ben aangekomen waar ik ben,
begrijp ik nauwelijks waarom
ik deel moet hebben aan de wereld:
er is geen reden voor dit leven,
ook al beloofde men een hemel -
op aarde vind ik niets wat ik
van waarde vind, bewaren wil.
Toch loop ik onvermoeibaar door
en schud het ongenoegen af.
Voor doodgaan is het nog te vroeg.
Ik hoop tot mijn verwondering
op jou, en elke avond zing
ik over weer een laatste dag.
© Michel Krott
Uit: Apologie van een nietsnut
Uitg. Schakel, Utrecht 2007