licht van de avond en tegen de haag
op de andere oever een loper, en zijn
gedachten, hoe schilder je die
en boven het water de meeuwen
en tussen het licht- en het donkerder groen
de plecht van een jacht, het schuiven
der dingen, de richtingen
het water zelf kun je hier waar wij zitten
niet zien en ik vraag me nog af hoe je
afstanden schildert, steeds lichter misschien
tot je wit overhoudt, en hoe het verleden
toen jij daar nog liep
hoe schilder je dat je nooit weer
daar zult lopen, tegenstribbelend
aan je vaders hand
Miriam Van hee
Uit Buitenland
Dit is het winnende gedicht.
Ik zelf zat te twijfelen tussen dit gedicht en het gedicht 'Van het doosje' door Guido De Bruyn en heb uiteindelijk op 'Van het doosje' gestemd.
Op 31 januari - Gedichtendag - wordt het winnende gedicht als gratis Gedichtenposter in de deelnemende boekhandels aangeboden.
Op 31 januari 2008 treden de winnaars van de Herman de Coninckprijzen op in het Gedichtendagevenement in de Arenbergschouwburg in Antwerpen, naast o.a. Bart Moeyaert, Toon Tellegen, Jules Deelder en Joke van Leeuwen
meer info & tickets: www.arenbergschouwburg.be
Dettie
Bedankt Rutger dat je het hier meldt!
Zomereinde aan de Leie
dit is wat een schilder zou zien:
de gebleekte graskant, kastanjes
en linden, het warme maar heengaande
licht van de avond en tegen de haag
op de andere oever een loper, en zijn
gedachten, hoe schilder je die
en boven het water de meeuwen
en tussen het licht- en het donkerder groen
de plecht van een jacht, het schuiven
der dingen, de richtingen
het water zelf kun je hier waar wij zitten
niet zien en ik vraag me nog af hoe je
afstanden schildert, steeds lichter misschien
tot je wit overhoudt, en hoe het verleden
toen jij daar nog liep
hoe schilder je dat je nooit weer
daar zult lopen, tegenstribbelend
aan je vaders hand
Miriam Van hee
Uit Buitenland
Dit is het winnende gedicht.
Ik zelf zat te twijfelen tussen dit gedicht en het gedicht 'Van het doosje' door Guido De Bruyn en heb uiteindelijk op 'Van het doosje' gestemd.
Op 31 januari - Gedichtendag - wordt het winnende gedicht als gratis Gedichtenposter in de deelnemende boekhandels aangeboden.
Op 31 januari 2008 treden de winnaars van de Herman de Coninckprijzen op in het Gedichtendagevenement in de Arenbergschouwburg in Antwerpen, naast o.a. Bart Moeyaert, Toon Tellegen, Jules Deelder en Joke van Leeuwen
meer info & tickets: www.arenbergschouwburg.be
Dettie
Geplaatst: 31 jan 2008 04:54 am
http://www.boek.be/Nederlands/Diverse/N ... itemId=175
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
http://www.boek.be/Nederlands/Diverse/N ... itemId=175
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 31 jan 2008 07:25 pm
Hebben ondertussen ook de poster met het winnende gedicht in huis hangen.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Hebben ondertussen ook de poster met het winnende gedicht in huis hangen.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 15 mei 2008 10:52 am
reeën
ik vroeg of je nog van me hield
en je zweeg lange tijd
tot je 'kijk', zei, 'beneden'
daar stonden in langzaam
en laaghangend licht
twee reeën een ogenblik stil,
toen vluchtten zij snel en gewichtloos
het struikgewas in
hier en daar werden bladeren geel
dat was wat je daarna zou zeggen
'september, de herfst komt er aan'
Miriam Van hee (1952)
Uit: De bramenpluk, De Bezige Bij, Amsterdam 2002
Bij Meander staat een uitvoerige uitleg
http://klassiekegedichten.net/index.php?id=107
Dettie
reeën
ik vroeg of je nog van me hield
en je zweeg lange tijd
tot je 'kijk', zei, 'beneden'
daar stonden in langzaam
en laaghangend licht
twee reeën een ogenblik stil,
toen vluchtten zij snel en gewichtloos
het struikgewas in
hier en daar werden bladeren geel
dat was wat je daarna zou zeggen
'september, de herfst komt er aan'
Miriam Van hee (1952)
Uit: De bramenpluk, De Bezige Bij, Amsterdam 2002
Bij Meander staat een uitvoerige uitleg
http://klassiekegedichten.net/index.php?id=107
Dettie
En ook de gedichten van Miriam Van hee staan weer allemaal op de site
http://www.poezie-leestafel.info/miriam-van-hee
---
http://www.poezie-leestafel.info/miriam-van-hee
---
In De 100 beste gedichten van 2008 vond ik deze:
De zin van wandelen
je voelde het zweet op je wenkbrauwen
rusten, je keek waar je liep en het leek
alsof de aarde terugkeek, de stenen
de bladeren van vorig jaar wenkten
je eerst en weken dan weer, ze maakten
je dronken, je struikelde maar je bleef
overeind, je leefde gewaarschuwd
en je gedachten zweefden niet langer
maar ze bezonken
tegen een veld violetblauwe bloemen
ze roken naar fresia's, of nee, seringen
ze roken naar vroeger, je jeugd,
je verlangen, je kende de weg niet
noch de bestemming
deze vreugde niet en deze bloemen
© Miriam Van hee (uit: Buitenland, Bezige Bij, 2008).
De zin van wandelen
je voelde het zweet op je wenkbrauwen
rusten, je keek waar je liep en het leek
alsof de aarde terugkeek, de stenen
de bladeren van vorig jaar wenkten
je eerst en weken dan weer, ze maakten
je dronken, je struikelde maar je bleef
overeind, je leefde gewaarschuwd
en je gedachten zweefden niet langer
maar ze bezonken
tegen een veld violetblauwe bloemen
ze roken naar fresia's, of nee, seringen
ze roken naar vroeger, je jeugd,
je verlangen, je kende de weg niet
noch de bestemming
deze vreugde niet en deze bloemen
© Miriam Van hee (uit: Buitenland, Bezige Bij, 2008).
Dit gedicht gelezen en herlezen, het is als een stroom die op je afkomt, een stroom van woorden, indrukken, gedachten,...
Je gaat mee op 'de wandeling', een tocht zou ik het noemen.
De titel is er vast achteraf aan toegevoegd, hij moet verduidelijken, daar is de rede aan het woord.
Een eerste indruk bij een indrukwekkend gedicht.
mira
Je gaat mee op 'de wandeling', een tocht zou ik het noemen.
De titel is er vast achteraf aan toegevoegd, hij moet verduidelijken, daar is de rede aan het woord.
Een eerste indruk bij een indrukwekkend gedicht.
mira
Staat de wandeling hier symbool voor het levenspad?
Met in het eerste deel hoe het in het leven allemaal kan "verlopen". En in het tweede deel een geur (van seringen) die de herinnering oproept aan je jeugd, toen je van wat er op je levenspad zou komen nog niets wist?
Het valt me op, dat het hele gedicht in de verleden tijd staat.
Librije.
Met in het eerste deel hoe het in het leven allemaal kan "verlopen". En in het tweede deel een geur (van seringen) die de herinnering oproept aan je jeugd, toen je van wat er op je levenspad zou komen nog niets wist?
Het valt me op, dat het hele gedicht in de verleden tijd staat.
Librije.
De zin van wandelen
je voelde het zweet op je wenkbrauwen
rusten, je keek waar je liep en het leek
alsof de aarde terugkeek, de stenen
de bladeren van vorig jaar wenkten
je eerst en weken dan weer, ze maakten
je dronken, je struikelde maar je bleef
overeind, je leefde gewaarschuwd
en je gedachten zweefden niet langer
maar ze bezonken
tegen een veld violetblauwe bloemen
ze roken naar fresia's, of nee, seringen
ze roken naar vroeger, je jeugd,
je verlangen, je kende de weg niet
noch de bestemming
deze vreugde niet en deze bloemen
© Miriam Van hee (uit: Buitenland, Bezige Bij, 2008).
Even terugkomend op dit gedicht:
Het komt op mij over als een gedicht over een jong volwassene die voor het eerst alleen op reis is, (zonder ouders) die probeert haar 'levenspad' te vinden. Ze struikelde maar bleef overeind. Je leefde gewaarschuwd De waarschuwingen van de ouders nog vers in de oren.
Het veld violetblauwe bloemen doet mij denken aan lavendelvelden. Als verse bloemen zijn het onbekende bloemen maar die toch doen denken aan haar jeugd (zakjes met gedroogde lavendel tussen het linnengoed?)
Dettie
je voelde het zweet op je wenkbrauwen
rusten, je keek waar je liep en het leek
alsof de aarde terugkeek, de stenen
de bladeren van vorig jaar wenkten
je eerst en weken dan weer, ze maakten
je dronken, je struikelde maar je bleef
overeind, je leefde gewaarschuwd
en je gedachten zweefden niet langer
maar ze bezonken
tegen een veld violetblauwe bloemen
ze roken naar fresia's, of nee, seringen
ze roken naar vroeger, je jeugd,
je verlangen, je kende de weg niet
noch de bestemming
deze vreugde niet en deze bloemen
© Miriam Van hee (uit: Buitenland, Bezige Bij, 2008).
Even terugkomend op dit gedicht:
Het komt op mij over als een gedicht over een jong volwassene die voor het eerst alleen op reis is, (zonder ouders) die probeert haar 'levenspad' te vinden. Ze struikelde maar bleef overeind. Je leefde gewaarschuwd De waarschuwingen van de ouders nog vers in de oren.
Het veld violetblauwe bloemen doet mij denken aan lavendelvelden. Als verse bloemen zijn het onbekende bloemen maar die toch doen denken aan haar jeugd (zakjes met gedroogde lavendel tussen het linnengoed?)
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast