is de wereld kleiner geworden.
Haar omtrekken schrijven geen
wijde kringen van mensen meer,
die allemaal gaan wanneer ze
zouden moeten blijven.
Ach nee, het is geen onwil. Niemand kan
immers de leegte vullen die niet bestond
toen jij er was.
Zo veel mooie woorden:
Schud ze uit en werp hun schillen
in het vuur.
Maal het merg en strooi het
op ons nieuwe bospad.
Vanavond zal ik zoeken
langs de vloed
naar de contouren van je ijle gestalte,
maar nu knoop ik de banden van mijn schort
en verpulver
de kruiden in de vijzel,
want over een uur
komen de gasten.
© Marianne Som,
1999, niet uitgegeven