"In een wereld hier heel ver vandaan
woont een fee, Vrouw Luna is haar naam.
En elke maand strooit zij vele zaden.
Uit één groeit de maan, dat kan je raden,
en alle anderen, die gaan dood
en vallen bij de bakker op 't brood."
Nadat deze fabel is gezegd,
maakt hij van het brood een traktatie
(hun boterham wordt met rijm belegd),
zoet slikken zij deze creatie.
© Nanne Nauta
Regels die ons vertellen over geldigheid,
over definities en de toepasbaarheid,
over strafmaten en bevoegdheid van gezag,
wie er bij overtredingen oordelen mag,
over uitzonderingen en bijzonderheden,
over artikelen en al hun (sub(sub))leden,
over de bepalingen in het algemeen.
Dit is de regel: één regel is geen regel.
Dit is de vraag: zijn er meer mensen dan regels?
Eén ding is zeker: een regel is nooit alleen.
© Nanne Nauta
© Nanne Nauta
Daar loopt een tor
van je teen naar je snor.
Daar loopt een mier
van je oor naar je nier.
Daar loopt een kever
van je oog naar je lever.
Daar loopt een krekel
van je bil naar je stekel.
Daar loopt een vlinder
van je hier tot je ginder.
© Nanne Nauta
© Nanne Nauta
maar de verarming van de kandelaar.
© Nanne Nauta
De grootste slijmbal is voor kale Pa,
de groengerande is voor de kleinste,
voor de oudste dochter is de fijnste,
de laatste toegewezen aan een Ma.
Daar gaat Anna’s, het is de eerste slak
die afhaakt, duikt in een kansloze voeg;
Cleo’s, na een beloftevolle sprint,
is teruggekropen; als in de kroeg
blijft die van Pa halfweg steken en wint,
door hun gebreken, zij die steeds ontbrak.
© Nanne Nauta