Marc Tritsmans (ja)
Marc Tritsmans (ja)
Leestafel heeft toestemming van Marc Tritsmans om zijn gedichten te plaatsen Maar geen complete bundels.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/marc-tritsmans
Dettie
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/marc-tritsmans
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Mar 05, 2009 11:00, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 27 dec 2005 06:45 pm
Herfstige beukendreef
Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar
kalere kruinen achteloos door. En deze
vreemde droefheid: ook bij bomen hoort
ze blijkbaar bij de kleine dood want zo
kwistig wordt leven zelden rondgestrooid.
Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt
en knapt. Al die geduldig opgeblonken
minuskule houten kistjes met binnenin
rantsoen voor onderweg en na miljoenen
jaren koppig deze zelfde boodschap die
aan aarde wordt bezorgd: het feilloze
plan voor het bouwen van een rode beuk.
Marc Tritsmans
uit: De Vlaamse Gids 1996/4
Tiba.
Herfstige beukendreef
Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar
kalere kruinen achteloos door. En deze
vreemde droefheid: ook bij bomen hoort
ze blijkbaar bij de kleine dood want zo
kwistig wordt leven zelden rondgestrooid.
Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt
en knapt. Al die geduldig opgeblonken
minuskule houten kistjes met binnenin
rantsoen voor onderweg en na miljoenen
jaren koppig deze zelfde boodschap die
aan aarde wordt bezorgd: het feilloze
plan voor het bouwen van een rode beuk.
Marc Tritsmans
uit: De Vlaamse Gids 1996/4
Tiba.
Geplaatst: 14 jan 2006 12:53 pm
Kastanjes
Ik zie hen naast elkaar gehurkt
met de handen door de bladeren
woelen. Ze zoeken naar iets kostbaars
dat vooral niet mag verloren gaan.
Ze fluisteren en ik hoor hen lachen
maar gedempt: ze delen de geheimen
waar ik voor altijd buiten sta. Dit
zijn mijn vader en mijn zoon maar
van de zestig jaren tussen hen in
is er geen spoor dat nog naar mij
verwijst. Ze verdwijnen in elkaar
zoals de glimmende kastanjes
vanzelfsprekend verdwijnen
in hun broekzakken.
Marc Tritsmans
uit: De wetten van de zwaartekracht,
uitgeverij Lannoo, Tielt 1992
Tiba.
Kastanjes
Ik zie hen naast elkaar gehurkt
met de handen door de bladeren
woelen. Ze zoeken naar iets kostbaars
dat vooral niet mag verloren gaan.
Ze fluisteren en ik hoor hen lachen
maar gedempt: ze delen de geheimen
waar ik voor altijd buiten sta. Dit
zijn mijn vader en mijn zoon maar
van de zestig jaren tussen hen in
is er geen spoor dat nog naar mij
verwijst. Ze verdwijnen in elkaar
zoals de glimmende kastanjes
vanzelfsprekend verdwijnen
in hun broekzakken.
Marc Tritsmans
uit: De wetten van de zwaartekracht,
uitgeverij Lannoo, Tielt 1992
Tiba.
Geplaatst: 14 feb 2006 03:48 pm
Zeezicht
Dit uitzicht heeft zich dus honderd jaar eerder
ook voor mijn overgrootvaders ogen ontvouwd.
Toen hij in zijn zondagse pak met strohoed,
vrouw in zwierige jurk aan de arm, op net
zo'n warme julidag de dijk beklom en
haar daar zag liggen. Bij deze zee van
millennia kan ik even weer naast hem op die
bruinige foto. Hij knikt verstrooid als ik me
voorstel en neuriet verder een liedje dat ik
later nog wel van zijn kleindochter leer.
Marc Tritsmans
uit: Onder bomen,
uitgeverij Lannoo, Tielt 1994
Tiba.
Zeezicht
Dit uitzicht heeft zich dus honderd jaar eerder
ook voor mijn overgrootvaders ogen ontvouwd.
Toen hij in zijn zondagse pak met strohoed,
vrouw in zwierige jurk aan de arm, op net
zo'n warme julidag de dijk beklom en
haar daar zag liggen. Bij deze zee van
millennia kan ik even weer naast hem op die
bruinige foto. Hij knikt verstrooid als ik me
voorstel en neuriet verder een liedje dat ik
later nog wel van zijn kleindochter leer.
Marc Tritsmans
uit: Onder bomen,
uitgeverij Lannoo, Tielt 1994
Tiba.
Geplaatst: 14 feb 2006 03:54 pm
Ook toevallig! Net dezelfde idee lees ik gisteren in "Joe Speedboot" van Wieringa. Een jongen kijkt over het water en realiseert zich ineens dat ook zijn voorouders datzelfde deden.
Mooi hoe hij de generaties met elkaar in verband brengt: zijn grootmoeder zal hem wel het liedje van zijn overgrootvader leren.
Zo gaat veel van generatie op generatie over. Hoopgevend idee dat toch iets bewaard wordt...
Groetjes. Tiba.
Dit uitzicht heeft zich dus honderd jaar eerder
ook voor mijn overgrootvaders ogen ontvouwd.
Ook toevallig! Net dezelfde idee lees ik gisteren in "Joe Speedboot" van Wieringa. Een jongen kijkt over het water en realiseert zich ineens dat ook zijn voorouders datzelfde deden.
neuriet verder een liedje dat ik
later nog wel van zijn kleindochter leer.
Mooi hoe hij de generaties met elkaar in verband brengt: zijn grootmoeder zal hem wel het liedje van zijn overgrootvader leren.
Zo gaat veel van generatie op generatie over. Hoopgevend idee dat toch iets bewaard wordt...
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 24 feb 2006 02:09 pm
79 N.C. ZOMER IN HERCULANEUM
Boven de heuvels hangt een gele rookpluim
met de geur van zwavel en bedrieglijk is dit
onverminderd krassen van cicaden in de
boomgaard. Olijven wachten ongeduldig op
een hand die plukt. De laatste dagen vallen
bekers uit de kasten, zit er 's morgens plots
een nieuwe scheur dwars door alle kamers
heen. Maar hoe kunnen we dit dorp verlaten
waar alle doden rusten. Terwijl landschap wil
vervagen: onder lagen stof en as wordt het grijs
en onherkenbaar toegedekt. Morgen vertrekken
vrouw en kinderen. Mij laat dit huis niet gaan.
Marc Tritsmans
uit: Sterk water,
Lannoo, Tielt 2000
Tiba.
79 N.C. ZOMER IN HERCULANEUM
Boven de heuvels hangt een gele rookpluim
met de geur van zwavel en bedrieglijk is dit
onverminderd krassen van cicaden in de
boomgaard. Olijven wachten ongeduldig op
een hand die plukt. De laatste dagen vallen
bekers uit de kasten, zit er 's morgens plots
een nieuwe scheur dwars door alle kamers
heen. Maar hoe kunnen we dit dorp verlaten
waar alle doden rusten. Terwijl landschap wil
vervagen: onder lagen stof en as wordt het grijs
en onherkenbaar toegedekt. Morgen vertrekken
vrouw en kinderen. Mij laat dit huis niet gaan.
Marc Tritsmans
uit: Sterk water,
Lannoo, Tielt 2000
Tiba.
Geplaatst: 24 feb 2006 04:57 pm
In 79 na Chr. barstte de Vesuvius uit en de lava en asregen overspoelde de omgeving. De steden Pompeji en Herculaneum werden bedolven. In hun huizen, patio's, op de vlucht in de straten, op het strand, tot op zee werden duizenden mensen bedolven door lava, verstikt door giftige rook, verbrand door asregen. Herculaneum werd bedekt door een modderstroom, Pompeji door een laag as en puimsteen
Hallucinant werd dit beschreven door Plinius de Jongere (61 - 113).
Heel goed is het dilemma beschreven waarvoor de mensen stonden: vluchten voor de dreiging, of blijven en hopen dat het allemaal nog meevalt... dit laatste tot hun ondergang.
Groetjes. Tiba.
In 79 na Chr. barstte de Vesuvius uit en de lava en asregen overspoelde de omgeving. De steden Pompeji en Herculaneum werden bedolven. In hun huizen, patio's, op de vlucht in de straten, op het strand, tot op zee werden duizenden mensen bedolven door lava, verstikt door giftige rook, verbrand door asregen. Herculaneum werd bedekt door een modderstroom, Pompeji door een laag as en puimsteen
Hallucinant werd dit beschreven door Plinius de Jongere (61 - 113).
Maar hoe kunnen we dit dorp verlaten
waar alle doden rusten. Terwijl landschap wil
vervagen: onder lagen stof en as wordt het grijs
en onherkenbaar toegedekt. Morgen vertrekken
vrouw en kinderen. Mij laat dit huis niet gaan.
Heel goed is het dilemma beschreven waarvoor de mensen stonden: vluchten voor de dreiging, of blijven en hopen dat het allemaal nog meevalt... dit laatste tot hun ondergang.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 07 dec 2006 11:59 am
Neem
Neem een man, neem een vrouw.
Neem mij, neem jou. En laat
ons binnen een jaar of dertig
nog eens op deze zelfde plek
komen staan en nog eens kijken
naar diezelfde bosrand en nog
eens zoeken naar elkaars even
koude hand en denken: ja
Marc Tritsmans
Uit: Van aarde, Lannoo, 1999.
Herschel
Dit gedicht door Herschel geplaatst in "Raad de dichter" ook hier even geplaatst. Tiba
Neem
Neem een man, neem een vrouw.
Neem mij, neem jou. En laat
ons binnen een jaar of dertig
nog eens op deze zelfde plek
komen staan en nog eens kijken
naar diezelfde bosrand en nog
eens zoeken naar elkaars even
koude hand en denken: ja
Marc Tritsmans
Uit: Van aarde, Lannoo, 1999.
Herschel
Dit gedicht door Herschel geplaatst in "Raad de dichter" ook hier even geplaatst. Tiba
Geplaatst: 07 dec 2006 12:02 pm
Rechtzetting
Die me naar school bracht
onder de kastanjebomen, die
me nog als laatste bloedstollend
kon vertellen over Duitsers en
onder kleren gesmokkelde
boter. Die me steevast redde
als de wereld te groot werd.
Haar nu, ondanks het late
uur, nog even bellen en
zeggen dat het me spijt. Dat
ik er had moeten zijn die nacht
toen ze voorgoed vertrok.
Marc Tritsmans
uit:Van aarde, Lannoo 1999
Herschel
Ook dit gedicht komt uit het item "raad de dichter" Tiba
Rechtzetting
Die me naar school bracht
onder de kastanjebomen, die
me nog als laatste bloedstollend
kon vertellen over Duitsers en
onder kleren gesmokkelde
boter. Die me steevast redde
als de wereld te groot werd.
Haar nu, ondanks het late
uur, nog even bellen en
zeggen dat het me spijt. Dat
ik er had moeten zijn die nacht
toen ze voorgoed vertrok.
Marc Tritsmans
uit:Van aarde, Lannoo 1999
Herschel
Ook dit gedicht komt uit het item "raad de dichter" Tiba
Geplaatst: 07 dec 2006 09:58 pm
Haar nu, ondanks het late
uur, nog even bellen en
...
Hier krijg je een idee over wie het gaat
zeggen dat het me spijt. Dat
ik er had moeten zijn die nacht
toen ze voorgoed vertrok
Een thema dat nog in gedichten voorkomt (zoals zovele), maar hier toch ontroerend mooi gezegd (ik krijg er koude rillingen van).
Zo wil ik nog gedichten lezen .
Groetjes. Tiba.
Haar nu, ondanks het late
uur, nog even bellen en
...
Hier krijg je een idee over wie het gaat
zeggen dat het me spijt. Dat
ik er had moeten zijn die nacht
toen ze voorgoed vertrok
Een thema dat nog in gedichten voorkomt (zoals zovele), maar hier toch ontroerend mooi gezegd (ik krijg er koude rillingen van).
Zo wil ik nog gedichten lezen .
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 10 dec 2006 01:03 pm
Ik dacht dat het over zijn grootmoeder ging.
Ze vertelt verhalen over de Duitsers, is maar een leeftijdsschatting hoor dat het de grootmoeder is die hem mee nam naar school.
Speelt eigenlijk geen rol.
Is in elk geval erg mooi.
Groetjes. Tiba.
Ja ik denk dat het over zijn moeder gaat.
Ik dacht dat het over zijn grootmoeder ging.
Ze vertelt verhalen over de Duitsers, is maar een leeftijdsschatting hoor dat het de grootmoeder is die hem mee nam naar school.
Speelt eigenlijk geen rol.
Is in elk geval erg mooi.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 05 jan 2007 04:56 pm
Schatbewaarder
Van dit landschap ben ik de krenterige
schatbewaarder die met haviksogen alle
bomen telt en de konijnen, hazen en
fazanten raad aan hun geritsel.
Met koude blik weeg ik de schaarse
wandelaars, want iemands stap verraadt
zijn plannen. Een streepjespak, een hand
die schrijft, alles maakt me achterdochtig.
Ik noteer het kleinste teken van
verandering: wat omgewoelde aarde,
een gemerkte boom, een breder spoor.
Iemand beraamt met zorg de ondergang.
Mark Tritsmans
uit: 'De wetten van de zwaartekracht',
Lannoo Tielt 1992
Dettie
Schatbewaarder
Van dit landschap ben ik de krenterige
schatbewaarder die met haviksogen alle
bomen telt en de konijnen, hazen en
fazanten raad aan hun geritsel.
Met koude blik weeg ik de schaarse
wandelaars, want iemands stap verraadt
zijn plannen. Een streepjespak, een hand
die schrijft, alles maakt me achterdochtig.
Ik noteer het kleinste teken van
verandering: wat omgewoelde aarde,
een gemerkte boom, een breder spoor.
Iemand beraamt met zorg de ondergang.
Mark Tritsmans
uit: 'De wetten van de zwaartekracht',
Lannoo Tielt 1992
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Mar 12, 2009 12:46, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 21 jan 2007 06:19 pm
Van dit landschap ben ik de krenterige
schatbewaarder
Heel raak is dit geformuleerd
De dichter bekijkt argwanend iedere verandering in het landschap want:
Iemand beraamt met zorg de ondergang.
Als "schatbewaarder" heeft hij immers de voortdurende zorg voor "dit landschap".
Mooi.
Tiba.
Van dit landschap ben ik de krenterige
schatbewaarder
Heel raak is dit geformuleerd
De dichter bekijkt argwanend iedere verandering in het landschap want:
Iemand beraamt met zorg de ondergang.
Als "schatbewaarder" heeft hij immers de voortdurende zorg voor "dit landschap".
Mooi.
Tiba.
Geplaatst: 11 jul 2007 11:32 am
Vermeer
Zoals dode fazanten en patrijzen
precies hun plaats kennen op een
glanzende schaal, versierd met
een handvol bedauwde druiven, zo
vanzelfsprekend mooi in kamers
met een raam op het noorden, in
ingehouden licht, als vogels in een
kooi met het deurtje open, niet bij
machte om te vluchten, wachtend
op iets dat vanuit dat raam misschien
ooit: deze vrouwen vaak het hoofd
gebogen, bezig met wat nauwelijks
bewegen nodig maakt. Een brief
die wordt gelezen, melk gegoten,
een parel gewogen, een leven geleefd.
Marc Tritsmans (1959)
Uit: Van aarde, Lannoo, Tielt 1999
Bij meander staat er een mooie analyse van dit gedicht
http://klassiekegedichten.net/index.php?id=96
Dettie
Vermeer
Zoals dode fazanten en patrijzen
precies hun plaats kennen op een
glanzende schaal, versierd met
een handvol bedauwde druiven, zo
vanzelfsprekend mooi in kamers
met een raam op het noorden, in
ingehouden licht, als vogels in een
kooi met het deurtje open, niet bij
machte om te vluchten, wachtend
op iets dat vanuit dat raam misschien
ooit: deze vrouwen vaak het hoofd
gebogen, bezig met wat nauwelijks
bewegen nodig maakt. Een brief
die wordt gelezen, melk gegoten,
een parel gewogen, een leven geleefd.
Marc Tritsmans (1959)
Uit: Van aarde, Lannoo, Tielt 1999
Bij meander staat er een mooie analyse van dit gedicht
http://klassiekegedichten.net/index.php?id=96
Dettie
Geplaatst: 17 sep 2007 12:24 pm
Dit gedicht kwam ik toevallig (?) in Damme tegen toen ik het bundel vast had. Een vriend is grootvader geworden, en ik vind dit écht wel mooi.
Jan S
tiba schreef:
Kastanjes
Ik zie hen naast elkaar gehurkt
met de handen door de bladeren
woelen. Ze zoeken naar iets kostbaars
dat vooral niet mag verloren gaan.
Ze fluisteren en ik hoor hen lachen
maar gedempt: ze delen de geheimen
waar ik voor altijd buiten sta. Dit
zijn mijn vader en mijn zoon maar
van de zestig jaren tussen hen in
is er geen spoor dat nog naar mij
verwijst. Ze verdwijnen in elkaar
zoals de glimmende kastanjes
vanzelfsprekend verdwijnen
in hun broekzakken.
Marc Tritsmans
uit: De wetten van de zwaartekracht, Tielt 1992
Tiba.
Dit gedicht kwam ik toevallig (?) in Damme tegen toen ik het bundel vast had. Een vriend is grootvader geworden, en ik vind dit écht wel mooi.
Jan S
Geplaatst: 17 sep 2007 09:15 pm
Ja..ik ben al bijna 8 jaar oma.Het is zo heel anders met je kleinkinderen..je hebt er veel intenser contact mee dan met je eigen kinderen.Er is minder 'zorg' en meer tijd voor andere dingen...zoals kastanjes rapen of samen wassen in een oude 'wastank' terwijl je daar eigenlijk veel tijd mee verspeelt maar het is leuk, het is nieuw, het is 'gezellig samen hé oma' en we hebben alle tijd van de wereld lijkt het wel...
leni
Ja..ik ben al bijna 8 jaar oma.Het is zo heel anders met je kleinkinderen..je hebt er veel intenser contact mee dan met je eigen kinderen.Er is minder 'zorg' en meer tijd voor andere dingen...zoals kastanjes rapen of samen wassen in een oude 'wastank' terwijl je daar eigenlijk veel tijd mee verspeelt maar het is leuk, het is nieuw, het is 'gezellig samen hé oma' en we hebben alle tijd van de wereld lijkt het wel...
leni
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten