Geplaatst: 28 mei 2005 10:52 am
Hoi, ik moet voor school 10 gedichten analyseren uit een bundel. Ik heb de bundel parken en woestijnen van M. Vasalis en ben nu bezig met het close readen daarvan. Ik heb zojuist angst geprobeert te analyseren, heb alles regel voor regel gedaan maar snap nog niet helemaal waar het nou uiteindelijk om gaat, kan iemand mij helpen?
Ik ben voor bijna alles bang geweest:
voor ’t donker, voor figuren op het kleed
voor stilte, voor de schorre kreet
van de avondlijke venter, voor een feest,
voor kijken in de tram en voor mezelf.
Dat zijn nu angsten, die ik wel vertrouw
Er is één ding gekomen, dat ik boven alles vrees
en dat mij kan vernietigen; dat ik bedelf
onder een vracht van rede, tot het wederkeert:
dat is het nuchtere gezicht van mijn mevrouw
wanneer zij ’s morgens in de kamer treedt
samen met het ontluisterd licht en dat ik weet
wat ze zal zeggen: nog geen brief, juffrouw.
melootje
* M. Vasalis (ja uitgegeven door Van Oorschot)
Geplaatst: 28 mei 2005 03:05 pm
Volgens mij zegt het dat diegene in het gedicht veel angsten kent maar daarmee kan leven.
Maar haar grootste angst is dat zij geen brief krijgt (van haar geliefde?)Ze vreest dat het allermeest.
Ze verzint allerlei redenen waarom die brief niet komt ( onder een vracht van rede) tot... mevrouw weer binnenkomt en zegt: 'Nog geen brief juffrouw'. (Juffrouw wijst erop dat ze nog ongehuwd is.)
En dan begint alles weer opnieuw, verzint ze weer allerlei redenen waarom vandaag de brief er weer niet was. (geen tijd, te druk enz.)
Ze vreest het nuchtere gezicht van mevrouw waaraan ze al kan zien dat er geen brief is, ze vreest dat moment..
Ze wil de misschien werkelijke reden niet onder ogen zien (hij schrijft niet omdat hij niet meer wil)
Ik weet niet wat je verder precies wilt weten meloootje
Groetjes Dettie
Volgens mij zegt het dat diegene in het gedicht veel angsten kent maar daarmee kan leven.
Maar haar grootste angst is dat zij geen brief krijgt (van haar geliefde?)Ze vreest dat het allermeest.
Ze verzint allerlei redenen waarom die brief niet komt ( onder een vracht van rede) tot... mevrouw weer binnenkomt en zegt: 'Nog geen brief juffrouw'. (Juffrouw wijst erop dat ze nog ongehuwd is.)
En dan begint alles weer opnieuw, verzint ze weer allerlei redenen waarom vandaag de brief er weer niet was. (geen tijd, te druk enz.)
Ze vreest het nuchtere gezicht van mevrouw waaraan ze al kan zien dat er geen brief is, ze vreest dat moment..
Ze wil de misschien werkelijke reden niet onder ogen zien (hij schrijft niet omdat hij niet meer wil)
Ik weet niet wat je verder precies wilt weten meloootje
Groetjes Dettie
Geplaatst: 28 mei 2005 03:14 pm
Er is één ding gekomen, dat ik boven alles vrees
en dat mij kan vernietigen; dat ik bedelf
onder een vracht van rede, tot het wederkeert:
dat is het nuchtere gezicht van mijn mevrouw
wanneer zij ’s morgens in de kamer treedt
samen met het ontluisterd licht en dat ik weet
wat ze zal zeggen: nog geen brief, juffrouw.
Er is één ding wat haar kan gebeuren en waar ze het meest bang voor is, wat haar kapot kan maken. Ze stopt het weg onder allerlei door haar bedachte redenen. tot het terugkomt...
en dat is het moment dat mevrouw binnenkomt en ze aan haar gezicht al kan zien dat er weer geen brief is.
Ontluisterd licht zegt het ook al, ontluisteren is afbrokkelen, het mooie weghalen.
Dettie
Er is één ding gekomen, dat ik boven alles vrees
en dat mij kan vernietigen; dat ik bedelf
onder een vracht van rede, tot het wederkeert:
dat is het nuchtere gezicht van mijn mevrouw
wanneer zij ’s morgens in de kamer treedt
samen met het ontluisterd licht en dat ik weet
wat ze zal zeggen: nog geen brief, juffrouw.
Er is één ding wat haar kan gebeuren en waar ze het meest bang voor is, wat haar kapot kan maken. Ze stopt het weg onder allerlei door haar bedachte redenen. tot het terugkomt...
en dat is het moment dat mevrouw binnenkomt en ze aan haar gezicht al kan zien dat er weer geen brief is.
Ontluisterd licht zegt het ook al, ontluisteren is afbrokkelen, het mooie weghalen.
Dettie
Geplaatst: 02 jun 2005 07:29 pm
Is dat ook uit een gedicht van Vasalis? Welke?
Je kan beter volgende keer wat meer regels plaatsen want het gaat vaak ook om wat er voor of na die regel komt.
Nu kan ik alleen maar zeggen:
bijna rennend, en steeds vast blijven zittend in de mat (met de hak van een schoen bijvoorbeeld)
hakend is bijvoorbeeld als je met een ring of oorbel in een trui vast blijft zitten. Dan haakt de ring/oorbel in de trui.
Dettie
Is dat ook uit een gedicht van Vasalis? Welke?
Je kan beter volgende keer wat meer regels plaatsen want het gaat vaak ook om wat er voor of na die regel komt.
Nu kan ik alleen maar zeggen:
bijna rennend, en steeds vast blijven zittend in de mat (met de hak van een schoen bijvoorbeeld)
hakend is bijvoorbeeld als je met een ring of oorbel in een trui vast blijft zitten. Dan haakt de ring/oorbel in de trui.
Dettie
Geplaatst: 02 jun 2005 07:34 pm
Ik heb nagekeken in de gedichten wat groen voor functie heeft. Het enige wat ik kan zeggen dat het beeldend wordt gebruikt.
Sneeuw op heel licht groene struiken dat roept een beeld/plaatje op in je hoofd. (in het gedicht Drank, de onberekenbare)
Groene en barnstenen stammen. Groen en geelachtige stammen zie je dan voor je. (in het gedicht In de herfst)
Ik merkte dat Vasalis veel gebruik maakt van kleuren om iets duidelijk te maken. Om een beeld in je hoofd te vormen van wat zij bedoelt.
Dettie
Ik heb nagekeken in de gedichten wat groen voor functie heeft. Het enige wat ik kan zeggen dat het beeldend wordt gebruikt.
Sneeuw op heel licht groene struiken dat roept een beeld/plaatje op in je hoofd. (in het gedicht Drank, de onberekenbare)
Groene en barnstenen stammen. Groen en geelachtige stammen zie je dan voor je. (in het gedicht In de herfst)
Ik merkte dat Vasalis veel gebruik maakt van kleuren om iets duidelijk te maken. Om een beeld in je hoofd te vormen van wat zij bedoelt.
Dettie
Geplaatst: 02 jun 2005 08:25 pm
"in de herfst'
Hol en leeg van verlangen
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.
Het licht hangt stil in de blaren.
Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen
En eigenlijk zo wanhopend.
kan iemand mij hier misschien mee helpen, moet het regel voor regel analyseren, maar vind het best wel lastig
melanie
"in de herfst'
Hol en leeg van verlangen
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.
Het licht hangt stil in de blaren.
Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen
En eigenlijk zo wanhopend.
kan iemand mij hier misschien mee helpen, moet het regel voor regel analyseren, maar vind het best wel lastig
melanie
Geplaatst: 03 jun 2005 02:29 pm
Komt uit 'De idioot in bad' uit de bundel 'Parken en woestijnen'. Naar mijn idee één van de mooiste gedichten uit de Nederlandstalige poëzie. Aandoenlijk, indringend en vol schitterende beelden. Hou je vast:
De idioot in het bad
Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen,
Haast dravend en vaak hakend in de mat,
Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen,
Gaat elke week de idioot naar 't bad
De damp die van het warme water slaat
Maakt hem geruster : witte stoom…
En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat,
Bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.
De zuster laat hem in het water glijden,
Hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst,
Hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst
En om zijn mond gloort langzaam een groot verblijden.
Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden,
Zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen,
Zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden
Komen als berkenstammen door het groen opdoemen.
Hij is in dit groen water nog als ongeboren,
Hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen,
Hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren
En hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen.
En elke keer, dat hij uit 't bad gehaald wordt,
En stevig met een handdoek drooggewreven
En in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord
Stribbelt hij tegen en dan huilt hij even.
En elke week wordt hij opnieuw geboren
En wreed gescheiden van het veilig water-leven,
En elke week is hem het lot beschoren
Opnieuw een bange idioot te zijn gebleven.
Groet, Wouter
Detie schreef:
Is dat ook uit een gedicht van Vasalis? Welke?
Je kan beter volgende keer wat meer regels plaatsen want het gaat vaak ook om wat er voor of na die regel komt.
Nu kan ik alleen maar zeggen:
bijna rennend, en steeds vast blijven zittend in de mat (met de hak van een schoen bijvoorbeeld)
hakend is bijvoorbeeld als je met een ring of oorbel in een trui vast blijft zitten. Dan haakt de ring/oorbel in de trui.
Dettie
Komt uit 'De idioot in bad' uit de bundel 'Parken en woestijnen'. Naar mijn idee één van de mooiste gedichten uit de Nederlandstalige poëzie. Aandoenlijk, indringend en vol schitterende beelden. Hou je vast:
De idioot in het bad
Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen,
Haast dravend en vaak hakend in de mat,
Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen,
Gaat elke week de idioot naar 't bad
De damp die van het warme water slaat
Maakt hem geruster : witte stoom…
En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat,
Bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.
De zuster laat hem in het water glijden,
Hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst,
Hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst
En om zijn mond gloort langzaam een groot verblijden.
Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden,
Zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen,
Zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden
Komen als berkenstammen door het groen opdoemen.
Hij is in dit groen water nog als ongeboren,
Hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen,
Hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren
En hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen.
En elke keer, dat hij uit 't bad gehaald wordt,
En stevig met een handdoek drooggewreven
En in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord
Stribbelt hij tegen en dan huilt hij even.
En elke week wordt hij opnieuw geboren
En wreed gescheiden van het veilig water-leven,
En elke week is hem het lot beschoren
Opnieuw een bange idioot te zijn gebleven.
Groet, Wouter
Geplaatst: 05 jun 2005 08:16 am
Melanie ik heb het wel 20 keer gelezen maar ik kom er niet uit.
Ik heb ook op internet gezocht of daar het gedicht geanalyseerd wordt maar kan daar ook niets vinden.
Dario of Wouter kunnen jullie helpen?
ik ga het nog een paar keer lezen wie weet zie ik het ineens.
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.
Het licht hangt stil in de blaren.
Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
Dit stukje snap ik niet
Dettie
"in de herfst'
Hol en leeg van verlangen
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.
Het licht hangt stil in de blaren.
Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen
En eigenlijk zo wanhopend.
kan iemand mij hier misschien mee helpen, moet het regel voor regel analyseren, maar vind het best wel lastig
melanie
Melanie ik heb het wel 20 keer gelezen maar ik kom er niet uit.
Ik heb ook op internet gezocht of daar het gedicht geanalyseerd wordt maar kan daar ook niets vinden.
Dario of Wouter kunnen jullie helpen?
ik ga het nog een paar keer lezen wie weet zie ik het ineens.
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.
Het licht hangt stil in de blaren.
Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
Dit stukje snap ik niet
Dettie
Geplaatst: 05 jun 2005 10:22 am
Ik heb er geen verstand van ,
maar ik wil wel even mee hardop denken, misschien komen we samen verder..
Ik denk dat het inderdaad over de herfst van haar leven gaat,
en een soort melancholisch terug kijken is...
Haar verlangen (in dit leven) is niet vervuld ze is hol en leeg,
het geel en amber van de bomen heeft iets melancholisch..het is niet geworden wat ze er van verwacht heeft
Ze heeft haar hart te veel opengesteld,
en is daardoor vaak pijn gedan
en in verwachtingen teleurgesteld (schrijnend dromen)
Ze heeft door die dromen willen ontsnappen(???) (weg van mijzelf te komen)
aan zichzelf en de werkelijkheid
maar dat is niet gelukt
en in het herfstlicht (de herfst van haar leven)
ziet ze hoe wanhopig ze eigenlijk is.
Zoiets????
Melanie..ik zou even wachten tot Wouter of Dario of Dettie er nog iets zinnigs over zegt,
want ik heb er echt geen verstand van, ik zit alleen maar hardop te denken.
groetjes,
Wil
Ik heb er geen verstand van ,
maar ik wil wel even mee hardop denken, misschien komen we samen verder..
Ik denk dat het inderdaad over de herfst van haar leven gaat,
en een soort melancholisch terug kijken is...
Hol en leeg van verlangen
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.
Haar verlangen (in dit leven) is niet vervuld ze is hol en leeg,
het geel en amber van de bomen heeft iets melancholisch..het is niet geworden wat ze er van verwacht heeft
.Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen
En eigenlijk zo wanhopend
Ze heeft haar hart te veel opengesteld,
en is daardoor vaak pijn gedan
en in verwachtingen teleurgesteld (schrijnend dromen)
Ze heeft door die dromen willen ontsnappen(???) (weg van mijzelf te komen)
aan zichzelf en de werkelijkheid
maar dat is niet gelukt
en in het herfstlicht (de herfst van haar leven)
ziet ze hoe wanhopig ze eigenlijk is.
Zoiets????
Melanie..ik zou even wachten tot Wouter of Dario of Dettie er nog iets zinnigs over zegt,
want ik heb er echt geen verstand van, ik zit alleen maar hardop te denken.
groetjes,
Wil
Geplaatst: 05 jun 2005 12:32 pm
He Wil, eindelijk zie ik er ook wat in dankzij jou.
Ik denk ook even hardop mee.
hol en leeg van verlangen is volgens mij inderdaad dat ze zovéel gehoopt heeft wat nooit uitgekomen is.
Vergelijkt ze zichzelf met de herfst of doet de herfst haar aan zichzelf denken? De gele amberen bomen, ze weet dat ze ouder wordt? (grijs wordt)
Het licht hangt stil in de blaren, dat licht waar ze het later over heeft is tot stilstand gekomen?
Met licht bedoelt ze volgens mij hoop, verlangen, goedgelovig zijn, (lichtzinnig?) te licht over dingen gedacht.
Het heeft haar gekwetst, pijn gedaan, ze wil het eigenlijk niet meer weten (weg van mijzelf te komen) maar diep in haar hart droomt ze nog? (En eigenlijk zo wanhopend) Of is ze zo teleurgesteld dat ze er wanhopig van is?
Dettie
die de gedichten ook op de site heeft gezet
http://www.poezie-leestafel.info/m-vasalis
--
He Wil, eindelijk zie ik er ook wat in dankzij jou.
Ik denk ook even hardop mee.
hol en leeg van verlangen is volgens mij inderdaad dat ze zovéel gehoopt heeft wat nooit uitgekomen is.
Vergelijkt ze zichzelf met de herfst of doet de herfst haar aan zichzelf denken? De gele amberen bomen, ze weet dat ze ouder wordt? (grijs wordt)
Het licht hangt stil in de blaren, dat licht waar ze het later over heeft is tot stilstand gekomen?
Met licht bedoelt ze volgens mij hoop, verlangen, goedgelovig zijn, (lichtzinnig?) te licht over dingen gedacht.
Het heeft haar gekwetst, pijn gedaan, ze wil het eigenlijk niet meer weten (weg van mijzelf te komen) maar diep in haar hart droomt ze nog? (En eigenlijk zo wanhopend) Of is ze zo teleurgesteld dat ze er wanhopig van is?
Dettie
die de gedichten ook op de site heeft gezet
http://www.poezie-leestafel.info/m-vasalis
--
Geplaatst: 05 jun 2005 03:58 pm
He leuk dit gepuzzel.
Ze maakte wel prachtige gedichten die Maria Vasalis, je hebt een mooie bundel uitgekozen om te analiseren Melanie.
Mooie beschouwing Dettie,
ik denk nog even verder hardop mee.
Volgens mij doet de herfst haar aan zichzelf denken..ze loopt door een leeg herfst bos wat hol is van verlangen (naar de lente, of naar de winter, de dood???)
en dat daarin herkent ze haar eigen leegte en verlangen.
Bedoelt ze met licht niet "het leven"??
dat tot stilstand is gekomen,
en dan met
Dat ze zich teveel opengesteld heeft voor dat leven, teveel hoop en verwachtingen heeft gehad en daarin teleurgesteld is???
ik roep maar wat.
de zin
En ja ik denk dat ze zo teleurgesteld is, en dat ze door de confrontie met zichzelf tot de conclusie komt dat ze
eigenlijk wanhopend is.
Melanie....wat vind jij???????????????
Groetjes,
Wil
He leuk dit gepuzzel.
Ze maakte wel prachtige gedichten die Maria Vasalis, je hebt een mooie bundel uitgekozen om te analiseren Melanie.
Mooie beschouwing Dettie,
ik denk nog even verder hardop mee.
Vergelijkt ze zichzelf met de herfst of doet de herfst haar aan zichzelf denken?
Volgens mij doet de herfst haar aan zichzelf denken..ze loopt door een leeg herfst bos wat hol is van verlangen (naar de lente, of naar de winter, de dood???)
en dat daarin herkent ze haar eigen leegte en verlangen.
Met licht bedoelt ze volgens mij hoop, verlangen, goedgelovig zijn, (lichtzinnig?) te licht over dingen gedacht.
Bedoelt ze met licht niet "het leven"??
dat tot stilstand is gekomen,
en dan met
Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
Dat ze zich teveel opengesteld heeft voor dat leven, teveel hoop en verwachtingen heeft gehad en daarin teleurgesteld is???
ik roep maar wat.
de zin
in der wolken licht varen…
daar kom ik niet uit.
En ja ik denk dat ze zo teleurgesteld is, en dat ze door de confrontie met zichzelf tot de conclusie komt dat ze
eigenlijk wanhopend is.
Melanie....wat vind jij???????????????
Groetjes,
Wil
Geplaatst: 05 jun 2005 05:51 pm
Is het niet zo dat ze in de wolken was. En dat ze daardoor lichtzinnig/overmoedig was?
Ik denk dat ze in 'het licht'
-Het licht zien- bedoelt. Een hoop, een toekomst ziet.
En langzaam tot het besef komt dat die hoop niet de waarheid wordt.
Dettie
in der wolken licht gevaren
Is het niet zo dat ze in de wolken was. En dat ze daardoor lichtzinnig/overmoedig was?
Ik denk dat ze in 'het licht'
-Het licht zien- bedoelt. Een hoop, een toekomst ziet.
En langzaam tot het besef komt dat die hoop niet de waarheid wordt.
Dettie
Geplaatst: 05 jun 2005 05:58 pm
dat vind ik wel erg mooi volgens mij is het zo wat jij zegt Wil
Dettie
Volgens mij doet de herfst haar aan zichzelf denken..ze loopt door een leeg herfst bos wat hol is van verlangen (naar de lente, of naar de winter, de dood???)
en dat daarin herkent ze haar eigen leegte en verlangen.
dat vind ik wel erg mooi volgens mij is het zo wat jij zegt Wil
Dettie
Geplaatst: 19 aug 2005 11:18 am
Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,
Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,
bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed.
Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag
en zegt: zijn we in Roden of Den Haag ?
Wat later: kindje ik word veel te oud.
Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut
zo ver al van de aarde weggedreven,
zo moedig uitgestapt en in de ruimte zwevend
zonder bestek en her en der.
Zij zoekt - het is een s.o.s. -
haar herkomst en haar zijn als kind
en niemand niemand, die haar vindt
zoals zij was. Haar franse les
herhaalt zij: van haar 8e jaar:
'bijou, chou, croup, trou, clou, pou, òu,
die eerste juffrouw, weet je wel
die valse ouwe mademoiselle
hoe heet ze nou. Ik ben zo moe.'
Had ik je maar als kind gekend,
die nu mijn kind en moeder bent
Vasalis heeft drie bundels gepubliceerd:
Parken en woestijnen (1940),
De vogel Phoenix (1947),
Vergezichten en gezichten (1954)
en in Tirade enkele ongebundelde gedichten, zoals Een Gedicht.
Dettie
Tirade wordt uitgegeven door Van Oorschot
Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,
Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,
bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed.
Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag
en zegt: zijn we in Roden of Den Haag ?
Wat later: kindje ik word veel te oud.
Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut
zo ver al van de aarde weggedreven,
zo moedig uitgestapt en in de ruimte zwevend
zonder bestek en her en der.
Zij zoekt - het is een s.o.s. -
haar herkomst en haar zijn als kind
en niemand niemand, die haar vindt
zoals zij was. Haar franse les
herhaalt zij: van haar 8e jaar:
'bijou, chou, croup, trou, clou, pou, òu,
die eerste juffrouw, weet je wel
die valse ouwe mademoiselle
hoe heet ze nou. Ik ben zo moe.'
Had ik je maar als kind gekend,
die nu mijn kind en moeder bent
Vasalis heeft drie bundels gepubliceerd:
Parken en woestijnen (1940),
De vogel Phoenix (1947),
Vergezichten en gezichten (1954)
en in Tirade enkele ongebundelde gedichten, zoals Een Gedicht.
Dettie
Tirade wordt uitgegeven door Van Oorschot
Laatst gewijzigd door Dettie op Wo Feb 18, 2009 14:37, 1 keer totaal gewijzigd.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 47 gasten