Getemperd ongeduld

Dit huis is te nauw en
geblinddoekt
trap ik op jouw schaduw.

Ik wil verdwalen
in het dal van vergetelheid.
Gewichtloos,
drijfhout is geen anker.

Het ingehouden strand
wijst mij het avondpad.
In het splijtende licht van
de bloedrode zon over zee
vliegen mijn zwanen uit.
Terug naar de damp,
naar de razende brand.

Ik weet, dat je wacht
in het hart van de wond,
waar ik oplos in jouw kristallen,
waar wij versmolten zijn,
vuur
tot het einde.

© Marianne Som
Uit: Requiem voor Joshua
Uitg. De Distel, 2005