Je vertrok, zei je. Naar verre landen, zei je.
(Alle landen zijn ver, behalve dit, dat onbereikbaar is.)
Je haalde schouders op die van goud leken, sloeg
ogen neer die niet neergeslagen zouden mogen worden.
Ik, op mijn beurt, schokschouder. Ik verdraag alles!
We zullen afspreken niet in elkaars verhalen
voor te komen, zodat niets gebeurd is,
en onze wegen gaan. Voor niets dropen de vruchten,
voor niets ging ons een zon op. Alles is goed.
Zo consequentieloos te leven dat het nauwelijks
leven is! Niet om mij ga je, en niet om iets anders.
Mark Boog
uit: Gedichten 2003,
Davidsfonds 2003
was geplaatst in Hollands Maandblad
(tussen maart 2002 en maart 2003)