Zijn rug. Zwart krullend haar
erboven. Centimeter voor centimeter
schuift mijn bank dichterbij.
Ik denk dat het liefde is,
zonder vlinders in mijn buik
maar met klem in de kaken.
Ik stel me al het leven voor in
Ankara, terwijl een hutje op de hei
meer sprookje lijkt dan Koerdistan.
Ted van Lieshout
uit: van verdriet kun je grappige
hoedjes vouwen
Uitgeverij Leopold 1986